Ποδηλατάδα σου λέει...

Τώρα καφές και μουσλι με μέλι και γιαούρτι μπροστά στο μόνιτορ, πρησμένα πόδια από τα χτες, μια ολοήμερη ποδηλατάδα στην παραλία, με δυο μπάνια, με κουβέντες, με λειψυδρία, με χιλιάδες περιστέρια, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι ξάπλα στην άμμο που κρατιόνταν χέρι χέρι, ρακέτες, μπραζίλιαν, δουλεμένα πόδια, παρεό, νταλάκιασμα, ηλιοβασίλεμα, το πιο φωνακλάδικο γατάκι του κόσμου, περαντζάδα, βραδυνή δροσιά κι ένα χαμόγελο που αργεί να φύγει.

Ομορφα!

Σε είδα στο ποδήλατο

και γέλαγες με τρέλλα
μα ύστερα κατάλαβα
πως έλειπε η σέλα.

Με λίγα λόγια έρχεται 

η 6η Διεθνής Γυμνή Ποδηλατοδρομία 

όπου συμμετέχει η Θεσσαλονίκη.

Καλή φάση.

Πάνω που δεν έβρισκα το κολάν μου....

Περισσότερα εδώ.

Μον σερί

Πέντε έξι σερί μπάνια (κι εδώ τελειώνει κάθε σχέση με τον τίτλο) και ήρθε το αναπόφευκτο:
Τα εξής δύο:
Αφ' ενός νταλάκιασμα - πονοκέφαλος light ηλίαση (ή απλά με πείραξε η μπριζόλα) και αφ' εταίρου κώλος που φωσφωρίζει ελαφρώς.

Εκεί που έφτυνα φύκια κάτω από τον ίσκιο της κλειστής ομπρέλας, αποφάσισα φέτος να ξανθύνουν όλες μου οι τρίχες. Οσες μπορώ δηλαδή, μεχρι σημείου δερματολόγου, να τερματίσω τα SPF, τα UVA, τα UVB, τα LDL, κάθε μέρα θάλασσα ρπμ, να 'χω να το λέω, να μετράω μπάνια και παγωτά και καρπούζια, ν' ακούω το κυματάκι και τον αέρα, να τραγανίζω άμμο, να πλένω τα φρούτα μου στη θάλασσα, να κυλιέμαι στο ζεστό βοτσαλάκι, να ξεμένω στις παραλίες με έναν υπνόσακο και μια φουσκωτή κουλούρα, μια φωτιά, μία μπύρα, μια πετονιά, το παρεό μου και κάθε τέτοια εποχή θυμάμαι αυτό το αλμυρό ποστ, μίξη χιλιάδων στιγμών του απότερου παρελθόντος και δεν ξέρω τι να νιώσω.

Τι να νιώσω γι' αυτά που θέλω αλλά δεν κάνω;
Για όλα όσα δεν έχω πια το χρόνο σαν δικαιολογία για να μην τα κάνω;
Περιμένω την κατάλληλη καλύτερη στιγμή ή τις καλύτερες συνθήκες για το κάθε τι, λες και είμαι σίγουρος ότι όντως θα έρθει μία καλύτερη στιγμή από το τώρα.
Φίλοι που δεν βλέπονται, βόλτες που δεν γίνονται, ταξίδια που δεν φωτογραφίζονται, βουτιές που μένουν στη φαντασία και ζουν παράλληλα με την πραγματικότητα αντί μέσα της.

Τουλάχιστον προσωρινά δεν κάνω αυτά που δεν θέλω και γι αυτό νιώθω καλά, αλλά όχι όσο καλά περίμενα.

Τώρα κανονικά θέλει να βάλω μια φωτογραφιάρα αλλά δεν έχω μια που να με παραδέχομαι, οπότε -όπως είπε και η Αμπζ- θα βάλω μια μπας και σ' αρέσει εσένα.

"Βγάλε μια ρε μαλάκα να δούμε τις καράφλες μας"

Η καραφλοκόντρα είναι εκτός ανταγωνισμού, οπότε πάρε ένα πορτρέτο:

 

Ηχητικο πορτρέτο όμως ε;

Ο ΦέΝγκαρος και άλλες ιστορίες

Καταπληκτικό το φεγγάρι σήμερα.

