Batman's Nuclear Attack

Λοιπόν στο Batman που είδα πρόσφατα (The Dark Knight Rises) παίζει μια ατομική βόμβα 4 μεγατόνων, που ο μπαρμαν τελικά απομακρύνει από το Gotham city και την πάει παραπέρα και σκάει πάνω από τη θάλασσα και σώζεται η πόλη...

Αυτό το πράμα, έχει σηκώσει άπειρες συζητήσεις σχετικά με την αληθοφάνεια (?!?!) του έργου, όπως και όλες οι σκηνές άλλωστε. Πρώτη μου φορά πήρα χαμπάρι να γίνεται τόσος ντόρος για την αληθοφάνεια του μπατμαν. Μάλλον τελικά έχουν λυθεί όλα τα άλλα μας προβλήματα και ασχολούμαστε με αυτό.

Υποστηρίζουν λοιπόν ότι η ατομική βόμβα δεν είχε απομακρυνθεί αρκετά πριν εκραγεί και κανονικά θα έπρεπε το Gotham city να γίνει σκόνη. Αυτό.

Μάλιστα επιστρατεύτηκε και ένας simulator εκρήξεων με απεικόνιση πάνω στο google maps και υπολογισμούς των εκρήξεων και της δομικής ζημιάς που προκαλούν σε κτιριακές κατασκευές. Δεν υπολογίζει όμως ζημιές από θερμικό κύμα, θάνατους από ακτινοβολία, θραύσματα, κλπ κλπ.

(περίμενε - μη βιάζεσαι...)

Αναρρωτήθηκα λοιπόν, πόσο πρόβλημα θα είχαμε αν μας έριχναν εμάς - εδώ στην Αθήνα - μία βόμβα τεσσάρων μεγατόνων σαν αυτή που μετέφερε ο μπαρμαν.
Σε τι έκταση θα έφταναν οι ζημιές αν χρησιμοποιούσα τον ίδιο simulator;

Κατ' αρχάς η ζημιές χωρίζονται στις ζώνες που βλέπεις, ανάλογα με τη ζημιά:

15 psi 

Complete destruction of reinforced concrete structures, such as skyscrapers, will occur within this ring. Between 7 psi and 15 psi, there will be severe to total damage to these types of structures.
7 psi 

Severe damage to complete destruction of reinforced concrete structures, such as skyscrapers, will occur within this ring.
5 psi 

Complete destruction of ordinary houses, and moderate to severe damage to reinforced concrete structures, will occur within this ring.
2 psi 

Severe damage to ordinary houses, and light to moderate damage to reinforced concrete structures, will occur within this ring.
1 psi 

Light damage to all structures, and light to moderate damage to ordinary houses, will occur within this ring.

Υποθέτω λοιπόν, ότι δεν θα μείνει ζωντανός κανείς απολύτως μέσα σε αυτές τις ζώνες και πιθανότατα και αρκετά παραέξω. Θραύσματα, θερμότητα, φωτιές, ακτινοβολία, θα ολοκληρώσουν το φεστιβάλ.

Shall we?

Εκταση ζημιάς αμα φάμε βόμβα σαν του Gotham City

4 Μεγατόνοι.

Μακελειό.

Αλλο τώρα:

Εκταση ζημιάς αμα φάμε βόμβα σαν της Χιροσίμα.

16 Μεγατόνοι.

Τον ρούλο το λεκανοπεδιάκι...

Εκταση ζημιάς αμα φάμε βόμβα σαν του Ναγκασάκι.

21 Μεγατόνοι.

"Γυναίκα, κλείσε και τα παντζούρια..."

Κι αμα φάμε τη μεγαλύτερη βόμβα που φτιάχτηκε ποτέ, 

τη βόμβα Τσάρο

50 μεγατόνων;

Εδώ εκτός από το κλίμα, άλλαξε η κλίμακα για να χωράνε οι ζώνες,

 καθώς μας φάγανε από Αίγινα μέχρι το Μαρμάρι, κι από Σούνιο μέχρι Θίσβη.

Ωραία περάσαμε και σήμερα,

αν έχεις κάνα γνωστό ρίχτου μια μικρή στο παρακάτω λινκ.

http://meyerweb.com/eric/tools/gmap/hydesim.html

μόνο πρόσεχε.

