Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

20, κι άλλα τόσα και λίγα θα 'ναι.


... κι εκεί που στραβομουτσούνιαζα για τους ανεκτίμητους πόνους στα νύχια που σου 'λεγα, μου έρχεται ένα από αυτά τα mail με τις χαριτωμένες φωτογραφίες και τις ατάκες του Κοέλιο, και βλέπω αυτές τις δύο φωτό.

μία

δύο

Τώρα ως εκ θαύματος, δεν με πονάει τίποτα πλέον και νιώθω στα πόδια μου την πιο γλυκειά κούραση.

Είδες καμιά φορά τι ξεχνάει κανείς, ε;

Δεν υπάρχουν σχόλια: