Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Παστό χοιρινό του παππού μου.

Ο παππούς μου έφτιαχνε για μεζεδάκι κάτι με χοιρινό και κόκκινο πιπέρι.
Εβαλα τη μάνα μου λοιπόν να θυμηθεί τη συνταγή και τη δοκίμασα δυο τρεις φορές.

Την τελευταία φορά όμως έκανα μία παραλλαγή βασισμένη στην Κυπριακή Λούντζα.

Εχουμε και λέμε.


παίρνουμε χοιρινή πανσέτα
ένα λευκό κρασί (εγώ έβαλα Δεμέστιχα, αλλά θα πρότεινα κάνα Μοσχοφίλερο)
ένα σακούλι αλάτι θαλασσινό.
γλυκειά πάπρικα
καυτερή πάπρικα.

Πλένουμε και στεγνώνουμε την πανσέτα.
Τρίβουμε την πανσέτα ολόκληρη με το αλάτι και την αφήνουμε στην άκρη, αφού την πασπαλίσουμε με γλυκειά και καυτερή πάπρικα.



Παίρνουμε ένα τάπερ που κλείνει παρα πολύ καλά, βάζουμε την πανσέτα μέσα, ρίχνουμε το κρασί και 4 κουταλιές της σούπας αλάτι και σφραγίζουμε.


Το ξεχνάμε στο ψυγείο, χωρίς να το ανοίξουμε για δοκιμές και πειράματα, για δύο εβδομάδες.
Απλά το κουνάμε απαλά που και που για να πάει παντού το αλάτι.

Περιμένουμε υπομονετικά και για να περάσει ο χρόνος.



Σε δύο εβδομάδες λοιπόν, είναι πλέον κρασάτο και παστό.
Ανοίγουμε, ξεπλένουμε, στεγνωνουμε, τρίβουμε πάλι με αλάτι και πιπέρια, το αφήνουμε καμιά ώρα και το τινάζουμε καλά.

Το φυλάμε στο ψυγείο. Ο παππούς το κρέμαγε σε ένα τούλι έξω, αλλά μένω στην Αθήνα, οπότε δεν το ρισκάρω.

Για να το σερβίρουμε, κόβουμε φυσικά λεπτές φέτες με πολύ κοφτερό μαχαίρι.
Συνοδεύει τέλεια τσίπουρο και μπύρα. Ειδικά αν στη παγωμένη μπύρα ρίξετε και τρεις σταγόνες ταμπάσκο. ;-)



Tip: Ζητείστε από τον χασάπη κάνα κομμάτι που να μην έχει πολλούς χόνδρους.

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Ζουν ανάμεσα μας

Ωρα μία και τέταρτο και παίρνω τηλέφωνο στη ΔΕΗ.

"Χαίρετε. Με συνδέετε παρακαλώ με το εμπορικό τμήμα;"

"Εεεεεε ξέρετε είναι μέχρι τις μία η επίσκεψη και μέχρι τις τρεις στο τηλέφωνο. Τι θέλετε από τα δύο;"

(μένω μαλάκας - μικρή παύση)
του λέω:
"Ε, αφού πάει μιάμιση μην με πάτε εσείς, απλά μεταφέρετε με. "
(ότι να 'ναι, έτσι;)

"Μισό λεπτό παρακαλώ.." λέει και με συνδέει....

ε, δεν θα με τρελάνετε εσεις...


Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Bodies - The Exhibition


πήγα την Κυριακή στο Bodies...

Αν και δεν τρελάθηκα, είναι ενδιαφέρον.
Οχι τόσο όμως, όσο ένα καλογυρισμένο ντοκυμαντέρ του BBC.

Ισως αν είχα στην παρέα μου έναν παθολόγο, έναν ανατόμο, έναν ορθοπεδικό, έναν ουρολόγο, έναν ογκολόγο, έναν γυναικολόγο, έναν πνευμονολόγο και έναν καρδιολόγο να εκτιμούσα την έκθεση περισσότερο.

Ισως αν είχα τέτοια παρέα βέβαια, να ήμουν ένα υποψήφιο έκθεμα...


δείτε εδώ: http://www.bodiestheexhibition.com/intro.html
και αυτό:

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Μαρμελάδα Πορτοκάλι.



Στα ανέβα κατέβα που κάνω στα Γιάννενα τελευταία, όλο και κάτι ψωνίζω...
Πέστροφες, τυριά, κρασιά, λαχανικά κλπ.
Ετσι έμαθα τα μανταρίνια Νόβα -που θα πάθετε πλάκα απο τη γεύση τους.
Για να μην τα πολυλογώ, πήρα και δεν-ξέρω-πόσα-κιλά πορτοκάλια από την Αρτα.
Μεγάλα, ωραία, γλυκά, κήπου, χωρίς κεριά και πολλά λιπάσματα.

