... πρέπει να αποτυπώσεις την ομορφιά - όποια κι αν νομίζεις ότι είναι.
Και να την στείλεις στον διαγωνισμό της Mont Blanc.
Δες την ανακοίνωση
Και να την στείλεις στον διαγωνισμό της Mont Blanc.
Δες την ανακοίνωση
(Ναι, ο Βιμ Βέντερς ήταν αυτός.)
Τώρα δες και τις πρώτες συμμετοχές.
Τι θα τράβαγες άραγε;
Αλλαγή θέματος:
Εγώ σήμερα τράβηξα τα πάνδεινα στη δεύτερη μέρα δεκαπενθημερου σεμιναρίου περί δουλειάς.
Στο καπάκι και με άδεια καρδιά, υπερπληροφορήθηκα περί της οικονομικής κατάστασης από μέγα καταστροφολόγο, πλην όμως σχετικότατο.
Μετά με άδεια ψυχή και άδεια καρδιά, πήγα να πληρώσω το νοίκι.
Μετά με άδεια ψυχή και άδεια καρδιά και άδειο πορτοφόλι, γύρισα σπίτι για να φάω και κόντευα να σκάσω από τη στεναχώρια που μάζεψα.
Κράνος, μπουφάν, μηχανάκι, σπίτι του Νίκου για μερικές ευχές Chivas Regal.
Σε λίγο μαζεύτηκε κόσμος, έσκασαν τα πρώτα χαμόγελα και τράβηξε όμορφα η νύχτα.
Ετσι η άδεια ψυχή, κι η άδεια καρδιά ξαναγέμισαν γνήσια και αυθεντικά.
Το άδειο πορτοφόλι το γεμίζω και μόνος μου.
7 σχόλια:
Ωραία τα βίντεο, πολλά τα όμορφα δευτερόλεπτα που αξίζουν την προσοχή μας.
Πώς όμως να διαγωνιστούν οι στιγμές και ποιά να κερδίσει;
Τελικά την ευτυχία και τη δυστυχία μας εμείς τις φτιάχνουμε, με αυτά που σκεφτόμαστε. Όχι με αυτά που έρχονται αλλά με τον τρόπο που τα βλέπουμε και τα αντιμετωπίζουμε.
Καλημέρα!
Εγώ το είδα σαν "συμπυκνωμένη" - συλλογικά - αντίληψη περί ομορφιάς κι ένα στυλό δώρο.
Κατά τ΄ άλλα, ότι του 'ρθει του καθένα - καλό ή όχι - όπως του κάτσει και όπως του βγει.
Αναλόγως του πως κοιμήθηκε, του τι του λείπει, του πως ξύπνησε.
Σύμφωνα με τα παραπάνω λοιπόν, στο δικό μου δευτερόλεπτο θα πέρναγε ένας δρομέας (ή μάλλον μία γκομενάρα δρομέας) σε ένα μονοπάτι σε αλπικό λιβάδι με φόντο ένα ορεινό ηλιοβασίλεμα με κορφές στο βάθος και αυτά τα σύννεφα τα φωτισμένα πορτοκαλί.
(και δυο αυγά τουρκίας)
Για ΄σένα σήμερα 5' και 9'' ομορφιάς:
http://www.youtube.com/watch?v=fH-nLip3ihI
Παίζει να στο έχω ξαναστείλει αλλά μου το θύμισες σήμερα.
Καλημέρα!
Όσο για το δευτερόλεπτο μου...
Πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις μία και μόνη στιγμή..
Η γεύση που έχει ένα κουλούρι στην Αριστοτέλους, το αεροπλάνο που πετάει πάνω απ'το αυτοκίνητό μου κατεβαίνοντας κοντά στο αεροδρόμιο, ένα τραγούδι που ανακαλύπτεις απ'το πουθενά, η μυρωδιά του έρωτα, το πρώτο άγγιγμα, τα δέντρα που φυτρώνουν πλάι-πλάι σαν παρέες, το περπάτημα των πιγκουίνων, η αναστάτωση όταν βλέπεις έναν ωραίο πίνακα, το γέλιο μέχρι δακρύων με μια φίλη, το κρασί που βγήκε καλό, το κρασί που δεν είναι καλό αλλά το πίνεις έτσι κι αλλιώς, το πρώτο τσιγάρο μετά το κρυολόγημα, το πέστο στις πένες μου, όταν βρίσκω το χαμένο μου σκουλαρίκι, η βόλτα στην παραλία, η επικοινωνία με έναν άνθρωπο που ζει μακριά, η αγάπη που σε βρίσκει όταν κρύβεσαι, μια όμοια πληγή σε κάποιον άλλο, οι ουλές που αφήνουν οι πληγές, λίγο μαρούλι στα δόντια του, μια παιδική ζωγραφιά, ο ήχος που κάνει η φωτιά στο τζάκι, ο τρόπος που με κοιτούσε η γιαγιά μου, οι στιγμές που είμαι μόνη με τις σκέψεις μου, οι στιγμές που τις αφήνω, η μπύρα σε παγωμένο κρίκερ το χειμώνα, να φιλιόμαστε με ψίχουλα στα χείλη και γεύση από μαρμελάδα φράουλα, όταν νιώθω οτι με καταλαβαίνει κάποιος άγνωστος, όταν γίνεται γνωστός, το σαξόφωνο, ξένος ιδρώτας πάνω μου, μια αυλή στην Ιταλία, το μπάνιο με το λάστιχο, η μυρωδιά των βιβλίων, ένα πουλί που μοιάζει σταματημένο στον αέρα, να βλέπω εσένα να ζεις το δευτερόλεπτό σου με τη γκομενάρα δρομέα στο αλπικό λιβάδι...
Πόσα πολλά..
Θα ξεχωρίσω ίσως την ώρα που ανοίγω τα μάτια μου το πρωί και βλέπω τις ηλιαχτίδες να φωτίζουν τη ντουλάπα μου, μικρά ελλειπτικά κυκλάκια που όσο τα κοιτώ αυξάνονται.
Ωρες ώρες σε πάω πολύ ρε φιλαράκι!
Φιλιά!
Υ.Γ: δε μου το 'χες στείλει - για τιμωρία το ΣΚ, θα κάνεις 10 λεπτά παραπάνω περπατοτρέξιμο.
10 λεπτά;
Και είναι τιμωρία αυτό;
Αφού μιλάμε για ΣΚ είναι 600 δευτερόλεπτα ομορφιάς.
Καλημέρα!
χαχαχαχα ετσι!
Δημοσίευση σχολίου