Ονειρο #95569# - Αντίο καλοκαίρι.

Εγώ ήμουν με τη μηχανή αυτή τη φορά. (έτσι για αλλαγή).
Αυτή ήταν ένα ωραίο γκομενάκι, μίξη μίας από τη δουλειά και μίας άλλης - αν και κατά βάθος νομίζω ότι ήταν η άλλη.
Την ήξερα καιρό και κάπου έπρεπε να την πάω για κάποιο λόγο... δεν ξέρω γιατί.
Κάπου την περιμένανε.

Είμαστε λοιπόν στη μηχανή και ρολάρουμε χαλαροί, χωρίς κράνη, με πέδιλα - σορτσάκια, χαχαχα, λαλαλα, μπουτάκια, γκαζάκια, φρένα, κλίσεις στις στροφές, καμιά σουζίτσα για να σφίξει η αγκαλιά - τα γνωστά γκομενικά δηλαδή - άδειοι επαρχιακοί με τέλεια άσφαλτο και τέλειο χώμα για ντριφτ, λιβάδεια, χρώματα κι αρώματα, μια οδηγική καύλα σου λέω...

Βάλε και το γκομενάκι από πάνω, τώρα - τελειότητα.

Ξαφνικά εκεί που πάμε χαλαροί, μπαίνουμε σε χιόνια!

Χιόνι παντού. Πολύ χιόνι παντού!
Στο δρόμο 30-40 εκατοστά χιόνι (να βρίσκουν τα μασπιέ κάτω λέμε) και στα πλάγια τοίχοι χιονού από δύο έως τέσσερα μέτρα, έτσι όπως σχηματίζονται από τα εκχιονιστικά.
Παγωνιά! Να έχουμε ξυλιάσει με τα κοντομάνικα και τα πέδιλα, το γκομενάκι να πρέπει οπωσδήποτε να φτάσει εκεί που έπρεπε (και τώρα είμαι σίγουρος πλέον ότι ήταν η άλλη - όχι αυτή της δουλειάς)
Εγώ να έχω χεστεί γιατί τα Dunlop γλιστράνε σαν ξύλινα, αλλά στο όνειρο ήταν λες και φόραγα αλυσσίδες.

Ετσι καταλήξαμε να πηγαίνουμε σε μισό μέτρο χιόνι με 60-80χλμ και να πιτσιλάμε χιόνια σαν ταχύπλοο, παγωμένοι και ουρλιάζοντας σαν σε λούνα παρκ.
Ολα αυτά με πέδιλα και σορτς - εννοείται κι όλας!

Κάπου εδώ πρέπει να είχε παράσιτα γιατί έχασα τη ροή και ξαφνικά βρέθηκα με το γκομενάκι, σε ένα σπίτι να προσπαθούμε να ζεσταθούμε με παραδοσιακούς τρόπους και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία.

Μερικά παράσιτα αργότερα, ξύπνησα ιδρωμένος.

Τα μωρά των αποπάνω κλαίγαν στο μπαλκόνι σπάζοντας πράματα, αλβανικές κραυγές ακούγονταν από το ίδιο μπαλκόνι, η βέσπα του απέναντι πάλι δεν έπαιρνε μπρος, το κοπρόσκυλο γαύγιζε αέναα και αβασάνιστα, και εγώ είχα αργήσει για το γραφείο.
Ξανά.

Τώρα είμαι βέβαιος ότι το καλοκαίρι έφυγε -επιτέλους- από μέσα μου...

Rugby κανείς;

Fuck You - Kinetic Typography

Νέα κόλπα:

κι άλλο ένα που ξεχώρισα...

κι άλλο



άλλο ένα



έλα τώρα που γυρίζει

Μια μέρα στον Βοτανικό Κήπο...

... παρέα με τους γνωστούς - αγνώστους, 

σχεδόν σηκωτός από τον καναπέ μου 

- και κυρίως - 

χωρίς καν καφέ...

Έντε λα μαγκέ ντε Βοτανίκ.

Δάσος από μπαμπού.

Σε αυτά τα μπαμπού μας επιτέθηκαν τα άγρια Πάντα.

Ασχημο δεν το λες...

Τι ρομαντικό....

Ξαδέλφη των πρωταγωνιστών.

Ωραίο ξέφωτο για τούφες.

Κουνιάδα της πρωταγωνίστριας

Ωραία για τρέξιμο...

Φυτά, φυτά, κι άλλα φυτά...

Στο βάθος, μία από τις πρωταγωνίστριες του παρακάτω αισθηματικού επεισοδίου...