Μερικά από αυτά γίνονται μαρμελάδα ως εξής:
Κατ' αρχάς, βάζεις το παρακάτω να παίζει



Μετά, παίρνεις 5 πορτοκάλια και τα πλένεις.
Τα ξύνεις στον τρίφτη, ώστε να μην ασπρίσουν εντελώς αλλά να μείνει και λίγο πορτοκαλί στη φλούδα. Κρατάς το τρίμα στην κατάψυξη για τίποτα σοκολατογλυκά.
Τα κόβεις στα τέσσερα.
Τα ξεφλουδίζεις.
Τις φλούδες τις κόβεις λεπτές λωρίδες και τις αφήνεις σκεπασμένες με νερό κάπου, να μουλιάσουν για 24 ώρες!!! (έτσι μου είπαν - έτσι σας λέω)
Τη σάρκα των πορτοκαλιών την καθαρίζετε απο κοτσάνια, κουκούτσια, κλπ και την λιώνετε στο μπλέντερ, όχι πολύ όμως.

Την άλλη μέρα, βάζετε να παίζει αυτό:




και βράζετε τις μουλιασμένες φλούδες με ένα κουταλάκι σόδα για 30-40 λεπτά σε χαμηλή φωτιά.
Μόλις μαλακώσουν, τις βγάζετε από τη φωτιά και τις αφήνετε να ξεκουραστούν για 5 ώρες.

για να περάσει η ώρα ακούστε τίποτα χαρούμενα σαν αυτό:



Μόλις τελειώσετε τα πειράματα με τα φρύδια σας, ανακατέψτε τις βρασμένες φλούδες με το πορτοκαλόζουμο του μπλέντερ που έχετε φυλάξει στο ψυγείο.

Τώρα αρχίζει η πλάκα.
Για κάθε μέρος πορτοκαλόζουμο βάζετε ίσο μέρος ζάχαρης.
Τα βάζετε στην μεγάλη κατσαρόλα και βράζετε σε χαμηλή φωτιά, ίσα να κοχλάζει, ξαφρίζοντας συχνά και όσο χρειάζεται.
Αυτό για καμιά ώρα, με μισόκλειστο καπάκι, ανακατεύοντας συχνά.
Μετά το βγάζετε από το μάτι και το αφήνετε 24 ώρες να ξεκουραστεί.
(ξέρω καταντάει βαρετό, αλλά με αυτό το στάδιο δεν θα σας χαλάσει εύκολα η μαρμελάδα)

Την άλλη μέρα, ακούτε πρώτα αυτό:




και μετά ξαναβράζετε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να δέσει και να συμβεί το εξής:

(σούπερ κόλπο - δώστε βάση)
Σε ένα πιατάκι βάζετε μία κουταλιά μαρμελάδας (ή σάλτσας ή γλυκού ή ότι φτιάχνετε) και άν έχει δέσει τότε χωρίζοντας το γλυκό σέρνοντας το κουτάλι στο πιατάκι, πρέπει να αφήνει πίσω του μια καθαρή γραμμή που δεν θα την κλείνει το γλυκό.
Ισως μπορούσα να είμαι πιο σαφής, αλλά αν το κάνετε θα το καταλάβετε. Αν δεν το καταλάβετε πάρτε μαρμελάδα από το σουπερμαρκετ.

Μόλις συμβεί το παραπάνω, είστε ετοιμοι!
Βάλτε την μαρμελάδα σε βάζα που έχετε βράσει (αποστείρωση λέγεται), γυρίστε τα ανάποδα μέχρι να κρυώσουν, και μετά απολαύστε.

Προσωπικά, επειδή το πρωινό μου δεν έχει βούτηρα και μαρμελάδες, θα την κάνω πάστα φλώρα για το πρωί και το γραφείο!!!

σλουρπ....

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Δυναστεία Χριστινάκη...

Στο blog My Highway της Imba διάβασα για την Δυναστεία Χριστινάκη που κατοικοεδρεύει στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

το παραθέτω:

Πριν λίγο έλαβα αυτό το chain mail, το προώθησα όπου μπορούσα. Όσοι δε το έχετε δει, μπορείτε άνετα να το κάνετε ένα copy - paste και να το στείλετε σε περισσότερο κόσμο να γελάμε με τα χάλια μας. Εκτός και αν σας λένε Χριστινάκη… :D

“Στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κοσμήτωρ είναι η Ελένη Χριστινάκη, καθηγητής ο Παναγιώτης Χριστινάκης.

Από κει και πέρα παρακολουθήστε την πορεία της οικογένειας:

Η κόρη Ειρήνη Χριστινάκη έλαβε διδακτορικό τον Αύγουστο του 2004 από τον πατέρα της Παναγιώτη Χριστινάκη τότε Πρόεδρο του Τμήματος που ήταν επιβλέπων του διδακτορικού της, έχοντας αποτύχει στις προσπάθειές της για διδακτορικό στη Νομική Αθηνών και στη Νομική Θράκης.

