Ακανέδες Σερρών.

Επεισόδιο Α'

Μια φορά κι έναν καιρό, βλέπω στο σαλόνι ένα κουτάκι γλυκά. (Μαμά Τσοκορέλου, γαρ...)

Πάνω του έγραφε "Ακανέδες Σερρών".

Ανοίγω..
Δεν είχα ξαναφάει ακανέδες (ήταν άγνωστη λέξη μέχρι στιγμής) κι αυτό ήταν τίΝγκα στους ακανέδες.
Τι κωλόφαρδος!

Και τι γλύκισμα....
Λευκή τραγανή καρύδα απ' έξω και μαστιχωτό το απομέσα, πλασμένα σε σχήμα μικρού αχλαδιού με ένα γαρυφαλάκι για κοτσάνι να δίνει απίστευτο άρωμα.

Ανακάλυψα ότι ο σωστός τρόπος να τρώγονται, είναι να μπουκώνεσαι  - με δύο τέτοια αν μπορείς - και να γεύεσαι το άρωμα από το στόμα και τη μύτη ταυτόχρονα, λιώνοντας τα με τη γλώσσα στον ουρανίσκο.

Ποίημα...

Επεισόδιο Β'

Μερικά χρόνια αργότερα, πέρασα απο τας Σέρρας κάνοντας λασπομαχίες από Εβρο μέχρι Δοιράνη, μέσα από χωματόδρομους. Απίστευτη εκδρομή.

Μέσα στις Σέρρες λοιπόν, βλέπω ζαχαροπλαστείο: "ΑΚΑΝΕΔΕΣ ΣΕΡΡΩΝ" με κεφαλαία.

Σταματάμε, "μισό λεπτό παιδιά - θα με ευγνωμονείτε στο αντίσκηνο το βράδυ" και μπουκάρω μέσα.

"Γειά σας, θέλω μερικούς ακανέδες. Το κιλό πόσα κομμάτια βγάζει;"
"Ελα αγόρι μου, έχουμε και έτοιμα πακεταρισμένα. Ορίστε:"

Και μου δείχνει αυτό:

Ναι, αυτό μου έδειξε....

"Αυτό δεν είναι ακανέδες" του λέω, "αυτό είναι λουκούμια."

Εχεις δει κενό βλέμα ναρκωμένου ζόμπι σε θρίλερ; Ετσι με κοίταξε.
Οταν πέρασε η επήρρεια της βουντού ατάκας, μίλησε ξεψυχισμένα και είπε:

"Γυναίκα, έλα λίγο έξω."

Σκάει λοιπόν και η ροδαλή γυναίκα του ζαχαροπλάστη.

"Τι θέλετε;"
"Ακανέδες" λέω και γυρνάει το σώμα της προς τα λουκούμια, έτοιμη να μου πει τα ίδια με τον άντρα της, οπότε την προλαβαίνω: "αλλά όχι σαν αυτούς που μου έδειξε ο κύριος...."

Εμεινε να κοιτάει ευγενικά.
Συνέχισα:

"...θέλω τους άλλους που είναι απο καρύδα, κι έχουν και ένα γαρύφαλλο από πάνω..."

Πλέον είχα δύο ζόμπι ναρκωμένα.
Ηταν ευκαιρία να φύγω τρέχοντας.

Ξαφνικά ξαναπερνάει η επήρρεια, η γυναίκα εξαφανίζεται βουβή πίσω από ένα παραβάν και ο άντρας, συνέρχεται και μου εξηγεί ευγενικά, πως δεν έχει ιδέα τι εννοώ και τι έχω φάει στο παρελθόν, αλλά οι ακανέδες είναι αυτοί που μου δείχνει, ίδιοι και απαράλλαχτοι εδώ και εκατοντάδες χρόνια και η οικογένεια του, τους φτιάχνει έτσι για άλλο τόσο με νερό από τον Λαηλιά και κατσικίσιο βούτηρο.

Μόκο...

Επεισόδιο Γ'

Τις προάλες που 'χα πάει από τη Μαμά Τσοκορέλου, θυμήθηκα την ιστορία και την είπα και αφού γελάσαμε, μου έγραψε τη συνταγή όπως της την έδωσε η Φράου Μόνικα, μια γερμανίδα που έμενε δίπλα στη γιαγιά μου πριν ένα εκατομμύριο χρόνια.

Μου 'κανε και πλάκα... ακανέδες λέει...

 Οπως καταλαβαίνεις οι "ακανέδες" μου, ήταν μαρεγκάκια με καρύδα.
Εύκολο γλυκάκι, σε μία ώρα έχεις ξεφουρνίσει.
Θες μόνο ένα καλό μίξερ και υπομονή στο χτύπημα της μαρέγκας.
Χτύπα ανελέητα μέχρι να μην στάζει αλλά να στέκεται "κάΝγκελο".
Οταν το κάνεις θα το καταλάβεις.

Επίσης η Μαμά Τσοκορέλου έχει γράψει 320γρ καρύδα, αλλά η συνταγή ήταν σωστή.
Βάλε 200 με 220 το πολύ.

Να θυμάσαι: Το νόημα της ζωής είναι η μαρέγκα.
Ετσι και δεν στέκεται κάΝγκελο, χτύπα κι άλλο. (με φρέσκα αυγά, ε;)

Πάω μερικά στον Επίσημο Δοκιμαστή Α', τώρα.

Δύο δύο, εννιά φορές...

Υ.Γ. Αντί καρύδα, δοκίμασε φυστίκι ή αμύγδαλο.