Το είδα λίγο κλεφτά από τον Διόνυσσο, όπου σαν τον νονό της περιοχής έπινα τη μισή μερα, ψήνοντας και κάνοντας ότι άλλο κάνουν φίλοι σε μία αυλή με πεύκα γύρω από μια ψησταριά.

Κάπου είδα και μια ωραία φωτό.

Οχι μόνο όμορφη αλλά που ήθελε, κόπο και χρόνο για να την καταφέρεις.

Οπως τα περισσότερα όμορφα πράγματα .

Νάτη:

ISO 2500, f/25, and 1/250s

Την τράβηξε αυτός με έναν 600άρη φακό κι έναν 2x converter (άρα 1200άρη) αφού υπολόγισε από που θα έβγαινε το φεγγάρι, τι ώρα, βάρος, ύψος, ωροσκόπο, τα σέα του, τα μέα του, κλπ κλπ.

από εκεί την τράβηξε και στο κυκλάκι καθόταν ο ποδηλάτης.

Αγαπημένο θέμα πολλών:

Rio

Cape Sounio

Espejo's Castle

St. Michael's Tower on Glastonbury Tor

Phoenix Arizona

Mount Eden in Auckland, New Zealand

natsepa beach, Ambon

Η τελευταία με μία επιφύλαξη - μπορεί να είναι και ψεύτικη.

Δε μ' αρέσει η αντανάκλαση και δε μου κολλάει η φωτεινότητα της σκηνής με τους κουνημένους θεατές.

Αυτά από το CSI Athens.

Τι άλλα;

Τρελλό μπάνιο στο Σχοινιά χτες, κύμα Χαβάη 5-0 και μαζί με τον επιθεωρητή Μαγκάρετ δαμάζαμε τα κύματα, ουρλιάζοντας για να ακουστούμε, φωνάζοντας "Τσουναμιιιιιιιιι" πηδώντας από πάνω τους την ώρα που το μαγιώ κατέβαινε στα γόνατα.
Πιο πριν είχαμε κάνει το τρεξιματάκι μας και αναβάλαμε την αποχώρηση μας για λίγο, όταν ανακαλύψαμε ρακέτες στο πορτμπαγκάζ!
Ετσι ολοκληρώθηκε το τρίαθλο και ήρθε κι ένας κόπρος για θεατής, από αυτούς που μου γαύγιζαν όταν έτρεχα και μου έτρωγαν τα δολώματα (παστή γαρίδα) όταν ψάρευα μιαν άλλη φορά.

Η φωτο του κινητού, δεν μπορεί να απεικονίσει το μεγαλείο του να πεινάς και να μην θες να φύγεις.

Το βράδυ μαγείρεψα τρελλό φαγητό στους γνωστούς αγνώστους:

Γεμιστά ζυμαρικά -τεράστια σαν μικρά τυροπιτάκια- με ανθότυρο, κόκκινη σάλτσα με σύγλινο και μπύρες. Σαλάτα δεν είχα και τους έβγαλα ένα τάπερ με τουρσί.

Οι αποκαλύψεις της ημέρας τελείωσαν στην ντουσιέρα όταν ξανα-ανακάλυψα πόσα φύκια χωράνε στον καβάλο μου.

Πάρα πολλά...

Τρεις φωτό

 που ξεχώρισα πρόσφατα:

Σμπαράλια από τον ανεμοστρόβιλο της Οκλαχόμα.

Μάθαμε ότι τα σπασμένα κλαδιά και οι πέτρες όταν παρασύρονται με 320χλμ την ώρα καρφώνονται με άνεση στα μπετά.

"Μην ανησυχείς για τον ανεμοστρόβιλο μαμά, έχω ομπρέλα."

Ρετσίνι που έσταξε με σωστή θερμοκρασία ώστε να γίνει ωραία μπιλίτσα πριν φτάσει στο έδαφος.

Νομίζω από αυτό βγαίνει το κεχριμπάρι - δεν ξέρω, ψάχτο.

Αυτός ο πίνακας με εντυπωσίασε περισσότερο.

Πρόκειται όμως για βαμένα υφάσματα που στεγνώνουν στον αέρα, από τα οποία εξέχει το κεφάλι ενός καρφιού.

