Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Ανοιξα τα φτερά μου και πέταξα

                                         στον κάδο 8 αυγά, 1 κεφάλι ανθότυρο, 1 ποτήρι μέλι, 1,5 ποτήρι ζάχαρη, μερικά κιλοβάτ ρεύματος και μερικά λίτρα νερό για τα πλυσίματα, χάρη στον Μαμαλάκη και την βρωμοσυνταγή του για Σιφνέικη Μελόπιτα.

Η παταγοδέστερη μαγειρική αποτυχία μου, κατέστρεψε αρκετά που θα έθρεφαν και θα έπλεναν μια αφρικανική οικογένεια για κάνα μήνα (λέμε τώρα) μπορεί και παραπάνω. (ξαναλέμε)

Ευτυχώς η ανοιχτή πρόσκληση δεν απέδωσε, κι έτσι γλίτωσα τη ξεφτίλα.



8 σχόλια:

Δημήτρης είπε...

Έτσι είναι. Κι εγώ μαγειρεύω συχνά και αρκετά καλά μπορώ να πω. Όταν όμως η αποτυχία χτυπάει την πόρτα είναι παταγώδης!

lemonostiftis είπε...

Κρίμα που δεν καταφέρουμε να έρθουμε. Μπορεί μελόπιτα να μην τρώγαμε αλλά σίγουρα θα σε παρηγορούσαμε ως καλοί φίλοι.

Chocorello είπε...

Δεν θέλω παρηγοριά - αυγά θέλω.

Δημήτρη: Εμπρός για νέους και μεγαλύτερους μαγειρικούς κόλαφους. Πως αλλιώς;;;

Δημήτρης είπε...

Είναι άλλωστε γνωστό: Αν δε σπάσεις αυγά, μελόπιτα δεν κάνεις!

absentminded είπε...

Ξέρεις ποια ατάκα κολλάει εδώ, ε; Συμβαίνει σε όλους.

Μα καλά, δεν τρωγόταν κάπως, στη μορφή που πρόκυψε η "γλυκιά καταστροφή", όπως θα έλεγε ο Παρλιάρος, και την πέταξες;

Πάντως, πολλά αβγά! Φουλ στη χοληστερίνη!

Chocorello είπε...

χάλια σου λέω... κάτι σε "γλυκιά αυγουλίλα" (<- δεν το έχω ξαναδει γραμμένο!) που θύμιζε αποτυχημένο χτυπητό αυγό μαμάς. 1000 φορές να παίζω με σοκολάτες. Ορκίζομαι.

AnD είπε...

χιχιχι
Έκανα κι εγώ τελευταία φέτα ψητή μέσα σε φύλλο σφολιάτας με μέλι και σουσάμι στο τηγάνι.
Μάλλον δεν έβαλα πολύ λάδι.
Κάηκε το έξω φύλλο, τα μέσα έμειναν ωμά. Κάηκε και η σπάτουλα, μύριζε και το σπίτι καμμένο για κανά δυο μέρες.
Το έφαγα όμως! χααχαχ

Κι αυτά τα ρεβύθια που τόσο μ'αρέσουν πάντα στραγάλια τα τρώω τελικά..!
Καλημέρα!

Chocorello είπε...

Ρεβύθι (και όσπρια) = βράσιμο χωρίς καθόλου αλάτι.
Καθόλου.