Μιχάλης Αλεξανδρόπουλος.

Μιχάλης Αλεξανδρόπουλος λέγεται ο παππούς μου.
Ο πατέρας της μητέρας μου.
Πέθανε όταν πήγαινα γυμνάσιο και δυστυχώς δεν πρόλαβα όσο ζούσε να φτάσω στην ηλικία που θα εκτιμούσα όσα μου έλεγε.
Προσπαθώ πολύ ώστε να μην ξανακάνω αυτό το λάθος.

Τα τελευταία χρόνια, έγραφε σημειώσεις. Οτι θυμόταν. Υγειέστατος μέχρι τελευταία στιγμή.
Οταν κουράστηκαν τα μάτια του, αποτύπωνε πλέον τις μνήμες του όχι σε χαρτί αλλά σε ένα κασσετοφωνάκι.
Κάποια στιγμή, αφού έφυγε, οι σημειώσεις έπεσαν στα χέρια μου, τις αντέγραψα και μερικές, που τις θεωρώ εκτός απο οικογενειακά κειμήλια και ιστορικές μαρτυρίες, τις μοιράζομαι στα επόμενα posts.

Είμαι πολύ περήφανος για τον παππού μου. :-)

Συνεχίζεται