Αύγουστος η ψυχή του ανθρώπου

Να 'σαι λέει στην αιώρα, κρεμασμένος κάτω από την καλαμένια πέργολα.

Με το ένα χέρι να βαραίνει από το τσιγάρο και το άλλο ίσα να φτάνει την καρέκλα που βρίσκεται η μαργαρίτα σου. Η σαγιονάρα να κρέμεται από το ένα δάχτυλο...

Ακούς ανελέητο καφεντελμάρ και μποσανόβες, το απόλυτο τίποτα... έχεις χυθεί σωματικά, πνευματικά και ψυχολογικά. είσαι απόλυτα χαλαρός, πως το λένε;

Μπροστά σου κυλάει το κάβο ντ' όρο. περνάνε φορτηγά πλοία από τον βόσπορο, που ποιος ξέρει που πάνε και πότε θα φτάσουν. Τα κοιτάς με τα κυάλια, αλλά είναι τα φτηνά τα ρώσσικα και δεν διαβάζεις το όνομα. και δεν παίζει και ρόλο κι όλας...

Απέναντι από το στενό είναι η Εύβοια και ο ήλιος δύει πίσω της όπου να ναι.
Τα πάντα είναι πορτοκαλί - σου ρχεται ένας συνειρμός αν θα βάψεις στα χρώματα της ΚΤΜ το καρότσι για τα χώματα - και τα γυαλιά ηλίου δεν χρειάζονται πλέον.

Να πίνεις άλλη μια γουλιά, να μη σου μιλάει κανείς, να μη σκέφτεσαι τίποτα, παρά μόνο κάτι περαστικές σκέψεις, που ούτε που θα θυμάσαι ένα δευτερόλεπτο μετά.


δίνεις μια με το χέρι και κουνιέσαι....

Φυσάει αεράκι κυκλαδίτικο, ένας σκατζόχοιρος έχει βουτήξει στην ξεχασμένη από χτες σακούλα με τις καρπουζόφλουδες.

Ισα που βλέπεις πια... πέφτει σκοτάδι και ο ουρανός είναι ο μισός βαθύ πορτοκαλί κι ο υπόλοιπος βαθύ μπλε. Φαίνονται τ΄ αστέρια ώρα τώρα..

Ανάβεις τα φαναράκια και αράζεις στην πάνινη καρέκλα, με μια γαβάθα φρούτα.

Ανοίγεις τις Αόρατες Πόλεις του Καλβίνο για πολλοστή φορά και ταξιδεύεις μαζί με τον Μάρκο πόλο και τις αφηγήσεις του στον μεγάλο Χάν.

Που και που, κλείνεις το βιβλίο και κοιτάς τριγύρω.

Ολα μένουν ίδια. η ίδια μουσική, η ίδια θέα, τα αστέρια αλλάζουν λίγο θέση μόνο αργά αργά.

Βλέπεις τα φανάρια από τα καράβια - στα είχανε εξηγήσει στην ιστιοπλοΐα αλλά όσο κι αν προσπαθείς να θυμηθείς τι σημαίνουν, δεν έχει μείνει κανένα κύτταρο όρθιο που να μπορεί να σε βοηθήσει.

Αφουγκράζεσαι στον αέρα της νύχτας, τα κουνάβια και κάτι πρόβατα που γυρνάνε στο μαντρί τους.

Ξαναπέφτεις στο βιβλίο.

Παίρνεις το τσιγάρο από το τασάκι και το ξανανάβεις. Μια τζούρα και το αφήνεις πάλι.

Η αιώρα κουνιέται από τον αέρα, τα φαναράκια επίσης.

Δεν έχεις τηλεόραση. Μόνο βιβλία και μουσική.

και θέα.

και θάλασσα.

και ουρανό.


αμήν.