Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Που να στα λέω...


Μου φτάσανε οριακά τα βρακιά γιατί έπεσε παράταση, βλέπεις άπλετος χρόνος, βροχή έχει πέσει, τα φύλλα ξερά.



Και σκυλιά με κυνηγήσανε ενώ έτρεχα, και πρωτόγνωρες διάρροιες είχα - πέντε κιλά κάτω από αφυδάτωση κι ακόμα δεν έχω συνέλθει και όσο γι' αυτό με το κρύο που σκοτώνει τα μικρόβια δεν παίζει, τουλάχιστον όχι μέχρι τους μείον εννιά - και σούπερ χλιδάτη οινογνωσία κρασιών του Καριπίδη και πάπια με πορτοκάλια και κάστανα και μήλα ψημένη στη μασίνα επί 5-6 ώρες, και χιόνια και πάγους και βροχές και χαλάζι και σκοποβολή με αεροβόλο με διόπτρα και ωραία καμπερνέ και ντεμπίνες και τσίπρα από ντεμπίνα και κουβέντες με μπαρμπάδες και μεζέδες και κουλουράκια και γέλια και χαμόγελα κι όνειρα και σχέδια ανάκατα με τα άγχη τις αγωνίες και τις κοσμογονίες του καθ' ενός και ιδέες πολλές, σενάρια πολλά και μερικές φωτογραφίες για να τα θυμάμαι όλα αυτά και να ταξιδεύει το μυαλό.
 
Αβάντι πόπολο:

Ξεκινάμε με αυτή, που είναι και η πρώτη χρονολογικά. 
Κάπου κοντά στα Μέγαρα, ένας ωραίος ουρανός, ένα κλικ εν κινήσει, και δεν ξέρω πόσο παρατηρητικός είσαι, αλλά ....


 ... τι πιθανότητες είχα να το φωτογραφίσω τυχαία;
Οχι πες...


Μετά είδα και το καλύτερο slipstreaming που έχει γίνει ποτέ. 
Κάθε λίγο και λιγάκι, όταν νόμιζε ότι είχε πάρει φόρα, έβγαινε για προσπέραση αλλά με το που ξεμύτιζε έμενε πενήντα μέτρα πίσω. 
Δεν μπορεί να ζει ακόμα.


Στα δεξιά μας βλέπουμε ένα υπέροχο ουράνιο τόξο, να σημαδεύει με την άκρη του κάποιο θησαυρό βυθισμένο στα νερά του Κορινθιακού.
(συγκινήθηκες; μπά...)
Εκείνη την ώρα έβρεχε με εφτά μποφώρ, σταμάτησα σε ένα σημείο με έργα και λάσπες, πήδηξα τις μπάρες, σκαρφάλωσα ένα λόφο μπάζα, τράβηξα φωτογραφίες και στο κατέβασμα είχε σταματήσει στο απέναντι ρεύμα το κίτρινο βανάκι της συντήρησης του αυτοκινητοδρόμου (του ποιού;;;) του οποίου ο φωσφορούχος οδηγός με ρώταγε με νοήματα αν είμαι καλά, αν έχω πρόβλημα κλπ. 
Ευρώπη γίναμε ρπμ...
(Τώρα;)


Αιτωλικό κάτω - Σύννεφα πάνω.
Το νησάκι είναι τεχνητό καθώς ενώθηκαν με προσχώσεις 4-5 νησίδες. 
Οι μεζέδες της λιμνοθάλασσας είναι καταπληκτικοί -λένε- αλλά δεν κατάφερα ούτε αυτή τη φορά να τους τιμήσω.
Η μάλλον να με τιμήσουν.
Κύκνοι, Φλαμίνγκο κι Ερωδιοί τιμούν τους αιθέρες.


Αμβρακικός κόλπος.
Εχεις χαιρετίσματα από τον Σταμούλη τον Λοχία.


Καλωσόρισμα στα βουνά με χιονάκι για να περάσει γρήγορα το τζετ λαγκ.


Ψηλότερα είχε μπολικότερο και τα δυο πιτσιρίκια μου πόζαραν στα φώτα.


Το πούμα της κολάσεως έμεινε τελικά για ένα δευτερόλεπτο ακίνητο, καθώς είχε τρελαθεί να παίζει με το χιόνι.


