Κουμκουάτ 2012 - Reloaded.

Μετά το περσινο με τα κουμκουάτ, αποφάσισα φέτος να μην κάνω γλυκό, αφού ακόμα έχω από το περσινό, αλλά να κάνω λικέρ.

Στο κάτω κάτω, όλοι πάντα το τιμούν. (λες κι έχει λιγότερη ζάχαρη από το γλυκό, τέλος πάντων...)

Λοιπόν:
1 κιλό κουμκουάτ του γείτονα κομμένα στη μέση. (ωρίμασαν πρόωρα είναι η αλήθεια, και ήταν και μεγαλύτερα από τα περσινά του Ν.)
Αλλο τόσο ζάχαρη.
Οσο πάρει τσίπουρο. Εγώ είχα ένα ωραίο καμπερνέ από το Καλπάκι.
Δύο μήνες σε κλειστό γυάλινο βάζο, στο παράθυρο.
Που και που κούνημα και σε καμιά βδομάδα θα λιώσει η ζάχαρη.

Εδώ υπάρχει μεγάλη φιλολογία, για το πόσο ζάχαρη, αν το βάζο θα είναι κλειστό, και αν το βάζο θα είναι μέσα, έξω, στον ήλιο ή στη σκιά.
Κάποια μέρα θα λύσω το μυστήριο αμετάκλητα και επιστημονικά.
Μέχρι τότε θα κάνω ότι με βολεύει και δουλεύει, δηλαδή ότι διαβάζεις.

Λοιπόν, δυο μήνες μετά, (σήμερα το πρωί) το άνοιξα.
Το άφησα να στραγγίξει σε σουρωτήρι όσο έλειπα.
Οταν γύρισα το σόυρωσα σε μονό τουλπάνι (έχω από τα τυριά) και μετά σε διπλό, για να καθαρίσει.
Δοκίμασα να το περάσω κι από χάρτινο φίλτρο του καφέ, αλλά θα τελείωνα τον Απρίλιο, οπότε το σχέδιο εγκαταλείφθη στα μισά.

Ετοιμο1
Εφιαλωθηκε  σε ένα ωραιομ μκπουκάλι ντιζάιν και ένα ακόμα από βοτκα.

Εβαλα να δοκθμαςψ και απ΄΄σο ήποα μέχι στγ΄ς λεω με σογιυρια ιτι παειπολύμ ε μαυρησο κολατα.
ειαι γματο λεεμ ουουουουιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι

Υφ: αυτοτοφλωρο τον γκραμαρνιέ τον εχω οτιωραθελωποειτε το.υ