Σε λίγους μήνες εκλέγεται… κατ΄ ευθείαν επίκουρη καθηγήτρια, παρακάμπτοντας το νόμο που απαιτεί κάποια χρόνια διδασκαλίας σε ΑΕΙ μετά την απόκτηση του διδακτορικού. Χαρακτηρίστηκε διεθνούς κύρους επιστήμων!!! και άκουσον άκουσον μέσα σε τρία χρόνια το 2008 σε ηλικία 35 ετώ! ν γίνεται τακτική ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ!!!, παρακάμπτοντας πάλι το νόμο.

Στη συνέχεια ο γαμπρός Χριστινάκη, Αθανάσιος Γλάρος και σύζυγος της Ειρήνης Χριστινάκη εκλέγεται επίκουρος καθηγητής στο ίδιο Τμήμα. Ο αδελφός του γαμπρού Χριστινάκη, Γεώργιος Γλάρος ετοιμάζεται και αυτός για άλλη θέση στο ίδιο Τμήμα.

Η άλλη κόρη του Χριστινάκη, Όλγα Χριστινάκη, ετοιμάζεται και αυτή για τη Σχολή και πήρε θέμα διδακτορικού με επιβλέπουσα την αδελφή της, Ειρήνη Χριστινάκη.

Ο άλλος γιός Χριστινάκη, Επαμεινώνδας Χριστινάκης, πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας, δάσκαλος στην Κύπρο, χωρίς πτυχίο Θεολογίας και χωρίς μάστερ που είναι απαραίτητο, γίνεται και αυτός υποψήφιος διδάκτωρ και στην επιβλέπουσα επιτροπή ορίζεται πάλι ο καθηγητής Χριστινάκης.

Κύριε Πρύτανη τι έχετε να πείτε στους φοιτητές που αξίζουν και αγωνίζονται τίμια αλλά δεν έχουν το προνόμιο να είναι παιδιά καθηγητών; Τι έχετε να πείτε στους χιλιάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς; Γιατί συμφωνείτε με την προκλητική συμπεριφορά της οικογένειας Χριστινάκη;”

Και για να βάλω και το λιθαράκι μου προς την επιβεβαίωση όσων μπορώ από τα παραπάνω, δείτε και στην σελίδα του Πανεπιστημίου.

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

MAD 4 Bands.

http://mad4bands.wordpress.com/

MAD4BANDS

Mad4Bands - Όλη η αλήθεια

Δημοσιεύθηκε στο Uncategorized by mad4bands στο Φεβρουαρίου 17th, 2009

Αυτό το άρθρο ολοκληρώθηκε μετά από πολύ κόπο, έρευνα και προσπάθεια. Είναι δεν είναι στα άμεσα ενδιαφέροντα σας το συγκεκριμένο θέμα, θα πρότεινα να το διαβάσετε για να θυμηθείτε, ή να καταλάβετε, ότι στη χώρα που ζείτε κυβερνάει η κουτοπονηριά, η διαφθορά και η αδιαφορία.

Τι είναι το MAD4BANDS;

__1229355509

Το MAD4BANDS είναι ένας πανελλήνιος διαγωνισμός μουσικών συγκροτημάτων τον οποίο διοργανώνει το MAD TV και του οποίου τα αποτελέσματα βγαίνουν μέσω online ψηφοφορίας και μιας κριτικής επιτροπής. Το έπαθλο είναι 5.000 ευρώ για την παραγωγή δίσκου από δισκογραφική εταιρία και τα συγκροτήματα που συμμετέχουν, πολλά. Αναλυτικές πληροφορίες για το διαγωνισμό μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.mad.tv/microsites/mad4bands/08/terms.php

Κάθε ψηφοφόρος, σύμφωνα με τους κανόνες του διαγωνισμού, έχει το δικαίωμα μιας ψήφου κάθε 12 ώρες.
Μέρος πήρα και εγώ με τη μπάντα μου.


Εισαγωγή

Κανένα σύστημα online ψηφοφορίας με τα σημερινά δεδομένα, δεν μπορεί να θεωρηθεί απολύτως έμπιστο. Ξέραμε, ανάμεσα σε πολλούς άλλους που μετείχαν στο διαγωνισμό, πως υπήρχε η πιθανότητα κάποιοι να κλέψουν. Παρ’ όλα αυτά, εμπιστευτήκαμε το όνομα του MAD, και τον εγκέφαλο του administrator της σελίδας του διαγωνισμού, με το σκεπτικό ότι εάν κάποιοι έκλεβαν, υπάρχουν πάρα πολλές και απλές μέθοδοι για να πιαστούν σαν τα ποντίκια στη φάκα.

