Ενας χρόνος hungry & foolish ΤσοκοΜπλόγκ!!!

Τον προηγούμενο Δεκέμβρη ξεκίνησα δειλά δειλά να "εκτίθεμαι".

Και το λέω έτσι, γιατί μια φίλη δεν με διαβάζει επειδή - λέει - νιώθει άβολα να διαβάζει κάτι προσωπικό μου χωρίς την άδεια μου ή κάπως έτσι. (διόρθωσε με αν κρυφοδιαβάζεις, ναι; )

Το καλό της υπόθεσης είναι ότι πλησίασα όλους μου τους στόχους.
Οχι μέσω του μπλογκ βέβαια - μην τρελλαθούμε.
Αυτό κυρίως είναι παρεούλα, κάτι σαν ένα hi tech τζάκι που μπορείς να το χαζεύεις με άδειο μυαλό, πλην όμως με την κρυφή ελπίδα να μην μείνει απόρρητο για πάντα και άν αγγίξεις μερικούς να σου αφήνουν και κάνα σχόλιο που και που...

Στο διάστημα αυτό, έμαθα, μεγάλωσα, βελτιώθηκα, άλλαξα, πάχυνα, αδυνάτισα, οριοθέτησα, έβαλα υψηλότερους στόχους, τρόμαξα, έφερα τη ζωή μου πιο κοντά στα μέτρα μου κι εμένα στα δικά της, έβαλα νέα σχέδια και νέους στόχους, μερικά πράματα ξεθολώσανε και βλέπω καλύτερα τώρα.
Φρέσκο αεράκι!

Το 2008 ήταν σαν να ανοίγεις τη ζελατίνα του κράνους μια μέρα με βροχή και αμέσως μόλις την κλείνεις - και πλέον βλέπεις καθαρά - να αρχίζεις να γεμίζεις ταχύτητες με ανοιχτούς πλέον αεραγωγούς και τις σταγόνες να κυλάνε μακρυά από το οπτικό σου πεδίο.

Για όποιον δεν κατάλαβε το 2008 ήταν απλά αποκαλυπτικό.

Τόσο αποκαλυπτικό που ώρες ώρες έμενα με ανοιχτό το στόμα.
Σαν να βλέπεις μετά από μπουρίνι, αυτό το σπάνιο ουράνιο τόξο, που πατάνε και τα δύο πόδια του στη γη, με φόντο μαύρα σύννεφα.

Για το 2009, προσπαθώ να μην επηρρεαστώ από τις προβλέψεις των πρωινάδικων για τον Υδροχόο που θα είναι η χρονιά του όπως λένε.
Προσπαθώ να βρίσκω τρόπους να έχω ενέργεια, να βάζω στόχους μικρούς και μεγάλους και μεθοδικά και ψύχραιμα να τους εκπληρώνω και να τους αναθεωρώ κι όλας αν χρειάζεται.
Να έχω καθαρό μυαλό και καθαρή ψυχή, να ζω τη κάθε μέρα ξεχωριστά (τι δύσκολο Θεέ μου...) και από αυτήν, την κάθε ώρα.
Να τιμώ όσους με τιμούν, να καταλαβαίνω τι μπορεί να αλλάξει και τι όχι (οπως λένε οι Α.Α) και να ρυθμίσω σωστά το ζύγι μου, ώστε να δίνει την πραγματική βαρύτητα σε όσα μου συμβαίνουν.

Το μόνο που εύχομαι στο σύμπαν, υπερπέραν, Θεό - πείτε το όπως θέλετε - είναι Υγεία και Τύχη (με αυτή τη σειρά) για όλους.

Ας είναι και χωρίς τζόκερ, χωρίς νέο ταίρι, χωρίς νέα δουλειά, χωρίς νέα παιχνίδια.
Μόνο με αυτά τα εργαλεία (Υγεία και Τύχη - μην ξεχνιέστε) που θα μας δώσουν τη δυνατότητα να είμαστε ακέραιοι, αυτόνομοι, ανεξάρτητοι.

Καλή χρονιά να έχουμε λοιπόν και να μαθαίνουμε από τα λάθη μας.

Ημερομήνια #2

Τα ημερομήνια που μου είχε δώσει ο μπάρμπας για το 2008 μάλλον επιβεβαιώθηκαν...

για ρίχτε μια ματιά στο παλιό ποστ: http://chocorello.blogspot.com/2008/05/blog-post_07.html


.

