Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Happy Day


Κάποιες μέρες λοιπόν, οδηγάω με μία ταχύτητα κάτω, το μηχανάκι τινάζεται ή μάλλον εκτοξεύεται σε κάθε σφίξιμο του καρπού, τα φρένα μου φαίνονται ανεπαρκή έως άχρηστα, τα λάστιχα τα νιώθω σαν γόμες, κυνηγάω τις λευκές γραμμές ειδικά υπο κλίση, παραπάνω γκαζάκι όπου πρέπει και ζωγραφίζω όμορφα ασημί τόξα στα στενά.
Χαμόγελαστά μάτια πίσω από τη ζελατίνα, σφιχτά πόδια, δροσερός αέρας, ήλιος κι είναι όλα κάτι σαν άνοιξη ταυτόχρονα με φθινόπωρο.

Ωραία πράματα... έτσι γι' αλλαγή.

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Street Art

Είχα ποστάρει σε προηγούμενο πόστ το παρακάτω:
Ε λοιπόν, όχι.
Δεν είναι του Banksy, ο οποίος θα έκανε κάτι σαν το παρακάτω, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω τον καλλιτέχνη.


Εχουν εμφανιστεί όμως πολλοί προφανώς επηρρεασμένοι από τον Banksy.
Αν βέβαια δεν τον επηρρέασαν αυτοί, τελικά...

Οπως ο Jef Aerosol με το κοριτσάκι του

o καναδός Fauxreel,
ή ο - Γάλλος νομίζω - C215


( ψήνεται κανείς ν' αρχίσουμε να κόβουμε stencils; )

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Live it or... Leave it...

Αρθρο, από το Omikron Magazine.

