Κάποιες μέρες λοιπόν, οδηγάω με μία ταχύτητα κάτω, το μηχανάκι τινάζεται ή μάλλον εκτοξεύεται σε κάθε σφίξιμο του καρπού, τα φρένα μου φαίνονται ανεπαρκή έως άχρηστα, τα λάστιχα τα νιώθω σαν γόμες, κυνηγάω τις λευκές γραμμές ειδικά υπο κλίση, παραπάνω γκαζάκι όπου πρέπει και ζωγραφίζω όμορφα ασημί τόξα στα στενά.
Χαμόγελαστά μάτια πίσω από τη ζελατίνα, σφιχτά πόδια, δροσερός αέρας, ήλιος κι είναι όλα κάτι σαν άνοιξη ταυτόχρονα με φθινόπωρο.
Ωραία πράματα... έτσι γι' αλλαγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου