Βέβαια, συμπληρώνω 8ωρο οπότε ξυπνάω αργά.
Επίσης βλέπω συνέχεια όνειρα, τα οποία ξέρω ότι τα είδα αλλά τα ξεχνάω.
Το σημερινό όμως το θυμήθηκα.
Κάπου ήμουν με τη μηχανή, όταν μου έσπασε η αλυσσίδα.
Για κάποιο λόγο δεν σκοτώθηκα (πραγμα σίγουρο), αλλά συνέχισα να κινούμαι με σπασμένη αλυσσίδα. (πράγμα αδύνατον.)
Δεν σου λέει κάτι. Ούτε σε εμένα θα έλεγε.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι θυμήθηκα το όνειρο, όταν κατέβαινα τη Συγγρού με 170!
και - σχεδόν κυριολεκτικά - χέστηκα πάνω μου!
Σαν να σου λέει ο πιλότος "Κυρίες και κύριοι, μόλις μπήκαμε στο τρίγωνο των Βερμούδων. Ο Κυβερνήτης και το πλήρωμα σας εύχονται ευχάριστη πτήση".
Είναι μάλλον που έχω να τρέξω ένα μήνα, καθώς οι αχίλλειοι πονάνε ακόμα, αλλά και η γύρω ποδοκνημική.
Τους έκαψα βλέπεις (τενοντίτιδα) με τις ανηφόρες και την ένταση.
Τέλειωσα ήδη με τα αντιφλεγμονώδη, κάνω ασκήσεις και φυσιοθεραπείες, βάζω πάγους, πήρα ορθοπεδικούς πάτους, περπατάω για εξάσκηση κλπ κλπ. αλλά φαίνεται είναι αργή η ανάρρωση.
Καταλαβαίνεις, ότι έχω ξεμείνει από ενδορφίνες, αδρεναλίνες, ντοπαμίνες - τα πάντα. Στέρεψα. Τέλος.
Δεν μένω δυστυχώς και σε κάνα ακρωτήρι, να κολυμπάω μια ώρα τη μέρα, ούτε προλαβαίνω τη μέρα με τα ωράρια μου για να πήγαινα με το ποδήλατο.
Ενώ το τρέξιμο τι ωραίο πράμα είναι...
Μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια κι έφυγες. Ούτε να φορτώνεις ποδήλατα, ούτε να κουβαλάς πετσέτες και σαγιονάρες, ούτε τίποτα. Μέρα ή νύχτα, με ήλιο ή βροχή, εσύ και τα πόδια σου.
Οσο σκατά και να νιώθεις, ακόμα και αν κουβαλιέσαι με το ζόρι, μετά τα πρώτα 15 λεπτά φεύγουν όλα, αυτοματοποιούνται οι κινήσεις, συγχρονίζεις την ανάσα σου με τα βήματα και - ειδικά αν είσαι στο βουνό - χαζεύεις τη φύση γύρω σου.
(τα γράφω και τα νιώθω τώρα...)
Ακούς τον αέρα στα δέντρα, τα κοτσύφια να σου τραγουδάνε όπως περνάς, βλέπεις καμιά αλεπού να κόβει το μονοπάτι κατεβαίνοντας προς τα φώτα της πόλης, καθώς τρέχεις και αφήνεις πίσω σου ότι αποβάλλει ο οργανισμός σου.
Άγχος, κούραση, στρες, θυμό, στεναχώρια.. όλα.
Ακριβώς - μα ακριβώς όμως! - όπως στη διαφήμιση.
Γρήγορη ανάρρωση να έχουμε και στο μέλλον να προσέχουμε....
3 σχόλια:
Η σπασμένη αλυσίδα στο όνειρό σου είναι οι καμμένοι τένοντές σου.
Πρόσεχε με την υπερπροσπάθεια γιατί αν δεν έχεις προπονητή κινδυνεύεις να αποχαιρετίσεις το αγαπημένο σου τρέξιμο για πάντα. Φιλική συμβουλή.
... του είπε και ο τρόμος αποτυπώθηκε στο πρόσωπο του.
(ελπίζω να μην είσαι παθούσα...)
Αν και έχεις 955 δίκια για την υπερπροπόνηση, η αλυσίδα πιθανότατα συμβολίζει την αλυσίδα της μηχανής μου, που εκτός του ότι έχει φάει τα ψωμιά της, έχει και να λαδωθεί κάνα δίμηνο...
Φχαριστώ πολύ για τη συμβουλή!
Ηδη έχω βάλει μπρος για να αποφύγω τα ίδια στο μέλλον.
Σημαντική πληροφορία η φθαρμένη αλυσίδα που αγνοούσα.Τώρα καταλαβαίνω τον δικαιολογημένο τρόμο σου.Να προσέχεις με τέτοια θέματα, δεν είναι αστεία.
Δημοσίευση σχολίου