Ολα καλά.

Το πρωί ξύπνησα στις εφτά-παρά παραδόξως και αυτομάτως, μέσα στα μαύρα σκοτάδια της κολάσεως.
Αυτομάτως επίσης, σκέφτηκα να ανέβω για τρέξιμο στο βουνό για να δω την ανατολή.
Αυτομάτως γύρισα από την άλλη αν και μου καλάρεσε σαν ιδέα, αλλά δεν μπόρεσα να ξανακοιμηθώ.
Βλέπεις, έχω να δω ανατολή από το στρατό που καθάριζα τουαλέτες με κάτι 20λιτρα μπετόνια ακουαφόρτε και σκούπες. Ισως να είδα και σε διακοπές αργότερα, αλλά δεν θυμάμαι πολλά. Ούτε καν φωτογραφίες δεν έχω. Θα ανέβω πάντως ένα πρωί. Κι αν μου αρέσει μπορεί και δεύτερο.

Το μεσημέρι έμαθα ότι η ανηψιά μου (5+) ρώταγε αν στεναχωρήθηκε πολύ η μητέρα μου όταν πέθανε ο πατέρας της. (ο παππούς μου - εύκολο.)
Αφού πήρε απάντηση, ρώτησε που είναι τα κόκκαλα του.
Η γιαγιά της (η μητέρα μου), της απάντησε ότι ο παππούς έγινε αστεράκι. 

"Και πως έγινε αστεράκι βρε γιαγιά; Με τα κόκκαλα;;;"

Η γιαγιά εν τω μεταξύ τα είχε δει όλα, και η μικρή άλλαξε θέμα για εκατοστή φορά σε πέντε λεπτά και το γύρισε σε διαγωνισμό καλύτερα ζωγραφισμένης βλεφαρίδας.

Μετά ξεσχιστήκαμε να μιλάμε για θανάτους και γαμήθηκε η χώνεψη του μεσημεριανού, οπότε για να το διακωμωδήσω θυμήθηκα μια απορία ενός ανηψιού (πάνω κάτω 5 κι αυτός) μιας παλιάς φίλης:

"Μαμά... (σκεφτικός)  από που έρχονται τα τσίσα;;;;"

Εγώ πάλι γουστάρω να τα κομπλάρω τα πιτσιρίκια με άσχετες ερωτήσεις τύπου :
"Πως σε λένε"
"Παναγιωτάκη" π.χ.
"Πόσο;" (και το 'πότε' πιάνει, και μάλιστα δεν σου γίνονται κολιτσίδα μετά. Μένουν με ανοιχτό το στόμα, γελάνε αμήχανα και απο-φεύγουν.)

Σήμερα άλλαξα και δύο δώρα.
Ενα από το ντάλα κέντρο του Χαλανδρίου  -με αυτοκίνητο γιατί δεν χώραγε στο μηχανάκι- οπότε πάρκαρα στη Χαλκίδα και πήγα με τα πόδια.
Για το άλλο έπρεπε να πάω στο Μόλ, όπου είχε και μια διαδήλωση απολυμένων συμβασιούχων (αυτό ποτέ μου δεν το κατάλαβα κι ας προσπάθησαν διάφοροι να μου το εξηγήσουν - μάλλον δεν θέλω να το καταλάβω) οπότε ολοκλήρωσα την σημερινή μου προπόνηση με περπάτημα.

Μέσα τίγκα το Μολ λέμε.
Ρπμ τόσος κόσμος, πάντα απορούσα: τι σκατά; δε δουλεύουνε; Από το 90 θυμάμαι να παρατηρώ τις καφετέριες τα πρωινά να είναι τίγκα κι εγώ να δουλεύω πανικόβλητος, 
Τρεις μήνες έκλεισα άνεργος κι ακόμα δεν έχω πάει μια πρωινή καφετέρια με περιοδικό. (δε διαβάζω και αθλητικές ργμτ να 'μαι παραδοσιακός...)

Αλλαξα που λες ένα κάδρο-μεντεσέ-καθρέφτη και πήρα ένα μεγάλο φανάρι με κερί για το μπαλκόνι (Χ. πολύ ωραίο δώρο διάλεξες τελικά - εύγε!) και μετά άλλαξα και μια μπλούζα που μου έφεραν τα κορίτσα με λαιμό βέ - πάει το βέ που ήξερα που ίσα που έκανε μια γωνίτσα (και πάλι μου την έσπαγε γιατί φαινόταν το κοντομάνικο από μέσα), τώρα τα βέ είναι βαθειά σαν ντεκολτέ! Μου έχουν φύγει και τα βυζιά μου με τα τρεξίματα, ποιός να γυρίσει να με κοιτάξει; - που λές άφησα το ντεκολτέ και πήρα ένα κανονικό γαμάτο μάλλινο. 

Το δικό μου ήταν μακρυμάνικο, μάλλινο και καφέ.

Αλλα το ίδιο χάλια. 

Κορίτσα σορρυ. 

Πάντως την άλλη φορά πάρτε με μαζί, 

αλλά να πάμε πρωί μπας και πιω κι αυτόν τον καφέ...

 ...

(Σιγά μη σου ξαναπάρουμε τίποτα, γύφτο!)

(ΣΑΣ ΑΚΟΥΣΑ)
αλλά σας σέβομαι γιατί είστε μεγαλύτερες...
μπουχαχαχα

Μετά στο γυρισμό κάπου εκεί στα μαρούσια, πετάγεται ένα αυτοκινητάκι με ιταλικές πινακίδες, αρχίζει να μου κορνάρει με φώτα και αλάρμ από πίσω μου, βγάινει αντίθετο μέσα στην κίνηση και τον κόσμο, ενώ με προσπερνάει μου κουνάει ένα χαρτί - περιοδικό - κάτι τέτοιο - τσεκάρω την πίσω πόρτα από τον καθρέφτη - κλειστή, καπνούς δε βλέπω, φλόγες ούτε, οπότε λέω έχω πατήσει κάνα γέρο και τον σέρνω από κάτω ή απλά θα πέσει πολύ ξύλο σήμερα.

Σταματάει μπροστά μου κλεινόντας με, καβαλάει πεζοδρόμιο με αλαρμ, σταματοκαβαλάω κι εγώ, κατεβαίνει ένας τυπάκος ο μίο σινιόρε με γιλεκάκι, πουκαμισάκι, μαλλί ντάνι ντε βίτο αλλά πολύ κομψός, κύριος, μάνατζερ, CEO, πιλότος, πως το λένε;

Μου κάνει νόημα συγνώμης, κατεβάζω παράθυρο, Ιταλος με διαβατήριο κλπ αλλά καταλήγουμε να μιλάμε ελληνικά και για να μη στα πολυλογάω, ο τύπος πούλαγε ρολόγια ρε συ - δηλαδή έλεος ρπμ!!!! Οσκαρ σκηνοθεσίας, πρώτου ρόλου και κουστουμιών.
Και μετά λένε για aggressive marketing και θεωρίες.

Δεν έφευγε με τίποτα, θα τον πάταγα, είχε μπεί ο μισός μέσα, είχα πετάξει τσαντάκια στο πίσω κάθισμα, είχα κλειδώσει ασφάλειες μη μου ανοίξουν από την άλλη, είχε απλώσει κάτι σετ ρολόι-γραββάτα-καρφίτσα-μανικετόκουμπα στο κάθισμα και μέχρι και λεφτά για 'μπεζίν' μου ζήταγε στο τέλος.

Πολύ στεναχωρήθηκε πάντως ο σινιόρε που τον έκλασα, είχα να δω τόσο στεναχωρημένη φάτσα από μία κηδεία που πήγα πριν κάνα μήνα. Παρα λίγο να μου κοπανήσει και την πόρτα, αλλά το σκέφτηκε και το έσωσε τελευταία στιγμή.