A Fool No More - Peter Green

Yes, Ive packed up my clothes
Im moving away from your door
Lord, Ive packed up my clothes
Said, Im moving away from your door
Ive been your fool for so long
Babe, I wont play that fool no more

I gave you all my money
I work as hard as I can
I came home early one morning
I found you with another man
Babe, Ive packed up my clothes
Im moving away from your door
Said, Ive been your fool for so long
And lord, I wont play that fool no more


So good-bye baby
You dont even care
Yes, I had a love so strong for you
But you treat me so unfair
Said, Ive packed up my clothes
Im moving away from your door
You know, Ive been your fool for so long
And babe, I wont play that fool no more

Δυο Κυρίες (Toby Lightman & Beth Orton)

Είναι γιορτές, το γκύ μαδάει στο κεφάλι μου, τα λαμπάκια είναι και γαμώ, έχω μπόλικο καπνό και χαρτάκια, ένα γεμάτο Grants - δώρο της εταιρίας - μπόλικο πάγο και σόδες, 4 μεγαμπίτ ίντερνετ, έχω κάνει τα τηλέφωνα μου, όλα είναι υπό έλεγχο.

Είμαι λοιπόν για πάρτη μου και ψάχνω μουσικές.

Προτείνω λοιπόν με μόνο κριτήριο τα γούστα μου τις εξής Κυρίες.

Toby Lightman - Alone



Everybody needs someone to cling to
Everybody needs someone to call their own
No one wants a love that you can see through
No one wants to spend their whole life alone

Someday I know he will surely find me
Someday I will have a love to call my own
Then I'll have someone to lay beside me
Then I'll never have to spend my nights alone

Alone, isn't where I want to be
I've got so much to give, we're not supposed
to live alone
Isn't how I think of me, I'm counting down the
days til I can put that word away

The world is full of people who are searching
and every heart is trying to find a home
Just like everything I think that I'm deserving
of a love that takes away the word alone

And I'm waiting in line
And I'll wait like a bird on a wire
And I wonder if that day will ever come
When love walks in to finally take me higher
Then I'll know my search for love is done



Beth Orton - Thinking about tomorrow







Υ.Γ. δείτε κι αυτό... κομματάρα!
Beth Orton - Stolen Car


;-)

Δυο πράματα είχα καιρό να κάνω...

Το ένα είναι να σας βάλω μερικά φωτογραφικά μεζεδάκια και το άλλο καμιά ιδέα για κανονικά μεζεδάκια...

Παμε με το πρώτο, πρώτα...

Περπατώντας για τον καταρράκτη Λειβαδίτη κάπου στα ορεινά της Ροδόπης.

Αρίστη, στα Ζαγοροχώρια.

Σαμοθράκη, καλοκαίρι π.Χ.

Βεγορίτιδα, δίπλα στην Πτολεμαίδα.
(εκείνα τα διαλυτικά με τόνο πως μπαίνουν; )

Χταποδάκι λιαστό στη Μυτιλίνη

... και τώρα στο ζουμί.
είχα φίλους στο σπίτι τις προάλες, οπότε και μαγείρεψα.
Είχα καιρό να το κάνω, με είχε πιάσει βαρεμάρα, έτρεχα κι όλας και δεν προλάβαινα οπότε πολύ το χάρηκα.

Καπνιστό χοιρινό με ρύζι.
Πήρα 3 καπνιστές μπριζόλες και τις έκοψα σε μπουκιές.
Ζέστανα κατσαρόλα, έριξα ελαιόλαδο.

(πρώτα ζεσταίνουμε κατσαρόλα και μετά ρίχνουμε το λάδι. Αν το κάνουμε αντίστροφα και αχνίσει το λάδι σημαίνει ότι εχει καταστραφεί με όλα τα επακόλουθα)

Τσιγάρισα ένα κρεμύδι μεγάλο, λίγο σκορδάκι, αλάτι, πιπέρι.
Μόλις μαλάκωσαν, έριξα το κρέας και το άφησα να καραμελώσει καλά σε δυνατή φωτιά κάνα δεκάλεπτο, γυρίζοντας που και που.

Εσβησα με ένα μεγάλο ποτήρι δεμέστιχα και το άφησα άλλα 10 λεπτά σε πιο χαμηλή φωτιά.
Εριξα δυο ποτήρια ρύζι μπαρμπαμπεν μακρύκοκο, τέσσερα νερό καυτό, χαμήλωσα κι άλλο και καπάκωσα.

(για να είναι το ρύζι σπυρωτό μην αρχίσετε τα τσιγαρίσματα και άλλες βασκανίες - απλά ξεπλύντε το στο σουρωτήρι με κρύο νερό τρίβοντας το με το χέρι ;-)

Σε κάνα τέταρτο ήταν έτοιμο και με ένα ωραίο Μοσχόμαυρο Τσάνταλη καταλήξαμε τέσσερεις νταγκλαρισμένοι στους καναπέδες και τα χαλιά... καλή φάση.

Πάντως αν έτρωγα μόνος μου, θα έβαζα σταφίδες, πιο πολύ πιπέρι και κουκουνάρι.


Γαλοπούλα με πατάτες στον φούρνο
Σήμερα με έπιασε πάλι η προκοπή, οπότε πήρα δυο μπούτια γαλοπούλας, τα μαρίναρα δυο ώρες σε μίγμα κρασιού λευκού (δεμέστιχα) αλάτι μπόλικο, πιπέρι μπόλικο, ρίγανη, θρούμπι μουστάρδα και λίγο μαργαρίνη.

