Χασάπικα - Χασάπικος - Χάσαπωσα

"Τσοκορέλε μαγειρεύεις μαθαίνω..." με ρώτησε μόλις τελειώσαμε με τα σχέδια.
"Εεεε, ναι"
"...και μακαρόνια και ζύμες και τυριά, μπράβο σου!"

Ποτέ δεν κατάλαβα αν αυτός ο διάλογος είναι εις βάρος μου ή όχι, αλλά εν πάσει περιπτώσει δεν μπορώ να πω και ψέματα ότι δεν μαγειρεύω...


Σιγά σιγά η κουβέντα πήγε στα μαγαζιά, και όταν έφτασα να πω ότι ψωνίζω κρέατα και ψάρια από την κεντρική αγορά, έμαθα ότι όταν η κατασκευαστική εταιρία που δούλευε η Α. ανέλαβε να επιδιορθώσει ένα παρακείμενο κτίριο, έπρεπε να κατέβουν στα υπόγεια του για να επιθεωρήσουν τα θεμέλια.
Τα δε υπόγεια του, φιλοξενούν τις αποθήκες της κρεαταγοράς.

Οταν κατέβηκαν εκεί λοιπόν, το ποντίκι και η κατσαρίδα πήγαιναν σύννεφο.

Το αγνοώ - φυσικά - και σου δείχνω έναν ωραίο χασάπικο χορό από το "Μινόρε της αυγής" που με φτιάχνει να τονΕχαζεύω και μετά σου δείχνω μάλλον το αντίθετο της κεντρικής αγοράς:

Και τώρα:

Το υπερκυριλέ κρεοπωλείο του Victor Churchill στο Σύδνευ. 

(αυτό με την όπερα και τα καγκουρά)

Δεν είχα φανταστεί καν τέτοιο πράμα...  άλλος ένας λόγος για μετανάστευση.

 

 

Τοίχος από τούβλα αλατιού Ιμαλαίων για τη συντήρηση των κρεάτων. (τι είπες τώρα...)

Και μια που θα ζω εκεί, ( σου έχω πει ότι είμαι ήδη άσσος στο πέταγμα μπούμερανγκ; ) θα πεταχτώ και από τη σχολή μαγειρικής της ψαραγοράς του Σύδνεϋ (αυτού με το χασάπικο και την σχολή μαγειρικής της ψαραγοράς του Σύδνεϋ - πλέον) να κάνω κάνα μαθηματάκι για θαλασσινά και να μου φύγει το κλαπέτο γαμώ τις επαναπαυτικές κολώνες μου και το πνεύμα που δεν λέει να πεθάνει, γαμώ.

Δες εδώ χάλια:

Χλίδα και Ντιζάϊν

Χλίδα και Ντιζάϊν

Χλίδα και Ντιζάϊν

Χλίδα και Ντιζάϊν

Χλίδα και Ντιζάϊν

Χλίδα και Ντιζάϊν ξανά.

Μετά από συνεδρίαση της Μονομελούς Επιτροπής αποφάσισα ομόφωνα ότι οι αΣτραλοί, κανονικά έπρεπε να κάνουν την σχολή (για να μην στάζω χολή) σε κάνα διαμέρισμα του κέντρου, εκεί κοντά στη Κάνιγγος, με ασανσέρ με γρανάζια, ένα γιούκα στο διάδρομο και στους τοίχους αφίσες του ΕΟΤ. 

Εναλλακτικά, θα μπορούσαν να μην κάνουν τίποτα απολύτως, γιατί μια χαρά είναι και τα φαστφουντάδικα. Τι τα θέλουν τα λούσα;

Ας κάνω ησυχία τώρα, μην τους ξυπνήσω...

πλάκα πλάκα, δες εδώ.