Olympus Marathon 2011

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια...

Θέα από Λιτόχωρο

Καταρράκτες Ενιπέα

Τμήμα διαδρομής αγώνα

Κλασικό γεφυράκι στον Ενιπέα

Ενιπέας - Βάθρα

Το γεφυράκι στα Πριόνια

Αγριοφράουλες παντού

Σούπερ κούρεμα!!

Προοπτικές.

Χώνεψε το.

Θα μπορούσες να πιεις στην υγειά όσων δεν συνέβησαν
και όσων δεν θα συμβούν.
Αυτή όμως είναι η αρνητική πλευρά.


Πιες καλύτερα στην υγειά των αμέτρητων επιλογών σου, που όλες - μα όλες - θα σε φέρουν στο πλεονεκτικό σημείο να έχεις ισάριθμες επιλογές για τα πάντα.
Ξανά και ξανά.



Μη χάνεις χρόνο.
Στη χειρότερη κάνε το κόλπο με το κέρμα. 

Οχι όμως για να αποφασίσει αυτό για σένα,
αλλά γιατι την στιγμή που το κέρμα είναι στον αέρα, 
πιάνεις τον εαυτό σου να εύχεται για μία από τις δύο επιλογές.

Τότε ξέρεις... 

Υ.Γ. Εχεις χαιρετίσματα από τον Πίτσο, τον είδα σήμερα στο νοσοκομείο - είναι καλύτερα και θα γυρίσει σπίτι από μέρα σε μέρα. Προς το παρόν τις δουλειές κάνει ένας ξάδερφος του, ο Καμπινγκάζης Παγοσακουλάκης. 

Μάλιστα, έχω βάλει την αιώρα στο μπαλκόνι και τη μικρή σκηνή στο σαλόνι, (πρόσεξες; μπαλκόνι - σαλόνι...) και είμαι σαν σε διακοπές!

Α, ναι! 
Αύριο πάω Όλυμπο να δω τους καλύτερους αθλητές παγκοσμίως να τρέχουν στον Olympus Marathon όλο το βουνό μέσα σε 5 ώρες. (κορυφαίος παγκόσμιος αγώνας sky running)

Αντε και στα δικά μας...

ΟΜ Magazine

Bloodsuckin' beasts.

Είδα αυτή τη φωτογραφία στο ιντερνετς και μ' έπιασε φαγούρα!

Θυμήθηκα και δυο παλιές μου, παρακάτω.

Με το συμπάθειο αλλά δεν μπορείς να φανταστείς πόσα διψασμένα κουνούπια έχει εκεί...

( δεν είναι σύννεφα αυτά - λέει - κουνούπια είναι! )

Δέλτα Αξιού

Δέλτα Αξιού

Mosquito from Amprods on Vimeo.

Ξε - intermission

   και πρώτες διακοπές τέλος.

Λευκάδα, μετά Μεγανήσι στο Πόρτο Σπήλια, ξανά Λευκάδα με μία βόλτα στον Αγιο Νικήτα, ξανά Μεγανήσι αλλά στο Βαθύ αυτή τη φορά, μετά Ιθάκη στις Φρίκες, μετά στο Κιόνι και τέλος επιστροφή στη Λευκάδα.
'Ολα με 4 αγαπημένους φίλους.

Δεν έχω πάθει το μπρινιόκο της επιστροφής ούτε έχω φρικάρει με το γραφείο, αλλά βαριέμαι απίστευτα να γράψω οτιδήποτε.
Αμα μου περάσει θα σας πω/δείξω τα highlights.

Από αυτές τις διακοπές κράτησα ένα πράμα:

Μία εβδομάδα χωρίς ειδήσεις...

Υ.Γ. Σήμερα που είναι η μεγαλύτερη μέρα του έτους, έχει Γιορτή Μουσικής στον κήπο του Μεγάρου. Αν δεν πας παραλία, ή δεν πας στην εκδήλωση του Πλανητάριου για το Βόρειο Σέλας (άσχετο αλλά εντυπωσιακό), να πας Μέγαρο.

Intermission

Έτοιμος για την καθιερωμένη ετήσια βδομαδούλα στο Ιόνιο.

Ελπίζω να ξεκουράσω τα ποδαράκια αν και θα έχω μαζί τα τρεχοπάπουτσα.

Πρώτη μου φορά παίρνω τόσο νωρίς άδεια.

Χάρτες, ψαροντούφεκα, πετονιές, αντηλιακό, παρεό, αουτάν, κομπλέ.

Σας φιλώ,

Τσοκορέλος.