Αναπνέεις, περπατάς, τρως, πίνεις, µιλάς, έχεις κινητό, αυτοκίνητο, µπορεί και σπίτι, οι εξετάσεις σου είναι µια χαρά, η δουλειά σου το ίδιο, η γυναίκα σου, τα παιδιά σου πιθανόν και ο σκύλος σου υπάρχουν γύρω σου γιατί τα επέλεξες να σου θυµίζουν πως ζεις, πως είσαι ζωντανός πως έκανες κάτι. Θα έχουν όλοι να πουν έναν καλό λόγο για σένα, θα αφήσεις κάτι πίσω σου για να σε θυµούνται όλοι. Κάπου εκεί τριγυρνάει η θεωρητική ευτυχία στην ζωή αυτή.
Βεβαία πάντα υπάρχουν τα προβλήµατα που σε κάνουν πολλές φορές να ξεχνάς πως έχεις την θεωρητική ευτυχία, πως είχες και έχεις τα προσόντα για να την έχεις, αλλά προβλήµατα είναι αυτά, πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν.
Πρόβληµα ήταν και σοβαρό φαντάζοµαι για τους πρωτόγονους και γεµάτους ένστικτα το ότι δεν βρήκαν µαµούθ, ελάφι η οτιδήποτε τρώγεται, πρόβληµα είναι και το να µην µπορείς να πληρώσεις το κινητό σου ή την κάρτα σου ή ακόµη και το φαγητό σου. Πιθανόν να µην άλλαξαν και τόσο πολύ τα πράγµατα από τότε, πάνω κάτω τα ίδια προβλήµατα. Μια ζωή στην επιβίωση και τότε και τώρα. Η επιβίωση κάποια στιγµή µετονοµάστηκε σε ζωή µε οδηγό το όνειρο, ένα όνειρο για µια καλύτερη επιβίωση.
Μπαίνουµε λοιπόν στην διαδικασία της προσπάθειας για µια καλύτερη ζωή, όλοι µας, ο καθένας µε τον τρόπο του, άλλος µε τον εύκολο τρόπο, που πιθανόν η λέξη εύκολο, µπορεί να µετονοµαστεί σε έξυπνο, άλλος δυσκολότερα και τέλος πάντων ο καθένας βρίσκει τον τρόπο του. Κάπως έτσι φτάνουµε να πούµε πως ζούµε ή ζήσαµε και δηµιουργούµε ή δηµιουργήσαµε. Έχει µία καλή βάση αυτό και πάνω κάτω εκεί κινούµαστε όλοι.
Πιάνουµε τώρα τον οδηγό της ζωής που όπως είπαµε ή µάλλον είπα, γιατί µπορεί και να διαφωνείτε, είναι το όνειρο. Ο καθένας ονειρεύεται, αν και το σωστό όπως έχει γίνει είναι φαντάζεται, κάτι γι’ αυτόν και τους γύρω του και µπορεί και να το καταφέρνει αν και πολλές φόρες απλά το φαντάζεται.
Τώρα δεν ξέρω γιατί, αλλά όλα τα παραπάνω που τόση ώρα γράφω µου φαίνονται µίζερα και νοµίζω πως δεν είναι αυτός ο λόγος που ήρθαµε στον κόσµο αυτό, µετά από τόσο µεγάλη µάχη µε εκατοµµύρια άλλα σπερµατοζωάρια. Γιατί νοµίζω πως πίσω από κάθε χαµόγελο που κυκλοφορεί, κρύβεται ένα µεγάλο δάκρυ. Γιατί νοµίζω πως ο καθένας µέσα του κρύβει όσα περισσότερα µπορεί, γιατί νοµίζω πως κανείς δεν είναι αυτό που δείχνει, αλλά προσπαθεί να δείξει κάτι άλλο από αυτό που πραγµατικά είναι, κάτι που απλά το φαντάζεται αλλά έχει πείσει και τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό που δεν αντιλαµβάνοµαι από όλα αυτό το µεγαλείο της ζωής είναι το γιατί να γίνεται αυτό.
Το κακό είναι πως αυτό όλο και αυξάνεται, όλο και περισσότερο κρυφτό ο ένας από τον άλλο και στο τέλος θα φτάσουµε να κρυβόµαστε από τους εαυτούς µας, αν δεν το κάνουµε ήδη. Και όταν αρχίσεις να κρύβεσαι από τον εαυτό σου ψάχνεις να φύγεις, αλλά από τον εαυτό σου δεν µπορείς να ξεφύγεις, πάντα µαζί σου ήταν, πιστός σε όλες σου τις επιθυµίες, δε σου είπε όχι ποτέ, αλλά παρόλα αυτά θες να ξεφύγεις.
Η αλήθεια είναι κάπου γύρω µας, κοντά µας αλλά δεν τη βλέπουµε, δεν βλέπουµε πως η ζωή δεν είναι όλο αυτό. Φυσικά δεν είµαι εγώ αυτός που θα πει τι είναι ζωή και τι όχι αλλά σίγουρα µπορώ να λέω τι µε εκφράζει. Νοµίζω πως τα πάντα τα καθορίζουν οι στιγµές που ζήσαµε, είτε είναι καλές, είτε είναι κακές.
Μια στιγµή µπορεί να αλλάξει τα πάντα και κρατάει ελάχιστα σε σχέση µε τον χρόνο που καταναλώνουµε γύρω µας. Μια στιγµή µπορεί να αλλάξει την πορεία µας και να φέρει τα πάνω κάτω ή και τα κάτω πάνω γιατί δεν ξέρω το σωστό πιο είναι.
