Μπούτια κοτόπουλου

Ξυπνάς από 4 ώρες στρεσσαρισμένου ύπνου.
Τσούζουν τα μάτια, τρως μια γαβάθα κορνφλεικς με μούσλι, μέλι και γάλα, ντους.
Πας γραφείο, δουλεύεις λαχανιασμένα.
Σχολάς, πας σπίτι, βάζεις αθλητικά, πας βουνό.
Ζέσταμα, τρέξιμο, κι άλλο λίγο, κι άλλο λίγο, λίγο ακόμα, 45 ανηφορικά λεπτά.
Χαζεύεις τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. (ότι πρόλαβες γιατί μικραίνει η μέρα πλέον)
Διατάσεις, κρύο μπάνιο, τα πόδια πονάνε.

Παίρνεις ένα πακέτο ξεκοκκαλισμένα μπουτάκια κοτοπουλου.
Τα βάζεις σε ένα μπωλ.
Τους στίβεις δύο ζουμερά λεμόνια.
Αλατίζεις. (να παίρνεις χοντρό Χιών και θα δεις γεύση)
Ρίχνεις ρίγανη (μάζευε, μην αγοράζεις) και λίγο ελαιόλαδο.
Ανακατεύεις καλά για να μαριναριστεί λίγο, ώσπου να κάψει το τηγάνι.
(βάλε και σκορδάκι άμα θες)
Τα απλώνεις στο τηγάνι.
5'από τη μία , 5' από την άλλη, χαμηλώνεις τη φωτιά και το αφήνεις να πιεί τα υγρά άλλα 15'+15'.
Ρίχτου και λίγο κόκκινο κρασάκι αν έχεις κάποιο γευστικό. Μόνο ότι θα έπινες.

Βγάλτα από το τηγάνι και χωρίς να το πλύνεις κάνε ένα ρύζι (3,5 νερό - 1 ρύζι) χωρίς να το ανακατέψεις και άστο σε χαμηλό μάτι να πιεί το νερό. (περισσότερο νερό γιατί στο τηγάνι εξατμίζεται γρηγορότερα)

Έφαγες - επιτέλους...

Ξαπλώνεις κουρασμένος στον καναπέ με τα πόδια ψηλά και σου μπαίνουν ιδέες χάρη στον Λύκο...