Οι δυο χάνοι.

Να σας συστήσω...
Η Πίτσα (από το Αραπίτσα), η Μπομπιρέλα και ο Μουτζούρης.

Η Πίτσα με τον Μουτζούρη είναι αδέρφια και τα ονόματα τους δεν τα διάλεξα εγώ.
Η Μπομπιρέλα (δεν φαίνεται ότι το διάλεξα εγώ;) είναι ένα μήνα μικρότερη και παρατήθηκε μόλις μερικών ημερών από τη μάνα της δίπλα στα άλλα, μαζί με τον συνομήλικο αδερφό της ο οποίος όμως εξαφανίστηκε "μυστηριωδώς". (Αρφ, αρφ, ΑΑΑΑΑγκγκρρρρρ, τσομπ τσομπ, μιαμ, σλουρπ)

Σήμερα ξερνάνε όλα μαζί, γιατί έφαγαν μία τεράστια σαύρα που ποιός ξέρει τι είχε φάει...
Τους έβαλα κόκκαλα πέστροφας και τη κοιτάζανε αλλοίθωρα. Πήγανε και τρώγανε κάτι γρασίδια.


Η Πίτσα είναι κατάμαυρη, με εξαίρεση αυτή την άσπρη βούλα στο στήθος.

Οταν μου την έφεραν, μου είπαν ότι τη λένε "Παπιγιόν", γιατί είναι σαν να φοράει παπιγιόν!
Ναι καλά... αιτήθηκα αλλαγή ονόματος μόλις συνειδητοποίησα ότι θα κυκλοφορώ με τα γατιά και θα με ακούνε να τη φωνάζω Παπιγιόν. Είπαμε...

Η Πίτσα ξέρει το πόσο μαύρη είναι - το παρατσούκλι της είναι "Μαύρη Τρύπα" και τα βράδια κάθεται στις σκιές και παραφυλάει σε ότι κινείται.

Ο Μουτζούρης είναι απίστευτα χαδιάρης και με το πιο μαλακό τρίχωμα που μπορείς να φανταστείς. Νιαουρίζει συνεχώς και χουρχουρίζει σα μονοκύλινδρο με το που τον αγγίζεις. Αν σταματήσεις σου νιαουρίζει να συνεχίσεις και τρίβεται με τα μούτρα πάνω σου. Φύλακας έτσι;

Η μικρή η Μπομπιρέλα είναι η πιο σπορτίφ απο όλους. Ανέβηκε ήδη σε μια κολώνα που τα άλλα ούτε που το ονειρεύονται. Την κοίταζαν σα χάνοι.

Αυτό.

Οι μέρες.

Οι μέρες περνάνε πάρα πολύ γρήγορα.

(πάω να βάλω κάτι ράφια τώρα)

Φαράγγια.

Κατά καιρούς έχω διάφορες γεωφυσικές απορίες - όπως τότε με τους αντίποδες -  οπότε για να στο λέω καταλαβαίνεις ότι ήρθε ξανά ο καιρός για άλλη μία.

Η απορία ξεκίνησε με αυτή την ταμπέλα στην είσοδο του φαραγγιού, πριν πολλά χρόνια:

Διαβάζω στο Wikipedia:

Το φαράγγι είναι υδατογενές και εκτείνεται σε μήκος 12 χιλιομέτρων και έχει καταγραφεί στο βιβλίο Γκίνες ως το φαράγγι με το μικρότερο άνοιγμα παγκοσμίως, καθώς με βάθος άνω των 1.000 μέτρων είναι το βαθύτερο φαράγγι του πλανήτη^[4]. Το πλάτος του ποικίλλει από 100 ως 1.000 μέτρα. 
Ο παραπόταμος του Αώου, ο Βοϊδομάτης, που διατρέχει το φαράγγι έχει νερό μόνο εποχιακά.

Παρένθεση: 

ο Βοϊδομάτης πήρε το όνομα του από το Σλάβικο voda mat που σημαίνει κάτι σαν νερομάνα, νεροπηγή, πολύ νερό, κάτι τέτοιο... 

Η Βοϊδοκοιλιά όχι - και αν αναρωτηθείς για τη Voda fon ψάξ΄το και πες μου κι εμένα.

(Νταξ, δεν κρατήθηκα και το βρήκα: The name Vodafone comes from voice data fone, chosen by the company to "reflect the provision of voice and data services over mobile phones.")