(Credits στον lemonostiftis για το χειρισμό καπέλου)

Φάγαμε και κάτι αρνάκια μετά, 

γλυκό, 

διόδια, 

εσπρεσσάκι, 

αυτά...

Πάντως να πας.

Ηπειρος.

Ενα ΣΚ και δυο μέρες άδεια: 

(Soundtrack)

Ηλιοβασίλεμα, Νυχτερινό Ταξίδι, Δομοκός, Καρδίτσα, Τρίκαλα, Μετέωρα, Εγνατία, Γιάννενα, Ζαγόρι, Φίλοι, Γέλια, Πέτρα, Πουρνάρια, Αγριογούρουνα, Αρκούδα, Παλιοσέλι, Φωτιά, Πάδες, Πάπιγκα, Ρογκοβό, Αβραγόνιος, Πλατεία, Βουνά, Πλάτανος, Κουκούλι, Βικογιατρός, Ποτάμι, τι να σου πω, τι να σου δείξω και τι να θυμηθώ...

Slip streaming πίσω από τη Νταλίκα και ξεκινάει η νύχτα.

Η αγαπημένη μου ώρα

Αγαπημένη και φιλόξενη αυλή

Πεταλούδες στο φως (Μάιος 1832)

 

Φωτιά στο Παλιοσέλι (ευτυχώς την έσβησαν αμέσως)

Σόμπα από ζάντες φορτηγών στου Ανάσα.

Του Ανάσα ο Οντάς

Καμπαναριό πάνω στον Πλάτανο

Τα γνωστά βουντού

Πάδες - απίθανοι.

Τα φασόλια της Γιολάντας (Πάδες)

Νικόλα - σωραίος!

Ζήλεια...

Στο τσακ τη γλύτωσε η μύγα.

Βοιωτία

Καταπληκτική μέρα η Κυριακή, παρέα με ένα αγαπημένο ζευγάρι, και γύρος της Βοιωτίας με θάλασσα, βουνά, κάμπους και ραχούλες, ποτάμια, έλατα, πορτοκαλάδα "Αγνή", μέχρι και Μις Ελλάς σελέμπριτι ντι-τζέι...

Από Πλαταιές, Λεύκτρα, Ξηρονομή, Αλυκή, Θίσβη, Αγία Αννα, Αρβανίτσα, Κυριάκι, Λειβαδιά και πίσω.
Απίστευτη περιοχή, καταπληκτική βόλτα - ιδιαίτερα την άνοιξη και ιδιαιτερότερα με μηχανή.
Ακόμα και τα παιδιά που δεν καβαλάνε αλλά ήταν συνεπιβάτες στη Σικελία, το επιβεβαίωσαν.

Λεπτομέρεια του έργου.

Δεν είχα ξαναπιεί. Ούτε ο Ν. που ξεράθηκε.

Κρύα βρύση Λειβαδιάς: Κουράδες σκύλων και ψόφια γατιά παντού. Κριμα.

Στη δε επιστροφή, θυμήθηκα και τους διηγήθηκα ένα πρόσφατο όνειρο. ( ε, πέστο ντε, και τόση ώρα μας έχεις στον πρόλογο... )

Μόλις είχα τερματίσει στον Μαραθώνιο.
Πρώτος!
Ημουν έκπληκτος γιατί ήμουν πολύ ξεκούραστος.
Πάρα πολύ ξεκούραστος.
Και πάρα πολύ χαρούμενος. (που ήμουν και πρώτος και ξεκούραστος)
Ημουν τόσο πρώτος, που είχα φτάσει νύχτα στον τερματισμό, όπου δεν υπήρχε ψυχή γιατί δεν περίμεναν κάποιον τόσο νωρίς... ( πως με βρίσκεις; )
Κι εκεί που χαιρόμουν ήρθαν τα μαντάτα: Με είχαν ακυρώσει!
Επειδή - λέει - δεν ακολούθησα την διαδρομή.
Ακουσον άκουσον!

Σε κάποια ευθεία, ο δρόμος (άσφαλτος) που έτρεχα πέρναγε δίπλα από ένα άλσος με λεύκες. Ξέρεις φυτεμένες σε σειρές - στοιχημένες κανονικά.
Ε, βγήκα από την άσφαλτό και έτρεχα ανάμεσα στις λεύκες που ήταν πιο ωραία.
Αυτό...

Κάπου στην Ημαθία

Γυρνώντας από την τουαλέτα και πέφτοντας ξανά στο κρεββάτι, κατάλαβα ότι ήταν όνειρο και τότε στεναχωρήθηκα, είναι η αλήθεια.

"Ο καθένας το χαβά του" άκουσα από το πίσω κάθισμα και άλλαξα λωρίδα...

