1059

Οσα τα χιλιόμετρα πήγαινε - έλα, τόσο και το υψόμετρο του προορισμού του τριημέρου.
1059.

Πάντα το γουστάρω -ειδικά αυτό- το ταξίδι, πάντα με ξεπλένει, πάντα θέλω να μην σταματήσει και πάντα προτιμάω να ταξιδεύω μόνος.
Μουσική ότι γουστάρω, στάσεις όπου γουστάρω για όσο γουστάρω, πικνικ εξαιρετικό πάντα - γιατί με πάω στα καλύτερα, τελευταία πήρα τάπερ και φρούτα, ψάξιμο δεξιά αριστερά της διαδρομής σε "ύποπτες" ταμπέλες και σημεία, κλπ, κλασσικές επισκέψεις σε κρυφά εκκλησάκια, ποτάμια, λίμνες, πηγές, θέες και πάντα προκύπτει μια καινούργια ιδέα-"υποχρέωση" για την επόμενη επανάληψη του ταξιδιού.
Ενας στόχος είναι το σπήλαιο της Θεόπετρας και λίγο τρεξιματάκι γύρω γύρω τα Μετέωρα, αρκεί να είναι δειλινό ή χάραμα λόγω ζέστης. Κι επειδή το ξύπνημα δεν είναι φίλος, θα είναι βράδυ και μετά τα κοψίδια θα είναι πολλά και ντόπια και οι μπύρες κρύες και η δροσερή νύχτα θα με βρει στο κάμπινγκ κάτω από τα βράχια όπως παλιά.

Πάρα πολύ ωραία περνάω μόνος μου, λοιπόν...



Στο γνώριμο πλέον ταξίδι, πάντα έχω άπλετο χρόνο να σκεφτώ ότι μαλακία μπορεί να επεξεργαστεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος, κάνοντας έτσι χείριστη χρήση του δικού μου.

Μόνο που να: καμιά φορά από την πολύ ελευθερία σκέψης και χρόνου, αρχίζει το μυαλό - από μόνο του, εγώ δεν κάνω τίποτα - να περιπλανιέται σε κάτι παρελθοντικά σκουπίδια, να αναλύει τα αναλλοίωτα για πολλοστή φορά και - το χειρότερο όλου του σύμπαντος: να προβλέπει το μέλλον, με σιγουριά και συνέπεια προεκλογικού λόγου. Αλλα 'ντ' άλλα.

Περαιτέρω ανάλυση δεν έχει.
(γιατί είμαι ο Χούλκ)

Κάπως αλλιώς ήθελα να το τελειώσω για να σου πω και τα καλά νέα που αναιρούν τα παραπάνω, αλλά έχω να παίξω και call of duty, οπότε η συνέχεια άλλη φορά.

Υ.Γ. είχε ένα φεγγάρι σήμερα... πσσσσςςς