Εβαλα και τα χαλιά σήμερα (ένα δηλαδή) - αφού περασαν οι ορδές των βαρβάρων προχτές - οπότε θα κάνω και το μπανάκι μου μετά το τρέξιμο και θα κυλιστώ στο χαλί. Θα ζωγραφίσω κι ένα αναμένο τζάκι στον τοίχο με τους μαρκαδόρους της ανηψιάς και θα είμαι πολύ γκομενικά. Ετσι κι ανοίξω και το μποζολέ που μου φερε ο Η.  (Εχει άλλο όνομα από Η. εκτός από Ηλίας, άραγε;;; - παύση για γκουγκλ - Απίστευτο!!! έχει αλλά δεν γιορτάζει κανείς!)

Η ασυναρτησία αυτή γράφτηκε με υπόκρουση αυτό, αλλά εγώ τώρα θα σου βάλω άλλο:

Αυτά.

Ανάπαυση.

42

Σαράντα και δύο: σαρανταδύο.

42 είναι η απάντηση στην υπέρτατατη ερώτηση για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα. Ναι 42. Μάλιστα αν ψάξεις στο google για "the answer to life the universe and everything" απαντάει αδίστακτα: 42.
Να, δες εδώ.

42 είναι οι μοίρες της γωνίας υπό την οποία διαθλάται το φως στο νερό και σχηματίζει ουράνιο τόξο.

42 γαλόνια έχει ένα βαρέλι πετρέλαιο.

42 λεπτά θα κρατάει το ταξίδι μεταξύ δύο σημείων της γης που βρίσκονται στους αντίποδες, σύμφωνα με έναν μαθηματικό, αν αυτό γίνει μέσω ενός σωλήνα χωρίς τριβές και υπό κενό αέρος που περνάει από το κέντρο της γης.

42 εκατομμύρια μπαστούνια δυναμίτη ισοδυναμούν με την ισχύ της ατομικής βόμβας που έριξαν οι Αμερικάνοι στο Ναγκασάκι.

42 εντολές είχαν οι Αιγύπτιοι (όχι μόνο δέκα) και μάλιστα χωρίς πολλά περιθώρια για παραθυράκια.

42 χρόνια 'κυβέρνησε' ο Καντάφι τη Λιβύη.

42 είναι τα χιλιόμετρα του Μαραθώνιου.

42 ετών Ουίσκι θα βρεις εδώ.

42 χρονών όποιος φτάσει, θα ζήσει άλλα 36 χρόνια ίσως. Δες εδώ.

Κατά τα άλλα:

Ενα γεμιστό ρολό χοιρινό.

Ενα βραστό χοιρινό μπούτι ΙΚΕΑ. (πολύ εύκολη συναρμολόγηση)

Πατατάκια φούρνου με δεντρολίβανο και μανιτάρια.

Μπρόκολα και καρότα αχνιστά με λαδολέμονο.

Λάχανο πολίτικο με τουρσί, καπαρη, ελιές.

Μπακέτες.

Βόμβες υδατανθράκων:

Cookies.

Μια ντάνα Brownies με τα κεριά στην κορυφή.

Μαρεγκάκια καρύδας.

Χαλβάς σιμιγδαλένιος.

Γιαούρτι με κυδώνι και μέλι. (λέγε με μους κυδώνι)

Επίσης ξηρά καρπά, μπύρες Λιντλ, κρασιά, ένα Dimple, αναψυχτικά και μπορεί να 'χε κι άλλα - δε θυμάμαι τώρα.

Το σημαντικότερο όλων όμως, είναι ότι η κουζίνα -όπως και το υπόλοιπο σπίτι- ήδη λάμπει και δεν υπάρχει ίχνος του τι συνέβη.
Άρα το πρωί αμα ξυπνήσω χαλαρός και πιω το καφεδάκι μου χαλαρά, ανεβαίνω και στο βουνό για κάνα χαλαρό δεκαράκι.

Alone on stage, Marilyn Monroe sings Happy Birthday to John F. Kennedy. 

New York, May 19, 1962.

Υδροχόοι

Αρχίσανε τα γλέντια: Γενέθλια του Νίκου σήμερα, προχτές ήταν άλλων δύο παλιών φίλων της Εφης και του Γιώργου, έρχονται και τα δικά μου την ίδια μέρα με του Γιάννη και την ίδια μέρα αλλά και χρονιά με του Γιώργου, και στη συνέχεια του αδερφού μου και μετά του πατέρα μου.

