Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Olympic Kouloura Game


12 ώρες μέσα στη θάλασσα αυτό το ΣΚ.

Κι όταν λέμε μέσα, εννοούμε μέσα!
Απειρο μούλιασμα, με λίγο μάσκα και συνεχή χρήση πλωτών μέσων, δηλαδή κουλούρας!

Τα αγωνίσματα Κουλούρας που διεξήχθησαν ήτο:

Κουλουροδρομίες. Πρόσθιο και Υπτιο σκέλος.
Κουλουροκαταβυθίσεις δια της βίας, υποχθόνιες και υποβρύχιες.
Κουλουροισορροπία πρηνιδόν.
Κουλουροσυγκρουόμενα.
Κουλουροτρενάκι δύο και τριών κουλούρων εν σειρά. (διπλό και τριπλό σκιφ άνευ πηδαλιούχου)
Κουλουροκαταδιώξεις πρόσω και ανάποδα, μετ' εμποδίων και άνευ.
Αναδύσεις εκ βυθού διαμέσου κουλούρας, αρχούσης κεφαλής και άκρας πόδα εναλλάξ.
Καταδύσεις διαμέσου κουλούρας εν πλω και αρόδου εναλλάξ.
Κουλουροσυνομωσίες ανα ζεύγη υπό τα δεσμά του γάμου - δεν έλαβα μέρος.

Παρακαλούνται οι έχοντες φωτογραφικά τεκμήρια των αθλημάτων όπως τα παραδώσουν στην επιτροπή, καθώς δεν κατέστη δυνατός ο χειρισμός έταιρου φωτογραφικού εξοπλισμού, ένεκα αντιηλιακών άκρας χειρός.

ελήφθη - όβερ.

Κουλουροκαταδιώξη πρόσω, μετ' εμποδίων.

 Και τώρα μία πρόγευση από τη βραδιά ποίησης με θεματικό τίτλο

Ωδή στην κουλούρα.
(Χαϊκού γραμμένο για όμποε και τρομπόνι)

Σαράντα
βαθμοί, χρόνια, πατητές
τα ψάρια τσιμπούν.

Δες κι αυτό και μη κάνεις πως δεν θυμάσαι...



Ευλόγησον.

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Bikenet.gr



Έκλεισε αυτές τις μέρες το bikenet.gr το μεγαλύτερο (στα μάτια μου τουλάχιστον) μοτοσυκλετιστικό forum.

Οι λόγοι εξηγούνται εδώ (και με βρίσκουν σύμφωνο αν σημαίνει κάτι) αλλά δεν νομίζω να σε ενδιαφέρουν αν δεν άνηκες στην online (και offline) οικογένεια του.

Πάντως αν σε αφορά ο χώρος και δεν συμμετείχες στο Bikenet -τουλάχιστον όταν ήταν στις δόξες του- να ξέρεις ότι έχασες.
Πραγματικά...

Εν πάσει περιπτώσει, θέλω να ευχαριστήσω και από εδώ το Bikenet, για όλα τα χρόνια συντροφιάς, για τις βόλτες, τις φιλίες, τη γνώση, τα γέλια, τις λαχτάρες, τις στεναχώριες, για τα διαλείματα του γραφείου, για τις συμβουλές, για όλα.

Μια εικόνα λένε είναι χίλιες λέξεις, κι εγώ το ξέρω καλά.
Φαντάσου τώρα, όλες οι παρακάτω εικόνες, πόσες λέξεις φέρνουν στο νου από όλα αυτά τα χρόνια.



Ευχαριστώ και πάλι, ε;
 







 




Battle of the Ducks

Battle of the Ducks


Δικάβαλη κόντρα
Δικάβαλη κόντρα


Διαμαρτυρία στο Υπ. Συγκοινωνιών.
Διαμαρτυρία στο Μαλλιακό για το γνωστό τροχαίο


















Παρουσίες "Πωλείται"


Σεμινάρια Ασφαλούς Οδήγησης !!!

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Καλά στέφανα.


Βγάζοντας φωτοτυπίες, βλέπω μια συναδέλφισσα να διαβάζει στο μόνιτορ τον Υδροχόο.
Πάω κοντά για να μάθω το μέλλον μου, αλλά είχε μόνο κάτι αόριστα χαρακτηριστικά.

"Κρίμα "-της λέω σοβαρά- "και ήθελα να μάθω το μέλλον μου..."

Οπότε αργά, σαν σε ύπνωση, σαν σε αρχαία τραγωδία, σαν να μιλάει ο διάολος από μέσα της, με στεντόρεια φωνή και κοιτώντας το κενό, μου απαντά:

"Μέχρι τον Ιούνιο του 2013 θα έχεις παντρευτεί."


Να θυμηθώ να στείλω κάποιον να πάρει τις φωτοτυπίες μου....


Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Κόκκινες Λιαστές Ντομάτες.


Μέρος πρώτο:

Γυρίζοντας από τη θάλασσα, επισκέπτομαι αγαπημένο Πακιστανικό μανάβικο στο Μαραθώνα, (αγαπημένο γιατί δεν υπάρχει περίπτωση συνεννόησης, οπότε έχει πλάκα) και πακιστανίζω διάφορα μπριαμοϋλικά αλλά και ένα κιλό πομοντόρια που μου γυάλισαν.

Κανονικά λιαστό θα πει στον ήλιο, αλλά ούτε ήλιο έχω στο μπαλκόνι, ούτε γουστάρω επικάλυψη καυσαέριου στο φαγητό μου, οπότανες:

Κόβω τα πομοντόρια στη μέση, τα βάζω ανάσκελα στο ταψί, ρίχνω μια πρέζα χοντρό αλάτι Χιών στο καθένα και τα αφήνω στους 100 βαθμούς και στον αέρα μέχρι να ξεραθούν οριακά, ίσα να είναι μαλακά δηλαδή.
Αυτό θα έπαιρνε κάνα δυομισάωρο, οπότε τα παράτησα να στεγνώνουν και πήγα από του Ν. για μπύρες.

Τα πομοντόρια στα τελειώματα.

Την έπεσα για ύπνο και την άλλη μέρα το απόγευμα τα βάζωσα.

Στα βάζα με λάδι μπάρμπα Κορώνης.
(Ο λαδοσπόνσορας έχει να λαμβάνει βάζο)

Τέλος του πρώτου μέρους
Μουσικό διάλειμα:


Δεύτερο μέρος:
Δυο μέρες μετά, κατέβηκα κέντρο για μια δουλειά και δεν αντιστάθηκα (οι αντιστάσεις είναι για τους ηλεκτρολόγους είπαμε) σε μία βόλτα στην κεντρική αγορά.

Σύγλινα, μοσχαρίσια αλλαντικά, τουρσί και όταν είδα και ντοματίνια κρήτης, πήρα ένα κιλό για να δοκιμάσω πως λιάζονται κι αυτά στον φούρνο μου.

Ξανά πλύνε, κόψε, ξάπλωσε, αλλά αυτή τη φορά έκανα σαμποτάζ.
Εριξα στον μύλο του αλατιού μπούκοβο και καπνιστό αλάτι και έτριψα άφθονη ποσότητα πάνω στα ντοματίνια.

Τα τοματίνια

Τα τοματίνια πασπαλισμένα

Τρίωρο ξέραμα στο φούρνο, ίσως και παραπάνω.
Είπαμε : "όσο πάρει"...

Στο λάδι κι αυτά και όσα δεν μπουν σε χειμωνιάτικες σαλάτες ή ζυμαρικά θα κάνουν ωραία παρέα σε ούζο/τσίπρο/μπύρα με κάνα γαύρο μαρινάτο, στολισμένα με μια κάπαρη.

(που επίσης έχω καιρό να κάνω. χμμμμ....)


Υ.Γ. 
Προφανώς το στέγνωμα στο φούρνο, δεν είναι το ίδιο με το λιάσιμο αλλά από την άλλη δεν απέχει και πολύ. Ο ήλιος υποθέτω θα έχει πιο γευστική επίδραση, καθώς αφήνει χρόνο για ζυμώσεις, αντιδράσεις κλπ. Να ξέρεις ότι μια εβδομάδα διακοπών σου φτάνει να λιάσεις ντοματάκια, αρκεί πάλι να τα αλατίσεις και να τα καλύψεις με κάνα τούλι για τις μύγες.

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Σπείρες


8ος όροφος
Γραφεία Διοίκησης δημόσιας υπηρεσίας.


Εργο ανθρώπου

"Ναυτίλος"
Είχα βρει ένα τέτοιο πριν χρόνια στον Ευβοϊκό.


 Γένος μαλακίων κεφαλόποδων της οικογένειας των ναυτιλιδών
Η οικογένεια των ναυτιλιδών μαλακίων κεφαλόποδων περιελάμβανε πολυάριθμα γένη που σήμερα έχουν εκλείψει πλην ενός: του ναυτίλου

Τιμή μας...


Ομορφη μουσική,
όμορφα χαμόγελα:

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Full Screen


Σε παρακαλώ, βάλε full screen, τώρα!


Σε μερικά από αυτά τα βίντεα -όπως αυτό-  δένει τόσο καταπληκτικά η μουσική με τη μεγαλειώδη εικόνα, που νοιώθω σαν να προσγειώθηκα μόλις από αποστολή και με το θα ανοίξει η κάψουλα θα με χειροκροτούν τα παγκόσμια πλήθη που έσωσα τον πλανήτη από σίγουρη καταστροφή.

