Some Ladies

Γεια σου Ερθα ρομαντικιά!

Κατά τα άλλα, άλλαξα μια βρύση στο μπάνιο πριν καν πιω καφέ, τα νύχια δεν πάνε χειρότερα και έτσι χτες βγήκα για ένα σύντομο τρέξιμο (πονάνε, αλλά οκ για λίγα χλμ) και ξέσκισα έναν τύπο περνώντας τον στην ανηφόρα μιλώντας στο κινητό, αλλά ήταν από κοντά - του το αναγνωρίζω, ένα ξενύχτι στο "προς ανάφη" με τσίπουρα κι αντροπαρέα, (what happens in prosanafi stays in prosanafi), ο μανάβης μου επέστρεψε τελικά τα ρέστα που μπέρδεψε (30€ - που είχα το μυαλό μου;), τηλεφώνημα από την ανηψιά (4χρ) για να πάμε για ποδήλατο σε λίγο (τι πλάκα!!!), σούπερ μέρα σήμερα, δυστυχώς χάνω έναν αγώνα 20χλμ στην Καρδαμύλη λόγω νυχιών, αλλά ευτυχώς έχω ποδήλατο για να μην σταματήσω την άσκηση, στο γραφείο γελάνε όλοι με την ιστορία με τα νύχια, οι μισοί με ακούνε σαν χάνοι να τους λέω ότι θα κάνω γαλλικό, οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν καν τι λέω και οι γυναίκες που πιάνουν μερικές μόνο λέξεις από το δούλεμα, αλλοιθωρίζουν ανήσυχες...

Χμμμμ...

Γιατι οι άντρες δεν πρέπει να δίνουν συμβουλές σχέσεων

Είναι κλασσικό και φαντάζομαι το έχεις ξαναδιαβάσει, αλλά στο παραθέτω εδώ για πρόλογο.
Θα δεις...

Αγαπητέ Γιώργο,
Ελπίζω να μπορείς να με βοηθήσεις! Τις προάλλες, έφυγα για τη δουλειά μου αφήνοντας τον σύζυγό μου στο σπίτι να βλέπει τηλεόραση όπως συνήθως. Δεν είχα απομακρυνθεί πάνω από 500 μέτρα όταν το αυτοκίνητο άρχισε να κάνει διακοπές και έσβησε. Το πάρκαρα στην άκρη και πήγα με τα πόδια πίσω στο σπίτι για να ζητήσω βοήθεια από τον σύζυγό μου.
Όταν μπήκα στο σπίτι δεν πίστευα στα μάτια μου! Τον βρήκα στην κρεβατοκάμαρά μας με την κόρη των γειτόνων μας. Εγώ είμαι 52, ο σύζυγός μου 54 και η κόρη των γειτόνων μας 22. Είμαστε χρόνια παντρεμένοι. Όταν άρχισα να τον ρωτάω, μου αποκάλυψε ότι έχει σχέση μαζί της τους τελευταίους 6 μήνες. Του είπα να διακόψει αλλιώς θα έφευγα. Είναι άνεργος τους τελευταίους 6 μήνες και νιώθει άχρηστος και θλιμμένος. Τον αγαπώ πάρα πολύ, αλλά από τη μέρα που του έθεσα το τελεσίγραφο γίνεται όλο και πιο απόμακρος. Δε θέλει να πάει σε σύμβουλο γάμου και φοβάμαι ότι δεν αντέχω άλλο αυτή τη κατάσταση.
Μπορείς να με βοηθήσεις;
Μαρία

Η απάντηση:
 
Αγαπητή Μαρία
Όταν ένα αυτοκίνητο κάνει διακοπές και σβήνει μετά από τόσο μικρή απόσταση, αυτό μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους. Ξεκίνα ελέγχοντας αν υπάρχουν σκουπίδια στο σωληνάκι του καυσίμου. Αν είναι καθαρό, έλεγξε την πολλαπλή εισαγωγής και επίσης τα καλώδια της γείωσης. Αν τίποτε από αυτά δε σου λύνει το πρόβλημα, τότε μπορεί να είναι ελαττωματική η αντλία βενζίνης, δημιουργώντας χαμηλή παροχή πίεσης στα μπεκ ψεκασμού.
Ελπίζω να σε βοήθησα.