Μπάτμαν

Ακόμα και τώρα - που έχω κλείσει τα 29 (στο δεκαεξαδικό, ε;) - βγαίνοντας από την αίθουσα μετά από μια ταινία δράσης, πάντα νιώθω λίγο σούπερμαν, λίγο καμπόης, λίγο μπρους γουίλις, άντε και λίγο φορεστ γκαμπ.

Οχι για πολύ όμως - μέχρι να πάω στο μηχανάκι και να οδηγήσω λίγα μέτρα ή μέχρι να σβήσουν οι αναλύσεις του έργου μέσα στα χασμουρητά.

Αρκετά για να κάνει το σινεμά, αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει - σε εμένα τουλάχιστον.

Χτες όμως βγαίνοντας από το Βίλατζ, δεν ένιωσα μπάρμαν.
Ούτε λίγο.
Ούτε καν μπόρεσα να απομονώσω μία αγαπημένη σκηνή.

Και το χειρότερο όλων ήταν ότι το μοτοσακό του μπάρμαν είναι αίσχος. Οι αναρτήσεις του είναι κούτσουρα και με αυτά τα λάστιχα δεν στρίβει με τίποτα. Επίσης έτσι ξαπλωτός που κάθεται είναι χειρότερα κι από χάρλεϊ. Μαλλον γι αυτό την έδωσε στο φίδι με το κολάν, και εκείνος πήρε το ιπτάμενο. Ασε που οι κακοί σκάσαν μύτη με μπεμβέδες και μου φεύγανε τα νάτσος.

Βάλε ένα τελευταίο ρε μπάρμαν.

Κι άλλες σπείρες.

Τόσος καιρός πέρασε κι η συναδέλφισσα, επιμένει.
Μου το ξανάπε χτες, γελώντας πονηρά, αλλά πήρα ένα μήνα παράταση.
Μιλάμε για Ιούλιο πλέον.
Νταξ, ψύχραιμος και μάλιστα αυτή τη φορά, πήρα και τις φωτοτυπίες φεύγοντας.

Στο θέμα μας:

Την θυμάσαι αυτή μου τη φωτό;

("καταπληκτική, ξέρω...  ωωω μα τα παραλέτε... σωπάστε τώρα, υπερβάλλετε, μα μην επιμένετε, χεχεχε πως τα λετε, όχι όχι, δεν το δέχομαι, ενταξει ίσως λίγο, καλή, ας πουμε απλά καλή, ναι κι ο θεός καλή δουλειά έκανε που λεμε, χαχα, ναι αστειεύομαι, λίγο όμως.")

1

Κάτι ωραίο έχουν οι σπείρες τελικά.

Ειδικά όταν σχηματίζονται από σκαλοπάτια.
Αυτό το βάθος κάπου πάει,
από κάπου έρχεται και κάπου δείχνει,
σε ποιά άκρη είσαι ούτε που ξέρεις.
Ούτε πάνω, ούτε κάτω.
Το μόνο που μετράει είναι το κέντρο.

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

ούτε καν είκοσι...

Η Σπείρα του Αρχιμήδη είναι η σπειροειδής καμπύλη της οποίας χαρακτηριστικό είναι ότι η απόσταση μεταξύ δύο διαδοχικών περιελίξεων παραμένει σταθερή. Ονομάζεται και επίπεδη έλικα.

Τα σημεία της καμπύλης παράγονται από ένα σημείο το οποίο κινείται με σταθερή ταχύτητα πάνω σε μια ευθεία η οποία περιστρέφεται με σταθερή γωνιακή ταχύτητα.

Ο μαθηματικός τύπος, σε πολικές συντεταγμένες, που δίνει την καμπύλη αυτή είναι: , όπου α και β είναι πραγματικοί αριθμοί. Αλλαγή στο α περιστρέφει την σπείρα, ενώ το β καθορίζει την απόσταση μεταξύ δύο διαδοχικών περιελίξεων.

