Γιατι οι άντρες δεν πρέπει να δίνουν συμβουλές σχέσεων

Είναι κλασσικό και φαντάζομαι το έχεις ξαναδιαβάσει, αλλά στο παραθέτω εδώ για πρόλογο.
Θα δεις...

Αγαπητέ Γιώργο,
Ελπίζω να μπορείς να με βοηθήσεις! Τις προάλλες, έφυγα για τη δουλειά μου αφήνοντας τον σύζυγό μου στο σπίτι να βλέπει τηλεόραση όπως συνήθως. Δεν είχα απομακρυνθεί πάνω από 500 μέτρα όταν το αυτοκίνητο άρχισε να κάνει διακοπές και έσβησε. Το πάρκαρα στην άκρη και πήγα με τα πόδια πίσω στο σπίτι για να ζητήσω βοήθεια από τον σύζυγό μου.
Όταν μπήκα στο σπίτι δεν πίστευα στα μάτια μου! Τον βρήκα στην κρεβατοκάμαρά μας με την κόρη των γειτόνων μας. Εγώ είμαι 52, ο σύζυγός μου 54 και η κόρη των γειτόνων μας 22. Είμαστε χρόνια παντρεμένοι. Όταν άρχισα να τον ρωτάω, μου αποκάλυψε ότι έχει σχέση μαζί της τους τελευταίους 6 μήνες. Του είπα να διακόψει αλλιώς θα έφευγα. Είναι άνεργος τους τελευταίους 6 μήνες και νιώθει άχρηστος και θλιμμένος. Τον αγαπώ πάρα πολύ, αλλά από τη μέρα που του έθεσα το τελεσίγραφο γίνεται όλο και πιο απόμακρος. Δε θέλει να πάει σε σύμβουλο γάμου και φοβάμαι ότι δεν αντέχω άλλο αυτή τη κατάσταση.
Μπορείς να με βοηθήσεις;
Μαρία

Η απάντηση:
 
Αγαπητή Μαρία
Όταν ένα αυτοκίνητο κάνει διακοπές και σβήνει μετά από τόσο μικρή απόσταση, αυτό μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους. Ξεκίνα ελέγχοντας αν υπάρχουν σκουπίδια στο σωληνάκι του καυσίμου. Αν είναι καθαρό, έλεγξε την πολλαπλή εισαγωγής και επίσης τα καλώδια της γείωσης. Αν τίποτε από αυτά δε σου λύνει το πρόβλημα, τότε μπορεί να είναι ελαττωματική η αντλία βενζίνης, δημιουργώντας χαμηλή παροχή πίεσης στα μπεκ ψεκασμού.
Ελπίζω να σε βοήθησα.

Η σχέση του παραπάνω με την πραγματικότητα είναι μεγάλη.
Και εξηγούμαι:

Σε φιλικό σπίτι τις προάλες, έχει πάει αργά, τα μωρά κοιμόντουσταν (γεια σου υπουργέ μου) , τα ποτήρια άδειασαν, και μαζί με ένα φίλο που ήρθε για λίγες μέρες από επαρχία και μια φίλη, αμπελοφιλοσοφούμε μεταξύ άλλων και για σχέσεις, παρατείνοντας τελικά την άγνοια μας για τα αναπάντητα ερωτήματα της ανθρωπότητας.

"Να σε ρωτήσω κάτι;" μου λέει η οικοδέσποινα "εσένα δηλαδή όταν σε άφησε η πρώην σου, είπε φεύγω, τελείωσα, μπλα μπλα μπλα, εσύ την άφησες να φύγει; την άφησες έτσι απλά; Μα πως μπόρεσες; Δεν πάλεψες να την κερδίσεις; Μπορεί να το έκανε για να την κυνηγήσεις. Σίγουρα γι' αυτό το 'κανε. Δεν καταλαβαίνω. Μα δεν έτρεξες πίσω της να την πείσεις, να την κυνηγήσεις;"

Είδε βλέμα αγελάδας (είμαι πολύ καλός σε αυτό και πολύ κακός στα Αρλεκιν) οπότε γύρισε στον άλλο σχεδόν βουρκωμένη:

"Εσύ δε θα την κυνηγούσες;"

και απαντάει ο άλλος:
"Εγώ ένα αγριογούρουνο θέλω να κυνηγήσω..."

Η φιλενάδα παγώνει, εμένα μου έρχεται φλασιά και αρχίζουμε:

-Ρε μαλάκα, τι θα κάνεις με την καραμπίνα του πατέρα σου; θα την πάρεις στο χωριό για φτιάξιμο;


-Θέλω ρε συ, αλλά δεν έχω άδεια ακόμα και δεν ξέρω μη με σταματήσουν σε κάνα μπλόκο και μπλέξω.


-Να πάρουμε την αστυνομια να ρωτήσουμε και για μεταφορά και για άδεια αύριο.

Το παγώνι ξαφνικά ξεπαγώνει, σηκώνει τα χέρια και με φωνές μας σταματάει, οπότε και θυμηθήκαμε τον πρόλογο που σου έβαλα και δακρύσαμε από τα γέλια.... αυτό.

Υ.Γ. Τελικά, δεν ξέρω τι θα κάνει ο άλλος με την καραμπίνα, αλλά ένα άγριο το έχω στους -κυριολεκτικούς- στόχους της διετίας.