Η σχέση του παραπάνω με την πραγματικότητα είναι μεγάλη.
Και εξηγούμαι:

Σε φιλικό σπίτι τις προάλες, έχει πάει αργά, τα μωρά κοιμόντουσταν (γεια σου υπουργέ μου) , τα ποτήρια άδειασαν, και μαζί με ένα φίλο που ήρθε για λίγες μέρες από επαρχία και μια φίλη, αμπελοφιλοσοφούμε μεταξύ άλλων και για σχέσεις, παρατείνοντας τελικά την άγνοια μας για τα αναπάντητα ερωτήματα της ανθρωπότητας.

"Να σε ρωτήσω κάτι;" μου λέει η οικοδέσποινα "εσένα δηλαδή όταν σε άφησε η πρώην σου, είπε φεύγω, τελείωσα, μπλα μπλα μπλα, εσύ την άφησες να φύγει; την άφησες έτσι απλά; Μα πως μπόρεσες; Δεν πάλεψες να την κερδίσεις; Μπορεί να το έκανε για να την κυνηγήσεις. Σίγουρα γι' αυτό το 'κανε. Δεν καταλαβαίνω. Μα δεν έτρεξες πίσω της να την πείσεις, να την κυνηγήσεις;"

Είδε βλέμα αγελάδας (είμαι πολύ καλός σε αυτό και πολύ κακός στα Αρλεκιν) οπότε γύρισε στον άλλο σχεδόν βουρκωμένη:

"Εσύ δε θα την κυνηγούσες;"

και απαντάει ο άλλος:
"Εγώ ένα αγριογούρουνο θέλω να κυνηγήσω..."

Η φιλενάδα παγώνει, εμένα μου έρχεται φλασιά και αρχίζουμε:

-Ρε μαλάκα, τι θα κάνεις με την καραμπίνα του πατέρα σου; θα την πάρεις στο χωριό για φτιάξιμο;


-Θέλω ρε συ, αλλά δεν έχω άδεια ακόμα και δεν ξέρω μη με σταματήσουν σε κάνα μπλόκο και μπλέξω.


-Να πάρουμε την αστυνομια να ρωτήσουμε και για μεταφορά και για άδεια αύριο.

Το παγώνι ξαφνικά ξεπαγώνει, σηκώνει τα χέρια και με φωνές μας σταματάει, οπότε και θυμηθήκαμε τον πρόλογο που σου έβαλα και δακρύσαμε από τα γέλια.... αυτό.

Υ.Γ. Τελικά, δεν ξέρω τι θα κάνει ο άλλος με την καραμπίνα, αλλά ένα άγριο το έχω στους -κυριολεκτικούς- στόχους της διετίας.

"Κάτι μέρες σαν τη σημερινή"

Τα ίδια θα έγραφα και τώρα,
 αν δεν τα είχα γράψει πριν δυο τέσσερα χρόνια.

Τέτοιες ανοιξιάτικες μέρες τι άλλο να προκαλέσουν;

Αρωμα Ούζου.

Υ.Γ. Μερικά πράματα άλλαξαν από τότε.
Ευτυχώς ήταν τα κακά προς το καλύτερο.

20, κι άλλα τόσα και λίγα θα 'ναι.

... κι εκεί που στραβομουτσούνιαζα για τους ανεκτίμητους πόνους στα νύχια που σου 'λεγα, μου έρχεται ένα από αυτά τα mail με τις χαριτωμένες φωτογραφίες και τις ατάκες του Κοέλιο, και βλέπω αυτές τις δύο φωτό.

μία

δύο

Τώρα ως εκ θαύματος, δεν με πονάει τίποτα πλέον και νιώθω στα πόδια μου την πιο γλυκειά κούραση.

