Ποτέ δεν μπόρεσα να εκτιμήσω αυτή τη φουρνιά γκρουπ όπως οι Smiths και οι Cure, που χαρακτήρισε εκείνη τη δεκαετία.
Προσπάθησα αλλά δεν.
Ούτε αυτά, ούτε τη μόδα τους. Ούτε καν οι γκόμενες φανς δεν μου άρεσαν για να πεις ότι θα παρασυρόμουν.
Με ενοχλεί ο ήχος τους, πως το λένε; Κλάμα, γκρίνια και μαυρίλα.
Μέχρις ότου έπεσα πάνω σε αυτό, που μου άρεσε.
Οχι γιατί αλλάζει κάτι με τη drag queen, αλλά μάλλον γιατί μεγάλωσα.
Πάρ'το πριν αλλάξω γνώμη:
3 σχόλια:
Φωνές σαν του Morrissey πάντως δεν βγαίνουν συχνά η αλήθεια είναι.
Τώρα άσχετο, αλλά η Lana θεωρείται ανερχόμενο αστέρι κι αν δεν τη φάει η μαρμάγκα όπως άλλες πολλές, θα δώσει στη μουσική. Πάρε κι ένα dub mix με τα φωνητικά της Lana, γιατί σήμερα παίζει και meeting of styles και θέλω να "μπω στο πνεύμα".
http://www.youtube.com/watch?v=awaz1aNTNL8
ίντρεστινγκ... :-)
Ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξεις γνώμη.
Δημοσίευση σχολίου