Πήρα πυρέξ, έκοψα πατάτες, τα έφτιαξα όμορφα έψησα κάνα τέταρτο στους 220 και μετά χαμήλωσα στους 180 για άλλο ένα τέταρτο. Γύρισα πλευρό (όχι εγώ - τα μπούτια) και έψησα άλλο ένα τέταρτο στους 160.

(δεν νομίζω να έχει διαφορά με τους 180, αλλά είναι πολύ εντυπωσιακό ακόμα και όταν δεν σε βλέπει κανείς - σαν να βγάζεις γόνατο με τη μηχανή σε τίποτα ερημιές, ένα πράμα...)

Του 'χωσα και 10' στο γκριλ να κάνει κρούστα, κι έγινε μακελειό.
Είχα και μπροκολοκουνουπίδια στον ατμό με αλάτι-πιπέρι-λαδολέδομονο και ένα προχτεσινό Αγιωργίτικο, οπότε καταλαβαίνετε... τα χρειαζόμουν οπωσδήποτε εκείνα τα φρέσκα ντονατς λεμόνι μετά για να συνέλθω....

Χαχαχαχαχαχααα...

Υ.Γ. Εβαλα να κάνω και τουρσί μπρόκολο και κουνουπίδι και κάτι ελιές που μου φέρανε. Αν πετύχουν θα ενημερώσω γιατί ξέρω πόσο σας ενδιαφέρει... :-p

Υγεία και Τύχη, σε όλους μας.

Τίποτε άλλο δεν εύχομαι, παρά Υγεία και Τύχη.

Τα υπόλοιπα τα βολεύουμε και χωρίς ευχές.

Τσοκορέλος.

Ψηφίζω - ξεψηφίζω και μερικά posters.

Εχω ένα folder στο desktop μου και πετάω εκεί μέσα διάφορα ενδιαφέροντα για να τα ψειρίσω όποτε βρω χρόνο. Εκεί είχα πετάξει και την παραπάνω παιδαγωγική φωτό ...

Ανάμεσα στα άλλα είχαν μπει λοιπόν τα παρακάτω ποστερς, οπότε δυστυχώς δεν θυμάμαι που τα βρήκα....





























Περιμένω με λαχτάρα να δω τι θα μείνει από όλη αυτή την ιστορία.

Εκτός από το να ψηφίζουμε όποιον μας βολεύει, ελπίζω να μάθουμε να καταψηφίζουμε - έστω και με αυτόν τον τρόπο - όσους δεν σέβονται την δουλειά που αναθέσαμε με την ψήφο μας.

Θα ήθελα πολύ το Βατοπέδι, το χρηματιστήριο, οι υποκλοπές, όλες αυτές οι κομπίνες εις βάρος όλων μας, να γινόταν σήμερα - μετά τον Αλέξη.

Να μετατραπούμε από μάζα άβουλων ψηφοφόρων και τροφοδότες χαμένου χρήματος σε αντίπαλο δέος.

Ψηφίζω - ξεψηφίζω.

Τόσο απλά θα έπρεπε να είναι...

Περιμένω με αγωνία το επόμενο σκάνδαλο.

Νικόλας Ασιμος.

Wikipedia info
MusicHeaven.gr

αντιγράφω από αναγνώστη του Troktiko το τελευταίο γράμμα του Ασιμου πριν αυτοκτονήσει.

...
Και διαβάστε παρακάτω, το τελευταίο γράμμα του Νικόλα Άσιμου προς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, λίγο καιρό πριν την αυτοκτονία του. Ίσως πάρετε κάποιοι την απάντηση σας, για το τί σημαίνει Αναρχικός και πώς ο Αναρχικός δεν έχει καμία σχέση με τους χούλιγκανς και τους "κουκουλοφόρους"...αστυνομικούς...

