Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Παμ' παρακάτ'



Το πρωί του Σαββάτου -ας το πούμε πρωί δηλαδή- σκεφτόμουν ότι αν καταλάβαινα ή έστω πίστευα τους βιόρυθμους, θα μπορούσα ίσως να ερμηνεύσω αυτούς τους κύκλους της διάθεσης, τα πάνω κάτω των κουράγιων, τα πέρα δώθε της ψυχικής κούρασης, όλους αυτούς τους κύκλους εν πάσει περιπτώσει που μας ταλαιπωρούν και δεν κάνουν τη ζωή μας σταθερή και άχαρη σαν της λάμπας.

Για φαντάσου: άναψε σβήσε, άναψε σβήσε, και μετά πεθαίνεις.
Θέλει και λίγο ντιμάρισμα για ατμόσφαιρα...

Ομως δεν είμαι λάμπα και επίσης δεν ξέρω από βιόρυθμους.
Καταλάβαινα όμως, ότι κάτι είχε πάρει ήδη την ανιούσα.
Σου 'χει τύχει: απλά ξυπνάς μια μέρα με καλή -ή έστω καλύτερη- διάθεση; Αυτό!

Εκατσα στο γραφείο με τον καφέ μου, έκλεισα τη χρυσή ευκαιρία κι έκανα άκρη το φάκελο με τις εκτυπωμένες αγγελίες για σπίτια - είχα μπουχτίσει και χρειαζόμουν ένα διάλειμα από αυτόν τον βραχνά- κωλοβάρεσα λιγάκι στα ιντερνετς και στις μουσικές και μ' ένα τηλεφώνημα κανόνισα Σαββατιάτικο τρεξιματάκι στον Υμηττό.

Αυτή η ιστορία με το να βρω καινούργιο σπίτι, μου την είχε δώσει λίγο στα νεύρα, ειδικά όταν τελειώσαν οι αγγελίες στην περιοχή που ήθελα καθώς είχα συμπληρώσει άπειρες επισκέψεις σε σπίτια.
Πλάκα πλάκα, τηλεφώνησα σε καμιά 60αριά αγγελίες και είδα πάνω από 25 σπίτια.



Αλλά:
Το ένα τρίτο ήταν άθλια. Εντελώς άθλια. Είπαμε να ρίξουμε το κόστος, αλλά όχι κι έτσι...
Το άλλο τρίτο δεν χώραγε τα πράματα μου. Δεν χώραγε το ψυγείο ή το κρεββάτι ή το πλυντήριο ή και τα τρία.
Το τρίτο τρίτο ήταν εντάξει -δεν θα πέθαινε κανείς- αλλά το ένα χωρίς μπαλκόνι, το άλλο χωρίς ήλιο, άλλο χωρίς αέρα, άλλο χωρίς καβάτζα για τη μηχανή, άλλο εκτεθειμένο στην ταράτσα, όλα ναι μεν αλλά...

Παράξενο με ανέβαζα, βλαμένο με κατέβαζα, το συζήταγα με φίλους, τελικά ήταν με το μέρος μου, χρόνο είχα, κουράγιο δεν είχα πολύ, αλλά εντάξει...
Λίγο η απογοήτευση, λίγο η υπερβολική σκέψη, λίγο το άγνωστο σε σχέση με τα έξοδα και τα -μηδενικά προς το παρόν- έσοδα και καλώς ή κακώς μπούχτισα. Πάντως είχα βρει και δύο σπίτια που δεν απορρίπτονταν στεγνά σαν τα υπόλοιπα αλλά είχαν περάσει στη δεύτερη φάση, αυτή της εφεύρεσης προβλημάτων.
Δηλαδή φαίνεται να σου κάνει, αλλά έχεις μια ηλίθια (ή απολύτως χρήσιμη) αδράνεια που σε βάζει να βρεις κάποιο κουσούρι, ένα λόγο, μία αφορμή, ώστε να σχηματίσεις αρνητική γνώμη.
Για το ένα μάλιστα δεν μπορούσα να εφεύρω κανένα. Οπότε και το ζύμωνα στο μυαλό μου, ψάχνοντας.

Σε 10' λοιπόν είχα βάλει τα χωματερά μου τρεξιματικά τυρκουάζ/κίτρινα παπούτσια, το σεξουαλικό μου κολάν, τα αντιανεμικά μου εφαρμοστά ισοθερμικά, τις ειδικές κάλτσες που δεν βγάζω φουσκάλες και το σούπερ σκουφί που δεν ιδρώνω-δεν κρυώνω, κι έτσι ντυμένος σαν την Πάολα -αλλά αντρίκια: στα μαύρα-  πήρα τον αδερφό -μια από τα ίδια κι αυτός, αλλά εγώ είχα πιο ωραίο κολάν- και όπως πηγαίναμε για το βουνό, κάνω μια παράκαμψη για να του δείξω απ' έξω το επικρατέστερο μέχρι στιγμής σπίτι.