Εκεί μου έσπασε το τριποδάκι.
Ψηλά στον ορίζοντα η ζώνη του Ορίωνα.
(Ορυζώνες δεν είχε.)


Ανθισμένο Ηλεκτροφόρο Ελατο


Κόλπο - αλλά δε μπορώ να σου πω αν δεν το τελειοποιήσω.
Είχε πολύ κρύο προφανώς.


 Αν ήμουν μαύρος πούμας, με τόσο κρύο θα άραζα κι εγώ στον ήλιο να φορτίσω ζέστη.
(όχι ότι δεν το κάνω δηλαδή)


Μια πάπια μα ποιά πάπια;
Μια πάπια με πορτοκάλι, μήλα και κάστανα, στη μασίνα.


"Μαίρη Κρίστμας άσπρο πούμα.
μου 'φαγες τις παντόφλες."
(παραδοσιακό Χαϊκού της I-pi-ru)


"Στη γη της πέτρας, στα βουνά του αγριόχοιρου και της αρκούδας, 
ο άνθρωπος επιβιώνει αρμονικά με τη φύση."
(μην ανησυχείς - κάνω πρόβες στις ατάκες για μια έκθεση. Θα δω πως θα νιώσω όταν τα ξαναδιαβάσω σε λίγο καιρό.)


Αυτό το Ford θα το ξαναφωτογραφίσω
αφού πρώτα καθαρίσω γύρω γύρω.
Είναι ή του '39 ή του '42 ή του '47 !!!


Αγριος αιμοβόρος δολοφονικός Ελληνικός Ποιμενικός...


... μάλλον διασταύρωση με χαλάκι, αφού οι γάτες κοιμούνται πάνω του το βράδυ για ζέστη.
Χωράνε και οι δύο παρεπιπτόντως.

Κράνα.
Λικέρ.


(Κάτσε να σκεφτώ ατάκα...)
"Πέτρες, ξύλα, ξερολιθιές, πλάκα.
Η φύση προστατεύει από τη φύση."
(βελτιώνομαι;)


Η αγαπημένη μου φωτό από αυτή τη παρτίδα με διαφορά.
Ατάκα:
"Σαν κύμα στην ακροθαλασσιά αποτραβιέται η πάχνη, 
αφήνοντας τον παγωμένο βυθό στη ζεστασιά του ήλιου."
(για τον πέουλο ή περνάει;)


Παμβώτιδα. (λίμνη Ιωαννίνων δηλαδή)
Δρομείς, περιπατητές, καφενεία και πίσω μου το Ιτς Καλέ, 
το κάστρο των Ιωαννίνων. 
Εκεί έζησε ο Αλή Πασάς το μεγάλο του έρωτα με την κυρά-Βασιλική, εκεί ερωτεύτηκε και την κυρά-Φροσύνη την ερωμένη του γιου του.
Ατάκα δεν έχει, αρκεί το πληροφοράκι.


"Το πέτρινο χωριό, καμουφλαρισμένο στο βουνό, ταμπουρωμένο από απειλές ανθρώπων και θεών. "
(μόλις μου υποκλίθηκα - έχω μέλλον τελικά)

Αυτά!
Κάθε σχόλιο για τις φωτό δεκτό.
Σορρυ και για τις ατάκες, ε;

Χρήσιμη πληροφορία της ημέρας:
Τα τσοπανόσκυλα και δη ο Ελληνικός Ποιμενικός, ειδικά εκείνος ο λευκός με μισό μαύρο μούτρο και ο άλλος ο καφετής που 'ναι και οι δύο στη στάνη μέσα στον κάμπο, τρέχουν και οι δύο με 45χλμ στο χαλαρό, μέχρι και 50 αμα τα πάρουν. Μετρημένα με το αυτοκίνητο.
Εγώ όταν τρέχω παω το πολύ με 18χλμ και μάλιστα για λίγο.
Το 'πιασες το υπονοούμενο;


9 σχόλια:

Δημήτρης είπε...

Άτιμε, ντροπή ρε! Έχε χάρη που αυτές τις μέρες είμαι κι εγώ σε φάση εορταστικών προετοιμασιών και τη γλυτώνεις.