Είδες καμιά φορά τι ξεχνάει κανείς, ε;

20

20 χιλιόμετρα και μισό για την ακρίβεια.
Πολύ ακριβές και πολύ ακριβό ταυτόχρονα.

Ανεκτίμητη η χαρά κι η γλυκειά κούραση, ανεκτίμητος ο ιδρώτας και η παρέα του αδερφού.

Ανεκτίμητη η έλλειψη πιασιμάτων και πόνων, πλην του ανεκτίμητου πόνου στα νύχια από τις ανεκτίμητες γκρεμοκατηφόρες.

Ανεκτίμητη κι η Soley (όχι ακριβώς, αλλά εντάξει...) που κάνει το ίδιο κόλπο με την Κουρτίδου, που λέγαμε παλιότερα.

Go you own way

Οι διασκευές που δεν δίνουν τίποτα στο κομμάτι και ειδικά αυτές που μιμούνται μέχρι και την φωνή, δεν μου αρέσουν.

Ακόμα κι αν είναι ωραίες.

Καλό Σαββατοκύριακο

Χαμογέλα.

αυτό.

Μεγάλο Μενιουμ Charif

Θυμάσαι τον Σουβέμπω;

Τον Ντουκούρε;

Ξέχνα τους,

ήρθε ο Charif!

Πλέον δεν έχουν πλάκα τα διαφημιστικά τους όμως....
κρίμα...

Υ.Γ. το ίδιο κείμενο υπάρχει και σε Harjehma, αν ενδιαφέρεται κανείς.

Εργάρα

Perfect Sense

Ούτε που θυμάμαι από πότε έχει να με καθηλώσει ένα έργο, κι αυτό ακριβώς συνέβη προχτές.

Μια επιδημιολόγος κι ένας μάγειρας, γνωρίζονται και σιγά σιγά ερωτεύονται, ενώ μία περίεργη επιδημία ανά την υφήλιο, αφαιρεί σταδιακά τις αισθήσεις από τον πληθυσμό.

Ορκίζομαι.

Αλλο:

35 χλμ ποδηλατάδα σήμερα στα πέριξ του Μαραθώνα.

Ανοιξιάτικη μέρα, ανοιξιάτικος ήλιος, ανοιξιάτικη θάλασσα, ανεξίτηλοι λεκέδες από γράσσα αλυσσίδας στα ρούχα μου, φρέσκα σαλατικά από τους ινδούς, ντουζάκι, μπουγάδα, σκέτη μακαρονάδα ολικής, με φρέσκια μαρουλοροκοσαλάτα, εσπρεσσάκι, Βig Βang και τούφα.

Με αυτή τη σειρά.

Κατά τα άλλα:

Η ματαιοδοξία μερικών - μερικών (απογοήτευση), η D800 της Nikon (κάβλα), το ξανακαβάλημα μηχανής μετά από δύο μήνες αποχή (κάβλα), το ξαναξεκίνημα τρεξίματος μετά από δύο εβδομάδες βήχα (κάβλα), μια καινούργια σαμπρέλα στο ποδήλατο μου (αγκάθι), ακόμα μια αποτυχημένη ρεβυθάδα (ρόμπα), είναι μερικές ακόμα πρόσφατες επικεφαλίδες που θυμάμαι. 

Edit: Live Version

Δουλειά - Δουλειά - Δουλειά.

Αυτό.

Φωτό - Καμβάς : 0 - 1.

Χτες άκουσα κάτι πολύ ωραίο σε μία εκπομπή, από έναν ξένο ζωγράφο αγνώστου βεληνεκούς, αλλά τουλάχιστον του έπαιρναν συνέντευξη:

"Οταν βλέπεις μια παλιά φωτογραφία κάποιου, το πρώτο πράγμα που σκεφτεσαι είναι αν είναι νεκρός.
Οταν  όμως βλέπεις έναν πίνακα με ένα πορτραίτο κάποιου, όχι."

Χμμμμ...

Human Photography

Το μοντέλο

το πορτραίτο

το μάτι του

η μύτη του

και το τούτο του...