Οδηγώντας αργά σαν τους μαφιόζους απ' έξω, πετύχαμε ένα μάστορα που κουβάλαγε πλακάκια - ήξερα εγώ ότι αλλάζαν κάτι πλακάκια - "συγνώμη, φτιάχνετε το πατωμα στον δεύτερο;" , "ναι παιδιά" , "ν' ανέβουμε να το δούμε; είχα έρθει και χτες." , "ελάτε, είναι και η ιδιοκτήτρια εδώ", παρκάρω και σαν τις νεράιδες με τα κολάν πάμε στον μάστορα με τα πλακάκια και τα τσιμέντα. Δίπλα του μία ογκώδης αρχοντογυναίκα σαν τη Λωξάντρα μας κοιτάει χαμογελαστή (ήταν κοπλιμέντο αυτό) με ένα πολύ ωραίο χαμόγελο. (όπως κι αυτό, αλλά μπορεί και απλά να γέλαγε με την Πάολα)

"Είστε η κυρία Ιδιοκτήτρια;"
"Είστε ο κύριος Τσοκορέλος, που μιλήσαμε;"
(Ρόμπα σκέφτηκα.)
"Πέρναγα 'τυχαία' με τον αδερφό" - χάρηκα πολύ - παρομοίως- απ'έξω και μια που είστε εδώ...."

Εκτακτη η Κυρία και πολύ ωραία η προσωπική επαφή και για να μη στα πολυλογώ κι άλλο, με τις ευλογίες του αδερφού το καπάρωσα και τελείωσε κι αυτός ο βραχνάς, διαλύοντας ανησυχίες και σταματώντας πια τις αλχημείες για να μετατρέψω τον χρυσό σε προβλήματα.
Ενα βάρος 155 τόνων έφυγε από το στήθος μου, ένα καπάρο από την τσέπη μου και μόλις  στεγνώσουν τα πλακάκια και τα βαψίματα - κάπου μέσα στις γιορτές- θα γίνει κι η μετακόμιση.

'Αρα, μέχρι τότε ελεύθερος! Παντελώς, από οτιδήποτε και από τα πάντα!
Δηλαδή φουλάρω ρεζερβουάρ και πορτμπαγκάζ!

Πως είσαι, όταν σου φεύγει ένα βάρος με τον καλύτερο τρόπο;
Ετσι ανάλαφρος; Γεμάτος ενδορφίνες; (άντε πάλι...) χαμογελαστός, ξεκούραστος και μέσα στην ενέργεια;

Ε, μετά ανεβήκαμε και στο βουνό, ρίξαμε ένα δύσκολο και πανέμορφο δεκαράκι γύρω γύρω στην κορυφογραμμή του Υμηττού και ήρθαν οι ενδορφίνες του τρεξίματος να δέσουν με τις προηγούμενες, οπότε έπαθα overdose καλής διάθεσης και ακόμα δεν έχω συνέλθει.

Δεν το 'χω συνηθίσει κι όλας και με πειράζει...

 Πέρα δώθε- γύρω γύρω, λίγο αλλά απότομο. 

Highlight, το στρωτό μονοπάτι στην κόψη του Υμηττού...

...με αυτή την απεριόριστη θέα προς ανατολάς.


Αρα το νέο έτος καλωσορίζεται σε νέα έδρα, κοντά στον Υμηττό και κοντά σε δύο στάδια. 
(Εχει να πέσει πολύ φυσιοθεραπεία του χρόνου...)




Δύο έργα σεξ:

1) Οι επισκέψεις στα σπίτια. (είναι στο μοντάζ)
2) Η μετακόμιση (pre-production)


7 σχόλια:

Δημήτρης είπε...

Είδες το βουνό; Μέχρι και σπίτι σου βρίσκει! Άντε καλές βόλτες!

absentminded είπε...

Καινούργια πλακάκια, η σπιτονοικοκυρά Λωξάνδρα.. Όμορφα!
Καλή μετακόμιση!

Νεράιδες με κολάν; Τι παραμύθια διάβαζες εσύ; Στα δικά μου, τα πριγκιπόπουλα φορούσαν κολάν.

Unknown είπε...

Άρχισαν ήδη να αλλάζουν τα πράγματα! Χάρη στο μαγικό κολάν έγινε αυτό να ξέρεις! (Μήπως να πηγαίνεις έτσι και σε συνεντεύξεις;)

Καλημέρα!

elt είπε...

Άντε και καλή -νέα- αρχή....

Chocorello είπε...

Το βουνό καθαρίζει το μυαλό. Στάνταρ.

Το άλλο με το κολάν όμως, πρέπει να το παρακολουθώ σίγουρα. Μπορεί και να παίζει ρόλο.

Φχαριστώ άπαντες για τις ευχές, ε!

geobat είπε...

Το Σάββατο ήμουν και εγώ πάνω.Από Καρέα, Καλοπούλα, πάνω για άσφαλτο, έλεγα να φτάσω μέχρι ΟΤΕ αλλά οι αποθήκες είχαν αδειάσει. Πίσω για τυρόπιτα Καλοπούλα και τέλος στον Κουταλά. Την άλλη φορά αν δω άντρες με κολλάν θα χαιρετηθούμε. Καλές μετακομίσεις.

Chocorello είπε...

Φχαριστώ geobat - Ωραίος!
Δεν έχω ανέβει ποτέ ΟΤΕ, μου φαίνεται καλή ιδέα όμως αμα δεν ξυρίζει ψηλά.
Εγώ ξεκινάω λίγο πιο πάνω από τα νεκροταφεία του Χολαργού είτε για καλοπούλα από τη μπάρα - χώμα, είτε για Αη Γιάννη κυνηγό. Εχει να πέσει πολύ εξερεύνηση τώρα!
Καλά τρεχάματα!