Ε, μετά αλλάζει το ζώδιο και δεν μας νοιάζει τόσο.

Να μας χαιρόμαστε, να μας χαίρονται, να τους χαιρόμαστε κι εμείς. Κι αυτούς κι όσους μπορούμε.

Βρόχα, χαλάζι, αέρας και τούμπαλιν σήμερα.
Ημουν σε ένα φανάρι και περνάγαν κάτι σύννεφα από τον ουρανό, τόσο γρήγορα, τόσο μεγάλα, τόσο χαμηλά και τόσο συμπαγή, που νόμιζα ότι κινούμουν εγώ και όχι αυτά, προκαλώντας μου καραβίσια ζάλη και κάνοντας με να πιέζω ασυναίσθητα δυνατότερα το πετάλ του φρένου.

Ψώνια σουπερμαρκετικά, τρέξιμο στο στάδιο υπό ανεμοβρόχι και λίμνες στο στίβο, μπανάκι, μακαρονάδα ολικής με γαλοπούλα και κάτι μανιταρομάρουλα που ήταν σε χειμερία νάρκη στο ψυγείο.Η γαλοπούλα ήταν πείραμα κονσέρβα Λιντλ - δεν θα το ξανακάνω, ταπεινά εκκλιπαρώ γονυπετής για συγχώρεση.

Πάρε μανιτάρια κεσεδάκι, κι έτσι ωμά όπως είναι -και ποτέ μην τα πλένεις- κόφτα στη μέση ή στα 3-4 όχι πιο ψιλά, ρίχτους μια γερή (βαλσαμική αν έχεις) ξυδιά και δυο πρέζες χοντρό αλάτι, ανακάτεψε τα με κομμένο μαρούλι και ελαιόλαδο, καμιά λιαστή ντομάτα καμιά ελιά και καμιά κάπαρη, άστα να κάτσουν κάνα μισάωρο για να μαλακώσουν και έτοιμη η σαλάτα.

Που είναι το λεωφορειάκι μου;;;

Ενώ οι Δανοί τα διαφημίζουν με τέτοια βίντεα, εμείς τα κλειδώνουμε για να πάθουμε στερητικό σύνδρομο.

Νταξ' δεν είναι τόσο απλό, αλλά το βίντεο είναι ωραίο.

60.000 Θερμίδες κι ένα quiz

Καθώς καταγράφω με GPS στο κινητό τα τρεξίματα και τις ποδηλατάδες, σήμερα είδα ότι έχω καταναλώσει σχεδόν 60.000 (εξήντα χιλιάδαι) θερμίδες μέσα σε 140 και κάτι ώρες άσκησης-αθλητισμού-κίνησης-πες το όπως θες, δεν αλλάζει κάτι.

60.000 λοιπόν.

Τι να είναι - σκέφτομαι - εξήντα χιλιάδες θερμίδες;
(είπαμε: έχω πολύ χρόνο πλέον)
Εκτός από άσκηση, υγεία, ταλαιπωρία, εξάντληση, ιδρώτα, πόνο, κρύο, θερμοπληξία, κρυολογήματα, τραυματισμούς, βελτίωση, επίτευξη, χαρά, λιακάδες, ηλίαση, θάλασσες, βουνά, μονοπάτια, παραλίες, αφυδάτωση, μοναχικές σκέψεις, μουσική, κοπρόσκυλα, νυχτοπούλια, μυρωδιές κι εικονες, εκτός από αυτά, τι άλλο είναι;

Ηταν ρητορική η ερώτηση οπότε άσε, απαντώ εγώ:

Κατ' αρχάς είναι ένα σάντουιτς που φτιάξανε κάτι βλαμένοι.
Μάλιστα απήγαγαν τον Jamie Oliver και έφτιαξαν το σάντουιτς των 60.000 θερμίδων για να του το ταίσουν. Δες το αμα θες αλλά -στο λέω- θα χάσεις το χρόνο σου. Απλά είναι μεγάλο σαν φούρνος μικροκυμάτων και περιέχει μπεργκερς ψαριού, μπέϊκον, πατάτες και κάτι σάλτσες φαστφουντερές.
Εύκολο να τις πάρεις λοιπόν, τσάμπα τα τρεξίματα.



Βρήκα επίσης ότι 60.000 θερμίδες παράγουν 0,06978 Κιλοβατώρες.

Και καθώς η κιλοβατώρα κοστίζει από τη ΔΕΗ 0,10€ μπορεί κανείς να πει ότι όλα τα παραπάνω αξίζουν 0,10€ Χ 0,06978KWh = 0,006978€!

Ούτε καν ένα λεπτό του ευρώ. Θα χρειαστώ κάνα χρόνο ακόμα.... ποιος είπε ότι κακοπληρώνεται;;;

Και μια που μιλάμε για λεπτά μάθε ότι είχα δύο κουμπαράδες που τους γέμιζα επί χρόνια.
Στον ένα έριχνα μόνο δίευρα αλλά δεν σου λέω πόσα μάζεψα γιατί δεν έκοβα αποδείξεις και δεν ξέρω και ποιοι διαβάζουν.
Στον άλλο -ένα γυάλινο μπουκάλι από κέτσαπ- έριχνα τα 'άχρηστα' μονόλεπτα και δίλεπτα, μέχρι που γέμισε.

Οπότανες:

Η Σημερινή Ερώτηση του Quiz είναι:

 

Πόσα μονόλεπτα και πόσα δίλεπτα είχε μέσα;

Οχι για να καταλάβεις τι επικοδομητικά περνάω την ώρα μου όσο περιμένω την HOL να έρθει να μου πει ότι έχω ήδη internet και ότι θα μπορούν να με πάρουν τηλέφωνο σε καμιά δυο μέρες.

Είχε μέσα....

(αγωνία)

Είχε....

(αντέχεις;)

Μέσα είχε....

(βάστα τοίχο)

Εκατον Ογδόντα μονόλεπτα και Εκατον Πενήντα δίλεπτα!!!

Σύνολο 4,80€ 

4,20 έδωσα για δυο σουβλάκια χτες, τσάμπα οι κουμπαράδες, στα μούτρα σας τα γαμωκέρματα τσιφούτηδες, κοντεύανε να μου σκιστούν οι τσέπες σα του Αυλωνίτη, ούτε στα διόδια δεν τα παίρνουνε, η γέφυρα έχει 13μισό να περάσεις ρε, που άμα γιαλίζανε τα άφηνα στο ασανσέρ κρυφά να τα βρίσκουν να χαίρονται να νομίζουν ότι τους χαμογέλασε η τύχη, θα τρέχω τώρα να σαλιαρίζω στα μπακάλικα για τέσσερα κι ογδόντα να 'ναι οι ώρες σας, είναι και κοντά το νομισματοκοπείο, θα πάω το βράδυ να τους βουλώσω τα λούκια με τα κέρματα ή θα τα πετάω με σφεντόνα από απέναντι.

Αλλά βρήκα και μία δραχμή μέσα στα παλιοσίδερα και ένα δάκρυ κύλησε στην ποδιά μου.

Οπως και του Γιώργου παλαιότερα.

Ζαβαρακατρανέμια

Τις προάλες έψαχνα να ακούσω ένα ωραίο ριζίτικο με τη φωνή του Ξυλούρη το 'σε ψηλό βουνό'. Το βρήκα, το χάρηκα και μετά έπεσα πάνω στο Ζαβαρακατρανέμια, ξυπνώντας την πολυετή μου απορία για το όνομα αυτό.

λίγο μετά έμαθα,

και στα παραθέτω μετά από κόψε ράψε:

Σύμφωνα με τον ίδιο τον Μαρκόπουλο πρόκειται για αρχαίες Ελληνικές λέξεις και όχι για κάποια ακαταλαβίστικα λόγια, τα οποία τελικά ο λαός γνωρίζοντας ή όχι τη σημασία τους, "ένοιωσε" το σκοπό τους μέσα από την δικτατορική λογοκρισία.

Ενας τύπος μάλιστα, έψαξε ένα 'αρχαίο λεξικό' και βρήκε τις εξής ερμηνείες.

