'Οταν - Τότε

Οταν οι δεκατρείς ώρες γραφείου σου φαίνονται δύο, όταν μπαίνεις μητινγκ ρουμ στις δέκα και βγαίνεις στις έξι, όταν αρχίζουν να τρίζουν καρέκλες, να κυλάνε κεφάλια, να γλύφουν οι γλώσσες, οταν οι εφιάλτες έχουν θέμα την ανασφάλεια, όταν τα μαχαίρια είναι συχνότερα από τα βλέμματα που ανταλλάσεις, όταν τα μπαλάκια έχουν καλύψει ακόμα και το έδαφος, όταν τα μαιλ έρχονται πιο γρήγορα από όσο μπορείς να τα διαβάσεις στα πεταχτά, όταν δεν προλαβαίνεις να βάλεις καφέ, όταν ξεχνάς τι ήθελες να πεις στον απέναντι σου, όταν βρίσκεσαι όρθιος με ένα άδειο ποτήρι στο χέρι και αναρωτιέσαι τι ήθελες, όταν δεν προλαβαίνεις να φας, όταν σε πονάει το στομάχι ενώ δεν σε έχει πονέσει ποτέ, όταν δεν έχεις καν κουράγιο για φίλους, σχέσεις, οικογένεια αλλά και για τον εαυτό σου τον ίδιο, όταν όλες οι κουβέντες με όλους καταλήγουν διαγωνισμός γκρίνιας και μιζέριας, όταν αυτό το πράμα δεν είναι η πρώτη φορά που σου συμβαίνει αλλα είναι η χειρότερη από όλες,

τότε αναγκαστικά ψάχνεις να μεταφερθείς κάπου που να υπάρχει μέρα και νύχτα, να υπάρχει μεσημέρι και δειλινό, να υπάρχει χρόνος να παρατηρείς τα σύννεφα, το πράσινο, τα μυρμήγκια, να χαιδέψεις ένα σκύλο, να φας ένα παγωτό στο περίπτερο, να πιεις ένα καφέ, να φας και να παρατηρείς τις γεύσεις, να αράξεις στο μπαλκόνι, να έχεις καθαρό μυαλό, να εκτιμήσεις έναν άνθρωπο, να πας μια βόλτα με τα πόδια και να παρατηρείς γύρω σου, να μοιραστείς μια αγκαλιά και ένα φιλί, να αγαπήσεις, να κοιμηθείς ήρεμος, να ξυπνήσεις ήρεμος και να παραμείνεις ήρεμος, να ακούσεις μουσική και να διαβάζεις στίχους, να καπνίζεις για τη γεύση και το άρωμα, να διαβάζεις ένα βιβλίο σε βάθος, να πας σε νέα μέρη, να γνωρίσεις ανθρώπους, να έχεις χώρο για νέα πράματα, να πιεις και να απολαύσεις μια κρύα μπύρα, να δεις μια ταινία και να την παρακολουθείς κι όλας, να έχεις μυαλό για σχέδια και κουράγιο να τα υλοποιείς μα πάνω από όλα: να είσαι άνθρωπος!

"Όταν είσαι λυπημένος, κοίταξε ξανά μέσα στην καρδιά σου και θα δεις ότι πραγματικά κλαις για εκείνο που υπήρξε η χαρά σου" - Χαλίλ Γκιμπράν