Ο Αρχιμήδης μελέτησε με μεγάλη λεπτομέρεια τις ιδιότητες της επίπεδης έλικας στο έργο του «Περί Ελίκων». Με την έλικα αυτή κατάφερε να τετραγωνίσει τον κύκλο, παρακάμπτοντας δηλαδή την "αυστηρή κατασκευή" με μόνο διαβήτη, κανόνα. Αν και το περιέγραψε πρώτος, φαίνεται ότι το σχήμα αυτό ήταν γνωστό από τα προϊστορικά χρόνια καθώς εντοπίστηκε στην τοιχογραφία με τις πολύχρωμες σπείρες που βρέθηκε στο κτίριο Ξεστή 3, στον προϊστορικό οικισμό του Ακρωτηρίου της Σαντορίνης.[1][2]

πηγή: βικιπαίδεια

Υ.Γ. Ενα σωστό σχόλιο θα ήταν: "Τσοκορέλε από όλες αυτές τις φωτογραφίες με σπειροειδείς σκάλες η πιο ωραία από όλες, όλων, των πάντων, πανταχώθεν, είναι η δική σου η πρώτη, η φανταστική, το νούμερο 1, ψυχή τε και σώματι, θεός φυλάξοι."
Μια ιδέα είπα, αλλά για να δεις ότι είμαι δίκαιος, αυτοεξαιρούμαι και ψηφίζω το 8, με αναπληρωματική σταρ Ελλάς το 18.

Αντρικός Θρήνος

Οι Νεοζηλανδοί στρατιώτες έχασαν τρεις συντρόφους στο Αφγανιστάν.

Τους αποχαιρετούν χορεύοντας Haka.

Haka is used throughout New Zealand by many, not only Māori, to demonstrate their collective thoughts. There is a haka for each of the Services, as well as the Defence Force. Units with the NZ Army have their own haka. This video shows the soldiers of 2/1 RNZIR Battalion performing their Unit haka, powerfully acknowledging the lives and feats of their fallen comrades as they come onto the Unit's parade ground. It is also an emotive farewell for they will leave via the waharoa (the carved entrance way) for the very last time.

Haka --sometimes termed a posture dance could also be described as a chant with actions. There are various forms of haka; some with weapons some without, some have set actions others may be 'free style.' Haka is used by Māori (indigenous people of New Zealand) for a myriad of reasons; to challenge or express defiance or contempt, to demonstrate approval or appreciation, to encourage or to discourage, to acknowledge feats and achievements, to welcome, to farewell, as an expression of pride, happiness or sorrow. There is almost no inappropriate occasion for haka; it is an outward display of inner thoughts and emotions. Within the context of an occasion it is abundantly clear which emotion is being expressed.

Very clear - thank you very much.

Αντε να ξε-ανατριχιάσω τώρα...

Πυκνιοί Καπνιοί

Από τη φωτιά του Σαββάτου στις Αφίδνες.

Είναι καλή μου είπαν στο fb, 

αλλά εμένα μου φαίνεται σα να φωτογραφίζεις σε νεκροταφείο.

Κανονικά θέλει κι ένα χαϊκού τώρα, αλλά δε μου 'ρχεται....

έχω όμως Xaxakes!
(πέτυχα τρία γράμματα)

Εχω και γιαουρτογλυκό όπως το λένε τα ρεστοράντς που στο κερνάνε με ύφος λες και ανοίγαν φύλλα μπακλαβά όλο το βράδυ (στις Ράχες το είχα πρωτοφάει Philosopher), ή αλλιώς ζελέ με γιαούρτι και φρούτα. Σιγά το πράμα. Δυο φακελάκια ζελέ που σου αρέσει, μια κονσέρβα φρουτοσαλάτα σε σιρόπι και ένα κεσεδάκι γιαούρτι. Κάνεις ότι γράφει πάνω το ζελεδοκούτι και έτοιμος. (για αύριο όμως γιατί θέλει ώρες για να πήξει, οπότε καλύτερα κάντο χτες)

"Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα"

Αναφέρομαι στο βιβλίο που σου έλεγα ότι με ενθουσίασε.

