Κατ' αρχάς, μη ξεχνιόμαστε - πας στο προηγούμενο ποστ και ψηφίζεις για να κερδίσω φωτογραφική.
Στα ίσα.
Και τώρα οι ειδήσεις:
Τις προάλλες βγήκα με τον Λεμονοστίφτη "να φωτογραφήσουμε" λίγο στους δρόμους.
Τα " " τα 'βαλα για να το διακωμωδήσω λίγο -έτσι από άμυνα- καθώς είναι μόλις η δεύτερη φορά που το κάνω στη ζωή μου κι ελπίζω να τις εκατοστήσω.
Που να πάμε ρε μλκ;
Πάμε εδώ δίπλα, Κυψέλη - έχει μέρη, έχω ξαναπάει.
Και τι θα τραβάμε; οτι μας κατέβει;
Ναι, αλλά μπορούμε να βάλουμε κάνα θέμα.
Ωραία, να βάλουμε.
Πάμε, παρκάρουμε, περπατάμε.
Είχα να πάω Κυψέλη από τα 95 που 'χα μια φίλη εκεί.
Πήγαινα και πιο παλιά -πιτσιρικάς- γιατί έκανα δυο χρόνια πιάνο σε ένα ωδείο χαμηλά στον Πανελλήνιο, αλλά τα παράτησα νωρίς, μιας που προτιμούσα να βλέπω Βιονική Γυναίκα στις τηλεοράσεις της βιτρίνας του Ραδιο Αθήνα ξαπλωμένος στα καπώ των παρκαρισμένων αυτοκινήτων. Μεγαλείο!
(και γαλλικά έκανα και σχεδόν μπαλέτο αφού ψήνεσαι να κοροϊδέψεις, αλλά άλλη φορά αυτά.)
Κυψέλη που λες...
Η Αγία Ζώνη που βαφτίστηκα, λίγο παρακάτω η Πλατεία Αμερικής που μεγάλωσα (αλλά τώρα που μεγάλωσα αυτή μίκρυνε - παλιά μου φαινόταν τεράστια), το σινέ Στούντιο που είχε τζάμπα παιδικά τα πρωινά των Κυριακών που μάλλον γκρεμίστηκε, κάτι αστικά παρκάκια εδώ κι εκει, εγώ δεν τράβαγα τίποτα -κόλωνα με τόσο κόσμο- ο Λεμ όμως τα πήγαινε καλύτερα.
Σε κάποια φάση μου λέει:
Τι θα γίνει ρε μλκ, θέμα θα βάλουμε;
Τι να βάλουμε "η ψυχή που αναδύεται από το εσώτερο γίγνεσθαι της ασυνείδητης ύπαρξης" ή τίποτα απλό όπως "μοναΚΣά";
Μαλάκα αυτό! Μοναξιά! το πρώτο που είπες.
(Το άλλο δεν συνέφερε κανέναν, γι αυτό αυτός έκανε πως δεν το άκουσε κι εγώ την πάπια.)
Μοναξιά λοιπόν.
Βάλαμε και δεύτερο θέμα "Ευτυχία" μετά, αλλά δεν ασχολήθηκε κανείς.
Μερικά καταναγκαστικά κλικ μετά και δεν είχα τραβήξει πάνω από καμιά δεκαριά φωτογραφίες για σβήσιμο. Εν τω μεταξύ, ο ήλιος είχε πέσει, κρύωνα, είχα σετάρει τη πόκετ σε ISO3200 μπας και γλιτώσω τα κουνήματα και τράβαγα σε Program -κακουχίες σου λέω, άντε ψήφισε με στο άλλο μπας και κερδίσω καμιά φωτογραφική γιατί αλλιώς θα αναγκαστώ να ξεπαραδιαστώ τα Χριστούγεννα.
Μπαίνουμε και σ'ένα προποτζίδικο για Τζόκερ (μισό λεπτό να το τσεκάρω μια που το θυμήθηκα - αν δεν συνεχίσει το ποστ, θα έχω φύγει για Καναδά...