Γνώριζα και τον ακριβή τρόπο με τον οποίο κάποιος θα μπορούσε να κλέψει στο διαγωνισμό (τον εξηγώ παρακάτω με λεπτομέρειες), αλλά ξέρετε κάτι; Στην αρχή πίστεψα στην ηθική, η έστω στο φόβο που θα κυριαρχούσε στο μυαλό όσων ήξεραν αυτά που ήξερα και εγώ.

Γι’ αυτό το λόγο αποφασίσαμε με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος να δώσουμε ένα μεγάλο, τίμιο αγώνα- να αφιερώσουμε δηλαδή αυτές τις εβδομάδες διαφημίζοντας τη μουσική μας και ζητώντας την υποστήριξη του κόσμου, με όποιο τρόπο και μέσο είχαμε στη διάθεσή μας. Ο αγώνας μας όμως- εμάς των συγκροτημάτων που παλέψαμε δίκαια, και εσάς που αφιερώσατε το χρόνο σας να μας ψηφίζετε και να το διαδίδετε σε φίλους και γνωστούς, μηδενίστηκε, ρεζιλεύτηκε και εξευτελίστηκε από ορισμένες ομάδες ατόμων που θεώρησαν τους εαυτούς τους κάτι τόσο ξεχωριστό και πανούργο, που έπεισαν τους εαυτούς τους πως θα κερδίσουν το διαγωνισμό κλέβοντας. Δυστυχώς για εκείνους, μόνο πανούργοι δεν αποδείχτηκαν.


Η αφορμή

watt
(Οι 7.000 Watt περνάνε πρώτοι στην κατάταξη, ένα εικοσιτετράωρο μετά την είσοδό τους στο διαγωνισμό.)

Έχετε υπόψιν σας ότι οι συμμετοχές για το διαγωνισμό άρχισαν να υποβάλλονται από τα συγκροτήματα από της 11 Δεκεμβρίου του 2008. Για να σας προθερμάνω, σας επισημαίνω πως ανάμεσα στα συγκροτήματα που αποδείχθηκε ότι έκλεψαν στη διαδικασία της ψηφοφορίας, τα πιο πολλά μπορούσαν να δεχθούν ψήφους από τις αρχές Ιανουαρίου του 2009.

Το “ως εδώ και μη παρέκει” του διαγωνισμού για εμένα και για πολλούς άλλους που μοιράζονται τις ίδιες υποψίες, δώθηκε από το συγκρότημα ‘7.000 Watt‘ στις 5 Φεβρουαρίου του 2009, λίγες ημέρες αφού πρωτοεμφανίσθηκε η λίστα του TOP 5 στη σελίδα του MAD4BANDS. Το εν λόγω συγκρότημα κατάφερε να περάσει πρώτο στο διαγωνισμό σε ένα μόλις εικοσιτετράωρο μετά τη συμμετοχή του (4/2/09-5/2/09). Λίγο ύποπτο, αν σκεφτεί κανείς πως για κάθε ψηφοφόρο αντιστοιχεί ένας ψήφος το 12άωρο, και τα υπόλοιπα συγκροτήματα κέρδιζαν ψήφους σε καθημερινή βάση, για ολόκληρες εβδομάδες.

(Screenshot από τα updates στο fan page των 7.000 Watt στο Facebook)
(Screenshot από τα updates στο fan page των 7.000 Watt στο Facebook)

Το MAD ειδοποιήθηκε άμεσα τηλεφωνικώς για να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό. Η απάντηση της “υπεύθυνης” ήταν πως:

α) Δε γίνεται να κλέψεις στο διαγωνισμό, αφού ακόμη και η ίδια δοκίμασε να ψηφίσει πολλές φορές από το pc της μα δε την άφηνε!

β) Κανείς παρά μόνο ο administrator της σελίδας δε γνωρίζει τον αριθμό ψήφων, χωρίς να διευκρινιστεί το γιατί.

γ) Μάλλον οι 7.000 Watt έχουν πολλούς, μα πάρα πολλούς φίλους.

Έτσι, αποφάσισα και ‘γω να μάθω πόσους.

Οι αποδείξεις.

Πείραμα 1ο:

Μία ημέρα μετά, με τους 7.000 Watt να κρατάνε σταθερά την πρώτη θέση στο διαγωνισμό, αποφάσισα να μετρήσω μόνος μου τον αριθμό ψήφων που ένα συγκρότημα χρειαζόταν για να μπει στο TOP 5 του διαγωνισμού (για τον απλό λόγο ότι το ίδιο το MAD δεν είχε ιδέα). Έτσι, ένα λιγότερο δημοφιλές συγκρότημα, οι Reckless Fill, βρέθηκε μέσα σε λίγες μόνο ώρες στο νούμερο 4 της κατάταξης (ο ακριβής τρόπος που ψήφισα περιγράφεται στο τέλος του άρθρου).