Γαμάει ο Βίκος δηλαδή!
Το γαμώ τα φαράγγια, που σκίζει τους πάντες, ακόμα και το Grand Canyon.

Tο Grand Canyon...

Διαβάζω στο Wikipedia: (και μεταφράζω)

Το φαράγγι είναι υδατογενές, το περνάει ο ποταμός Colorado κι έχει μήκος 446 χιλιόμετρα (τετρακόΣα σαραντα έξι), πλάτος 29 χιλιόμετρα (εικοσιεννέα) και μέγιστο βάθος τα 1857 μέτρα.

Παρένθεση:

Colorado σημαίνει κοκκινόχρους, από τα κόκκινα πετρώματα του φαραγγιού (πόντος!)

Ανακεφαλαιώνω:

Φαράγγι Βίκου / Grand Canyon

μήκος 12 χλμ το ένα, 446χλμ το άλλο.

μέγιστο πλάτος 1χλμ το ένα, 29χλμ το άλλο.

μέγιστο βάθος 1χλμ το ένα, 1,8χλμ το άλλο.

Να, δες τα στην ίδια κλίμακα, από 340χλμ ύψος:

Ολη η χαρακιά 446 χλμ

Ενα μικρό σχισιματάκι εκεί στο κέντρο.

Στην ίδια κλίμακα υπενθυμίζω...

Παρ όλα αυτά, η ταμπέλα εκεί.

Μπαινω στο site του Guinness Book of Records...

 ψάχνω...

 τίποτα....

Καμία μα καμία σύνδεση του φαραγγιού με τα ρεκόρ γκίνες, μόνο άπειρες αναφορές σε διάφορα sites. Παντού, εκτός από το επίσημο...

Σε ένα από όλα, σε μια αντίστοιχη ερώτηση που έγινε το 2007, έγραφε:

According to the Guinness Book of Records 2005:
"The World's Deepest Canyon" = Vikos Gorge in northern Greece is the world's deepest canyon in proportion to its width, and at one point measures 2950 feet (900 meters) deep and 3600 feet (1100 meters) wide from rim to rim. 
Its depth is an impressive 82% of its width at that cross-section (depth/width ratio=0.82). "Gorges in many countries have higher depth/width ratio, but none are as deep." My research agrees with Guinness, plus I would like to add some comments:
§ A different area in Vikos Gorge is 5,927 feet (1,780 meters) deep, measured from the top of Papigo tower above Vikos village to the small chapel of "Panagia" at the springs, but that spot is wider and has a less impressive (lower) depth/width ratio than the location quoted above in Guinness Book of Records 2005.

Το φαράγγι του Βίκου. (φωτό αλλουνού)

 
Εν ολίγοις, δεν είναι το βαθύτερο αλλά αυτό με τον μεγαλύτερο λόγο βάθος προς πλάτος.

Δεν ξέρω ποιός το σκέφτηκε και πότε, δεν ξέρω γιατί δεν υπάρχει στο επίσημο site, δεν ξέρω γιατί το έγραψα όλο αυτό, αλλά θα το ξανακάνω σε πρώτη ευκαιρία.

Οπότε η προφητεία εκπληρώθηκε, το κυνήγι του θησαυρού τελείωσε, βαρέθηκα κι όλας, Elvis has left the building.

Μουσικούλα: 

Αύγουστος

Απέχω τελευταία -το ξέρεις ήδη- αλλά με έτρωγε ο κώλος μου να ποστάρω κάτι, οπότε σκέφτηκα μια που τελειώνει ο Αύγουστος σήμερα να κλείσω με αναδημοσίευση του παλαιότερου Αυγουστιάτικου μου ποστ.

Βζιιιιιν..... ταξίδι στο χρόνο λοιπόν, πίσω στο 2008 και διαβάζουμε το 

"Αύγουστος, η ψυχή του ανθρώπου"

Εφτά χρόνια μετά, διαπιστώνω πως δεν τα πάω καθόλου -μα καθόλου- άσχημα...

Και μια φωτό από τον φετινό Αύγουστο, έτσι για να κρατάμε τις ισορροπίες:

Συνταγή επιτυχίας.

Περνάς τυχαία από έναν ψαρά. Εχει σαρδέλα και γαύρο ημέρας.
Παιρνεις ένα κιλό σαρδέλα και μισό γαύρο.