μισό λεπτό...
...
να δεις που το 'χω....
α, ναι, μισό....
....
μμμμμ
....
οχι ρπμ μου, ούτε ένα δεν πιάσαμε)
παίζουμε κι ένα Τζόκερ που λες -μισό ευρώ ο καθένας- με τον ειδικό αλγόρυθμο που υπολογίζει νούμερα από τις ημερομηνίες γέννησης και άλλα αστροφυσικά γεγονότα, σκοτεινιάζει εν τω μεταξύ, έκανε και κρύο, έκανε και πείνα, πήγαμε στο αμάξι, ξεπαρκάραμε, φύγαμε.
Δεν κατάλαβα αν κέρδισα, αλλά τράβηξα αυτή:
"μοναΚΣά" |
από χιούμορ, καλά πάμε...
edit 7/12/13
Μια φίλη έστειλε μήνυμα με εναλλακτικό τίτλο:
"Θάρρος"
σωστή!
edit 7/12/13
Μια φίλη έστειλε μήνυμα με εναλλακτικό τίτλο:
"Θάρρος"
σωστή!
6 σχόλια:
Καλή φάση να βγείτε παρεούλα για στριτ φωτόγκραφι. (Άι μωρή Αμπζ, που ξέρεις και από στριτ φωτόγκραφι!)
Μόνο αυτή έβγαλες; Ή μόνο αυτή ανέβασες; Ανεβάστε κι αλλες!
Σούπερ θέμα η μονακσά, βρίσκεις κάμποση στους δρόμους. Ευτυχία όμως...
Τι σημαίνει "σχεδόν μπαλέτο"; Μήπως μαθήματα παροδοσιακών χορών;
Που λες Αμπζ, με έψησε μέχρι να τον κάνω να σηκώνει τη μηχανή του φάτσα κάρτα και να τραβάει ότι του κάνει εντύπωση.
Στο διαγωνισμό μοναξιά, εγώ κατέθεσα μια φωτό με ένα μόνο και παντέρημο διπλωμένο πουκάμισο στην από σπόντα μινιμαλιστική βιτρίνα ενός καταστήματος. Και έχασα (η αξιοπιστία του κριτή Νεκ βέβαια ελέγχεται).
Μάλλον ο Τσόκο προτιμάει landscape καταστάσεις.
"Η μοναξιά του λευκού κολάρου" η δική σου. Τέτοιος συνειρμός μού 'σκασε όπως τη φαντάστηκα.
Μόνο αυτή βλεπόταν.
Αίσχος θέμα η μοναξιά αλλά περισσότερα θα σου πω αφού κερδίσω τη μηχανή στον διαγωνισμό.
Ρε πολύ ωραία η φωτογραφία. Κοφτερό μάτι!
Τα'χω πει ξανά, είμαι μαλωμένος με τη φωτογραφία δρόμου. Μου λείπει αυτό το νεύρο να σηκώσω τη μηχανή. Να το παραδεχτώ όμως ότι χτες έκανα το πρώτο βήμα: εκεί που περίμενα να περάσω μια διάβαση, τσουπ ένας τύπος μου κολλάει τη μηχανή του στα μούτρα και τραβάει!
ΥΓ. Εγώ στα τζόκερ έβαζα αριθμούς Fibonacci ή 1,2,3,4,5 και τζόκερ το 6. Μάλιστα, ένας υποψήφιος διδάκτωρ φυσικής με μάλωνε λέγοντας ότι αυτά τα νούμερα αποκλείεται να πέσουν. Μάλιστα.
Θενκς.
Εγώ κολώνω όταν με βλέπουν. Γι αυτο τραβιέμαι στις ερημιές και τραβάω τοπία με το πάσο μου.
Εξασκούμαι όμως - που θα μου πάει.
Να του ζητήσεις δικαιώματα του τύπου.
Σήμερα ξαναπαίξαμε. Ακόμα Ελλάδα είμαι.
Δημοσίευση σχολίου