Μπες στο site του δημιουργού - φωτογράφου Angelo Musco

Με όλα αυτά τα κορμιά, το background του μου θυμίζει την κόλαση του Δάντη.

ή τον παράδεισο - δεν ξέρω.

Υ.Γ. μην παραλείψεις να ψάξεις τα βίντεα του, εδώ κι εδώ.

The Grey

 

"After their plane crashes in Alaska, seven oil workers are led by a skilled huntsman to survival, but a pack of merciless wolves haunts their every step."

Δεν είμαι σινεφίλ και συνήθως βλέπω σαχλαμάρες (με την καλή έννοια) και feelgood εργάκια, (για να ξέρεις τα κριτήρια μου) αλλά αυτό που κράτησα ήταν αυτή τη φορά - πως να το πω - ο θάνατος και το πως παρουσιάζεται στην ταινία.

Βάλτο στη λίστα σου, λέω εγώ.

The Grey

Alpamayo 1st Trail Project

Κρυονέρι Πάρνηθας.

Τα 'χαμε πει τότε.

Την κόρη του κλαρινιτζή...

... τη λέγαν πΑΝΑναγιώτΗ.

Αυτό σκέφτηκα ακούγοντας το blower's daughter στα πορτογαλέζικα από τη Ana Carolina και τον Seu Jorge.

Λάθος μέγα, απλά είναι contralto η γυναίκα.

Τον Jorge, ψάχτονα αμα σου αρέσουν οι τζαζοσαμπανόβες.
Την Ανα πρώτη φορά την ακουγα και σίγουρα όχι τελευταία.

Φόβος.

Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή απειλής. 

Είναι ένας μηχανισμός προστατευτικού χαρακτήρα, μια φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού χωρίς να απαιτείται συνειδητή σκέψη.

Τι θα 'κανα άραγεΣ αν δεν φοβόμουν;;;

Α! και να μην ξεχάσω:

(μπού!)

Απόθεμα ασφαλείας.

Εχεις ετοιμαστεί για τη Μεγάλη Καταστροφή κι έχεις - λέει - ένα ντουλάπι γεμάτο με νερά και κονσέρβες, τα απολύτως απαραίτητα δηλαδή...

α! και φαρμακείο....

Ακανέδες Σερρών.

Επεισόδιο Α'

Μια φορά κι έναν καιρό, βλέπω στο σαλόνι ένα κουτάκι γλυκά. (Μαμά Τσοκορέλου, γαρ...)

Πάνω του έγραφε "Ακανέδες Σερρών".

Ανοίγω..
Δεν είχα ξαναφάει ακανέδες (ήταν άγνωστη λέξη μέχρι στιγμής) κι αυτό ήταν τίΝγκα στους ακανέδες.
Τι κωλόφαρδος!

Και τι γλύκισμα....
Λευκή τραγανή καρύδα απ' έξω και μαστιχωτό το απομέσα, πλασμένα σε σχήμα μικρού αχλαδιού με ένα γαρυφαλάκι για κοτσάνι να δίνει απίστευτο άρωμα.

Ανακάλυψα ότι ο σωστός τρόπος να τρώγονται, είναι να μπουκώνεσαι  - με δύο τέτοια αν μπορείς - και να γεύεσαι το άρωμα από το στόμα και τη μύτη ταυτόχρονα, λιώνοντας τα με τη γλώσσα στον ουρανίσκο.

Ποίημα...

Επεισόδιο Β'

Μερικά χρόνια αργότερα, πέρασα απο τας Σέρρας κάνοντας λασπομαχίες από Εβρο μέχρι Δοιράνη, μέσα από χωματόδρομους. Απίστευτη εκδρομή.

Μέσα στις Σέρρες λοιπόν, βλέπω ζαχαροπλαστείο: "ΑΚΑΝΕΔΕΣ ΣΕΡΡΩΝ" με κεφαλαία.

Σταματάμε, "μισό λεπτό παιδιά - θα με ευγνωμονείτε στο αντίσκηνο το βράδυ" και μπουκάρω μέσα.