(Φιλιά, Bruce.)

Υ.Γ.
Δεν είναι γραφικά, είναι φωτογραφίες από τον ISS.

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Σοκόλαση Κουμκουάτ


Δεν ξέρω αν το σκιαγραφικό της αξονικής είχε μέσα κρυπτονίτη, αλλά από το πρωί δεν είχα ησυχία.
Κρίμα που δεν μπορώ να τρέξω - θα είχα σπάσει όλα τα ρεκόρ.

Πέρασαν δύο μήνες ακριβώς, από τότε που τα κουκουάτ μπήκαν στο τσίπουρο και τη ζάχαρη.

Αν προσέξεις έγιναν πειράματα και με την αναλογία ζάχαρης.
 Βγήκαν, στραγγίχτηκαν ευλαβικά, μετά φίλτραρα το λικέρ σε τουλπάνι και μπήκε σε μπουκάλια.
Από ένα κιλό κουμκουάτ βγήκαν περί τα 2μιση λίτρα λικέρ.


Η ποιότητα σταθερά υψηλή - και τολμώ να πω ότι αφού ήταν η δεύτερη επιτυχημένη μου φορά, είμαι σε καλο δρόμο.

Ολα καλά, υπήρχαν όμως και βιομηχανικά απόβλητα: τα κουμκουάτ!
Οπότε κάτι ήθελα/έπρεπε να κάνω τα μουλιασμένα επί δύο μήνες και κομμένα στη μέση κουμκουάτ.
Κρίμα είναι να τους κλέβεις το άρωμα τους και μετά να τα πετάς.

Ιδέα: 
Nα τα Σοκολατέψω!

Τα άπλωσα στο ταψί και το έβαλα στον αέρα στους 100 για μισή ώρα, να στεγνώσουν λίγο.



Μετά τα σκούπισα σε πετσέτα που δεν μαδάει για να πάρει τα πολλά σιρόπια και τα έβαλα στο ψυγείο να παγώσουν.

Πήρα τέσσερις μπάρες κουβερτούρα (για κάποιον μαγικό λόγο χρειάζονταν ακριβώς τέσσερις - εχω τη θεία φώτιση σε κάτι τέτοια, αλλά δυστυχώς όχι σε άλλα πιο πρακτικά) τις έλιωσα σε χαμηλή φωτιά, με 25 γρ βούτυρο γάλακτος μια χούφτα χοντρό αλάτι, μπόλικο φρεσκοτριμένο πιπέρι και δύο βανίλιες.


Μόλις η σοκόλαση έγινε ομοιογενής, την κρύωσα σε μπεν μαρί για να μην καίει και την έλουσα πάνω στα παγωμένα κουμκουάτ μέσα στο ταψί, ανακατεύοντας απαλά μέχρι να καλυφθούν όλα, χωρίς όμως να τα πατηκώνω.

 

Μετά τα έπιασα δύο δύο ή όσα και όπως μπορούσα, τα άπλωσα σε λαδόκολες και μετά μπήκαν στο ψυγείο.


Ως συνήθως, δεν διάβασα κάποια συνταγή αλλά έκανα ότι μου κατέβαινε.

Η σοκολάτα - πορτοκάλι είναι καταπληκτικός συνδιασμός (μόνο έναν ξέρω που δεν του αρέσει) και ειδικά τα απόβλητα του λικέρ με το τσιπουράκι τους έτσι και φας καμιά δεκαριά υποθέτω θα την ακούσεις και λίγο, χωρίς να χρεωθείς την βαριά γεύση του κονιάκ που βάζουν οι ανταγωνιστές στα δικά τους σοκολατάκια.

Τέλος, μου βάζω μηδέν στην αισθητική.
Το οπτικό αποτέλεσμα είναι σαν μαγειρική προνήπιου.

Θέλει πειράματα (ή οδηγίες) για να βρεις τρόπο να κουμαντάρεις τα σιροποσοκολατοπασαλειμένα φρουτάκια. Η έμπνευση να είναι κρύα τα φρουτάκια μου φάνηκε σωστή, αλλά ίσως τελικά να μην έπρεπε να κρυώσω τη σοκολάτα και να τα βουτάω μέσα σαν φοντί.
Ισως και όχι...

Ιδέες δεκτές, δοκιμές του χρόνου τέτοια μέρα με το επόμενο λικέρ.

Τώρα δοκιμάζω αν λιώνουν σε θερμοκρασία δωματίου, για να δω αν ήθελε λιγότερο βούτηρο ή όχι.

Σε θερμοκρασία στόματος πάντως, λιώνουν περίφημα!!!



 Τι; δεν είναι σοκολατένια τα τούβλα;
κρίμα....