"Μήνυμα προς όλους, για όλα.
Μια είναι η βόλτα, μόνο μια, αυτή θα μας λευτερώσει.
Δε σταματάει αυτή η βόλτα, ούτε ποτέ της έχει αρχίσει.
Magic theater fur fur
Το μεγαλύτερο θέατρο στην ιστορία, που καταργεί την ιστορία. Εγώ που το έχω ξεκινήσει έχω αναλάβει την ευθύνη.
Με ξέρουν όλοι οι σοφοί του κόσμου, κι όλοι οι καλλιτέχνες του πλανήτη.
Στην αρχή υπήρξα μονάχος μου, τώρα υπάρχουν κι άλλοι πολλοί που μπήκανε στο θέατρο μας.
Ανθρώπους ψάχνουμε όχι ιδεολογίες, Ανθρώπους να'χουν θάρρος, αγάπη, καλοσύνη. Ανθρώπους που δεν είναι ψεύτες, ρηχοί και βολεμένοι και ξέρουν να δίνουνε, όχι να ρουφάν και να εκμεταλλεύονται τους γύρο. Ανθρώπους έστω με καρδιά. Ας είναι δικηγόροι, παπάδες και αστυνόμοι. Ας είναι και χαφιέδες, κομουνιστές, αναρχικοί, αρκεί να έχουν τόλμη να κρατήσουν ένα λόγο και να πούνε την αλήθεια.
Αν δεν καταλαβαίνετε το θέατρο μας και μας κοροϊδεύετε ακόμα δεν φταίμε εμείς.
Εμείς έχουμε τη γνώση. Αυτή που δεν έχουν όλοι μαζί οι κυβερνήτες, οι δικαστές και οι γιατροί.
Σας κολλάμε στον τοίχο με ένα ζελοτέιπ.
Είμαστε καθαροί γι' αυτό ζούμε μέσα στις υπόγες και χαρίζουμε.
Δίνουμε παραστάσεις στην πλατειά και χαίρονται τα παιδάκια και δεν έχουμε λεφτά.
Είμαστε αυτόδουλοι της καλοσύνης . ξέρουμε να δημιουργούμε όχι να καταστρέφουμε. Ξενυχτάμε μέρα νύχτα και φτιάχνουμε μονάχοι τα όργανα μας.
Οι άλλοι σπανέ λάμπες και μπουκάλια, εμείς τα καθαρίζουμε με σκούπες. Οι σκουπιδιάρηδες είναι μαζί μας και όλοι οι άνθρωποι το πλανήτη.
Ρωτήστε στην περιοχή των Εχαρχείων που μας ξέρει. Μας αγαπάνε όλοι. Ρωτήστε αν χρωστάμε τίποτα και σα κανένα. Σε όλους έχουμε δώσει παραπάνω.
Μπακάληδες, ψιλικατζήδες, περιπτεράδες, ταβερνιάρηδες μας εκτιμάνε.
Χαρίζουμε το γέλιο, αγάπη και ευτυχία.
Κάναμε τους γέρους να αισθάνονται παιδιά.
Τα πρεζόνια να κόψουνε την άσπρη και να γελάνε.
Εγώ που το' χω ξεκινήσει δεν έδειρα ποτέ και πουθενά κανένα.
Με έχουν περάσει από όλα τα μπουντρούμια και το κορμί μου είναι γεμάτο πληγές.
Τα όπλα μου είναι πιστολάκια και νταούλια απ' αυτά που παίζουν τα παιδάκια, παίζει και η μικρή μου κόρη.
Όταν όλοι εσείς κολλάτε αφίσες και γεμίζετε σκουπίδια την Αθηνά εγώ σας πολεμάω με μια ζωγραφιά στον τοίχο του σπιτιού μου. Εκεί που ήταν βόθρος και μπάζα και ουρλιάζανε τα κομπρεσέρ.
Εκεί μένω τώρα, τρία χρόνια μαζί με την μικρή μου κόρη, φιλοξενώντας κι άλλους που δεν είχανε να φανέ και που να κοιμηθούνε.
Και δε φοβάμαι να δώσω τη διεύθυνση μου, την ξέρουν όλοι
'ΑΡΑΧΩΒΗΣ 41' ΕΞΑΡΧΕΙΑ
ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΕΧΩ ΠΑΡΑΠΟΝΑ.
ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΩ ΚΑΤΙ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ.
Έμαθα πως συνεχίζονται οι διώξεις εναντίον μου. Πως βάλανε εισαγγελέα για να με βάλουνε ξανά στο ψυχιατρείο και να μου κάνουν ίσως και λοβοτομή
Είμαι υποχρεωμένος να με σώσω
Καταγγέλλω λοιπόν δημόσια.
Στις 6 Οκτώβρη με πιάσανε έξω από το δρόμο του σπιτιού μου να παίζω θέατρο του δρόμου.
Με σύρανε με τη μια στο αστυνομικό τμήμα, με δέσανε με χειροπέδες, μου σπάσανε τα πλευρά μου, με πήγαν στο Αιγινίτειο ψυχιατρείο, με είχανε δεμένο.
ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΑ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΣ ΛΕΝΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ και αυτοί με βγάλανε τρελό.
Έκανα ακόμη και αυτούς που με χτυπούσαν να γελάνε.
Αντί να τηρήσουν ένα λόγο ότι πια δε θα μ' αγγίξουν με σύρανε δεμένο στο ΔΑΦΝΙ.
Στο χειρότερο μπουντρούμι με ξάπλωσαν, με ξαναχτύπησαν και μου κάνανε ενέσεις απ' αυτές που σκοτώνουνε βουβάλια (παρ' όλο που πάλι μου δώσανε λόγο ότι δεν θα μ' αγγίξουν ) και με πάτησαν σα χαλάκι και με βάλανε με τις χειρότερες ρουφήχτρες.
Τους αρρώστους που προσπαθούσαν να μου πάρουν το ρολόι και ότι άλλο είχα πάνω μου, ακόμη και το τελευταίο μου τσιγάρο.
Όλοι οι γιατροί του κόσμου δεν τήρησαν ένα λόγο.
Αλλά εγώ κατάφερα και βγήκα και είμαι ζωντανός.
Σε λιγότερο από δυο μέρες κι απ' το χειρότερο μπουντρούμι.
Ας έρθουν οι ψυχίατροι μια βόλτα μαζί μου και θα τους δείξω.
ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ.
ΞΕΡΩ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΩ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΡΑΜΟΥΖΑ, ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΙ ΣΠΙΡΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ.
Ευχαριστώ όλους όσους κινητοποιήθηκαν για να με βγάλουν έξω, αν και κάπως καθυστερημένα. Ήμουν ήδη έξω και περίμενα τον πατέρα μου να βάλει μια υπογραφή.
Ευχαριστώ την Κατερίνα Γώγου που παράτησε το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ήρθε.
Ιδίως το Διονύση το Σαββόπουλο καθώς και το φίλο μου ψυχίατρο Δημήτρη Μαντούβαλο.
Πήγα χθες μονάχος στο αστυνομικό τμήμα, ρώτησα αν κατά λάθος άγγιξα κανένα, μου είπαν όλοι όχι
Τους ζήτησα να μου δώσουν πίσω ένα μενταγιόν και μια καρφίτσα ανεκτίμητης αξίας (μου είναι χαρισμένα) Κάνανε ότι δεν ξέρουνε και ούτε το μισοσπασμένο χέρι μου δεν είχαν την τόλμη να μου σφίξουν.
Ας μου τα δώσουν όλα πίσω και τους συγχωρώ όλους.
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΤΙΣ ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ.
ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΩ ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΩ ΝΑ Μ' ΕΚΤΕΛΕΣΕΤΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ. ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΑΩ ΠΑΡΑ ΤΟ ΨΕΜΑ, ΣΤΑΥΡΟ Η ΚΡΕΜΑΛΑ.
Τώρα εγώ βρίσκομαι αποσυρμένος στο προσωπικό μου νησάκι όπου κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει. Εδώ βλέπω και τη νύχτα και χρειάζεται να ξεκουραστώ και να θεραπεύσω το πληγωμένο μου κορμί.
Ταχυδρομώ αυτό το γράμμα στον πληρεξούσιο μου δικηγόρο. Προς πλους και για όλα.
Ακόμα και στους ψυχίατρους και τον τυχόντα εισαγγελέα.
Βοηθήστε με να επανέλθω στον κόσμο και να παίξω τη μουσική που δεν έπαιξα ακόμα. Και ας μου σπάσανε τις κιθάρες και τα μηχανήματα μου. Δεν ζητάω αποζημίωση, ένα μονάχα συγνώμη εγώ ζήτησα χιλιάδες.
Καλώ τους φίλους δημοσιογράφους που με ξέρουν όλοι. Τώρα που κινδυνεύω, να δημοσιεύσουνε το γράμμα, όλο, χωρίς περικοπές.
Τόσες συναυλίες έχω δώσει και δε γράφτηκε γραμμή. ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΤΩΡΑ και σας συγχωράω. Πολεμήστε την ΑΛΗΘΕΙΑ. Είναι αυτό που έχετε ξεχάσει.
Το μήνυμα της βόλτας είναι για όλους και για όλα.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν και με θεωρήσανε τρελό εμένα ας κάνουνε τον κόπο να μελετήσουνε βιβλία.
Όπως το '1984' του Όργουελ το λύκο της στέπας του Έρμαν Έσσε, τις 'ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΥΝΑΜΗΣ' του Δον Χουάν, τον Ευριπίδη, τον Αισχύλο, τον Αριστοφάνη, την Αρχαία Ελληνική Μυθολογια για το Διόνυσο, τον Πάνα, τον Ιάσονα και άλλους, τη 'Δολοφονία του Χριστού' του Βίλχεμ Ράιχ, την Αποκάλυψη του Ιωάννη το Διογένη με το φανάρι, την κατσαρίδα που έμαθε να πετάει.
Η ας διαβάσουν το βιβλίο μου 'ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΥΣ' και πολλά άλλα, ΖΕΝ και ΓΙΟΓΚΑ, ακόμα και τον Αϊνστάιν.
Εγώ τα κάνω πράξη κάθε μέρα και στο δρόμο.
ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΑΘΩΩΣΩ.
Αλλιώς ο άγγελος του κόσμου το είπε και θα το κάνει, θα φύγει και θα σας αφήσει να περπατάτε μπουσουλώντας ή θα σας κολλήσω τη χειρότερη βρισιά που λέω,
ΕΙΣΑΣΤΕ ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΕΣ.
Καλώ και το Μίνω Βολανάκη να έρθει και να μας σφίξει το χέρι.
Εμείς κάνουμε συμβάντα και χάπενινγκ και όχι αυτός στα Βραχιά.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ
Και όλο το MAGIC THEATER FUR FUR