Πόσες ψήφοι χρειάστηκαν για να επιτευχθεί αυτό; Πάνω από 25.000.

25 χιλιάδες ψήφοι για την τέταρτη θέση; Ξέρετε τη σημαίνει αυτό κυρίες και κύριοι; Ότι μέσα σε 24 ώρες, οι 7.000 Watt που βρέθηκαν στην πρώτη, και όχι τέταρτη θέση, κατάφεραν να μαζέψουν κάτι παραπάνω από το μισό κοινό που πήγε να δει τη Madonna στο Ο.Α.Κ.Α. για να τους ψηφίσει.

Βέβαια, μην ξεχνάτε ότι το εν λόγω συγκρότημα είναι από την όμορφη, και πελώρια σε έκταση και πληθυσμό, Ρόδο. Επειδή όμως η έκταση της αγανάκτησης και του εκνευρισμού μου έτυχε να είναι μεγαλύτερη, η έρευνά μου για αποδείξεις δεν έλαβε τέλος εκεί.

Πείραμα 2ο:

Η ενοχή των 7.000 Watt και των υπολοίπων συγκροτημάτων του TOP 5, στο δικό μου το μυαλό, ήταν βέβαιη. Τα υπόλοιπα συγκροτήματα του διαγωνισμού σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται σε επικοινωνία πετώντας “σπόντες” για τη στημένη φύση του. Έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος για να αποδείξω σε όλους (συγκροτήματα, MAD και κοινό) πως ο καθένας μπορεί να κλέψει, πως το MAD δεν είχε κάνει απολύτως τίποτα για να αποτρέψει μια τέτοια κίνηση, και πως τα συγκροτήματα στην κορυφή είχαν το θράσος να το εκμεταλλευτούν με τον πιο άθλιο, απροκάλυπτο και προπαντός βλακώδη τρόπο. Εάν κατάφερνα να κάνω το προφανές, αδιαμφισβήτητο, τότε υπέθεσα πως τα δεδομένα στο διαγωνισμό θα άλλαζαν και πως το MAD θα προστάτευε επιτέλους όσους τόσο καιρό, με απόλυτη ευθύνη του, αδίκησε με την ανικανότητα και την αδιαφορία που επέδειξε.

Φάση 1η:

Ο τρόπος για να το αποδείξω μου φανερώθηκε μόνος του, και το όνομα αυτού: StonedThugs, ένα hip hop συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη. Εδώ αναγκάστηκα να γίνω λιγάκι κακός, αλλά αν δεν ήταν τα παιδιά, τίποτα από όλα αυτά δε θα είχε αποκαλυφθεί, οπότε τα ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου και ελπίζω να με συγχωρέσουν. Δε μπορώ να μπω σε πολλές λεπτομέρειες για τους λόγους που επέλεξα το εν λόγω σχήμα, πέρα από το γεγονός ότι είναι πιτσιρικάδες. Μπορείτε να τους ακούσετε εδώ: http://www.mad.tv/microsites/mad4bands/08/band.php?bandid=35938

Οι StonedThugs λοιπόν, ως νέοι 7.000 Watt, βρέθηκαν στο νούμερο 1 του TOP 5, σε κάτι λιγότερο από ένα εικοσιτετράωρο, στις 9/2/09 γύρω στις 3 π.μ.


thugs11

Οι μεγάλοι και τρανοί 7.000 Watt είχαν πέσει στη δεύτερη θέση! Το κωμικοτραγικό της ιστορίας; Χρησιμοποιούσα 5 ηλεκτρονικούς υπολογιστές που ψήφιζαν αυτόματα, και οι StonedThugs κέρδιζαν 7-8 ψήφους το ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ. Μόλις λοιπόν οι 7.000 Watt είδαν πως για πρώτη φορά δεν ήταν το νούμερο 1, έβαλαν τα δυνατά τους. Αυτό που ακολούθησε ήταν γελοίο. Τα δύο συγκροτήματα αντάλλασσαν συνεχώς θέσεις στην κατάταξη, για ώρες ολόκληρες. Μόνο που ήταν περασμένες 4 τα χαράματα, ξημέρωμα Τρίτης. Το συγκρότημα από τη Ρόδο έσκαψε μόνο του τον ίδιο του το λάκκο.