Οπως κατάλαβες, έχω καιρό να βγάλω καμία φωτό που να μου αρέσει...

Μέρες βολίδες

Ξυπνάς το πρωί, κάνεις καφέ, βγαίνεις στο μπαλκόνι, χαζεύεις τη μελίγκρα στα φυτά, βάζεις λίγο μουσική, κάθεσαι λίγο στο κομπιούτερ και ξαφνικά είναι σχεδόν μεσημέρι.
Θα ήθελες πολύ να πας για (ή μάλλον να γυρνάς από) τρέξιμο, αλλά δεν γίνεται λόγω μέσης/ποδιών (η επιστήμη δεν έχει βρει ακόμα τι διαλύθηκε) οπότε φτιάχνεις πρωινό και ξαφνικά είναι περασμένο μεσημέρι.
Μέχρι να πας για τίποτα ψώνια και λίγο περπάτημα ('Walk is the new Run' στο 'χω πει;) ένα ντουζάκι, κλπ, έχει απογεματιάσει σχεδόν.
Μαγειρεύεις, κάνεις κάνα γλυκό, τρως, κάνα συμάζεμα, καμιά μπουγάδα, κάνα παιχνίδι στο πισί, τα φυτά, κάνα τηλέφωνο, πέφτει ο ήλιος περασμένες οχτώ κι όλας.
Νύχτωσε, κάνα εργάκι, ίσως κάνας φίλος: μεσάνυχτα και βάλε.
Τούφα, καναπές: καληνύχτα σας.

Διαστημικές βολίδες

Δες στο παρακάτω γραφικό, πως χιλιάδες μετεωριτών έχουν συγκρουστεί με τη Γη χιλιάδες χρόνια τώρα.

Σαρανταπέντε χιλιάδες μετεωρίτες έχουν καταγραφεί, αλλά μόνο χίλιοι εκατό έχουν αυτόπτες μάρτυρες.

Ειναι ωραίο το γραφικάκι -θα κοιτάξεις σίγουρα ψηλά το βράδυ.

Με το ποντίκι στη μπάρα, μπορείς να δεις πληροφορίες για κάθε κομήτη.

(λέω, μήπως και θέλεις να του κάνεις φρεντ ρικουέστ..)

Θεία Δίκη

Πρώτα μουσική.



Αυτό το κομμάτι/ρεμίξ (δεν ξέρω πως τα λένε - χάνω τη μπάλα) είναι ίδιο Jamiroquai, ειδικά τα φανκομπάσα κι η κιθάρα, οπότε χάνει δέκα πόντους (αλλά το ακούω ευχαρίστως) και βάζω κι ένα δικό του κλεμμένο κι αυτουνού από τα αμερικάνικα σέβεντις.



Και τώρα οι ειδήσεις.

Μόλις εφαγαμπανιομπουγάδααπλωμαλαντζα και είμαι

Κάτι πιο συναρπαστικό και ψυχάρπαστο ήθελα να πω καθώς είχα φοβερή έμπνευση -έτσι νόμιζα- αλλά χάθηκε από την κούραση.

Σήμερα το απόγευμα έκανα μιάμιση ώρα Ταϋλανδέζικο μασάζ (όχι το Τάι το ορίτζιναλ με τις λαβές που κλαις, το άλλο με τα γλιτσερά λάδια το τσίτσιδο) μπας και σιάξουν οι οπίσθιοι μηριαίοι, το οποίο τελικά μου έβγαλε πολύ κούραση, οριακά οδηγούσα το μηχανάκι μετά. Ωραία!
Χαλαρωτικό ήταν σίγουρα. Για αποτελεσματικότητα όμως, μάλλον θέλει μερικές επαναλήψεις.

Διάφορα συμβαίνουν, χάνω -μάλλον- ένα στοίχημα παλιό που είχα βάλει με τον εαυτό μου, αλλά ακόμα δεν έχω κάνει το τελευταίο μου λάθος.


