Αν να κρατάς μπορείς το λογικό σου όταν γύρω σου όλοι το ‘ χουνε χαμένο και ρίχνουνε γι’ αυτό το φταίξιμο σε σένα, Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον εαυτό σου, όταν για σένα αμφιβάλλουν όλοι, αλλά να βρίσκεις ελαφρυντικά ακόμα και για την αμφιβολία τους αυτή, Αν να προσμένεις το μπορείς δίχως από την προσμονή ετούτη ν’ αποσταίνεις, ή Αν και σε συκοφαντούν εσύ να μη βυθίζεσαι στο ψέμα, ή Αν και σε μισούν το μίσος μέσα σου να μην αφήσεις να φουντώνει, κι ωστόσο να μην δείχνεσαι πάρα πολύ καλός κι ούτε με πάρα πολλή σοφία να μιλάς,
Αν να ονειρεύεσαι μπορείς δίχως το όνειρο να κάνεις δάσκαλό σου, Αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να κάνεις το στοχασμό σκοπό σου, Αν το μπορείς το Θρίαμβο και την Καταστροφή να αντικρίσεις και σε αυτούς τους δυο αγύρτες όμοια να φερθείς, Αν να ακούς αντέχεις την αλήθεια που εσύ είχες ειπωμένη από πανούργους νοθευμένη ώστε παγίδα για τους άμυαλους να γίνει, ή να θεωρείς όλα αυτά οπού ‘χεις της ζωή σου αφιερώσει, τσακισμένα, και πάλι ν’ αρχινάς να τα στυλώνεις με εργαλεία φαγωμένα,
Αν να στοιβάζεις το μπορείς σ’ ένα σωρό όλα εκείνα που ‘χεις κερδισμένα. Και όλα να τα παίξεις κορόνα γράμματα μεμιάς, και να χάσεις, και κείθε που έχεις ξεκινήσει πάλι ν’ αρχινήσεις κι ούτε μπορείς καρδιά και νεύρα και μυώνες ν’ αναγκάσεις πάλι να σου δουλέψουνε κι ας είναι από καιρό αφανισμένα, κι έτσι ολόρθος να κρατιέσαι μόλο που τίποτα δε έχει μέσα σου απομείνει εξόν από τη θέληση που τους μηνά: «Βαστάτε!»
Αν να μιλάς μπορείς με το λαό κι ωστόσο να κρατάς την αρετή σου, με βασιλιάδες όντας μη χάνοντας το απλό το φέρσιμό σου, Αν μήτε εχθροί μήτε και φίλοι ακριβοί μπορούν να σε πληγώσουν, Αν όλοι οι άνθρωποι σε λογαριάζουν, όμως πάρα πολύ κανένας, Αν το μπορείς την ώρα που ο θυμός σου θέλει να ξεσπάσει να κρατηθείς νηφάλιος και την γαλήνη σου την πρώτη να ξαναβρείς, δικιά σου τότε θα ‘ ναι η Γη κι όλα εκείνα πλου κατέχει, και – ό,τι αξίζει πιο πολύ- Άντρας σωστός τότε θε να ‘σαι, γιε μου!
Πρόσφατα πόσταρα μια φωτό με τρεις νεκρές αλεπούδες που σέρνονται από ένα παπί, κάπου στην Κορώνη.
Κατ' αρχάς ενας το έστειλε στο Τρωκτικό.
Από εκεί το πήραν τουλάχιστον 6-7 άλλα blogs από ότι βλέπω στα στατιστικά μου.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι τουλάχιστον τα 4-5 έχουν ακριβώς - μα ακριβώς - το ίδιο κείμενο.
copy paste!
Τι νόημα έχει αυτό;
Γιατί κάποιος να κοπιάρει ότι βρει από όπου βρει; σώνει και ντε για να μετρήσει ένα πόστ ακόμα;
Αντιγράψτε καμιά εγκυκλοπαίδεια ρε παιδια, στο κάτω κάτω...
Καταλάβαμε τώρα τι σκουπιδαριό υπάρχει έτσι;
Και δεν μιλάω για το σκουπιδαριό των blogs που είναι και το αυτονόητο, αλλά το σκουπιδαριό των μυαλών που αναμασάνε ότι ακούνε, ανεπεξέργαστο, χωρίς να το διασταυρώνουν, με ψυχολογία όχλου.
κάτι δουλίτσες πρωί πρωί και υπό βροχή στην άδεια Αθήνα, κούρεμα στον Γιώργο - με το ψαλίδι μόνο αυτή τη φορά -, ψώνια στο σούπερμαρκετ όπου εν μέσω απορρυπαντικών και κωλοχάρτων έπεσαν τα σχετικά τηλέφωνα στην Ανάβυσσος-Team για φαγητό σπίτι μου.
Κομπλέ το πρόγραμμα!
Ωραίο φαγητάκι, περπάτημα στο βουνό, χαβαλές με έναν τελειωμένο φύλακα, πέταγμα ελικόπτερου υπο βροχή (!!!), γκρίνια, πλάκες, καφέδες, πασταφλώρες και σοκολατοκέικ, σαλέπια, καϊπιρίνιες, μαργαρίτες, φρούτα, σκράμπλ, εργάκι... έλεος!!!
Την καϊπιρίνια την έχω πει ήδη, την μαργαρίτα άλλη φορά, και ορίστε η χτεσινή συνταγή:
Την ονομάζω "Αρμένικα μπούτια"
Σωτάρουμε στο λάδι ένα κρεμμύδι και σκόρδο.