Υ.Γ. Όποιος βρεθεί στο Μεγανήσι, να μην παραλείψει το Vezene

Το υπερποστ των πέντε ηπείρων.

O Γιάννης Μπεχράκης, πήρε το portfolio του και το έδειξε στον δακρυσμένο τσολιά.

Ο εύζωνας σκεφτόταν τη λεμονόπιτα της μάνας του ή την αυτοκτονία του άσιμου.

Ο Μπεχράκης τότε ρώτησε τον εύζωνα: “Πότε ανοίγει το βεντιλατέρ στο Africa? ”

Μα δεν πήρε απάντηση.

Πίσω στη μονάδα του, ο λοχαγός του διάβαζε στον ονειροκρίτη για όνειρα με αυγά ψαριών και βούταγε brownies σε μαρμελάδα πορτοκάλι.

Το cd έπαιζε παλιές επιτυχίες της Svetlana Gruebbersolvik και η θεία του στο χωριό έφτιαχνε παστό χοιρινό. Το έστελνε και στο θείο στην αμερική και έγραφε στο δέμα “pasto xoirino”.

Εκείνη τη στιγμή, εγώ ανακύκλωνα ότι ανακυκλώνεται, και ότι μπορούμε να ανακυκλώσουμε. Ακόμα και τις φωτογραφίες από το ταξίδι στην Σικελία με μηχανές, ακόμα και αφίσες με stencils του banksy, ακόμα και τον κατάλογο του IKEA είτε του 2010 είτε του 2011.

Μην τρομάζεις.

Απλά, βασισμένος στα στατιστικά του μπλοΝγκ,  συγκέντρωσα σε τούτο δω το ποστ, τις πιο συνήθεις λέξεις που οδηγούν σε διάφορα ποστς μου.

Συμπαθάτε με, αλλά είμαι περίεργος να δω τι θα γίνει.

Περίεργη μέρα.

Απροσδιόριστα μίζερη η μέρα μου σήμερα.
Μάζεψαν πολλά οι προηγούμενες μέρες / εβδομάδες και μπούκωσε το μυαλό.
Μια μόνιμη στεναχώρια, λίγο από το ένα λίγο από το άλλο, λίγο αυτοκούρδισμα, κάτι από τα παλιά, κάτι από τα καινούργια, κάτι για το μέλλον.

Πονεμένα γόνατα,  βαρύ κεφάλι, απούσα διάθεση.

Ελπίζω να με συνεφέρει η εβδομάδα διακοπών που έρχεται.

Το μόνο που θα με έφτιαχνε τώρα, είναι να τρέξω στο βουνό...

Βάλε ότι μουσική θες - εγώ ακούω Les Tigres, acdc, μαγειρεύω μπακαλιάρο με κάπαρη, πεινάω και στρώνω να δω Hanna.

Ελπίζω να κοιμηθώ νωρίς - αύριο ξανάρχεται ο μάστορας για τον Πίτσο.

Μετάνοιωσα. Δες.

Παναθηναϊκό στάδιο

Δοκιμές φωτισμού απόψε.

Ο νοτιάς και η αφρικανική σκόνη, έκαναν ωραίο εφέ.

Το κοπάδι.

Κάπου διάβασα ότι υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι για να γίνεις αρχηγός σε ένα κοπάδι:

Α) Διαλέγεις ένα κοπάδι και περπατάς μπροστά του, προς όπου κι αν πηγαίνει.

Β) Σε διαλέγει ένα κοπάδι και σε ακολουθεί, προς όπου κι αν πηγαίνεις. 

Μην το σκέφτεσαι - δες αυτό:

(μπεεεε)

Χασάπικα - Χασάπικος - Χάσαπωσα

"Τσοκορέλε μαγειρεύεις μαθαίνω..." με ρώτησε μόλις τελειώσαμε με τα σχέδια.
"Εεεε, ναι"
"...και μακαρόνια και ζύμες και τυριά, μπράβο σου!"

Ποτέ δεν κατάλαβα αν αυτός ο διάλογος είναι εις βάρος μου ή όχι, αλλά εν πάσει περιπτώσει δεν μπορώ να πω και ψέματα ότι δεν μαγειρεύω...


Σιγά σιγά η κουβέντα πήγε στα μαγαζιά, και όταν έφτασα να πω ότι ψωνίζω κρέατα και ψάρια από την κεντρική αγορά, έμαθα ότι όταν η κατασκευαστική εταιρία που δούλευε η Α. ανέλαβε να επιδιορθώσει ένα παρακείμενο κτίριο, έπρεπε να κατέβουν στα υπόγεια του για να επιθεωρήσουν τα θεμέλια.
Τα δε υπόγεια του, φιλοξενούν τις αποθήκες της κρεαταγοράς.