Ενας χρόνος χωρίς τσιγάρο.

Χρόνια μου πολλά - ευχαριστώ και στα δικά σας όσοι δεν το κόψατε ακόμα.
Mπράβο σε όλους που το έχουν κόψει καιρό.
Μπράβο μου και από εμένα που το έκοψα στα δύσκολα. (προβλήματα στη δουλειά κι ένας γερός χωρισμός)

Θα μπορούσα να σου πω ότι είναι υπέροχο / καταπληκτικό / κλπ χωρίς τσιγάρο, αλλά αυτό θα ήταν σαν να αποδέχομαι το τσιγάρο ως φυσιολογικό και να δοκιμάζω πως είναι χωρίς. (γεγονός που αληθεύει αλλά δεν στέκει - αν με καταλαβαίνεις)

Οπότε μένω στα βασικά, χωρίς κοσμητικά επίθετα.

Πλέον:
Ανεβαίνω με τις σκάλες στον 4ο τρέχοντας και μιλάω κανονικά όταν φτάνω. Πριν ανέβαινα με πιασμένα πόδια και ήθελα 5 λεπτά για μπορέσω να μιλήσω. (μη ξεχνάς όμως - τρέχω 20-30 χλμ την εβδομάδα)

Εχασα 5 κιλά και έχω σταθερό βάρος. (τρέχω λέμε)
Ουδέποτε έπαθα λιγούρα. (όχι περισσότερο από όταν κάπνιζα, αλλά πάντα πρόσεχα από συνήθειο)
Εφυγε η κιτρινίλα από τα δόντια. (πίσσα γαρ)
Τον χειμώνα δεν φταρνίστηκα, ούτε έβηξα, μόνο έκανα έναν πυρετό όταν όλοι είχαν Η1Ν1.
Τέρμα η τσιγαρίλα σε σπίτι κι αυτοκίνητο.
Τέρμα οι χυμένοι καπνοί στο τσαντάκι, στα πατώματα, στα πληκτρολόγια, στο αυτοκίνητο.
Τέρμα η καβάτζα μη τυχόν και ξεμείνω από καπνό ή χαρτάκια.
Τέρμα οι στάσεις για τσιγάρο με το μηχανάκι.
Τέρμα η ταλαιπωρία του καπνίσματος στο κατάστρωμα με 7 μποφώρ.
Τέρμα τα τρύπια-καμμένα πουκάμισα και μπλουζάκια.
Τέρμα να μου κλέβουν τους αναπτήρες.

Κάτι μύθους τύπου "καφέ με τσιγάρο", "μετά το φαγητό", ξέχνα τα - δεν υπάρχουν.
Για το μύθο του τσιγάρου μετά το σεκς, δεν ξέρω...  :-/
Αυτό το τσιγάρο ποτέ δεν το γούσταρα, ένα μπάφο πριν όμως, πάντα τον εκτιμούσα.

Δεν πήρα ή χρειάστηκα τσίχλες, καραμέλες, αυτοκόλλητα, κομπολόι, μπάλα αντιστρες, κύβο ρούμπικ, μονόπολη, σωσίβιο όρκα, τίποτα.
Απλά κόψιμο μαχαίρι και έβριζα τους πάντες για δυο τρεις εβδομάδες από τα νεύρα.
Επίσης οδηγούσα απίστευτα επικίνδυνα και βλακωδώς, αλλά το κάνω ακόμα όταν έχω νεύρα άρα δεν μετράει.
Δεν βελτιώθηκε η όσφρηση μου, ούτε η γεύση μου.
Δεν ξέρω αν θα ζήσω παραπάνω.
Δεν ξέρω αν η αναπνοή μου μυρίζει ροδοπέταλα και μύρο.
Δεν έχω αναπτήρα και δεν κάνω το καμινέτο στις διάφορες γκόμενες, ούτε στους "δεν ξέρω που έχω τα πράματα μου".
Δεν "στρίβω ένα" κατόπιν παραγγελίας. Και όχι δεν έχω φιλτράκια. Ποτέ δεν είχα. Να πας στο περίπτερο.
Δεν κοιμάμαι καλύτερα.

Ω ναι, το σκέφτομαι όμως... και το έχω από φόβο.
Οχι πάντα, ούτε συχνά.
Μόνο σε καμιά όμορφη κουβέντα ή σε ένα κοραλλί ηλιοβασίλεμα ή ακόμα βγαίνοντας από τη θάλασσα, ανακατεμένη γεύση με ιώδιο, αυτά τα 3-4 τσιγάρα που ευχαριστιόμουν πραγματικά και πριν.
Και δεν είναι καθόλου δύσκολο να το βγάλω σε 3 δευτερόλεπτα από το μυαλό μου προκειμένου να απολαμβάνω πιο όμορφα πράγματα.
Εδώ έχω βγάλει άλλα κι άλλα...