Από ψάρια τις γιορτές τίποτα εννοείται, καθώς είμαι οικολόγος - ψαράς.
Δυο μικρές πέρκες, ένα έμβρυο κι ένα δάχτυλο.
Τον δεξί αντίχειρα.
Τον δικό μου.
Τέρμα μέσα κάρφωμα με τη σαλαγγιά, χειρουργείο με τοπική αναισθησία για να το ξετρυπήσει από την άλλη, εντάξει ζήσαμε αλλά χάσαμε το αγκρίστρι δώδεκα ευρώ ρε γμτ.
Κι έναν αντιτετανικό και μια αντιβίωση δώρο του καταστήματος.

Με είχε καταραστεί το έμβρυο που έπιασα κατα λάθος πριν δυο νύχτες - δεν εξηγείται αλλιώς.



Να και το έμβρυο που έπιασα.
Οχι το μεγάλο, αυτό είναι τεχνητό ψαράκι-δόλωμα, το άλλο το μικρό το μόριο που κρέμεται εννοώ...



Να και το αποτέλεσμα της Θείας Δίκης πριν και μετά την επέμβαση του -αγροτικού- γιατρού.

"Χμμμ... το γράφανε και τα βιβλία μας.... συχνό ατύχημα σε ερασιτέχνες ψαράδες..." μου είπε ο γιατρός.

Παραδόξως δεν πόνεσε καθόλου -πριν και μετά την ξυλοκαίνη εννοώ- και το επόμενο πρωί κι όλας το χρησιμοποιούσα κανονικά. Τότε διαπίστωσα ότι η σοβαρότερη χρήση του ήταν να πατάω το κουμπί της μίζας της μηχανής. Αντε και λίγο στο κατούρημα.

Πάντως είναι άσχημα όταν συνειδητοποιείς ότι ο γιατρός είναι κατά πολύ μικρότερος από εσένα.
Γερνάς Τσοκορέλε.
Στο 'πε κι ο Ταϋλανδός σήμερα άλλωστε.
Ετσι και μου το πει και κανα γκομενάκι, θα πάρω εφτά γάτες και μια κουνιστή καρέκλα και τέλος.

Α! Πέτυχα κι άλλη κάμπια:

Ημέρα της Μητέρας

Σήμερα, Κυριακή.

Αυτό.

Touch and Go

Μερικές μέρες στην Αθήνα για ένα σεμινάριο - και επι την ευκαιρία βάλαμε και τον Μάη, ο οποίος παρεπιπτόντως μπήκε με όμορφες κουβέντες με θέα κι ένα βραχιόλι - και μετά ξανά φευγιό.

Μέχρι στιγμής, λίγο βουνό, λίγο θάλασσα και το τομάρι μου.

Να, δες:

 Απελπιστικά ήρεμο το κάβο ντόρο

 πόσο μάλλον το λιμάνι

 ενώ μερικές μέρες νωρίτερα, ήρεμη κι η γνωστή λίμνη

 Ανακάλυψα κι ένα Ρωμαϊκό υδραγωγείο εκεί κοντά

 ωραίο ε; έχει και ουράνιο τόξο.

Για δες.

Βλέπεις τίποτε περίεργο;

 για δες ξανά.

 WTF ?!?! που λένε κι οι αμερικάνοι...

Δυο νεογέννητα γατιά, δυο παρατημένα κουτάβια, ένας ποιμενικός που σε ρίχνει κάτω με την ουρά του μόνο, ψάρεμα και ψαράκι στην Τουρλίδα, εξερεύνηση χωματόδρομων, η λίμνη, το υδραγωγείο, η βόλτα με το φέρυ-μποτ που είχα να το πάρω από τότε που φτιάχτηκε η γέφυρα , οι αρχές άνοιξης στα λουλουδιασμένα υψόμετρα, οι πρώτες ζέστες στα βουνά και οι τελευταίες χιονούρες, τσίπουρα με γέλια, το οδήγημα με 90 και νέο ρεκόρ κατανάλωσης, η ιωση που τσίμπησα από τα διαολάκια και μερικές φωτό γιατί όταν αποκτήσω αλσχάιμερ δεν θα θυμάμαι τίποτε πια από αυτά και θα 'ναι κρίμα.

Υ.Γ. Αντε να περάσει το Πάσχα να σταματήσει κι αυτή η διαφήμιση του Τζάμπο με το κατερινάκι.

Α! και μη σταματάς να αναρωτιέσαι.

και το διάλειμα (από τι άραγε;) συνεχίζεται.

θενκ γιου βερι ματς...