Μόλις ξανθύνουν ρίχνουμε 4-5 μανιτάρια κομμένα σε φέτες.
Μόλις φύγουν τα πολλά ζουμιά από τα μανιτάρια ρίχνουμε 200gr μπέικον καπνιστό ψιλοκομμένο και αλάτι χοντρό.
Αμέσως ρίχνουμε μπούτια κοτόπουλο. Εγώ έβαλα 10. Από 2 ο καθένας και 2 καβάτζα, αλλά τελικά ντράπηκαν όλοι και θα τα φάω αύριο....
Ανακατεύουμε σε δυνατή φωτιά για να καραμελώσει καλά το κοτόπουλο, για 10 λεπτά.
Μετά ρίχνουμε ένα μπολ αποξηραμένα μανιτάρια πορτσίνι μουσκεμένα σε Μοσχοφίλερο.
Κλείνουμε καπάκι και αφήνουμε να βράσει αφού ανακατέψουμε.
Για 20 λεπτά ανακατεύουμε κάθε 5'.
Μετά ρίχνουμε 2 ποτήρια νερού ρύζι μπασμάτι και 5 ποτήρια καυτό νερό.
Ενα ακόμα ανακάτεμα, κλείνουμε καπάκι και αφήνουμε για 10 λεπτά σε χαμηλή φωτιά.
Τότε, το βγάζουμε από το μάτι και το αφήνουμε μέχρι να σερβιριστεί.
Φαίνεται τελείωσε το καλοκαίρι. Δροσιά, κίνηση, δουλειά, αγχωμένες φάτσες που κρατιούνται με το ζόρι. Πέρασαν τα μέσα του Σεπτέμβρη, έπλυνα την πετσέτα, το παρεό, τα σανδάλια, μάζεψα μάσκες, τίναξα την άμμο από το αυτοκίνητο και την μπαγκαζιέρα, πέταξα τα ληγμένα αντηλιακά και τα αουτάν που περίσσεψαν.
Το σακίδιο ακόμα στο σαλόνι με τα μπανιερά μέσα, κάτι χάρτες πεταμένοι, ο τρίποδας πάνω στο τραπέζι ακόμα, οι μηχανές ξεφόρτιστες στις θήκες τους, τόσο εκτός εποχής και τόσο έτοιμα για φόρτωμα και πάλι.
Παίζει τώρα μια ωραία διασκευή του Billie Jean από Chris Cornell.
Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αλμυρές μνήμες, γέλια, ποτάμια, βουνά, μουσικές, βόλτες, πειράγματα, φεγγάρια, ταξίδια, ρακέτες, ωραία νέα από παντού.
Κι εγώ θα πιω μια τελευταία caipirinha στα καλύτερα που θα 'ρθουν.
Το αφεντικάκι είχε πάει Βραζιλία για δουλειές και στην επιστροφή μου έφερε ένα μπουκάλι Cachaca (ψάχτε το στο ιντερνετ - είναι το παραδοσιακό ποτό τους).
Ε τι θα έφτιαχνα με την κασάσα; Τον καρνάβαλο του Ρίο?
Μισό λάιμ στο γουδί με μια κουταλιά ζάχαρη, τριμένο πάγο, και κασάσα.
Εντάξει... μπορεί να γκρίνιαζα πριν για τη βαρετή μέρα, αλλά κατέληξε σε ένα ωραιότατο βραδινό μπανάκι, με καλή παρέα, σταφύλια που ταξίδεψαν Πάτρα-Τρίπολη-Αθήνα, την παστα-φλώρα που είδατε πριν, και φουλ πανσέληνο!
Σουξέ της βραδιάς, τα δαχτυλοφάγα πλάσματα του Νότιου Ευβοϊκού, και η παρέα των 20 ατόμων (θείτσες, μπαρμπάδες, ένα γκομενάκι κι ένας παπάς) με τα κεριά και τις δάδες, που κατέβηκαν στην παραλία στις 10 το βράδυ... Μέγας είσαι κύριε....
Βαρετή Κυριακή.
Εν αναμονή να κανονιστεί νυχτερινό μπάνιο με πανσέληνο.
Λίγο φόρμουλα-1, λίγο χαζοίντερνετ, λίγο παιχνίδια στο πισί, και στο αποκορύφωμα της βαρεμάρας, έχουμε:
Devil's Cake
Παστα - Φλώρα
Με μαρμελάδα σύκο που έφτιαξε ο Αντώνης στην Ανάβυσσο.
Διαβολοκεκάκια έφτιαξα τρία.
Το ένα έφυγε ήδη, το άλλο θα φύγει μέχρι την Τρίτη - Τετάρτη κι έχω κι ένα στην κατάψυξη.
Προλάβετε....
Συνταγές δεν βάζω, η πρώτη αναγράφεται στο κουτί της συσκευασίας και η δεύτερη είναι πανεύκολη και googlιστή.
Με εντολή Ιατρού - Παιδοψυχίατρου βρέθηκα στην Άνδρο.
Με τρία φιλαράκια, (a.k.a. Ανάβυσσος Team), μπόλικος αέρας, εξερεύνηση στην "ανεξερεύνητη άνδρο", ένα καταπληκτικό νυχτερινό μπάνιο με αυτό το πλαγκτόν που φωσφορίζει, νέες φάτσες, μπιτς πάρτι, Μόραλης, άμμος στα μαλλιά και τα μάτια, γέλια, γκρίνια, βόλτες, τι να λέμε...