Άλλωστε είναι κι αυτό ένα παιχνίδι του μυαλού
κι εδώ κουμάντο, κάνω εγώ!

Η χημική εξάρτηση διαρκεί μόλις τρία 24ωρα. 

Η υπόλοιπη ταλαιπωρία είναι δικό σου κατόρθωμα.

Να τα εκατοστήσω!

Μικρά, καθημερινά ψεματα(κια)

 

Monsieur Charlatan / Αγγελική Σαλαμαλίκη

Ο Monsieur Isidore Charlatan της Αγγελικής Σαλαμαλίκη,
απέκτησε το διαδικτυακό του σπίτι.

Διάβασε μία online συνέντευξη της αν θες
και πριν διαβάσεις το comic της, ξέρεις...

Βάλε πρώτα το soundtrack.
(OST, όχι ότι κι ότι...)

Απόλαυσε!

Τέχνη φύσης

Αν σου άρεσε αυτό ή αυτό, νομίζω θα σου αρέσει και το παρακάτω:

Kuroshio Sea

full screen ε!

Blast from the Past: 
Θυμήθηκα ένα σαργό που μετά μανίας κολλούσε στο κρύσταλλο της μάσκας μου, στο Σαρακήνικο της Γαύδου. Αλλαγή ρόλων;

Ο Σουβέμπω έφυγε, έρχεται ο Ντουκούρε.

Θυμάσαι;

Ε λοιπόν,  εξυπηρετούμε σε 48 ώρες πλέον με το 

ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΝΤΙΟΥΜ Κυριος DOYKOYRE 

(που βρίσκεται ανάμεσα μας)

"Πεπατηκάς, Κε Τσοκορέλε."

...μου είπε σε ένα διάλειμα στο διάδρομο η φιλόλογος, κι εγώ έμεινα να την κοιτάω σαν χάνος.

"Δηλαδή;" τη ρώτησα.

"Είδες που δεν έμαθες αρχαία; 'Πεπατηκάς' σημαίνει 'την πάτησες'. Ραντεβού τον Σεπτέμβρη Κε Τσοκορέλε!"

κι έφυγε χαμογελώντας με ικανοποίηση....

Μπούτια κοτόπουλου

Ξυπνάς από 4 ώρες στρεσσαρισμένου ύπνου.
Τσούζουν τα μάτια, τρως μια γαβάθα κορνφλεικς με μούσλι, μέλι και γάλα, ντους.
Πας γραφείο, δουλεύεις λαχανιασμένα.
Σχολάς, πας σπίτι, βάζεις αθλητικά, πας βουνό.
Ζέσταμα, τρέξιμο, κι άλλο λίγο, κι άλλο λίγο, λίγο ακόμα, 45 ανηφορικά λεπτά.
Χαζεύεις τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. (ότι πρόλαβες γιατί μικραίνει η μέρα πλέον)
Διατάσεις, κρύο μπάνιο, τα πόδια πονάνε.

Παίρνεις ένα πακέτο ξεκοκκαλισμένα μπουτάκια κοτοπουλου.
Τα βάζεις σε ένα μπωλ.
Τους στίβεις δύο ζουμερά λεμόνια.
Αλατίζεις. (να παίρνεις χοντρό Χιών και θα δεις γεύση)
Ρίχνεις ρίγανη (μάζευε, μην αγοράζεις) και λίγο ελαιόλαδο.
Ανακατεύεις καλά για να μαριναριστεί λίγο, ώσπου να κάψει το τηγάνι.
(βάλε και σκορδάκι άμα θες)
Τα απλώνεις στο τηγάνι.
5'από τη μία , 5' από την άλλη, χαμηλώνεις τη φωτιά και το αφήνεις να πιεί τα υγρά άλλα 15'+15'.
Ρίχτου και λίγο κόκκινο κρασάκι αν έχεις κάποιο γευστικό. Μόνο ότι θα έπινες.

Βγάλτα από το τηγάνι και χωρίς να το πλύνεις κάνε ένα ρύζι (3,5 νερό - 1 ρύζι) χωρίς να το ανακατέψεις και άστο σε χαμηλό μάτι να πιεί το νερό. (περισσότερο νερό γιατί στο τηγάνι εξατμίζεται γρηγορότερα)

Έφαγες - επιτέλους...

Ξαπλώνεις κουρασμένος στον καναπέ με τα πόδια ψηλά και σου μπαίνουν ιδέες χάρη στον Λύκο...