Το βιβλίο αυτό είναι ένα ταξίδι και μια βιογραφία. Ο χώρος είναι ο κόσμος που ανοίγεται πέρα από τον Bόσπορο και τις Συμπληγάδες· ο κόσμος της Mαύρης Θάλασσας. O ήρωας ανήκει στην τελευταία γενιά των Eλλήνων του Eύξεινου Πόντου. Γεννήθηκε το 1899 σ'ένα θρακικό χωριό της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας. Oι περιπέτειές του αρχίζουν το 1914, μετά τους Bαλκανικούς, όταν, μαθητής ακόμα, δίχως πατρίδα και περιουσία, πήγε στη Pουμανία να δουλέψει. O Πρώτος Πόλεμος τον βρήκε στην Kωνστάντζα. Έφυγε για το Γαλάτσι. Tο μέτωπο έσπασε. Aπό τον Δούναβη βρέθηκε στον Δόν. Mπερντιάνσκα στην Aζοφική. Ξέσπασε η Oκτωβριανή Eπανάσταση. Nοβορωσίσκ. Oι Λευκορώσοι αποχωρούν, οι Άγγλοι αποχωρούν. Aπό τον Kαύκασο βρέθηκε στην Πόλη λίγο πριν από την Kαταστροφή. Kωνστάντζα ως το '44. Bουκουρέστι μετά τον Δεύτερο Πόλεμο. Ώσπου, το 1950, εγκαταλείποντας πια τη Mαύρη Θάλασσα, έφτασε με τη γυναίκα του και δυο μικρά παιδιά στον ρουμανοπροσφυγικό καταυλισμό του Λαυρίου. H μεταπολεμική Eλλάδα : ένας νέος κι άγνωστος κόσμος. Στα πενηνταένα του χρόνια, ο πολυταξιδεμένος μεγαλέμπορος αρχίζει για έβδομη φορά τη ζωή του από την αρχή. Aγρότης στο Kορωπί.
H ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή και βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Γιάνκου Δανιηλόπουλου. (πηγή)

άλλο:

"Αυτό το βιβλίο", γράφει η συγγραφέας, "είναι ένα ταξίδι και μια βιογραφία. Αρχίζει με την περιγραφή του χώρου μέσα στον οποίο κινήθηκε ο ήρωας της ιστορίας μας και, παρακολουθώντας τη ζωή του, περιγράφει το τέλος του ταξιδιού στον δυτικό, τον βόρειο και τον ανατολικό Εύξεινο Πόντο. Όμως, όπως κάθε βιβλίο, έτσι κι αυτό έχει τη δική του ιστορία και εξελίσσεται μαζί του".Το "μια ζωή σαν μυθιστόρημα" μου φαίνεται πολύ κοινότοπο για να χαρακτηρίσει μια ζωή γεμάτη περιπέτειες, μια ζωή με εμπειρίες πλουσιότερες κι απ' αυτές του ομηρικού Οδυσσέα, μια ζωή που συνοψίζει τη ζωή άλλων τριών εκατομμυρίων Ελλήνων του Πόντου.(πηγή)

Δεν θα μπορούσα να πω πολλά περισσότερα.

Εφτά φορές έχασε τα πάντα και εφτά φορές τα ξαναέφτιαξε όλα από την αρχή, γυρίζοντας τα Βαλκάνια.
Θα δεις πως λειτουργούσαν οι οικογένειες, οι σχέσεις, πως χάρη στην ηθική στήριζαν ο ένας τον άλλο, πως λειτουργούσε το εμπόριο, θα μάθεις ιστορία, γεωγραφία, θα δεις πως ταξίδευαν για ψύλου πηδημα 3 μέρες με το τρένο στα χιόνια ή με το καράβι, ίσως μάλιστα το διαβάσεις μονορούφι όπως εγώ.

Προσχή παρακαλώ!

Και τώρα ειδικά για την Μ. που έπαθε μπρινιόκο από την αγωνία,
αλλά έκανε ότι δεν καταλαβε και καλά.

Μπορείς να το βρεις on line, στο παρακάτω λινκ.

Ατέσιον πλιζ!

σπεσχιαλι φορ εμ δατ σαφερντ μπρινιόκοου φρομ ανξάιετι,
μπατ πριτέντεντ δατ ντιντντ χεντ α κλου.

Γιου κεν φάιντ εν ονλάιν κόπι ον δε φόλοουιν λινκ.

Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα

;-)

Για μάθε.

Όποιος δεν ξέρει και δεν ξέρει πως δεν ξέρει, είναι τρελός, απόφυγε τον.
Όποιος δεν ξέρει και ξέρει πως δεν ξέρει, είναι παιδί, μόρφωσέ το.
Όποιος ξέρει και δεν ξέρει πως ξέρει, κοιμάται, ξύπνα τον.
Όποιος ξέρει και ξέρει πως ξέρει, είναι σοφός, ακολούθησε τον.