Έχουµε µπει σε µία τροχιά µε πλαστές ανάγκες και πάντα µε οδηγό την λογική. Μια λογική που για να ασπαστούµε µας πήρε πολλά χρόνια εκπαίδευσης και στο τέλος γίναµε και οι ίδιοι «δάσκαλοι» αυτής της λογικής. Δεν πρέπει να κυνηγάµε το όνειρο µας, το πραγµατικό όνειρο, πρέπει να είµαστε πάντα καρφωµένοι σε αυτό που τόσα χρόνια και µε τόσο κόπο µάθαµε, να µη πάει χαµένη όλοι αυτή η προσπάθεια, να πνίξουµε τα ένστικτά µας που µε τόση χαρά µας έδωσε η φύση και που για τόσα χρόνια το ανθρώπινο είδος είχε για οδηγό.
Η λογική «µας» λέει να µπούµε σε µια ζωή που όταν ήµασταν µικροί ποτέ δεν θα θέλαµε, όµως µπαίνουµε και µε σηµαία την πρόφαση της επιβίωσης καταφέρνουµε να κάνουµε την ζωή µας κάτι άλλο, όχι αυτό που πραγµατικά θέλουµε και το χειρότερο, όχι αυτό που µπορούµε. Φοβόµαστε να κάνουµε ένα βήµα που θα µας οδηγήσει στο ταξίδι, το άγνωστο πάντα ήταν εχθρός, οι σταθερές που δηµιουργήσαµε γύρω µας, γιατί έτσι έπρεπε, µας καταδίκασαν σε µια ακινησία, προσδιόρισαν τον χώρο που µας επιτρέπετε να κινηθούµε.
Και φτάσαµε να δεχόµαστε ότι δε θα δεχόµασταν ποτέ, ότι ακούγαµε µικροί, τότε που είχαµε ανεπτυγµένα ένστικτα και λέγαµε, εγώ δεν θα το κάνω ποτέ και όµως όχι µόνο το κάνουµε αλλά πλέον το διδάσκουµε και στις επόµενες γενιές.
Φυσικά από ένα σηµείο και µετά αυτό δεν έχει γυρισµό δεν µπορείς να πεις Live it or Leave it, δεν µπορείς γιατί έχεις «ποτίσει» πλέον από τα τοξικά γύρω σου και κατάφερες να γίνεις ότι δεν ήθελες ποτέ και το χειρότερο το απολαµβάνεις και το έκανες να σου µοιάζει ιδανικό και έτσι αναγκάζεσαι απλά να το ζήσεις γιατί δεν µπορείς να δεις τίποτε άλλο πέρα από αυτό.
Η ζωή νοµίζω πως δεν ήταν ποτέ ευκολότερη απ’ ότι είναι στις µέρες µας, όµως έφτασε να θεωρείτε προβληµατική. Γιατί να παιδεύουµε έτσι τους εαυτούς µας, γιατί µας έκαναν να φοβόµαστε και να θέλουµε εγγυήσεις για την υπόλοιπη ζωή µας για να κάνουµε ένα απλό βήµα, που τις περισσότερες φορές τόσο πολύ θέλουµε;
Δεν βγαίνει νόηµα για µένα, το µόνο που βγαίνει είναι πως όλα αυτά πρέπει απλά να είναι λογικά και αν αυτή είναι η λογική, εγώ θέλω να είµαι παράλογος, δεν νοµίζω πως θα είναι χειρότερα. Επιλέγουµε να µη ζήσουµε αυτό που τόσο θέλαµε, επιλέγουµε να αυτοπαραµυθιαστούµε, να διαλέξουµε το λογικό, που τελικά είναι το τέλειο λάθος αλλά θα µας προσφέρει µεγάλη αυτοπεποίθηση στις µελλοντικές µας επιλογές. Αφήνουµε να περνάνε από µπροστά µας και να χάνονται όλα αυτά που κάποτε θέλαµε να αρπάξουµε και να µην αφήσουµε ποτέ. Δε µπορούµε να ονειρευόµαστε γιατί φοβόµαστε το πώς θα ξυπνήσουµε, φοβόµαστε µη χάσουµε τον «ιδανικό» κόσµο γύρω µας, την πλαστή ευτυχία που δηµιουργήσαµε και είµαστε και χαρούµενοι γι’ αυτό.
Ο καθένας µπορεί να συνεχίσει τον δρόµο του όπως θεωρεί «λογικό» ή µπορεί να µπει στην όµορφη λογική του παραλόγου. Νοµίζω πως είναι τόσο µπροστά στα µάτια µας η αλήθεια αλλά φοβόµαστε να σηκώσουµε τα βλέφαρά µας και να τη δούµε. Εάν κάνουµε το «λάθος» και τη δούµε είναι τόσο όµορφη που θα πρέπει να τη ζήσουµε και για να τη ζήσουµε χρειάζεται να απαρνηθούµε όλο το παρελθόν µας και να δεχτούµε πως κάναµε λάθος στον τρόπο και την πορεία µας.
Είναι δύσκολο και το ξέρουµε γι’ αυτό το αποφεύγουµε. Δυστυχώς το παρελθόν καθορίζει και ρίχνει άγκυρα στο µέλλον µας αν και θα έπρεπε να µας δίνει φτερά, ευτυχώς όµως που υπάρχουν οι στιγµές που καθορίζουν το παρόν µας και αγωνιούν για το µέλλον µας.
Νοµίζω τελικά πως όλοι µας µπορούµε να το ζήσουµε όσο αργά και αν είναι, να µην το αφήσουµε, να έχουµε τη χαρά ακόµα και να «πληρώσουµε» γι’ αυτό.
Φυσικά οι καλές νεράιδες των παραµυθιών υπάρχουν πάντα γύρω µας και προσπαθούν να σηκώσουν τα βλέφαρά µας για να δούµε τις στιγµές που αλλάζουν τη ροή της ζωής µας.
Δεν θυµάµαι πολλά στη ζωή µου από τις λογικές επιλογές µου, ζω όµως µε τις αναµνήσεις από τις «παράλογες», έντονες, ενστικτώδεις αντιδράσεις και αποδράσεις µου...