Φάση 2η:

Εστάλη ανώνυμο e-mail στο MAD. Τους εξήγησα πως εγώ ήμουν υπεύθυνος για την άνοδο των StonedThugs στο νούμερο ένα και πως είχε έρθει επιτέλους ο καιρός να παραδεχθούν πως το σύστημα ασφαλείας της ψηφοφορίας τους ήταν, στην ουσία, ανύπαρκτο. Απαίτησα να παγώσει ο διαγωνισμός, να δούνε τις ψήφους και τη συχνότητα με την οποία έπεφταν, ούτως ώστε να καταλάβουν πια συγκροτήματα είχαν κλέψει. Έπειτα, να παραταθεί ο διαγωνισμός, να μηδενιστούν οι ψήφοι και να αλλάξει ο τρόπος ψηφοφορίας σε κάτι ασφαλέστερο (όπως ένα sms ανά κινητό, με κάποια μικρή χρέωση) για να αποδοθεί κάποιου είδους δικαιοσύνη και να μην πάνε ο κόπος τόσων συγκροτημάτων και του κόσμου που ψήφιζε με την καρδιά του, τελείως χαμένα.

Έπειτα, περίμενα.

Φάση 3η:

Σταμάτησα να ψηφίζω τους StonedThugs και, φυσικά, οι 7.000 Watt πέρασαν πάλι πρώτοι μέσα σε λίγα λεπτά. Είχε έρθει η ώρα να ενημερώσω τα συγκροτήματα του TOP 5 με e-mail πως ξέρω πολύ καλά τι κάνουνε, και αν θέλουν να μη γίνουν ρεζίλι στον κόσμο, καλό θα ήταν να σταματήσουν. Επειδή όπως έχετε καταλάβει τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια στους 7.000 Watt, τα υπόλοιπα συγκροτήματα έλαβαν το e-mail μια μέρα αργότερα από αυτούς. Το αποτέλεσμα αυτού: οι φίλοι μας από τη Ρόδο, για πρώτη φορά χωρίς τη δική μου άμεση μεσολάβηση, έπεσαν στη δεύτερη θέση του διαγωνισμού μέσα σε λίγες ώρες. Το μήνυμα εστάλη έπειτα και στα υπόλοιπα συγκροτήματα και η κατάταξη του TOP 5 πάγωσε για 4 ολόκληρα εικοσιτετράωρα.

Είχα φανταστεί πως το MAD έκανε τις κινήσεις του όλο αυτό το διάστημα, διότι, τίποτα στο site του διαγωνισμού δεν είχε ανανεωθεί. Όμως έσφαλα, όπως και το ίδιο το MAD έσφαλε όταν τελικά έβγαλε την ανακοίνωση του στις 14/2/09 με τίτλο: ‘850.000 ψήφοι για το Mad4Bands Nokia Contest!’. Διαβάστε την ανακοίνωση εδώ: http://www.mad.tv/section/news/36076/news/850.000+ψήφοι+για+το+Mad4Bands+Nokia+Contest!)

Επίλογος / Τελικές Σκέψεις / Εκδίκηση:

Αυτή είναι η ιστορία μέχρι σήμερα. Το MAD ξέρει (και ήξερε πολύ πριν τους ενημερώσω εγώ) πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει, αλλά ποντάρει στο ενδεχόμενο να είμαστε όλοι ηλίθιοι, συγκροτήματα και κοινό, ή στο ότι κανείς δε θα καθόταν να ασχοληθεί με το θέμα για να πάρει την έκταση που πήρε τώρα (κρίμα που ο τζόγος είναι επικίνδυνη συνήθεια). Τα συγκροτήματα που κλέβουν στο διαγωνισμό, θεώρησαν επίσης τα ίδια πράγματα, εκμεταλλευόμενα και την απόλυτη ανικανότητα του συστήματος ψηφοφορίας του MAD.

Από την αρχή είπα πως θα πολεμήσω αυτή την αδικία και δε θα γίνω ένας από αυτούς, ελπίζω με όλη αυτή την προσπάθεια μου κάτι να αλλάξει, αλλά επειδή σε αυτό το στάδιο με έχει κυριεύσει η απελπισία και απαισιοδοξία, εξαρτάται από εσάς. Διαδώστε το, και μην το ξεχάσετε. Οι ένοχοι μπορεί να βρουν τρόπους να θάψουν η να δικαιολογήσουν τα πάντα, αυτό είναι από τα βασικά τους ταλέντα και χαρακτηρίζει την άθλια φύση τους.

Όσο για τα συγκροτήματα που έκλεψαν στο διαγωνισμό (7.000 Watt, Deirme, NorthmaN κ.α.) θα σας έλεγα τι είδους βραβείο σας αξίζει αλλά με εμποδίζει η σοβαρή φύση του άρθρου. Καλύτερα να σας τα πουν αυτοί οι οποίοι πίστεψαν σε εσάς, ήρθαν στις συναυλίες σας, και σας υποστήριξαν στο διαγωνισμό (αν και δε χρειάστηκε ποτέ).

Οι οδηγίες με τον τρόπο που μπορεί ο καθένας να κλέψει στην ψηφοφορία του MAD4BANDS όπως οι “ήρωες” που προαναφέραμε θα δημοσιευθούν σε αυτή τη σελίδα πριν τη λήξη της πρώτης φάσης του διαγωνισμού. Είναι η τελευταία ευκαιρία του MAD να κάνει αυτό που έπρεπε να’ χει κάνει εδώ και καιρό- τη δουλειά του.