(αυτό με τη γραμματοσειρά δεν ξέρω πως το 'κανα - το αφήνω έτσι για να γουστάρω. το κεραμιδί είναι λίγο μαλακία, αλλά εντάξει)

Τάδε έφη  Khalil Gibran ( 1883-1931 , Λιβανοαμερικανός ποιητής & φιλόσοφος)  που λέτε.

Αυτό με βρίσκει σύμφωνο.

(τελικά είναι με copy-paste, δεν το είχα ξανακάνει)

πηγή: (είχα γνωρίσει μία Πηγή από το Αγρίνιο...)   Γνωμικολογικόν.

Το site αυτό είναι ότι πρέπει για φιγουρατζήδες.
Είσαι ας πούμε σε καμιά παραλία, έχεις πει κι έχεις ακούσει ότι μαλακία υπάρχει, κι έχει έρθει η στιγμή της αμηχανίας.
Ε, τότε βγάζεις το κινητό διακριτικά, μπαίνεις στο site, διαλέγεις κατηγορία, ας πούμε "Παραδοξολογίες", διαλέγεις ένα γνωμικό και το αμολάς:

"Η θηλυκή μου πλευρά είναι λεσβία. "
Μεγαλείο...

Αν δεν φύγει, μπορείς να συνεχίσεις με άλλη κατηγορία, όπως τα Ακατάλληλα:

"Επιτέλους, τώρα θα σταματήσω τα τσιμπούκια."
Marilyn Monroe, 1926-1962, Αμερικανίδα ηθοποιός, όταν υπέγραψε το πρώτο κινηματογραφικό της συμβόλαιο…

Αν σε γουστάρει τόσο πολύ, που δεν φεύγει με τίποτα, ανεβάζεις άνετα κατηγορία. Πας Λατινικά:

"De malo, bonum."
μτφρ: από το κακό, καλό

Φυσικά καλό, γιατί τώρα θα φύγει σίγουρα και θα πας σπίτι νωρίς να δεις Batman.

Υ.Γ.

του Χαλίλ διάβασα πρώτη φορά τον Περιπλανώμενο, μια συλλογή σύντομων (πολύ σύντομων) διηγημάτων. Δες τι λέει:

"Ο περιπλανώμενος" είναι μια συλλογή από πενήντα περίπου ιστορίες -παραβολές γύρω από τη ζωή και το θάνατο, εμποτισμένες από μια διαχρονική σοφία και γραμμένες σε μια ελεύθερη ποιητική- μουσική γλώσσα που τη χαρακτηρίζει η απλότητα και η αμεσότητα στην έκφραση ακόμα και των πιο υψηλών νοημάτων. Το ερωτικό τραγούδι, Οι δυο φύλακες άγγελοι, Ο τρελό, Ο κήπος και η πεταλούδα, Ο φιλόσοφος και ο τσαγκάρης, είναι μερικοί από τους τίτλους αυτών των γοητευτικών ιστοριών-παραβολών."

Δεν θα σου πω ψέμματα - δεν μου άρεσε καθόλου.
Είναι κάτι μεταξύ ιστοριών του Αισώπου και του Νασρεντίν Χότζα.
Ή το άθροισμα τους.

Στεναχωρήθηκα πάντως, που φέτος ξαναδιάβασα για 100στή φορά τις Αόρατες Πόλεις του Καλβίνο, (κι αυτό μικρά διηγήματα είναι, με αφηγήσεις του Μάρκο Πόλο από τα ταξίδια του, στον Τζέγκινς Χαν. Δες εδώ κι εδώ κι εδώ) κι ενώ πάντα μένω έκθαμβος και σηκώνομαι για να υποκλιθώ στον συγγραφέα, χειροκροτάω μόνος μου και τέτοια, αυτή τη φορά δεν καταλάβαινα χριστό κι έμενα με βλέμα λες και διάβαζα Χαλίλ. Περίεργο...

Διάβασα όμως και μια βιβλιάρα, ελληνικό, βιογραφικό, ιστορικό, motivational κι έτσι, real life, η δύναμη της δύναμης, το πείσμα του ανθρώπου, ο Θεός είναι μέσα σου, Epic Win, τα πάντα όλα ρει, ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος, τα ίδια παντελάκη μου - τα ίδια παντελή μου, που όμως δικαιούται ειδικού ποστ αφιερώματος / διαφήμισης. 