Οταν κατέβηκαν εκεί λοιπόν, το ποντίκι και η κατσαρίδα πήγαιναν σύννεφο.

Το αγνοώ - φυσικά - και σου δείχνω έναν ωραίο χασάπικο χορό από το "Μινόρε της αυγής" που με φτιάχνει να τονΕχαζεύω και μετά σου δείχνω μάλλον το αντίθετο της κεντρικής αγοράς:

Και τώρα:

Το υπερκυριλέ κρεοπωλείο του Victor Churchill στο Σύδνευ. 

(αυτό με την όπερα και τα καγκουρά)

Δεν είχα φανταστεί καν τέτοιο πράμα...  άλλος ένας λόγος για μετανάστευση.

 

 

Τοίχος από τούβλα αλατιού Ιμαλαίων για τη συντήρηση των κρεάτων. (τι είπες τώρα...)

Και μια που θα ζω εκεί, ( σου έχω πει ότι είμαι ήδη άσσος στο πέταγμα μπούμερανγκ; ) θα πεταχτώ και από τη σχολή μαγειρικής της ψαραγοράς του Σύδνεϋ (αυτού με το χασάπικο και την σχολή μαγειρικής της ψαραγοράς του Σύδνεϋ - πλέον) να κάνω κάνα μαθηματάκι για θαλασσινά και να μου φύγει το κλαπέτο γαμώ τις επαναπαυτικές κολώνες μου και το πνεύμα που δεν λέει να πεθάνει, γαμώ.

Δες εδώ χάλια:

Χλίδα και Ντιζάϊν

Χλίδα και Ντιζάϊν

Χλίδα και Ντιζάϊν

Χλίδα και Ντιζάϊν

Χλίδα και Ντιζάϊν

Χλίδα και Ντιζάϊν ξανά.

Μετά από συνεδρίαση της Μονομελούς Επιτροπής αποφάσισα ομόφωνα ότι οι αΣτραλοί, κανονικά έπρεπε να κάνουν την σχολή (για να μην στάζω χολή) σε κάνα διαμέρισμα του κέντρου, εκεί κοντά στη Κάνιγγος, με ασανσέρ με γρανάζια, ένα γιούκα στο διάδρομο και στους τοίχους αφίσες του ΕΟΤ. 

Εναλλακτικά, θα μπορούσαν να μην κάνουν τίποτα απολύτως, γιατί μια χαρά είναι και τα φαστφουντάδικα. Τι τα θέλουν τα λούσα;

Ας κάνω ησυχία τώρα, μην τους ξυπνήσω...

πλάκα πλάκα, δες εδώ.

 

Μα γίνεται να μην μ'αγαπάς Σάββατο;

Από τοίχο στα Εξάρχεια.

Σφίγγεται ο λαιμός μου, κάθε φορά που το βλέπω...

Δευτέρα το καταλαβαίνω.

Αλλά Σάββατο;

Γίνεται να μην μ'αγαπάς Σάββατο;

(κι από κάτω, η κρεββατοκάμαρα κάποιου άστεγου)

Θαύμα!

Κι ενώ ο Πίτσος είναι σε κώμα και περιμένει μόσχευμα, 

θέλω σε παρακαλώ να μου εξηγήσεις τι σημαίνει αυτό που εμφανίστηκε

ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου στο γραφείο.

Ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου λέμε...

Άσε, ξέρω.

Την πούτσισα !!!

Μα χάθηκε ένας χριστός, μια παναγία, κάποιος από το δωδεκάθεο ή κάνα πιο εφικτό θαύμα;

Κατά τα άλλα, καλά.
Η ζωή χωρίς τον Πίτσο, ανέχεται μια χαρά αν δεν θέλεις γάλα, παγάκια, μπύρες και δροσερά φρούτα.

Σήμερα έτρεξα μία γεμάτη ανηφορική χωμάτινη ώρα, με μια περίεργη δροσερή υγρασία, αλλά πήγε πολύ καλά και το χάρηκα πολύ. Νέα διαδρομή με ωραία θέα.

Μόλις πλάκωσα τα αγαπημένα μου ζυμαρικά ολικής, με τόνο, κάπαρη και φρέσκια ντομάτα.

Ελλείψει ψυγείου δεν άφησα ούτε μόριο, φυσικά.

Αυτά.

Πάω να ανεβάσω τα πόδια μου ψηλά τώρα.

(ρε τι θαύμα πάθαμε σήμερα....)