Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Ευκαιρίες


Ξαπλωμένος ανάσκελα στο ειδικό κρεββάτι με τα μαλακά στηρίγματα για το κεφάλι και τα πόδια. 
Μάτια κλειστά, χαλαρωτική μουσική, χέρια στο πλάι. 
Ημουν -λέει- από φωτεινή λάβα που έβραζε και από πάνω μου υπήρχε ριγμένο ένα μαύρο σεντόνι, μία μαύρη χοντρή κάπα που δεν άφηνε να περάσει το φως που εξέπεμπα. Φώτιζα μόνο ελάχιστα από τα πλάγια. 
Μια γυναικεία αρχέτυπη μορφή αιωρούνταν από πάνω μου κι ένιωθα ζέστη να με χαϊδεύει. 
Κάθε άγγιγμα με πλημμύριζε με αγάπη και προκαλούσε έκρηξη συναισθημάτων καθώς από ένα φεγγίτη έβλεπα το Παλαμήδι.

Σήμερα είμαι τρίτη μέρα με ενέσεις -κυριολεκτικά- γιατί σηκώνοντας τη λεκάνη με τη μπουγάδα έμεινα σέκος. Ναι, πονάω συνεχώς και είμαι σαν τελικό σίγμα.

Κρίμα, γιατί επι δεκαπέντε μέρες έβαφα, έσκυβα, κουβάλαγα, ήμουν από το πρωί μέχρι το βράδυ όρθιος και ταυτόχρονα έτρεχα και τις προηγούμενες μέρες ήμουν γυμναστήριο συστηματικό, και όλο το καλοκαίρι επίσης και δεν είχα καμμία ενόχληση.

"Γερνάμε Τσοκορέλεεεεεεε" μου είπε σήμερα ο φυσιοθεραπευτής στο τηλέφωνο.
(Μάλλον πρέπει να τον αλλάξω αυτόν τον τύπο...)

"Δεν το χρειαζόμουν αυτό τώρα ρπμ" σκέφτηκα, αλλά αμέσως θυμήθηκα ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, ότι κι από αυτό θα πάρω κάτι. Ισως να πάρω την απόσπαση της προσοχής μου από άλλους πόνους, ίσως δεν ξέρω τι. Οπότε χαλαρώνω και το ζω γι αυτό που είναι.

Εχω πλακωθεί στο διάβασμα, κάτι για φωτογραφία, κάτι για αυτοβελτίωση (ίσως τα πούμε άλλη φορά αυτά), κάτι άλλα πραματάκια φωτογραφικά, όλα καλά.

Κοντεύει να τελειώσει κι ο Οκτώβριος λοιπόν και απο τον Ιούλιο συνέβησαν πολλά.
Τι να χωρέσει όμως σε πέντε αράδες και δυο φωτογραφίες;

Ο Ερωτας που ήρθε, με ευλόγησε κι έφυγε; Οι άνθρωποι που γνώρισα; Οι κουβέντες που αντάλλαξα; Τα Μαθήματα που πήρα για Εμένα για Εσένα και τα Πάντα; Τα μέρη που είδα; Οι εμπειρίες που έζησα; Οι σκέψεις που με ζύμωσαν; Το καλοκαίρι; Η φύση; θάλασσες; βουνά; Η επιστροφή στις παραδόσεις;

Ηρθαν τα πάνω κάτω, τα πέρα δώθε, αναθέωρησα πεποιθήσεις και στάσεις ολόκληρης ζωης κι έχω μακρύ δρόμο μπροστά μου, χωρίς γυρισμό.

Κάθε άνθρωπος στη ζωή μας, μπαίνει για να μας δώσει δώρα-μαθήματα ή και καθρέφτισμα του εαυτού μας, των ελλείψεων μας, των φόβων μας. 
Ετσι λειτουργεί το κόλπο, έμαθα.