"Γι αυτό αργούσαν όλοι!" λέει...
Ανήμερα των Χριστουγέννων λοιπόν (σήμερα ντε!), έβαλα το κόκκινο σκουφί μου και τα τρεξιματικά μου και ξαμολύθηκα στον Υμηττό, ωσάν άλλος Αη Βασίλης, fit μεν, πάταξον δε, για κοπάνημα στη κλασσική διαδρομή Παπάγου, Μονή Καισαριανής, γύρω γύρω, χωματόδρομοι και μονοπάτια.
Λίγοι και καλοί περιπατητές, κρυαδάκι, παγωμένος αέρας και τα έφτυσα big time. Περισσότερο από όσο περίμενα.
Επιστροφή, καυτό μπάνιο και μπωτέ γιατί ακολούθούσε οικογενειακή φιέστα. Βέβαια!
Μετά τα βαλς και αφού οι μπατλερς μας έφεραν ροδόνερο για να πλυθούμε, σερβιρίστηκε το γεμιστό κοτόπουλο με τα σηκωτάκια του και τις πατατούλες του, αλλά και η σουπίτσα του στην αρχή και ξαναφόρτισα ενέργεια.
Στο τέλος, αφού παίξαμε πιάνο και άρπα τραγουδώντας Μαρία Κάλλας και Καρούζο, αλλά και μερικές εστουδιαντίνες της Ιωνίας για να τιμήσουμε τις ρίζες της Δυναστείας μας, μερικά ροξ με βιενέζικο καφέ* ολοκλήρωσαν τη γιορτή.
Κονόμησα και ένα Αλεξανδρινό (κάθε χρόνο μου φέρνουν ένα) για το οποίο μόλις έμαθα ότι είναι Μεξικάνικο φυτό και ότι το έθιμο του στολισμού των Χριστουγέννων με αυτό, είναι Αμερικάνικο. (Οπως και η γαλοπούλα και ο Αη Βασίλης. Το δέντρο είναι από την Αλσατία μη φοβάσαι.)
Αυτά.
Κατά τα άλλα, έχω βαρεθεί να παίρνω και να δίνω ευχές σήμερα: γυφτάκια στα φανάρια, ποδηλάτες, περιπατητές, θείτσες, κύριοι, με κλαριά, με μπατόν, με iphone, με σκυλιά, χαμός! Δεν θα το συνέχιζα, αλλά μια που είναι ημέρα της αγάπης σήμερα (δεν είναι;), εύχομαι ολόψυχα και από τα βάθη της καρδιάς μου στους από πάνω ενοίκους, να πάνε να γαμηθούνε όλοι μαζί, παρέα με ότι κοπανάνε από το πρωί και μου έχουν σπάσει τα νεύρα.
Εναλλακτικά, εύχομαι ο κομήτης του 2012 να πέσει πάνω τους, αλλά εγώ να λείπω.
* Φρεσκοκομμένος καφές φίλτρου από ένα φίλιο καφεκοπτείο στην Ευριππίδου, του οποίου του χαρμάνι ονομάζεται έτσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου