Δεν ξέρω αν το σκιαγραφικό της αξονικής είχε μέσα κρυπτονίτη, αλλά από το πρωί δεν είχα ησυχία.
Κρίμα που δεν μπορώ να τρέξω - θα είχα σπάσει όλα τα ρεκόρ.
Πέρασαν δύο μήνες ακριβώς, από τότε που τα κουκουάτ μπήκαν στο τσίπουρο και τη ζάχαρη.
 |
| Αν προσέξεις έγιναν πειράματα και με την αναλογία ζάχαρης. |
Από ένα κιλό κουμκουάτ βγήκαν περί τα 2μιση λίτρα λικέρ.
Η ποιότητα σταθερά υψηλή - και τολμώ να πω ότι αφού ήταν η δεύτερη επιτυχημένη μου φορά, είμαι σε καλο δρόμο.
Ολα καλά, υπήρχαν όμως και βιομηχανικά απόβλητα: τα κουμκουάτ!
Οπότε κάτι ήθελα/έπρεπε να κάνω τα μουλιασμένα επί δύο μήνες και κομμένα στη μέση κουμκουάτ.
Κρίμα είναι να τους κλέβεις το άρωμα τους και μετά να τα πετάς.
Ιδέα:
Nα τα Σοκολατέψω!
Τα άπλωσα στο ταψί και το έβαλα στον αέρα στους 100 για μισή ώρα, να στεγνώσουν λίγο.
Μετά τα σκούπισα σε πετσέτα που δεν μαδάει για να πάρει τα πολλά σιρόπια και τα έβαλα στο ψυγείο να παγώσουν.
Πήρα τέσσερις μπάρες κουβερτούρα (για κάποιον μαγικό λόγο χρειάζονταν ακριβώς τέσσερις - εχω τη θεία φώτιση σε κάτι τέτοια, αλλά δυστυχώς όχι σε άλλα πιο πρακτικά) τις έλιωσα σε χαμηλή φωτιά, με 25 γρ βούτυρο γάλακτος μια χούφτα χοντρό αλάτι, μπόλικο φρεσκοτριμένο πιπέρι και δύο βανίλιες.
Μόλις η σοκόλαση έγινε ομοιογενής, την κρύωσα σε μπεν μαρί για να μην καίει και την έλουσα πάνω στα παγωμένα κουμκουάτ μέσα στο ταψί, ανακατεύοντας απαλά μέχρι να καλυφθούν όλα, χωρίς όμως να τα πατηκώνω.
Μετά τα έπιασα δύο δύο ή όσα και όπως μπορούσα, τα άπλωσα σε λαδόκολες και μετά μπήκαν στο ψυγείο.
Ως συνήθως, δεν διάβασα κάποια συνταγή αλλά έκανα ότι μου κατέβαινε.
Η σοκολάτα - πορτοκάλι είναι καταπληκτικός συνδιασμός (μόνο έναν ξέρω που δεν του αρέσει) και ειδικά τα απόβλητα του λικέρ με το τσιπουράκι τους έτσι και φας καμιά δεκαριά υποθέτω θα την ακούσεις και λίγο, χωρίς να χρεωθείς την βαριά γεύση του κονιάκ που βάζουν οι ανταγωνιστές στα δικά τους σοκολατάκια.
Τέλος, μου βάζω μηδέν στην αισθητική.
Το οπτικό αποτέλεσμα είναι σαν μαγειρική προνήπιου.
Θέλει πειράματα (ή οδηγίες) για να βρεις τρόπο να κουμαντάρεις τα σιροποσοκολατοπασαλειμένα φρουτάκια. Η έμπνευση να είναι κρύα τα φρουτάκια μου φάνηκε σωστή, αλλά ίσως τελικά να μην έπρεπε να κρυώσω τη σοκολάτα και να τα βουτάω μέσα σαν φοντί.
Ισως και όχι...
Ιδέες δεκτές, δοκιμές του χρόνου τέτοια μέρα με το επόμενο λικέρ.
Τώρα δοκιμάζω αν λιώνουν σε θερμοκρασία δωματίου, για να δω αν ήθελε λιγότερο βούτηρο ή όχι.
Σε θερμοκρασία στόματος πάντως, λιώνουν περίφημα!!!
Τι; δεν είναι σοκολατένια τα τούβλα;
κρίμα....
10 σχόλια:
τώρα που το ξανασκέφτομαι με τον καφε και δύο μέρες μετά, έπρεπε να τα καρφώσω ανα δύο με μία οδοντογλυφίδα και παγωμένα να τα βουτήξω σε ζεστή σοκολάτα, και να τα αφήσω να κρυώσουν μαζί με την οδοντογλυφίδα σαν "κοτσάνι".
Ετσι θα μοιάζαν και με κεράσΕΙ.
Στο λέω για να μην έχεις αγωνία....
Γιατί, ρε γμτ, όταν προ δωδεκαετίας και για μια μαγνητική δεν είχα διασκεδάσει τόσο το σκιαγραφικό, δεν είχα φανταστεί ότι θα με έκανε να φωσφορίζω και θα μου έδινε υπερικανόητες;!
Θυμάμαι μόνο την ταυτόχρονη με τη σχετική ένεση κουβέντα τής γιατρού "αν νιώσεις περίεργα, το παραμικρό, θα μου το πεις αμέσως", που με έκανε να τα ψιλοκακαρώσω στη σκέψη ότι υπήρχε κίνδυνος να τα κακαρώσω παθαίνοντας αλλεργικό σοκ, απόφραξη αεραγωγού...
Κι εμένα ο καφές με βοηθάει να σκέφτομαι τα πράγματα αν όχι σωστότερα σίγουρα πιο ψύχραιμα.
Στην πρώτη φωτο διακρίνεται ο Πίτσος!
Ρε συ Νίτσα, τα σταμπάρεις τα γκομενάκια από μακρυά!!! Θα του το πω - θα χαρεί πολύ! :-D
Υπερικανότητες δεν θα πει τίποτα!
Τώρα μαγειρεύω ταυτόχρονα Μπριάμ Νο2 - Η επιστροφή, κάνω ντομάτες λιαστές (θα σου πω σε άλλο ποστ), σκουπίζω το σπίτι με αυτό το τεράστιο κόκκινο χνουδωτό, τρίβω ρίγανη που μάζεψα με τα χεράκια μου, γράφω εδώ, κάνω κάτι ασκήσεις σε μία μπάλα πιλάτες μια που δεν τρέχω ακόμα, έκανα μπάνιο καταλάθος (δεν μπορω να το εξηγήσω καλύτερα), κοιτάω αγγελίες για σπίτι, κάνω αυγά μάτια με σύγλινο γιατί μου τρέχουν τα σάλια και κλεινω ραντεβού για καθαρισμό.
Πέρασαν 6 μήνες και άλλοι δεκάξι, κι όλας...
Για τον καφέ, αυτό που του αναγνωρίζω είναι η γεύση του και τα αρώματα του.
Τον είχα κόψει για δυο χρόνια χωρίς απώλειες, τον ξεκίνησα για τη γεύση και μόνο. Δεν πίνω νεσκαφέ ποτέ (πλύμα) μόνο φίλτρου και εσπρέσους.
Αμα βρεθώ σε κάνα καφενείο ορίτζιναλ, πίνω και κάναν ελληνικό.
Υ.Γ. ο Πίτσος μου είπε να σου πω: "ΜΠΖΠΖΖΠΖζζζζζζζζγκγκρρρρρρρρρζζζζζζ"
Tι να πω;! Μάλλον θα έχουν αλλάξει τη σύσταση των σκιαγραφικών, έχουν περάσει και τόσο χρόνια..
Υπομονή με τη χονδροπάθεια. Να είσαι καλά!
Many ΜΠΖΠΖΖΠΖζζζζζζζζγκγκρρρρρρρρρζζζζζζ back to Pitsos!
Τούμπανο τα κουμ-κουάτ choco! Και τα κορίτσια θα σου έκαναν την καλύτερη διαφήμιση,ε; Για φαντάσου, "σοκολατοκεράσματα" choco fruits... Για τις γυναίκες που θέλουν να απολαμβάνουν γλυκά χωρίς ενοχές!
Μισό λεπτό να δω... ναι.. ναι.. οι ουρές φτάνουν μέχρι την Κηφισίας - χαμός γίνεται...
Όργιο οι εικόνες! Ακόμα και εγώ που φημίζομαι για τις αντιστάσεις μου στα γλυκά και τη σοκολάτα λιγάκι τα γούρλωσα τα μάτια! Αφήνω έναν αναστεναγμό και αποχωρώ .... :)
@iris, οι πολλές οι αντιστάσεις είναι για τους ηλεκτρολόγους.
Με πιανς...
Τίτλος σχολίου: 5 αστέρια στα σοκολατάκια του Τσοκορέλλου!
Το cheesecake βύσσινο έχει αναδειχτεί τα τελευταία χρόνια ως το εθνικό μου γλυκό! Συνήθως καταβροχθίζω ένα ταψί σε μία μέρα και είναι από τις σπάνιες φορές που η αίσθηση της γλυκειάς γεύσης μου προκαλεί ανατριχίλες απόλαυσης.
Ε, το λοιπόν, για να μην πολυλογώ και βγω κι εκτός θέματος, ομολογώ πως με τα συγκεκριμένα σοκολατάκια του Τσοκορέλλου, εκδήλωσα εξίσου δυναμική αντίδραση.
Κατανάλωσα τη συσκευασία των 15 τεμαχίων σε λίγες μόνο ώρες εθισμένος στην πλούσια γεύση του κουμ κουάτ, τη σπιρτάδα του αλκοόλ καιβτης γλυκόπικρης αίσθησης της σοκολάτας.
Από τα νοστιμότερες γλυκές μπουκιές που έχω δοκιμάσει τα τελευταία χρόνια.
Εύγε!
Του χρόνου (στον επόμενο τρύγο κουμκουάτ δηλαδή) θα έχεις ειδική συσκευασία Λεμ!
Δημοσίευση σχολίου