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Ξιφίας τσινγκ τσονγκ. (δικό μας παιδί)


Τηγάνι αντικολλητικό.
Μια φετάρα ξιφία που έχεις πάρει ολόφρεσκη από την ψαραγορά.

Καις το τηγάνι καλά και πετάς μέσα τη φέτα.
Εχεις τρίψει μόνο λίγο αλάτι σε κάθε πλευρά.

Ψήνεις κουνώντας ελαφρά το τηγάνι.
Μόλις δεις και κοντεύει να ψηθεί μέχρι τη μέση, του αλλάζεις πλευρά σαν ομελέτα (για το εφέ)
Ψήνεις άλλο τόσο και σβήνεις με μπόλικη σάλτσα σόγιας και μισό λεμόνι.
Στο σερβίρισμα τρίψε λίγο μαύρο πιπέρι και πασπάλισε και λίγο φρέσκο μαϊντανό.

Συνοδεύεις με χόρτα ή αν είστε δύο φτιάξε και από αυτά τα νουντλς που απλά τα ζεματάς 5' και γίνονται, ρίχτους μια στάλα ελαιόλαδο και μια στάλα σάλτσα σόγιας.

Ακου κι αυτό τώρα...




Ήμασταν στη πρώτη γραμμή
Από τη πρώτη στιγμή
Προτού οι πρώτοι MCs κάνουν την πρώτη αρχή
Προτού οι πρώτες συναυλίες βρουν τη πρώτη σκηνή
Είχαμε δώση φωνή και γλώσσα Ελληνική
Απ' τον υπόγειο είχε βγει κι έπρεπε ν' ακουστεί
Με μια βαλίτσα στο χέρι γιατί έπρεπε ν'άπλωθεί
Με graffiti Σαλονίκη - Αθήνα πρώτη επαφή
Είχαμε δώσει στον σκληρό πυρήνα την πρώτη μορφή
Τώρα αλλάξαν οι καιροί το εμπορεύονται πολλοί
Κάποιοι βρήκαν αφορμή να πουν πως έχουμε χαθεί
Όμως το νιώθουμε ακόμα σα δικό μας παιδί
κι όποτε μας χρειαστεί θα είμαστε εκεί γιατί...

Νέο Ηράκλειο μεριά και Αλσούπολη μεριά
Πεύκη, Μαρούσι, Κηφισιά έχει δικά μας παιδιά
Από Ερυθραία μεριά και Πολιτεία μεριά
Πεντέλη, Εκάλη, Φιλοθέη έχει δικά μας παιδιά
Νέα Ιωνία μεριά και Πατήσια μεριά
Κυψέλη, Γκύζη, Αμπελόκηποι δικά μας παιδιά
Από Γαλάτσι μεριά κι από Χαλάνδρι μεριά
Ψυχικό και Χολαργό έχει δικά μας παιδιά
Περιστέρι μεριά και Αιγάλεω μεριά
Φάληρο και Πειραιά έχει δικά μας παιδιά
Από Μενίδι μεριά και από Ταύρο μεριά
Πέραμα, Κορυδαλλό έχει δικά μας παιδιά
Από Καλλιθέα μεριά και Νέα Σμύρνη μεριά
Παγκράτι και Βύρωνα έχει δικά μας παιδιά
Από Ήλιούπολη μεριά και Μπραχάμι μεριά
Ελληνικό και Γλυφάδα έχει δικά μας παιδιά

Θυμάσαι τις ημέρες του παλιού καιρού
που χτυπιόσουνα με τους Terror X Crew
Αντ' αυτού τη βαθύτερη ανάγκη σου εκείνη
πλέον την καλύπτει ο Αρτέμης με τον Ευθύμη
Ένας κύκλος κλείνει, ανοίγει άλλος νέος
Ξέχνα το στύλ το τέως, το κάνουμε αλλέως
Δεν επαναπαυόμαστε στο παλαιό μας κλέος
Βεβαίος το να πάει εμπρός είναι δικό μας χρέος
Νέο μουσικό εγχείρημα, νέο ξεκίνημα
Με κάθε τίμημα, πρέπει να ακουστεί το μήνυμα
απο γειτονιά σε γειτονιά:
Εγείρεσθε, άγωμεν εντεύθεν, παιδιά!