Υ.Γ.
ΞΕΚΟΥΝΗΘΗΤΕ ΟΜΩΣ ΑΜΕΣΩΣ.
Η αλλιώς πάτε μια βόλτα μέχρι το πολυτεχνείο εκεί που είναι εκείνο το κεφάλι που προσκυνάτε όλοι. Κάντε τον κόπο, σκύψτε και διαβάστε.
ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Κάτω δεξιά είναι γραμμένο του Ανδρέα Κάλβου είναι.
Ή πάτε μια βόλτα μέχρι τον τάφο του Καζαντζάκη κάτι γράφει 'Δεν έχω τίποτα να χάσω. Είμαι ελεύθερος'
ΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΜΑΙ. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ.
ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ."

Ξυλοδαρμός και σύλληψη κοπέλας μπροστά στη μητέρα της

αναδημοσιεύω από : www.indy.gr που το βρήκα μέσω του http://stoma-tou-lykou.blogspot.com

Χωρίς Αιτία! Ξυλοδαρμός και σύλληψη κοπέλας μπροστά στη μητέρα της

δημοσιεύτηκε December 16 από από άθενς ιντυμίντια, από http://alepouda.blogspot.com/

μια (ακόμα) συνηθισμένη ιστορία - για να δούμε ακόμα μια φορά το πρόσωπο της ελληνικής αστυνομίας... Και μια μικρή διαφωνία για τον πρόλογο: κανένας μπάτσος δεν δικαιούται να φέρεται έτσι σε κανέναν, πάει - δεν πάει σε διαδηλώσεις...

Χωρίς Αιτία! Ξυλοδαρμός και σύλληψη κοπέλας μπροστά στη μητέρα της

Ανεβάζω αυτή τη μαρτυρία για μια εντελώς παρανοϊκή σύλληψη και κακοποίηση μιας κοπέλας που ούτε σε διαδήλωση συμμετείχε, ούτε πείραξε κανέναν. Επίσης, δεν θελω να ακούσω οτι βρισκόταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, γιατι αν υπάρχει ένα λάθος σημείο αυτό βρίσκεται στον εγκέφαλο αυτών των επικίνδυνων τραμπούκων που φροντίζουν υποτίθεται για την ασφάλεια μας.

...μου φαινεται κάπως ειρωνικό πως το προηγούμενο πόστ που ανέβασα είναι ο "πρακτικός οδηγός σε περίπτωση σύλληψης" και όταν το διάβαζα έλεγα απο μέσα μου <εντάξει όμως, δεν νομίζω οτι μπορει να μου συμβεί εμένα κάτι τέτοιο>

Σήμερα με ξύπνησε ένα τηλεφώνημα και έτσι έμαθα τι συνέβη χθες το μεσημέρι στη Μυρτώ.

Το κείμενο είναι της Xripol

Η Ιστορία

Η Μυρτώ είναι μία φίλη 26 χρονών που εργάζεται και κάνει το μεταπτυχιακό της στο Brighton της Αγγλίας. Εδώ και λίγες μέρες έχει έρθει στην Αθήνα για τις γιορτές. Είναι ζωντανός άνθρωπος, καλλιτέχνης, ιδεολόγος, χορτοφάγος, φιλική, γεμάτη ιδέες και όνειρα...
Είναι καλή ερασιτέχνης φωτογράφος και συνήθως κυκλοφορεί με τη φωτογραφική της μηχανή. Το Φεβρουάριο σκοπευει (ή σκόπευε...) να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα.