δείτε και μερικά σχόλια...


τα συμπεράσματα δικά σας...

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Office fortune tellers

Θα είχε πάει 6 και κάτι στο γραφείο σήμερα.
Είναι πάντα η ώρα που χαλαρώνει ο πανικός και μπορείς πλέον να δουλέψεις.
Εχει μεγαλώσει η μέρα και έξω έχει ακόμα φως. Τι τυχερός είμαι που έχω παράθυρο...

Εχω ένα κεφάλι καζάνι, είναι επιτέλους Παρασκευή, έχω άλλες δύο ώρες μέχρι να τελειώσω κάτι πράματα και να κλείσω άλλη μία εβδομάδα.

Πάντα έχουμε μουσική να σιγοπαίζει σε ένα pc που του έχουμε βάλει καλά ηχεία 2.1 με ένα ωραίο subwooferάκι, άλλο πράμα.. γεμίζει ο τόπος μελωδία.

Γυρίζω από την κουζίνα με ένα φλυτζάνι τσάι και στο δωμάτιο είμαι εγώ με έναν συνάδελφο που ετοιμάζεται κι αυτός γιατί την δευτέρα πετάει για δουλειά.

Τότε ακούμε να παίζει ένα κομμάτι με καθαρές μελωδικές κιθάρες.
Κανείς δεν παρατήρησε τι ήταν. Πιθανώς να ήταν το Linger των Cranberries.



Δεν έπαιζε ρόλο. Αρκούσε η κιθάρα, η μελωδία, το άρωμα κι η γεύση που σου άφηνε.
Σταματάμε, κοιταζόμαστε και αρχίζουμε:

Και που να ήσουν τώρα;



Να οδηγάς σίγουρα...

σε επαρχιακό...

δεξιά κι αριστερά βουνά, κάμποι, λίμνες.

Στροφές...

λίγο βροχή...

σύννεφα μαύρα με τρύπες ουρανού...

στο πλάι το ηλιοβασίλεμα να φωτίζει κάτω από τα σύννεφα...

Το νου σου παντού και πουθενά...
Μακρυά από εκεί που έρχεσαι κι ακόμα μακρυά από εκεί που πας.
Αλλά πας!

Πας χαλαρά...
Απολαυστικά...
Με τον κινητήρα ξεκούραστο, τη μουσική δυνατά τόσο όσο να καλύπτει τις παραφωνίες σου και το βλέμα να σκανάρει δεξιά αριστερά για εικόνες.

Χαλαρώσαμε και συνεχίσαμε.

Τώρα που το θυμάμαι χαμογελάω.

γιατί σε 10 ώρες από τώρα θα κάνω ακριβώς αυτό!

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Ψαρόσουπα


5 μέρες σερί ψαρόσουπα.
κι έχει ακόμα ένα τάπερ στην κατάψυξη.

Εχω βγάλει ήδη τα πρώτα μου βράγχια και προβλέπω ότι η άπνοια μου στο ψαροντούφεκο θα είναι καλύτερη από ποτέ.

Πάντως ειδικά σήμερα που έφαγα χαλάζι στη Βασ. Σοφίας (πονάει με πάνω από 60) και στο καπάκι βροχή δυνατή και πάγωσα, τη καταχάρηκα έτσι ζεστή ζεστή....

Κοκκινόψαρο κατέψ. Ενα μεγάλο. Το πιο μεγάλο.
Κολοκυθάκια, καρότα άφθονα, πατάτες, δυο κρεμύδια, μπόλικο σέλινο, αν βάλετε και σελινόριζα ακόμα καλύτερα, δυο αυγά, δυο λεμόνια και ελαιόλαδο.

1η ειδική.
Βάζουμε :
2μιση λίτρα νερό.
Δυο πρέζες αλάτι θαλασσινό.
Μια πρέζα σπυριά πιπέρι μαύρο.
Τα ζαρζαβατικά.

Βράζουν ψύχραιμα για 30 λεπτά.

Βγάζουμε τα λαχανικά με την τρυπητή κουτάλα.
Αφήνουμε μόνο λίγο σέλινο.

2η ειδική:
Βουτάμε μέσα το ψάρι. Πρέπει να σκεπάζεται. Αν όχι, το γυρνάμε στα μισα του 20λέπτου που θα το βράζουμε ψύχραιμα κι αυτό.

Μόλις βράσει, το βγάζουμε στην άκρη και ξαναβάζουμε μέσα τα λαχανικά.