Θεσσαλονίκη μεριά, κέντρο, Τούμπα μεριά
Καλαμαριά, Πλατεία Σκρα έχει δικά μας παιδιά
Κι από Κοζάνη μεριά, Πτολεμαϊδα μεριά
Έδεσσα, Βέροια, Νάουσσα, Νάουσσα
Αλεξανδρούπολη μεριά Ορεστιάδα μεριά
Κομοτηνή και Καβάλα έχει δικά μας παιδιά
Λάρισσα, Βόλο μεριά και Λαμία μεριά
Πρέβεζα, Τρίκαλα μεριά έχει δικά μας παιδιά
Από Γιάννενα μεριά κι από Πάτρα μεριά
Κόρινθο Κεφαλονιά έχει δικά μας παιδιά
Από Ελευσίνα μεριά και Χαλκίδα μεριά
στον Παρνασσό, στην Λιβαδειά έχει δικά μας παιδιά
Και από Σάμο μεριά και Μυτιλήνη μεριά
και από Λύμνο μεριά έχει δικά μας παιδιά
Και από Κύπρο μεριά κι από Ρόδο μεριά
Κω, Ηράκλειο, Χανιά έχει δικά μας παιδιά

Ανατολικά, Δυτικά κι από Νότο Βορρά
όπου έχω παίξει ζωντανά
η ραψωδία κρατά
Δεξιά κι αριστερά έχουμε κάνει σπορά
Όπου μιλάν Ελληνικά έχει δικά μας παιδια
Έχει δικά μας παιδιά
που μας γνωρίζουν καλά
Σε κάποια πίστα κοντά τους έχουμε βάλει φωτιά
Τωρα μας βλέπουν ξανά
όπως μας βλέπαν παλιά
κι όταν φωνάζω "που είστε;"
πετάν τα χέρια ψηλά

Μέγας Κύως, Δίδυμοι και Μικρός Κύων μεριά
Νεφέλωμα Καρκίνος έχει δικά μας παιδιά
Ύδρα μεριά Λέων και Παρθένος μεριά
Βοώτης, Βόρειος Στέφανος έχει δικά μας παιδιά
Ζυγός και Οφιούχος και Σκορπιός μεριά
Ηρακλής, Κύκνος, Λύρα έχει δικά μας παιδιά
Αετός μεριά και Αιγόκαιρος μεριά
Νότιος Ιχθύς μεριά έχει δικά μας παιδιά
Πήγασος, Ανδρομέδα και Κασσιόπη μεριά
Περσεύς, Ταύρος, Ωρίων έχει δικά μας παιδιά
Ηνίοχος μεριά, Μικρά Άρκτος μεριά
Πολικός Αστήρ μεριά έχει δικά μας παιδιά

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Τριάντα Φύλλα με νόημα

Μια που η τριανταφυλλιά μου τα έφτυσε - εγγυημένα πλέον - χωρίς να προλάβω να χαρίσω ούτε ένα, έψαχνα να βρω πως θα αναθρέψω την επόμενη.

Έπεσα λοιπόν πάνω στην σημειολογία των χρωμάτων των τριαντάφυλλων, αλλά και των μπουκέτων.

Κρατήστε σημειώσεις λοιπόν σαν σωστοί Κύριοι και Κυρίες.

Κόκκινο
Αγάπη Σεβασμός Κουράγιο και Πάθος

Σκούρο Κόκκινο
Υποσυνείδητη ομορφιά

Ροζ
Ευτυχία Κομψότητα Χάρη και Ευγένεια

Βαθύ Ροζ
Ευχαριστίες

Ελαφρύ
Ροζ Θαυμασμός Ευγένεια Χάρη Ευχαρίστηση, Χαρά και Γλυκύτητα

Πορτοκαλί ενθουσιασμό, πόθο.

