Ξαπλωμένος ανάσκελα στο ειδικό κρεββάτι με τα μαλακά στηρίγματα για το κεφάλι και τα πόδια.
Μάτια κλειστά, χαλαρωτική μουσική, χέρια στο πλάι.
Ημουν -λέει- από φωτεινή λάβα που έβραζε και από πάνω μου υπήρχε ριγμένο ένα μαύρο σεντόνι, μία μαύρη χοντρή κάπα που δεν άφηνε να περάσει το φως που εξέπεμπα. Φώτιζα μόνο ελάχιστα από τα πλάγια.
Μια γυναικεία αρχέτυπη μορφή αιωρούνταν από πάνω μου κι ένιωθα ζέστη να με χαϊδεύει.
Κάθε άγγιγμα με πλημμύριζε με αγάπη και προκαλούσε έκρηξη συναισθημάτων καθώς από ένα φεγγίτη έβλεπα το Παλαμήδι.
Σήμερα είμαι τρίτη μέρα με ενέσεις -κυριολεκτικά- γιατί σηκώνοντας τη λεκάνη με τη μπουγάδα έμεινα σέκος. Ναι, πονάω συνεχώς και είμαι σαν τελικό σίγμα.
Κρίμα, γιατί επι δεκαπέντε μέρες έβαφα, έσκυβα, κουβάλαγα, ήμουν από το πρωί μέχρι το βράδυ όρθιος και ταυτόχρονα έτρεχα και τις προηγούμενες μέρες ήμουν γυμναστήριο συστηματικό, και όλο το καλοκαίρι επίσης και δεν είχα καμμία ενόχληση.
"Γερνάμε Τσοκορέλεεεεεεε" μου είπε σήμερα ο φυσιοθεραπευτής στο τηλέφωνο.
(Μάλλον πρέπει να τον αλλάξω αυτόν τον τύπο...)
"Δεν το χρειαζόμουν αυτό τώρα ρπμ" σκέφτηκα, αλλά αμέσως θυμήθηκα ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, ότι κι από αυτό θα πάρω κάτι. Ισως να πάρω την απόσπαση της προσοχής μου από άλλους πόνους, ίσως δεν ξέρω τι. Οπότε χαλαρώνω και το ζω γι αυτό που είναι.
Εχω πλακωθεί στο διάβασμα, κάτι για φωτογραφία, κάτι για αυτοβελτίωση (ίσως τα πούμε άλλη φορά αυτά), κάτι άλλα πραματάκια φωτογραφικά, όλα καλά.
Κοντεύει να τελειώσει κι ο Οκτώβριος λοιπόν και απο τον Ιούλιο συνέβησαν πολλά.
Τι να χωρέσει όμως σε πέντε αράδες και δυο φωτογραφίες;
Ο Ερωτας που ήρθε, με ευλόγησε κι έφυγε; Οι άνθρωποι που γνώρισα; Οι κουβέντες που αντάλλαξα; Τα Μαθήματα που πήρα για Εμένα για Εσένα και τα Πάντα; Τα μέρη που είδα; Οι εμπειρίες που έζησα; Οι σκέψεις που με ζύμωσαν; Το καλοκαίρι; Η φύση; θάλασσες; βουνά; Η επιστροφή στις παραδόσεις;
Ηρθαν τα πάνω κάτω, τα πέρα δώθε, αναθέωρησα πεποιθήσεις και στάσεις ολόκληρης ζωης κι έχω μακρύ δρόμο μπροστά μου, χωρίς γυρισμό.
Κάθε άνθρωπος στη ζωή μας, μπαίνει για να μας δώσει δώρα-μαθήματα ή και καθρέφτισμα του εαυτού μας, των ελλείψεων μας, των φόβων μας.
Ετσι λειτουργεί το κόλπο, έμαθα.
14 σχόλια:
Πες μου τι ενέσεις κάνεις, γιατί αυτό "..αλλά αμέσως θυμήθηκα ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, ότι κι από αυτό θα πάρω κάτι..". ακούγεται πολύ κοελικό και σίγουρα καθόλου τσοκορελικό. Σ'το επισημαίνω ώστε να το προσέξεις, μην πάρει η σκέψη σου τέτοια κατρακύλα.
Πολύ χάρηκα που σε ξαναδιάβασα!
Περαστικά!
Κι αν πάρει η σκέψη τέτοια 'κατρακύλα', για καλό θα είναι.
Δεν ξέρω αν είναι τυχαία ή όχι αυτά που μας συμβαίνουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι παίζει μεγάλο ρόλο το πώς τα διαβάζουμε εμείς οι ίδιοι. Καλημέρα! :)
Εξ ου και ο τίτλος: "Ευκαιρίες" για εξέλιξη.
Τσόκο καλημέρα και περαστικά είναι όλα. Καλή επιστροφή στο μέρος δεύτερον του νετοσύμπαντος με καλές απο δω και μπρος καινούριες περιπέτειες.
Πόσο συμφωνώ μαζί σου σε αυτό...τίποτα δεν είναι τυχαίο και θα συμπληρώσω το μότο μου οτι όλα για καλό γίνονται.
Καλά ήρθε ο Έρωτας κι έφυγε; Ρε το τζαναμπέτικο το μικραδέλι, όλο τέτοια κάνει. Μας δίνει μια γεύση και μας αφήνει με τη γλύκα. Αλλά αν και μικρό παιδί ξέρει αυτός τι κάνει... Η προσμονή και αυτές οι μικρές δόσεις που φροντίζει στο μεταξύ να μας ποτίζει είναι που οδηγούν στη συνειδητοποίηση του μεγαλείου του.
Και τότε παρουσιάζεται μπροστά μας και δε μπορεί πια να φύγει γιατί τον κουβαλάμε πάνω μας...
Αχ...
Καλημέρα!
@Lem: 'κι αυτά θα περάσουν'.
@AnD: μια χαρά ο κοντός με το σώβρακο. Ξέρει αυτός.
άκου λέει, έβλεπε το Παλαμήδι!
...βρε την παλιομπουγάδα!
καλώς σε ξαναδιαβάζουμε :)
Γεια σου, Τσοκορέλλε!
ΓεΙα ΣαΣ κΑι ΧαΡά ΣαΣ!
Τι πίνεις, βρε Τσοκορέλλε μου; Τι λόξυγκας είναι αυτός;
Καλά Ελίζα φλασιά: κάποτε είχα λόξυγκα για 4-5 ώρες. Δεν ξέρω ποιος @#$!# με σκέφτονταν, αλλά ξέρω ότι με πόναγε ο θώρακας (διάφραγμα) για μια μέρα ολόκληρη.
αυτό.
Για τον λόξυγκα απλά σηκώνεις το χέρι ψηλά! =)
antidrastic-element
Αφηρημενοτάτη, τώρα που το ξαναδιάβασα είχες δίκιο τότε που το 'γραψες το σχόλιο.
Ξεκατρακύλιασα πάντως - θενκς.
Δημοσίευση σχολίου