Καταπληκτικό - θα σου πω άλλη φορά.

Για μπύρα.

"Πήρα ένα στρώμα φανταστικό: είναι μαλακό και παίρνει το σχήμα του σώματος και μετά όταν σηκώνεσαι ξαναφουσκώνει γιατί μου είπανε έχει μνήμη ο αφρός του."

Πετάγομαι ο ξερόλας και της λέω:

"Ρε συ λάτεξ, δεν είναι;"

"Δεν ξέρω."

"Ετσι νομίζω. Το είχα δοκιμάσει σε μία έκθεση. Ξαπλώνεις και αυτό σου αγκαλιάζει το σώμα σου, και ακόμα κι αν γυρνάς, αυτό μένει εκεί και σε αγκαλιάζει. Μου φάνηκε ζεστό, δεν ξέρω αν θα με βόλευε. Λάτεξ θα 'ναι." της λέω.

Οσο μιλούσα, μια τρίτη φίλη με κοιτούσε χαμογελώντας.
Στο τέλος φώναξε γελώντας:

"Καλέ, τι λάτεξ; Εγώ άντρα το λέω αυτό."

Surf και σκόνη.

(μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι.)

The Sound of Dust from Hidden Notice on Vimeo.
Film short documenting the work and philosophy of Huntington Beach surfboard shaper Tim Stamps. A look into Tim's world of quality and craftsmanship.

γύρω στο 92, 'φτιάξαμε' κι εμείς το δικό μας.

Τρεις φίλοι, χωρίς high-tech εργαλεία, με δύο πριόνια, γυαλόχαρτα, ένα μέτρο, ένα χάρακα, ένα φτηνό τριβείο και το μαχαίρι από το καρπούζι.
Πατρόν από μεγένθυση σε μιλιμετρέ χαρτί και αφρός από μόνωση Dow.

Προβλήματα, πατέντες, λύσεις, δουλειά μέχρι αργά, σκόνη παντού.

Δυτυχώς όμως δεν μπήκε ποτέ στο νερό.
Δεν ξέραμε τότε για εποξικά και το λιώσαμε κατα λάθος επειδή βάλαμε πολυεστερικό ρετσίνι.

Δεν το συζητήσαμε από τότε, αλλά είμαι σίγουρος ότι νιώθουμε όλοι σα να κάναμε τις βόλτες τις ζωής μας με αυτη τη σανίδα.

Υ.Γ. Πρόσεξε τους ήχους του βίντεο. Απολαυστικοί.

Υ.Γ2 Κρατάω τη δημιουργία με φίλους. Είτε υλική δημιουργία, είτε δημιουργία αναμνήσεων.

Οι καπνοί της πυρκαγιάς των Αφιδνών, πάνω από τον Ευβοϊκό.

Τι κρίμα...

Φρέον και λαδομπογιά

Φτωχότερος κατά 80€, καθώς το κλιματιστικό του ΙΧ αρνιόταν να συνεργαστεί σήμερα.
Στο τέλος π€ίστηκ€ αλλα χάλασε το θερμόμετρο για κάποιο μαγικό λόγο και δείχνει 15 βαθμούς κάτω. Θα φτιάξει μόνο του, μου είπανε.
Δεν φτιάχνει μόνο του και το γόνατο - λέω εγώ;

Το τραπεζάκι βάφτηκε άθλια. Η τέλεια - δεν ξέρω.

Αν το ήθελες γιαλιστερό να αντανακλά το φως και τις φλόγες των κεριών, θα σε στεναχωρήσω.

Αν όμως το ήθελες με ζάρες, με εκείνο το σπάνιο και ειδικό εφέ που μοιάζει με το δέρμα του ελέφαντα, τότε ναι - θα το λατρέψεις.

Αυτή η σπάνια τέχνη Αφρικανικής τεχνοτροπίας λοιπόν πωλείται κι όλας, φρεσκοβαμμένη στο πράσινο του κυπαρισσιού που πάτησε απρόσεκτος ελέφαντας.

(ή αλλιώς British Racing Green, αφού υπάρχει έστω ένας που με καταλαβαίνει - ευχαριστώ Φούρκα.)