Έχω κι εγώ κανονίσει για ένα πι πι το παπί, λέω να το κάνω με περτικάλες και δεντρολίβανο.

Ήθελα να το γράψω στο προηγούμενο ποστ, η δική μου φόρμουλα είναι ν+1 βρακιά. Δικαιώνομαι.

Οι φωτό ασχολίαστες. Παλιοβούνια.

AnD είπε...

Ax αυτός ο ταλαίπωρος με το μηχανάκι τι τράβηξε..
Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες σου. Για τις ατάκες μην αγχώνεσαι, θα σου βγουν αβίαστα.
Η δική μου αγαπημένη της παρτίδας είναι η λίμνη των Ιωαννίνων αλλά και εκείνη στην οποια φαίνονται τ'αστέρια. Πώς γίνεται να φαίνονται τ'αστέρια; Βέβαια στα χωριά που έχει σκοτάδι κι έναν ουρανό πεντακάθαρο μπορεί και να φαίνονται, πάντως όχι με τη δική μου μηχανή.
Πολύ ωραία είναι και εκείνη που επεξεργάστηκες με τις γαλάζιες πόρτες.
Αλλά κι ο σκύλος με τη γάτα στην πλάτη;; χιχχι
Τι καλός είναι...!

Καλημέρες!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Το τρακτέρ άπαιχτο. Στο λικέρ με τα κράνα τα πήρα στην ... κράνα. Για τον αγριόσκυλα, άσε, ξέρω. Κάποιον μου θυμίζει.

Αυτό με τα γκράφιτι στην Εθνική να το κοιτάξεις. Κι εγώ το ΄χω πάθει.

aris είπε...

Χαχα,το κλικ στα Μέγαρα είναι μια στο πόσο;;;Το μηχανάκι ντιπ μυαλό αλλά και η ατάκα του νταλικιέρη για τις ευχές όμως;Είναι αυτό που λέμε είδαν πολλά τα μάτια μου σε αυτό το ταξίδι.
Για τις φωτό συμφωνώ με το Δημήτρη.

fool είπε...

Προτιμώ "τα πιτσιρίκια με τα φώτα" και "εκεί που έσπασε το τριποδάκι". Το "σπασμένο τριποδάκι" δε, μου έδωσε έμπνευση.
Χρόνια πολλά τσόκο.

Chocorello είπε...

Χμμμ, 24 φωτό ήταν πολλές - το 'ξερα - αλλά είχα πάθει φωτοεπιδειξία.

Μήτσο, ρίξε πάπιες στο φούρνο. 180 και μετά γκάζωσε για πέτσα και το λεμόνι στο τέλος. Το σώβρακο είναι το δίκιο του τουρίστα.

Αντιγόνη, πάρε τη μηχανή σου, πήγαινε στα σκοτάδια, βάλτη ανάσκελα, γύρνα το κουμπί στο 'P' ή στο auto, απενεργοποίησε το φλας, και θα βγάλει αστέρια αν υπάρχουν. (μάλλον)

Σκύλε, το νου μας...

Αρη, παλιοβούνια όντως...

Vick, Χρόνια Πολλά ρε συ, κι εσύ κι ο κλέφτης, κι όλοι μας. Κι αστέρια και χιόνια και όχι σπασμένα τριποδάκια ούτε δεκανίκια.

http://youtu.be/UApUfDL0dck

Χρόνια Πολλά!

lemonostiftis είπε...

Χρόνια πολλά Τσόκο και φίλοι του Τσόκο.

Η φωτογραφία με τα κράνα είναι εντυπωσιακή, μου φερε στο μυαλό το εξώφυλλο ενός δίσκου, δε θυμάμαι καλά, νομίζω Alice in Chains ήταν. Αλλά θα ήθελα να πιω και το περιεχόμενο.

Δημήτρης είπε...

Τσόκο έχω μιλήσει με τον αρχι-σεφ μου στη Λυόν, με τον οποίο καταλήξαμε πως θα γίνει γεμιστή με καραμελωμένες πορτοκάλες συν πουρέ με σελινόριζα. Θα δώσω γενική σούμα των εχθροπραξιών με το πέρας των γιορτών.

Chocorello είπε...

Λεμ θενκς - θα σου κάνω του χρόνου κράνολικέρ...

Δημήτρη, πυρ κατά βούληση!