Στο δρόμο:
Εχθές, Δευτέρα 15/12 λίγο πριν τις 2:00 το μεσημέρι, περπατούσε βιαστικά μαζί με τη μητέρα της για να προλάβουν ανοικτή την τράπεζα. Το σπίτι τους είναι στου Γκύζη, κάποιους δρόμους πίσω από την Ασφάλεια. Ήθελαν να πάνε στη στάση μετρό των Αμπελοκήπων. Δύο δρόμους πάνω από την Γ.Α.Δ.Α, τους σταμάτησαν τα Μ.Α.Τ, λέγοντάς τους να μην προχωρήσουν άλλο, αλλά να πάνε από άλλο δρόμο. Η μητέρα της κοντοστάθηκε και έπιασε την κουβέντα με έναν αστυνομικό, ρωτώντας τον ποιά στάση μετρό είναι ανοικτή, από ποιό δρόμο να πάνε κλπ.
Η Μυρτώ στάθηκε κι εκείνη, περιμένοντάς την στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Τότε ένας «άνδρας» των ΜΑΤ την πλησίασε λέγοντάς της «τι κάνεις εδώ ρε κωλόπαιδο?! Δεν σου είπαμε να φύγεις από δω?!». Η Μυρτώ εκνευρίστηκε με τον τρόπο του και έκατσε εκεί φωνάζοντας «περιμένω τη μητέρα μου (δείχνοντάς την), είτε το πιστεύεις είτε όχι!».
Μετά από μισό λεπτό, μπροστά στα μάτια της μητέρας της, τέσσερεις άνδρες των ΜΑΤ ήρθαν κατά πάνω της. Της έριξαν κλωτσιά στην πλάτη κι εκείνη έπεσε στο δρόμο. Η Μυρτώ είναι λίγο πάνω από 50 κιλά. Όπως είναι φυσικό, άρχισε να φωνάζει και να τους βρίζει. Η μητέρα της άρχισε να φωνάζει πανικόβλητη και να τους παρακαλάει να αφήσουν ήσυχη τη Μυρτώ.
Κάποιοι άνδρες των Μ.Α.Τ τη σταματούσαν από το να πάει κοντά στην κόρη της, όσο οι άλλοι τέσσερεις είχαν γυρίσει το χέρι της Μυρτούς πίσω από την πλάτη κρατώντας την κάτω στο δρόμο. Την κλωτσούσαν στην κοιλιά, στα πόδια, στα πλευρά, βρίζοντάς την χυδαία και σεξιστικά!
Εκείνη αντέδρασε και προσπάθησε να τους ξεφύγει. Τέτοια ήταν η οργή της που τα κατάφερε για λίγο, παρόλο που στην προσπάθεια της παραλίγο να χάσει το χέρι της. Οι αστυνομικοί όμως ήταν πολλοί. Εκείνη την ώρα ήρθαν στο μέρος της «οι άνδρες με τα μπλε» (με κράνη κλπ) και της είπαν «προσαγωγή!». Η Μυρτώ τους είπε –εξουθενωμένη από το ξύλο αλλά και οργισμένη-, «εντάξει, μόνο μην με αγγίζετε! Θα περπατήσω μόνη μου».
Τότε ένας απ’ αυτούς πήγε από πίσω της και έκανε πάνω της την κλασική χυδαία κινήση προσποίησης σεξ.
Στο δρόμο για την Γ.Α.Δ.Α την έβριζαν (λέγοντάς της το πώς θα την γ...) κι έφαγε κι άλλη κλωτσιά στην πλάτη. Η μητέρα της ακολουθούσε.
Κάθε τόσο η Μυρτώ τους ρωτούσε γιατί κατηγορείται, αλλά κανείς βέβαια δεν της έλεγε.
Όταν έφτασαν, δεν άφηναν τη μαμά της να ανέβει μαζί με τη Μυρτώ (και τη συνοδεία της), αλλά ένας (πιο «καλός») τελικά την άφησε.