Προλάβετε μόνο γιατί θα ξαναπροσπαθήσω.
Αλλωστε δεν έχω πιτσιλίσει τίποτα (ακόμα), παρά ένα t-shirt κι ένα σορτσάκι. Μόνο.

Φωτό τραπεζιού δεν βάζω, είναι τόσο ξεφτίλα.
Μόνο αν πετύχει η δεύτερη απόπειρα.

Υ.Γ. Οταν γύρναγα σπίτι πήρα τηλ. ένα φίλο που μένει στα βουνά, και μου λέει "έχει πολύ ζέστη σήμερα, μισο να δω... να τώρα έχει 29 βαθμούς". "Εμένα δείχνει 37 ρε συ" του απαντάω.
Αρα έφτιαξε και το θερμόμετρο...

πάρε και κάτι δροσερό τώρα:

Citronnade from Grymo on Vimeo.

Μπακαλιάρος

Μια φέτα μπακαλιάρου, με πάχος όσο σχεδόν η γάμπα μου και 10 εκατοστά πλάτος ψήθηκε - έτσι όπως ήταν κατεψυγμένη - στο φούρνο στους 200 για μία ώρα. Ούτε αλάτι, ούτε τίποτα.
Μετά τη χώρισα σε δυο γερές μερίδες και έβαλα τα λαχανικά στα μικροκύματα. Μπροκολοκουνουπίδια μπαρμπαστάθη νομίζω και το μαγείρεμα επί 7' στα μικροκύματα το έγραφε η συσκευασία.
Εγιναν αναπάντεχα ωραία, πολύ καλύτερα από βραστά, αλλά σε καμία περίπτωση βέβαια δεν πλησιάζουν τα φρέσκα και αχνιστά στον ατμό.
Ενα μεγάλο λεμόνι στίφτηκε, με λάδι Κορωνήσιο, θαλασσινό αλάτι, πιπέρι, λίγο μουστάρδα, χτύπημα, λίγο μπεικιν πάουντερ, χτύπημα και μια βράση σε μπρίκι για να δέσει.
Σούπερ σάλτσα με την οποία έλουσα τα μπακαλιαρολαχανικά όπως ήταν στα τάπερ.
Θα πήγαινε και κάπαρη αντί για μουστάρδα, επίσης.

Ενώ αυτά ψήνονταν, έτριβα με γυαλόχαρτο το πρώην άσπρο, σκουριασμένο και ξεφλουδισμένο τραπεζάκι καφενείου που έχω στο μπαλκόνι με σκοπό να το βάψω.
Αρχικά ήθελα να το πάω σε φαναρτζίδικο και να μου το βάψουν κίτρινο Ταξί με μπλε ρίγα κανονικά γύρω γύρω, αλλά τ€λικά το γύρισα σε παραδοσιακό κυπαρρισί σαν της μηχανής μου, που πάει και με τα φυτά του μπαλκονιού και θα γεμίσει και δύο απογεύματα μου.

Αν ήμουν και καλλιτέχνης θα του γραφα κι ένα ωραίο Triumph πάνω....

(αστείο ήταν - το παρακάτω σκεφτόμουν)

(Επειδή είναι πράσινη η μηχανή μου και είναι και Triumph....)

ή έστω θα έβαζα τον Χούλκ.

ή τον Shrek

ή και τους δύο...

'ντάξει, τίποτα.

Θα βάλω ξανά 

τα βότσαλα και τα κεριά.

'φχαριστήθηκες τώρα;

NOTHING SPECIAL - Short Film from Helena Brooks on Vimeo.

Μικρομηκάκι αντί για μουσική σήμερα: 

Billy becomes the reluctant subject of worship when his delusional mother decides he is Jesus reincarnate.

Υ.Γ. 

Σεμεδάκι;;;

Φωτομεζεδάκια

Εφίστιος φανός

Αμπελάκι

Παραλία 15αύγουστου (ερημιά)

Ομορφα

Ξωκλήσι

Ξωκαμπαναριό

Αλλο καμπαναριό

Αλλο ξωκλήσι

Αδέρφια

Ο φάρος στον κάβο Μαντέλο

 

Oh Captain, my Captain...

και τέλος, όπως και πέρσι
Nick Cave.