Αναίσθητος

Δεν βλέπω, δε γεύομαι, δεν μυρίζω, και δεν ακούω.

(Καλιε κυρία, καλιέ.)

Τρέχουν τα μάτια μου, έχει μουδιάσει η γλώσσα μου, μύτη τέλος και αυτιά βουλωμένα.
Η μόνη αίσθηση που λειτουργεί είναι η αφή.
Πάλι καλά.

Λοιπόν, μου έκανα μία ψαρόσουπα από χτες.
Ανευ αισθητηρίων γεύσης, από όσο χύθηκε πάνω μου, κατάλαβα ότι πρέπει να την πέτυχα. Πήρα ένα μπακαλιάρο κατέψ. 2 κιλά, τον έκοψα σε φετάρες κι έβρασα τη μία, μαζί με ένα σουποσακουλάκι(*).

Με βλέπω να χάνω τον 20χλμ αγώνα της επόμενης Κυριακής λόγω του συναχιού, αλλά έτσι γκρινιαζα και την άλλη φορά και τελικά όλα πήγαν καλά.
Θα δούμε όμως γιατί τώρα είναι πολλά τα χλμ. (Αρη) Στην τελική θα πάω να τα τρέξω μόνος μου και σε πιο ωραία διαδρομή.

Μπήκε και η Ανοιξη!

Την Καθαρά έφτιαξα τον δικό μου χαρταετό. Σχεδόν. Οπως φτιάχναμε με τον παππού παλιά...
Πήγα παραλία, έκοψα καλάμια, τα καθάρισα, τα διάλεξα, τα μέτρησα, τα έκοψα, τα έδεσα στο κέντρο, τα μάρκαρα, τα ένωσα γύρω γύρω με σπάγκο, έφτιαξα και τα ζύγια και έμενε μόνο να τυλίξω τον σκελετό με εφημερίδα με αλευρόκολλα hand made.
Που όμως δεν έγινε γιατί είχε 0,01 μποφώρ, τον άφησα λοιπόν για κάποιο επόμενο ΣΚ.

Σήμερα μ' άρεσε πολύ το ποστ της Μάργκω. Πολύ όμως.
Τις προάλλες έκλαιγα με μια ιστορία του Λύκου. Πολύ επίσης.

Ιστορίες και σάλια άλλη φορά. Πάω να φυσήξω τη μύτη μου.

(*) Σουποσακουλάκι είναι ένα πολυμπαγκ που φτιάχνω, γεμάτο με σελινόριζα, σέλινο, μαιντανό, κρεμμύδι ξερό, και καρότα, το οποίο αποθηκεύω (πολλά τέτοια) στην κατάψυξη για σούπες. Οταν θελήσω σούπα, ρίχνω ένα τέτοιο και καμιά πατάτα (αυτές τσατσαλιάζουν στην κατάψυξη) και στο ζουμί βράζω είτε κρέας, είτε ψάρι. Μετά αυγοκόβω και αυτό ήταν. Ρίχνω και καμιά μανέστρα ίσως ή λίγο ρύζι.
Σουποσακουλάκι Rulez!

Ακολουθεί έκθεση του Dimitri Tsykalov.

Είσοδος δωρεάν.

Κακό δεν το λες...