Για το μεσημέρι:
Καθαρίζεις τη σαρδέλα. Λέπια, κεφάλι,εντόσθια, μήν τη φιλετάρεις.
Απλώνεις όμορφα σε τηγάνι που έχεις λαδώσει ελάχιστα.
Νερό μέχρι τη μέση τους.
Χυμό ενός λεμονιού.
Πολύ ρίγανη
Αλάτι, πιπέρι, λάδι.
10 λεπτά βράσιμο.
Ψωμάκι για παπάρες, κρασάκι άσπρο και μια χωριάτικη.

Για το βράδυ:
Φιλετάρεις το γαύρο.
απλώνεις σε Πυρέξ με δερμα κάτω.
χοντρό θαλασσινό αλάτι να καλυφθεί.
Ξύδι να κολυμπήσει.
Αναμονή 45' - οχι παραπάνω.
Ξέπλυμα με νερό.
Στρίμωγμα σε τάπερ με μαιντανό, σκόρδο -αν θες- και ηλιέλαιο για να μην παγώνει στο ψυγείο.
Διατηρείται για 10-15 μέρες, αλλά το πιθανότερο είναι να τον φας άμεσα με κάνα δυο καραφάκια καλό ούζο σαν το 3Α της Μεσσηνίας, και μερικά γατιά να τρίβονται και να χουρχουρίζουν στα πόδια σου.

Καλό καλοκαίρι και να τιμούμε όλοι τις μικρες καθημερινές χαρές.

Η Βόλτα

Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου στα ιντερνετς διάβασα για μια κοπέλα που όταν αποφοίτησε, της έκανε δώρο ένα βιβλίο κάποιος καθηγητής της με την παρακάτω αφιέρωση:

"Γι' αυτά που ψάχνεις σ' αυτή τη βόλτα,

γι' αυτά που κρύβει οταν κλείνεις την πόρτα,

γι' αυτό το φόβο, γι' αυτό το βάρος,

γι' αυτά που θέλεις και σου λείπει το θάρρος,

γι' αυτά που βλέπεις, γι' αυτά που ξέρεις,

και προπαντώς για όλα αυτά που δεν ξέρεις,

άνοιξε τα φτερά σου στον κόσμο με πίστη στον εαυτό σου.

Καλό δρόμο.

Με πολλή αγάπη και εμπιστοσύνη σε σένα."

In memoriam

Μια παλιά φίλη από το χώρο της μοτοσυκλέτας, έχασε πρόσφατα από καρκίνο τον άντρα της -γνωστός επίσης από τον ίδιο χώρο- και έγραψε το εξής στο facebook.

"Σας ευχαριστώ όλους μέσα απο την καρδιά μου για τα μηνύματα σας, τα λόγια σας και τη συμπαράστασή σας! Να είστε όλοι καλά! 
Αν μπορώ να σας πω κάτι είναι να μην αφήνετε το χρόνο να περνάει σε τίποτα. 
Μην αναβάλλετε τίποτα για αύριο. 
Λόγια, σκέψεις, αγγίγματα, βλέματα, αισθήματα, συναισθήματα, ανθρωπιά. 
Ζήστε τα όλα τώρα!"

Φλεβάρης

Εψαχνα εδώ μέσα μια παλιά συνταγή για να κάνω φιγούρα σε μία φίλη, και κατέληξα να διαβάζω μέχρι το χάραμα παλιά μου ποστ.

Ξέρεις πως πάει: τυχαία λινκ από το ένα στο άλλο, συνεχές βύθισμα στα άδυτα του πρόσφατου (εφτά χρόνια) παρελθόντος μου.

Ημερολογιακό το μπλογκ με σκέψεις, εσωτερικές αναζητήσεις, εκδρομικές αναζητήσεις, τρεξίματα, γκρίνιες, χιούμορ, γκομενάκια, θεωρίες, ιστορίες πίσω από τις λέξεις, λέξεις πίσω από τις φωτογραφίες και φωτογραφίες που δεν ξέρεις ποια να διαλέξεις.

Πολύ μου άρεσε και πολύ μου έλειψε επίσης, όπως διαπιστώνω μετά το διάλειμα.

Για να δούμε... μπορεί το σύστημα να ξαναπάρει μπρος σιγά σιγά.

Αλλά μπορεί και όχι.