Ονειρο θερινής νυκτός.

Ημουν -λέει- σε κάτι λιβάδια.
Απέραντες εκτάσεις με μεγάλα κτίρια σαν αποθήκες.

Φόραγα αλεξίπτωτο.
Ανέβαινα σε ένα αεροπλάνο μαζί με άλλους, πήδαγα, προσγειωνόμουν, ξανανέβαινα, ξαναπήδαγα και ξανά μανά.

Δεν με έβλεπα να πηδάω, παρά μόνο όσο ήμουν στο έδαφος, με εξαίρεση μία φορά που ενώ απείχα κάτω από 40 μέτρα από το έδαφος, άρχισα να μπλέκομαι με κάτι καλώδια της ΔΕΗ απο πυλώνες