Type it κι ας πέσει χάμω.

"Εχεις πολύ καιρό να γράψεις κάτι..." μου είπε το φιλαράκι.

"Τι να γράψω;" του απάντησα, "είχα υποσχεθεί να μην γκρινιάξω εδώ και έτσι όπως σβουρνάνε όλα γύρω μου και μέσα μου, το μόνο που δεν θέλω είναι να τα σκέφτομαι κι εδώ μέσα."

Το δέχθηκε σκεφτικός, βλέποντας με να τραβάω απολαυστικές τζούρες Golden Virginia ενώ αυτός το έχει κόψει κάνα τετράμηνο τώρα. Χαχαχα, μη σκας φίλε - έρχεται κι η σειρά μου.

(ξέχασα ένα πακέτο σπίτι σου, κανόνισε... το έχω ζυγισμένο)

Συνταγές έχω καιρό να γράψω, γιατί δεν έχω χρόνο να παίζω στην κουζίνα μου πια. Το ψυγείο κάνει ηχώ πλέον, το χειροποίητο πέστο που φυλάω στην κατάψυξη έχει σχεδόν τελειώσει, έχω 3-4 κιλά πορτοκάλια, κάνα κιλό μήλα, μισό γάλα που λήγει αύριο, μια πορτοκαλάδα που λήγει μεθαύριο, ένα σαλάμι λευκάδος Δελημάρη εκτάκτου ανάγκης και τρία αυγά σφιχτά.
Θα μπορούσα να φτιάξω μάλλον αυγά ποσέ βρασμένα σε πορτοκαλάδα με σαλάμι και μήλα στο φούρνο και να τα εκθειάζω, αλλά καλύτερα όχι.

Εκδρομές κατάφερα να πάω την Καθ. Δευτέρα στην Ηπειρο, αλλά ούτε ταραμά έφαγα ούτε καλαμαράκια, ούτε χαρταετό είδα - πόσο μάλλον να πετάξω - ούτε καρναβάλι είδα, ούτε τζαμάλες να καίνε στις γειτονιές.
Κατάφερα μια φανταστική τούμπα σε κάτι σκάλες που με παιδεύει ακόμα με ακτινογραφίες και απόσήμερα και με αξονικές, αλλά επίσης έπαιξα μουσικές με φίλους γελαστους, με κιθάρες και φυσαρμόνικες με τουμπερλέκια και ντέφια όλα τα γνωστά παρείστικα μέχρι που αρχίσαμε να τζαμάρουμε με παραδοσιακά όπως το ρόιδο μου κόκκινο, ή τη πικροδάφνη σε σκά, σε ροκεντρολ, κλπ. Γέλιο μπόλικο και αποτέλεσμα άψογο. Κρίμα που η ηχογράφηση του Νόκια ήταν άχρηστη τελικά. Δεν θα ντρεπόμουν καθόλου να το παίζω σε κόσμο. Τόσο καλό, ναι!

Για τη δουλειά δεν το συζητάω - παράνοια και αλαλούμ όπως τα περισσότερα γύρω μου. Τουλάχιστον όμως στα υπόλοιπα ψηφίζεις άλλον και ελπίζεις ενώ εκεί ή μένεις και τον πίνεις ή φεύγεις νύχτα. Θα δείξει.

Το κορίτσι άψογο, αλλά πήζει κι αυτό εξίσου για να μην πω χειρότερα. Αποτέλεσμα αυτού είναι να ευχαριστιόμαστε την παρέα μας κάθε τρεις εβδομάδες περίπου σε καμιά βόλτα, αλλά και στο ενδιάμεσο να φιλοσοφούμε τα περί ζωής, ευτυχίας και μέλλοντος. Βέβαια οι φιλοσοφίες αρχίζουν κατά τις εντεκάμιση, τη στιγμή που λέω "ε να πηγαίνω τώρα σιγά σιγά να ξεκουραστώ και λίγο" (εννοώντας βέβαια "έχω κολλήσει σε μια γαμημένη πίστα στο call of duty που την παλεύω τρεις μέρες.) αλλά χαλάλι της. Πάντα πάμε ένα βήμα μπρος. Προς τα που δεν ξέρω, αλλά τουλάχιστον μπρος.
Για να καταλάβετε, είναι Παρασκευή και μόλις πήρε τηλ. ότι σχόλασε. Ωρα 21:05 - ως συνήθως. Από τις 07:30. Βαστάτε παλικάρια!

Αυτά για την ώρα, υπόσχομαι καλύτερες μέρες κι εσείς δείτε το παρακάτω που έχει και μουσικάρα.


Nuit Blanche from Spy Films on Vimeo.