Μωρή Κιτρέα η λεμονέα

Θυμάσαι τα χιλιάδες λεμόνια που είχα μαζέψει;

(η σωστή απάντηση είναι "όχι")

Τέλος πάντων, με όσα σώθηκαν έκανα κάνα δυο λίτρα συμπυκνωμένη λεμονάδα για τις κρύες νύχτες της άνοιξης. Λίγη με 50% ζάχαρη, λίγη με 20%, λίγη με 20% φρουκτόζη και λίγη ακόμα με 20% καφέ ζάχαρη ζαχαροκάλαμου.

Α! και λίγο λιμοντσέλο για να γουστάρω και κράτησα κι ένα σακουλάκι ξύΖμα στην κατάψυξη για καμιά λεμονόπιτα ή κάνα γιαουρτολέμονο.

(ε, ρε γλέντια...)

Αλλά δεν δίψαγα τελικά, μόνο πείναγα.

Οπότε τσάκωσα τρεις μπακαλιάρους κατέψ, τους τύλιξα ξεχωριστά σε λαδόκολα μαζί με δεντρολίβανο, κάπαρη, χοντρό αλάτι, μπούκοβο, ελαιόλαδο, πιπέρι και μια φέτα λεμόνι, του έριξα στους 200+ για μία ώρα όπως ήταν κατέψ. και μετά τους χάρηκα με λίγο λαδολέμονο και κάτι μαρουλοραπανάκια που είχα 'on the side' που λένε.

Εκκρεμεί επίσης να κάνω κι ένα ζελέ λεμόνι με τα παραπάνω μίγματα, αλλά το φυλάω για καμιά δημιουργική αυπνία.

Υ.Γ.
Το ξύΖμα (το σωστό, το βιολογικό, το αγνό) το απλώνουν στο ταψί, το 'ψήνουν' στους 70 καμια δυο μέρες να ξεραθεί και το φυλάνε σε βαζάκι. Μόλις υγρανθεί σκάνε όλα του τα αρώματα, μόνο που εγώ ξεχάστηκα και το βαλα ζκατάπξ.