Στη Γ.Α.Δ.Α:
Στον 11ο όροφο της Ασφάλειας γινόταν χαμός. Πολλά παιδιά, που τα τραβούσαν από δω κι από κει.
Τη Μυρτώ την έβαλαν σε ένα δωμάτιο (φυσικά αφήνοντας απ’ έξω τη μαμά), που είχε 2 καναπέδες. Στον ένα καθόταν ένας έφηβος 17 χρονών –όπως έμαθε αργότερα η Μυρτώ- που έκλαιγε ασταμάτητα (όσο ήταν εκεί η Μυρτώ, αυτό το παιδί -με σπασμένα τα νεύρα- δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει). Στο δωμάτιο ήταν 2 άνδρες γύρω στα 30, καλοβαλμένοι και μοντέρνα ντυμένοι. Είπαν στη Μυρτώ να κάτσει στον ένα καναπέ. Αμέσως της είπαν (βρίζοντάς την) να σηκωθεί και να πάει να κάτσει στον άλλο καναπέ. Η Μυρτώ δεν μιλούσε. Με το που σηκώθηκε για να πάει στον άλλο καναπέ (δίπλα στο παιδί που έκλαιγε) την κλώτσησαν στην πλάτη.
Η Μυρτώ έμεινε στην Ασφάλεια γύρω στις 3,5 ώρες. Όσο ήταν σ’ αυτό το δωμάτιο, οι μπάτσοι δεν την κτύπησαν ξανά, με κλωτσιές. Της έκαναν ψυχολογικό πόλεμο, εξευτελίζοντας την προσωπικότητά της. Πλησίαζαν το πρόσωπό τους γύρω στα 10 εκατοστά από το δικό της και αποκαλώντας την ...διάφορα, της περιέγραφαν το πως θα «ασελγήσουν» επάνω της. Κάθε τόσο της τραβούσαν τα μαλλιά.
Όταν ρώτησε πόσο θα κρατήσει αυτό κι αν αργούν πολύ ακόμα, ο ένας της είπε να τον ξαναρωτήσει το ίδιο πράγμα όταν θα την π... όλοι μαζί.
Επειδή βρήκαν στην τσάντα της τη φωτογραφική μηχανή, τη ρωτούσαν επίμονα κάθε λίγο αν είναι δημοσιογράφος. Όταν η Μυρτώ έλεγε ότι δεν είναι, την έβριζαν.
Δεν είχε μαζί της ελληνική ταυτότητα, αλλά είχε χαρτιά (ταυτότητα από τη σχολή της, πάσο κλπ) από την Αγγλία. Η μητέρα της είχε ταυτότητα μαζί της.
Όταν είδαν αυτά τα χαρτιά, έδειξαν πιο εξοργισμένοι και τη ρωτούσαν τι γυρεύει στην Ελλάδα!
Η Μυρτώ τους είπε ότι ήρθε στην πόλη της, για να κάνει Χριστούγεννα με τη μητέρα της, αλλά εκείνοι της έλεγαν ότι δεν την πιστεύουν και ότι είναι ξένος δημοσιογράφος, σκουλήκι κλπ...
Είδαν τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει αυτές τις μέρες και ήθελαν να κατασχέσουν την κάρτα μνήμης της μηχανής, αλλά η Μυρτώ δεν την έδινε. Επειδή έχει σχετικά καλή Digital SLR μηχανή, την ειρωνευόντουσαν για το πώς είχε τέτοια μηχανή, ενώ δεν είναι δημοσιογράφος και πώς την αγόρασε, πόσο κοστίζει και τέτοια...
Αργότερα, μπήκε στο δωμάτιο η δικηγόρος του 17χρονου. Αμέσως μαζεύτηκαν λίγο οι μπάτσοι και έγιναν πιο «ευγενικοί». Έκανε κάποιες συνεννοήσεις για το παιδί. Όπως άκουσε η Μυρτώ, το παιδί είπε ότι αστυνομικοί έβαλαν πέτρες στις τσέπες του, καθώς τον ανέβαζαν στον 11ο όροφο... (αυτός όπως είπαμε, δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει).
Μετά η δικηγόρος πλησίασε τη Μυρτώ. Τότε τη σταμάτησαν οι μπάτσοι, λέγοντάς της ότι η κοπέλα εκπροσωπείται ήδη και ότι ο εκπρόσωπος της είναι απ’ έξω.
Η δικηγόρος απάντησε ότι απ’ έξω είναι η μητέρα της κοπέλας κι ότι μόλις τη διόρισε δικηγόρο και της Μυρτούς, όταν είδε ότι έμπαινε στο δωμάτιο ως δικηγόρος του άλλου παιδιού.
Είπε στη Μυρτώ να μη φοβάται.
Έκανε κάποιες συνεννοήσεις, χαρτούρα κλπ. Η κατηγορία της τελικά ήταν «αντίσταση κατά της αρχής».
Την άφησαν να φύγει. Ο 17χρονος έμεινε εκεί.
Μετά πήγε στο νοσοκομείο. Στον Ερυθρό Σταυρό που εφημέρευε. Ήταν γεμάτο έφηβους.
Η Μυρτώ, που δεν μπορεί και τα νοσοκομεία, έφυγε μετά από λίγο χωρίς να βγάλει ακτινογραφία. Ήθελε μόνο να πάει σπίτι της και να βγάλει τη βρωμιά από πάνω της. Το μόνο που ήθελε απεγνωσμένα, ήταν να πλυθεί. Κι ας πόναγε παντού.

Έξω από το δωμάτιο στον 11ο όροφο, μπροστά στη δικηγόρο, ένας αστυνομικός της έκανε το εξής χιούμορ:
«σκέψου και την καλή πλευρά. Σε φέραμε εδώ γιατί σε περάσαμε για 10 χρόνια νεώτερη!»

Επίλογος:
Πώς αισθάνεται η Μυρτώ; Μόνο όποιος έχει ζήσει κάτι τέτοιο μπορεί να την καταλάβει.
Μου είπε ότι αισθάνεται άδεια. Σαν μετά από βιασμό. Πιο πολύ απ’ όλα την τρόμαξε ο εαυτός της. Αυτό μου είπε. Από άνθρωπος δυναμικός, αλλά ειρηνιστής, είδε τον εαυτό της να θέλει να σκοτώσει. Δεν ήθελε να πετάξει πέτρα ή να διαμαρτυρηθεί. Μετά από λίγο δεν τους μιλούσε καθόλου. Δεν τους απαντούσε. Ήθελε μόνο να τους σκοτώσει με τα ίδια της τα χέρια. Τίποτ’ άλλο. Αυτό την τρόμαξε πιο πολύ απ΄ όλα.
Μετά αμφισβήτησε το νόημα των ονείρων της.

Η Μυρτώ, εκεί που περπατούσε με τη μητέρα της, σωφρονίστηκε από την κρατική μηχανή.

by http://alepouda.blogspot.com/