Ζαβαρα, ζαβαρείον = τόπος φύλαξης όπλων
Κάτρα = από το ιταλικό catrame = ολόμαυρος, πίσσα
Νέμια = νέμω = διοικώ, εξουσιάζω ή απονέμω διακοσύνη
ίλεως = ευμενής, σπλαχνικός
λάμα = θέλημα, θέληση
ναμα = ρους, πηγή, ρύση, κάθαρση
νέμια = απονομή του δικαίου, νέμεση
Αλληλούια = ανυμνείτε το Θεό (το γνωστό, όχι από αρχαίο ελληνικό λεξικό)

Μια πιθανή ερμηνεία του τραγουδιού είναι:

Πάρτε τα όπλα από την φύλαξη τους 

και πολεμήστε την μαύρη εξουσία.

Θέληση, κάθαρση, απονομή δικαιοσύνης

Να είστε σπλαχνικοί και ευμενείς 

γιατί η απονομή του δικαίου 

και το θέλημα του Θεού 

είναι με το μέρος μας

ή κάπως έτσι

(Ζαβαρακατρανέμια ζαβαρακατρανέμια)

Πολεμήστε την μαύρη εξουσία

Πολεμήστε την μαύρη εξουσία

(Αλληλούια αλληλούια)

Δοξάστε τον Θεό, Δοξάστε τον Θεό

(Ζαβαρακατρανέμια ίλεως ίλεως)

Πολεμήστε την μαύρη εξουσία, να είστε ευμενείς, να είστε ευμενείς

(λάμα λάμα νάμα νάμα νέμια)

θέληση, θέληση, κάθαρση, κάθαρση, απονομή δικαίου

(Αλληλούια αλληλούια)

Δοξάστε τον Θεό, Δοξάστε τον Θεό

(Ίλεως ίλεως ίλεως)

Ευσπλαχνία, ευσπλαχνία, ευσπλαχνία

(ίλεως ίλεως νέμια)

ευσπλαχνία, ευσπλαχνία, απονομή δικαιοσύνης

(Ίλεως ίλεως ίλεως ίλεως)

ευσπλαχνία, ευσπλαχνία, ευσπλαχνία, ευσπλαχνία

(λάμα λάμα νάμα νάμα νέμια)

θέληση, θέληση, κάθαρση, κάθαρση, απονομή δικαίου

(Αλληλούια αλληλούια)

Δοξάστε τον Θεό, Δοξάστε τον Θεό

(Ζαβαρακατρανέμια ζαβαρακατρανέμια)

Πολεμήστε την μαύρη εξουσία

Πολεμήστε την μαύρη εξουσία

(Αλληλούια αλληλούια)

Δοξάστε τον Θεό, Δοξάστε τον Θεό

(Ζαβαρακατρανέμια ίλεως ίλεως)

Πολεμήστε την μαύρη εξουσία

ευσπλαχνία,  ευσπλαχνία

(λάμα λάμα νάμα νάμα νέμια)

θέληση, θέληση, κάθαρση, κάθαρση, απονομή δικαίου

(Αλληλούια αλληλούια)

Δοξάστε τον Θεό, Δοξάστε τον Θεό

(Αλληλούια αλληλούια)

Δοξάστε τον Θεό, Δοξάστε τον Θεό

καλό, ε;

Οικογενειακό μυστήριο

Σου 'πα ότι έχω ιντερνετς, ε;

Εχω και δεν έχω δηλαδή, αφού δεν με έχουν ειδοποιήσει ακόμα, αλλά εν πάσει περιπτώσει παίζει μια χαρά (σχεδόν) και μάλιστα έχω και τηλέφωνο αλλά κάνω μόνο εξερχόμενες. Εισερχόμενες έχω μόνο από HOL. Για τους υπόλοιπους βαράει στον βρόντο. Περιμένω να δω τι σκατά λογαριασμό θα μου στείλουν...

Αλλος για τη  βάρκα μας
(σήμερα πήρα δυο μπακαλιαράκια)

Μάλλον με έχει πιάσει η άνοιξη με ολίγη από μακρινό καλοκαίρι. Κοιτάω τις λιακάδες και ονειρεύομαι, αλλά και τα σύννεφα κι οι βροχές και τα χιόνια ακόμα, δε με χαλάνε.