"Γειά σας, θέλω μερικούς ακανέδες. Το κιλό πόσα κομμάτια βγάζει;"
"Ελα αγόρι μου, έχουμε και έτοιμα πακεταρισμένα. Ορίστε:"

Και μου δείχνει αυτό:

Ναι, αυτό μου έδειξε....

"Αυτό δεν είναι ακανέδες" του λέω, "αυτό είναι λουκούμια."

Εχεις δει κενό βλέμα ναρκωμένου ζόμπι σε θρίλερ; Ετσι με κοίταξε.
Οταν πέρασε η επήρρεια της βουντού ατάκας, μίλησε ξεψυχισμένα και είπε:

"Γυναίκα, έλα λίγο έξω."

Σκάει λοιπόν και η ροδαλή γυναίκα του ζαχαροπλάστη.

"Τι θέλετε;"
"Ακανέδες" λέω και γυρνάει το σώμα της προς τα λουκούμια, έτοιμη να μου πει τα ίδια με τον άντρα της, οπότε την προλαβαίνω: "αλλά όχι σαν αυτούς που μου έδειξε ο κύριος...."

Εμεινε να κοιτάει ευγενικά.
Συνέχισα:

"...θέλω τους άλλους που είναι απο καρύδα, κι έχουν και ένα γαρύφαλλο από πάνω..."

Πλέον είχα δύο ζόμπι ναρκωμένα.
Ηταν ευκαιρία να φύγω τρέχοντας.

Ξαφνικά ξαναπερνάει η επήρρεια, η γυναίκα εξαφανίζεται βουβή πίσω από ένα παραβάν και ο άντρας, συνέρχεται και μου εξηγεί ευγενικά, πως δεν έχει ιδέα τι εννοώ και τι έχω φάει στο παρελθόν, αλλά οι ακανέδες είναι αυτοί που μου δείχνει, ίδιοι και απαράλλαχτοι εδώ και εκατοντάδες χρόνια και η οικογένεια του, τους φτιάχνει έτσι για άλλο τόσο με νερό από τον Λαηλιά και κατσικίσιο βούτηρο.

Μόκο...

Επεισόδιο Γ'

Τις προάλες που 'χα πάει από τη Μαμά Τσοκορέλου, θυμήθηκα την ιστορία και την είπα και αφού γελάσαμε, μου έγραψε τη συνταγή όπως της την έδωσε η Φράου Μόνικα, μια γερμανίδα που έμενε δίπλα στη γιαγιά μου πριν ένα εκατομμύριο χρόνια.

Μου 'κανε και πλάκα... ακανέδες λέει...

 Οπως καταλαβαίνεις οι "ακανέδες" μου, ήταν μαρεγκάκια με καρύδα.
Εύκολο γλυκάκι, σε μία ώρα έχεις ξεφουρνίσει.
Θες μόνο ένα καλό μίξερ και υπομονή στο χτύπημα της μαρέγκας.
Χτύπα ανελέητα μέχρι να μην στάζει αλλά να στέκεται "κάΝγκελο".
Οταν το κάνεις θα το καταλάβεις.

Επίσης η Μαμά Τσοκορέλου έχει γράψει 320γρ καρύδα, αλλά η συνταγή ήταν σωστή.
Βάλε 200 με 220 το πολύ.

Να θυμάσαι: Το νόημα της ζωής είναι η μαρέγκα.
Ετσι και δεν στέκεται κάΝγκελο, χτύπα κι άλλο. (με φρέσκα αυγά, ε;)

Πάω μερικά στον Επίσημο Δοκιμαστή Α', τώρα.

Δύο δύο, εννιά φορές...

Υ.Γ. Αντί καρύδα, δοκίμασε φυστίκι ή αμύγδαλο.

Σχέσεις - Ο αντίποδας

Μετά την αντιστροφή των ρόλων στα μπαρ ( Θυμάσαι; battle of the sexes) πέτυχα και το αντίστοιχο για τις σχέσεις.

Κλαίω...

Ωραίο κομμάτι.