Ζαχαρί Χαρούμενη αγάπη.

Λευκό
αγνότητα, μυστικισμό, σιγή, αθωότητα, και γοητεία

Κίτρινα χαρά, ευχαρίστηση, ενδιαφέρον, και φιλία

Λιλά συμβολίζει την αγάπη με την πρώτη ματιά και αρραβώνα

Ένα μόνο Κόκκινο τριαντάφυλλο σημαίνει σε αγαπώ

Ένα μόνο Τριαντάφυλλο σε οποιοδήποτε χρώμα εκφράζει απλότητα και ευγνωμοσύνη.

Κόκκινο και Λευκό τριαντάφυλλο. Μαζί συμβολίζουν δεσμό.


Για Μπουκέτα τώρα....


Ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα σε πλήρη άνθιση σημαίνει ευγνωμοσύνη και συμβολίζει της τελειότητας και όμορφιάς

12 τριαντάφυλλα - Eυγνωμοσύνη

25 τριαντάφυλλα - Συγχαρητήρια

50 τριαντάφυλλα - Απεριόριστη αγάπη

Ένα τριαντάφυλλο σε πλήρη άνθιση τοποθετημένο πάνω από δύο κλειστά μπουμπούκια: μυστικότητα.

Ροδοπέταλα: σύμβολο της ελπίδας


Και όπως είπε κάποιος πάνσοφος παπαρολόγος :
"Don 't hurry.
Don't worry.
You're only here for a short visit.
So, don't forget to stop and smell the roses."


Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

IKEA κατάλογος 2010 Ελληνικός (download)


Κατεβάστε στο πισί σας, τον καινούργιο Ελληνικό κατάλογο του ΙΚΕΑ, από εδώ:
Κατάλογος ΙΚΕΑ 2010

(κάντε κλικ στο κουμπί free user και περιμένετε όσα δευτερόλεπτα σας λέει.)

Sway

Κι εκεί που νόμιζα ότι το Sway είναι του Dean Martin...



και μετά το διασκεύασαν άπειροι.
Από Pussycat Dolls,



Rosemary Clooney (η θεία του Τζωρτζ με τα μαρτίνι)



Julie London



Chris Isaac και Michael Buble (και μαζί και χώρια)



Perry Como



Μέχρι και στο Dark City έπαιξε...



Τελικά έμαθα ότι το κομμάτι είναι Μεξικάνικο του Pablo Beltran Ruiz, γραμμένο εν έτει 1954 και λέγεται Quien Sera.



Αυτά που λέτε...

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Keyword stats from hell.




Μια που είναι πολύ της μοδός να δημοσιοποιούνται τα στατιστικά των keywords αναζητήσεων στα blogs, για να δούμε και τα δικά μας...

Κρατάω μόνο μερικές από τις βλακείες και έχουμε και λέμε:

κυαλια φτηνα
κατέβα μοναστηράκι

πως κλειδώνω το κράνος
παρτο μαζί σου...

γοχ ελλαδος
πάρε το μηδέν

εργαστηριο ζυμαρικων ελεγχος
ακίνητοι όλοι!

ζυγαριά δαπέδου 5 τονων
παραφάγαμε το καλοκαίρι, ε;

κουνουπια αγια μαρινα κορωπιου
εύκολο! έχει 983.534.734.735.735.776 κουνούπια.

τα cd ανακυκλωνονται
βεβαίως!

ικεα τηγάνια
ξέχνα το, χώσε φράγκα και πάρε ένα μαντεμένιο

καθαρισμα πνευμονων μετα το κοψιμο τσιγα%
φρούδες ελπίδες.

πεμη ζουνη πορνο σκηνεσ
έλεος ρε φίλε...

συναυλίες τού μνώλη λυδάκη τό μήνα σεπτ%
λάθος κανατε...

τσιπουρο με μπυρα
υποβρύχιο;

μητέρα porn
ο Πέμης Ζούνης είσαι πάλι;

φυλασσομενα παρκινγκ εθνικη.
Ολα έτσι είναι, άσε τα κλειδιά πάνω

ανακυκλώνω καλαμάκια
σωστός. θες συνέταιρο;