Δε με χαλάνε ούτε τα χιλιόμετρα, ούτε τα 21μισό στην Πάρνηθα προχτές ούτε ένα άλλο 18άρι στο νησί τα φώτα. Και τα δύο ανηφορικά, αλλά έχω ανεβάσει πήχη από πέρσι και δεν πέφτω λιπόθυμος μετά. Οχι πολύ τουλάχιστον. Πέρσι μου έρχονταν αναγούλες από την κούραση, φέτος απλά αργώ να απαντήσω.
Πάντως της Πάρνηθας (από Κρυονέρι μέχρι Βαρυμπόμπη και γύρω γύρω τα Βασιλικά μέχρι τάφους) ήταν καταπληκτικό, λάσπη, ήλιος, ωραία μονοπάτια, πολλά νερά.
Δες:

Ωραίο μονοπάτι, ε;

Ειδήσεις δεν βλέπω, χαίρομαι πολύ τους Parov Stelar, και χάρηκα πολύ που έλυσα και το οικογενειακό μυστήριο των τελευταίων ετών:

Το οποίο είναι ήταν αυτό:

Αυτό το ανάγλυφο τεχνούργημα κοσμεί έναν τοίχο των γονέων και κανείς τους δεν θυμάται πως βρέθηκε στα χέρια τους. Είναι κάπου 30Χ30 και από ένα υλικό σαν πηλό. Απεικονίζει αυτόν τον τύπο με το σπαθί που για άγνωστο λόγο εγώ θυμόμουν ότι είναι τυπογράφος και μάλιστα ο Γουτεμβέργιος και ότι και καλά τα γράμματα δεξιά είναι η εφεύρεση του, αλλά είναι σπαθί ρε Τσοκορέλε: Σπα-θί.

Ο πατέρας ισχυρίζεται ότι το έστειλε σε έναν φίλο του γλωσσολόγο ο οποίος απεφάνθη ότι είναι τυχαία γράμματα. Δεν ψάρωσε όμως ο μπαμπάς Τσοκορέλος και με παρακαλούσε επί χρόνια να επικαλεστώ τα πνεύματα για να μάθουμε τι σκατά είναι αυτό.

Ετσι ήρθε ο καιρός και το έβαλα στα image search του ιντερνετς αλλά δεν έβγαλαν τίποτα.
Το έβαλα και στο Google Goggles, πάλι τίποτα.
Αρχισα μετά να ψάχνω στο κανονικό Google βάσει των λέξεων που αναγράφονται πάνω του.
Μου έβγαλε μόνο δύο αποτελέσματα:
Το ένα για ένα γερμανικό site με μία εικόνα μόνο που δεν πάει πουθενά και δεν λέει τίποτα άλλο και το άλλο σε ένα γερμανικό forum για sports (στα γερμανικά) όπου κάποιος είχε γράψει (στα γερμανικά) στο ποστ #190 μερικές από τις λέξεις του πίνακα (του γερμανικού).
Τίποτε άλλο... ολόκληρο γκουγκλ, μόνο δύο βρήκε εκ των οποίων ένα.

Τι να κάνω ο άμοιρος, πατώντας κουμπιά στην τύχη (με γερμανικούς τίτλους) κατάφερα να κάνω register στα γερμανικά, να ανοίξω λογαριασμό στα γερμανικά, να τον κάνω activate στα γερμανικά, να κάνω log in στα γερμανικά, να βρω πως στέλνω μήνυμα και τελικά να στείλω μήνυμα στον συντάκτη του ποστ #190 στα αγγλικά, ευχόμενος να μου απαντήσει στα αγγλικά, το οποίο και του το έγραψα.

