Ενας χρόνος χωρίς τσιγάρο.

Χρόνια μου πολλά - ευχαριστώ και στα δικά σας όσοι δεν το κόψατε ακόμα.
Mπράβο σε όλους που το έχουν κόψει καιρό.
Μπράβο μου και από εμένα που το έκοψα στα δύσκολα. (προβλήματα στη δουλειά κι ένας γερός χωρισμός)

Θα μπορούσα να σου πω ότι είναι υπέροχο / καταπληκτικό / κλπ χωρίς τσιγάρο, αλλά αυτό θα ήταν σαν να αποδέχομαι το τσιγάρο ως φυσιολογικό και να δοκιμάζω πως είναι χωρίς. (γεγονός που αληθεύει αλλά δεν στέκει - αν με καταλαβαίνεις)

Οπότε μένω στα βασικά, χωρίς κοσμητικά επίθετα.

Πλέον:
Ανεβαίνω με τις σκάλες στον 4ο τρέχοντας και μιλάω κανονικά όταν φτάνω. Πριν ανέβαινα με πιασμένα πόδια και ήθελα 5 λεπτά για μπορέσω να μιλήσω. (μη ξεχνάς όμως - τρέχω 20-30 χλμ την εβδομάδα)

Εχασα 5 κιλά και έχω σταθερό βάρος. (τρέχω λέμε)
Ουδέποτε έπαθα λιγούρα. (όχι περισσότερο από όταν κάπνιζα, αλλά πάντα πρόσεχα από συνήθειο)
Εφυγε η κιτρινίλα από τα δόντια. (πίσσα γαρ)
Τον χειμώνα δεν φταρνίστηκα, ούτε έβηξα, μόνο έκανα έναν πυρετό όταν όλοι είχαν Η1Ν1.
Τέρμα η τσιγαρίλα σε σπίτι κι αυτοκίνητο.
Τέρμα οι χυμένοι καπνοί στο τσαντάκι, στα πατώματα, στα πληκτρολόγια, στο αυτοκίνητο.
Τέρμα η καβάτζα μη τυχόν και ξεμείνω από καπνό ή χαρτάκια.
Τέρμα οι στάσεις για τσιγάρο με το μηχανάκι.
Τέρμα η ταλαιπωρία του καπνίσματος στο κατάστρωμα με 7 μποφώρ.
Τέρμα τα τρύπια-καμμένα πουκάμισα και μπλουζάκια.
Τέρμα να μου κλέβουν τους αναπτήρες.

Κάτι μύθους τύπου "καφέ με τσιγάρο", "μετά το φαγητό", ξέχνα τα - δεν υπάρχουν.
Για το μύθο του τσιγάρου μετά το σεκς, δεν ξέρω...  :-/
Αυτό το τσιγάρο ποτέ δεν το γούσταρα, ένα μπάφο πριν όμως, πάντα τον εκτιμούσα.

Δεν πήρα ή χρειάστηκα τσίχλες, καραμέλες, αυτοκόλλητα, κομπολόι, μπάλα αντιστρες, κύβο ρούμπικ, μονόπολη, σωσίβιο όρκα, τίποτα.
Απλά κόψιμο μαχαίρι και έβριζα τους πάντες για δυο τρεις εβδομάδες από τα νεύρα.
Επίσης οδηγούσα απίστευτα επικίνδυνα και βλακωδώς, αλλά το κάνω ακόμα όταν έχω νεύρα άρα δεν μετράει.
Δεν βελτιώθηκε η όσφρηση μου, ούτε η γεύση μου.
Δεν ξέρω αν θα ζήσω παραπάνω.
Δεν ξέρω αν η αναπνοή μου μυρίζει ροδοπέταλα και μύρο.
Δεν έχω αναπτήρα και δεν κάνω το καμινέτο στις διάφορες γκόμενες, ούτε στους "δεν ξέρω που έχω τα πράματα μου".
Δεν "στρίβω ένα" κατόπιν παραγγελίας. Και όχι δεν έχω φιλτράκια. Ποτέ δεν είχα. Να πας στο περίπτερο.
Δεν κοιμάμαι καλύτερα.

Ω ναι, το σκέφτομαι όμως... και το έχω από φόβο.
Οχι πάντα, ούτε συχνά.
Μόνο σε καμιά όμορφη κουβέντα ή σε ένα κοραλλί ηλιοβασίλεμα ή ακόμα βγαίνοντας από τη θάλασσα, ανακατεμένη γεύση με ιώδιο, αυτά τα 3-4 τσιγάρα που ευχαριστιόμουν πραγματικά και πριν.
Και δεν είναι καθόλου δύσκολο να το βγάλω σε 3 δευτερόλεπτα από το μυαλό μου προκειμένου να απολαμβάνω πιο όμορφα πράγματα.
Εδώ έχω βγάλει άλλα κι άλλα...

Άλλωστε είναι κι αυτό ένα παιχνίδι του μυαλού
κι εδώ κουμάντο, κάνω εγώ!

Η χημική εξάρτηση διαρκεί μόλις τρία 24ωρα. 

Η υπόλοιπη ταλαιπωρία είναι δικό σου κατόρθωμα.

Να τα εκατοστήσω!