Και τέτοιο ωραίο κομμάτι δεν ταιριάζει με την γκρίνια που πλανιέται αυτές τις μέρες. (μη φοβάσαι δεν είμαι εδώ γι αυτό)

Ταιριάζει όμως με μία ηλιόλουστη μέρα, ένα ανοιξιάτικο ταξιδι, ένα ωραίο φαγητό, ένα βλέμα, μια γεμάτη αγκαλιά, τα γέλια μιας παρέας.

Με λουλούδια και μυρωδιές της άνοιξης, γεράκια να ψάχνουν τροφή, νεογέννητα κατσικάκια, χελιδόνια.

Με βόλτες στην παραλία, φωτογραφίες της θάλασσας, των λουλουδιών, των λιβαδιών.

Με ενέργεια, όνειρα, πλάνα.

Κι με άλλα πολλά καλά, 

λαλαλα, 

λαλαλα, 

λαλαλα...

Αναίσθητος

Δεν βλέπω, δε γεύομαι, δεν μυρίζω, και δεν ακούω.

(Καλιε κυρία, καλιέ.)

Τρέχουν τα μάτια μου, έχει μουδιάσει η γλώσσα μου, μύτη τέλος και αυτιά βουλωμένα.
Η μόνη αίσθηση που λειτουργεί είναι η αφή.
Πάλι καλά.

Λοιπόν, μου έκανα μία ψαρόσουπα από χτες.
Ανευ αισθητηρίων γεύσης, από όσο χύθηκε πάνω μου, κατάλαβα ότι πρέπει να την πέτυχα. Πήρα ένα μπακαλιάρο κατέψ. 2 κιλά, τον έκοψα σε φετάρες κι έβρασα τη μία, μαζί με ένα σουποσακουλάκι(*).

Με βλέπω να χάνω τον 20χλμ αγώνα της επόμενης Κυριακής λόγω του συναχιού, αλλά έτσι γκρινιαζα και την άλλη φορά και τελικά όλα πήγαν καλά.
Θα δούμε όμως γιατί τώρα είναι πολλά τα χλμ. (Αρη) Στην τελική θα πάω να τα τρέξω μόνος μου και σε πιο ωραία διαδρομή.

Μπήκε και η Ανοιξη!

Την Καθαρά έφτιαξα τον δικό μου χαρταετό. Σχεδόν. Οπως φτιάχναμε με τον παππού παλιά...
Πήγα παραλία, έκοψα καλάμια, τα καθάρισα, τα διάλεξα, τα μέτρησα, τα έκοψα, τα έδεσα στο κέντρο, τα μάρκαρα, τα ένωσα γύρω γύρω με σπάγκο, έφτιαξα και τα ζύγια και έμενε μόνο να τυλίξω τον σκελετό με εφημερίδα με αλευρόκολλα hand made.
Που όμως δεν έγινε γιατί είχε 0,01 μποφώρ, τον άφησα λοιπόν για κάποιο επόμενο ΣΚ.

Σήμερα μ' άρεσε πολύ το ποστ της Μάργκω. Πολύ όμως.
Τις προάλλες έκλαιγα με μια ιστορία του Λύκου. Πολύ επίσης.

Ιστορίες και σάλια άλλη φορά. Πάω να φυσήξω τη μύτη μου.

(*) Σουποσακουλάκι είναι ένα πολυμπαγκ που φτιάχνω, γεμάτο με σελινόριζα, σέλινο, μαιντανό, κρεμμύδι ξερό, και καρότα, το οποίο αποθηκεύω (πολλά τέτοια) στην κατάψυξη για σούπες. Οταν θελήσω σούπα, ρίχνω ένα τέτοιο και καμιά πατάτα (αυτές τσατσαλιάζουν στην κατάψυξη) και στο ζουμί βράζω είτε κρέας, είτε ψάρι. Μετά αυγοκόβω και αυτό ήταν. Ρίχνω και καμιά μανέστρα ίσως ή λίγο ρύζι.
Σουποσακουλάκι Rulez!

Ακολουθεί έκθεση του Dimitri Tsykalov.

Είσοδος δωρεάν.

Κακό δεν το λες...