Ημουν άραγε κοντά στη λύση του μυστηρίου τόσων ετών;;;

Ε;;

Αραγε ήμουν;

i n t e r m i s s i o n

ξε - i n t e r m i s s i o n

Αραγε ήμουν κοντά στη λύση του μυστηρίου τόσων ετών;

Ε;;

Εξηνταένα βασανιστικά λεπτά αργότερα κι ενώ είχα πάθει βούρστελ από την αγωνία μου, ήρθε μήνυμα από τον Χανς.
Στα αγγλικά κι όλας: (Χάνς είσαι θεός, ρε Χανς)
Και τι αγγλικά; Αγγλικάρες έτσι;
Δες:

That's what we're talking about, right?
farm3.staticflickr.com/...596118_e20cd8465f_m.jpg

actually it's pretty simple.
the only clue is that the words are separated in a wrong way, so even if you understand german you are not able to read it at first sight.
and that's the actual joke of it.

the "corrected" text says: "Im Zorn entfuhr's dem alten Recken, ihr könnt mich alle am Arsche lecken".

it's a bit old style german, so i cannot translate it properly.
but it means sth. like :

"By losing his temper, the old Redneck says : You can all kiss my ass!"

Kind regards.

Χανς, θα γελάσω πολύ ρε Χανς με τον πατέρα μου!

Μόλις έγινε και το σπανακόρυζο, πάω να φάω τώρα και είπαμε:

Αμ αθελ ετεμ πορε ιτεν αμο υφιλ ησετ ετονκ ωλ οαλ λααμα δενθ ελε τεδενπε ιρα ζεικ ιολ ας.

Γεια σου και χαρά σου!

Θα μπορούσα να σου πω πολλά για τις γιορτές ανάμεσα στις κούτες, τη σκόνη και τη συνεχή αναστήλωση του Τσοκορελέϊκου, για πριονίσματα, για σέγες, για κόλες, για κουρτίνες και ακροβατικά σε σκάλες, για βίδες, τρυπάνια, για ασφάλειες που έλιωναν, για φίλους που βοήθησαν, για έρπειν σε πατάρια, για ξεκαθαρίσματα, για πετάματα, για τις αναμνήσεις από ευρήματα παλιών ετών, για την προσαρμογή στη νέα γειτονιά, για τα πλεονεκτήματα αλλά και τα κουσούρια του νέου σπιτιού, για αλλαγή διεύθυνσης σε τράπεζες και δημόσιες υπηρεσίες, αλλά και για μια εκδρομή τα Θεοφάνεια στο νησί με χιονοθύελες αλλά και 18 χιλιόμετρα τρέξιμο με απίστευτη λιακάδα, για νέες γνωριμίες με τσίπουρα και ψημένες ρακές, για μακαρονάδες με τόνο, για τις νέες προτάσεις και ιδέες, για τον άπλετο - ανησυχητικά άπλετο - χρόνο και χώρο.. Οντως θα μπορούσα.

Τακτοποιώντας ανακάλυψα ανάμεσα σε γραμματα στρατού, σπουδών και λοιπών μεμουάρς, κάποια πράγματα που έγραψα όντας φαντάρος το εννενηντατέσσερα και από ότι διάβασα μερικά στα πεταχτά, για δεκαοχτώ χρόνια πριν μια χαρά στέκουν.
Όπως κι εγώ για δεκαοχτώ χρόνια μετά.
Τότε όμως δεν υπήρχε ίντερνετ, οπότε τα είχα ποστάρει χειρόγραφα σε μία σφραγισμένη κούτα και μάλιστα με μία χειρόγραφη γραμματοσειρά απαράμιλλου κάλους αλλά και ανάλογου θάρρους προκειμένου να τη διαβάσει κανείς. Θα τα ξαναξεθάψω και ίσως γελάσουμε παρέα.

Το PC συνδέθηκε μόλις προχτές και αν είμαι τυχερός, (ξεκίνα πάλι..) ίντερνετς θα εχω αρχές Φλεβάρη. Μέχρι τότε, ότι καταφέρω με το απαράδεκτο σήμα της Vodafone στη γειτονιά μου.

Τέλος, μια σπανια συλλεκτική - και κυρίως του γούστου μου - φωτογραφία της αφεντιάς μου επί το έργον, που μπήκε wallpaper και πιθανώς και στον τοίχο.



Υ.Γ. Μα ρπμ, ούτε μια καλή γειτόνισσα;
Υ.Γ.(2) Ούτε μία;
Υ.Γ.(3) Μα ούτε;;