Σούπερ ειδική: Αυγολέμονο.
Παιρνουμε δύο αυγά και δυο λεμόνια.
Αν δεν σας αρέσει το λεμόνι (?!?!) παίρνετε ένα.
Χωρίζουμε τα ασπράδια και τα χτυπάμε μέχρι να ασπρίσουν καλά και να ψιλοπήξουν αλλά να μην γίνει και μαρέγκα. Εγώ τα χτυπάω με το χτυπητήρι του φραπέ, αλλά αυτό με το τυλιχτό συρματάκι. Πάρτε ένα - κάνει τα πάντα.

Προσθέτουμε έναν έναν τους κρόκους χτυπώντας και στο τέλος τον χυμό από τα δύο (ή ένα) λεμόνια.
το ρίχνουμε μέσα στη σούπα και ανακατεύουμε ελαφρά.
Μετά ρίχνουμε ελαιόλαδο, όσο γουστάρουμε. (το λάδι πάντα στο τέλος έχουμε πει)

Φτιάξτε λαδολέμονο για το ψάρι και φροντίστε να έρθουν φίλοι γιατί αλλιώς θα πάθετε ότι εγώ...

Το επόμενο πείραμα θα είναι σουπιές με μελάνι, φύκια και ίσως σπανάκι, ίσως ρυζότο, ίσως όχι, θα δούμε...

Η ζωή συνεχίζεται.

Η ζωή συνεχίζεται λοιπόν και ανακάλυψε ξανά, πως αν σπάσεις την πρώτη και καρφώσεις δευτέρα, ο μπροστινός τροχός ίσα που πατάει, ο πίσω τσαλακώνεται και κολλάει στην άσφαλτο, το Ζ6 αφήνει λιώνοντας μαύρα τόξα, ο κινητήρας ανοίγει εντελώς και καίει τα σωθικά του, τα πόδια σφίγγουν το ρεζερβουάρ, οι καθρέφτες αδειάζουν, και ο Τσοκορέλος σταματάει το χρόνο.

Για την ακρίβεια τον γυρίζει και λίίίίγο πίσω.

Ride on...



It's another lonely evenin'
In another lonely town
But I ain't too young to worry
And I ain't too old to cry
When a woman gets me down

Got another empty bottle
And another empty bed
Ain't too young to admit it
And I'm not too old to lie
I'm just another empty head

That's why I'm lonely
I'm so lonely
But I know what I'm gonna do

I'm gonna ride on
Ride on
Ride on, standing on the edge of the road
Ride on, thumb in the air
Ride on, one of these days I'm gonna
Ride on, change my evil ways
Till then I'll just keep ridin' on

Broke another promise
And I broke another heart
But I ain't too young to realize
That I ain't too old to try
Try to get back to the start
And it's another redlight nightmare
Another redlight street
And I ain't too old to hurry
Cause I ain't too old to die
But I sure am hard to beat

But I'm lonely
Lord I'm lonely
What am I gonna do

Ride on
Ride on, got myself a one-way ticket
Ride on
Ride on, going the wrong way
Ride on, gonna change my evil ways
Ride on, one of these days
One of these days

Ride on
Ride on
I'm gonna ride on
Ride on, looking for a truck
Ride on, hmmmm
Ride on, keep on riding
Riding on and on and on and on and on and on and on and on
Ride on, gonna have myself a good time
Ride on, ohh yeah
Ride on, yeah yeah
Ride on, one of these days
Ride on, one of these days

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Αντίο Βαγγέλη...

Χτες, την ώρα που γύριζα την Αττική φωτογραφίζοντας, ένας παλιός φίλος έφευγε αναπάντεχα.

Ο Βαγγέλης Βρούτσης, εκπαιδευτής ορειβασίας, οδηγός βουνού, προπονητής ορειβασίας, δύτης, σπηλαιολόγος, σπηλαιοκαταδύτης, διασώστης, αναρριχητής, με αναβάσεις στα σημαντικότερα βουνά ανά τον κόσμο, σε μία απλή ήρεμη βόλτα και ενώ περπατούσε σε έναν χωματόδρομο της Γκιώνας, ένιωσε μια αδιαθεσία και έφυγε.
Εφυγε για τόσο ψηλά, όσο δεν είχε φανταστεί ποτέ του.

Τόσο ειρωνικό που η πρώτη μου αντίδραση ήταν να θυμώσω...

Ηταν ο άνθρωπος που με εκπαίδευσε στα πρώτα μου βήματα στο βουνό, το βράχο και τις σπηλιές, από το 1988...

Ενας άνθρωπος σιδερένιος πραγματικά, με απίστευτη αντοχή, με τη μέγιστη συνεισφορά στο χώρο. Ανθρωπος που χωρίς δεύτερη σκέψη του εμπιστευόσουν τη ζωή σου.

Θα λείψει...
Συλληπητήρια στην οικογένεια του.

Αφιερωμένες μερικές φωτό που τράβηξα εκείνη τη μέρα.