Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια

Από τη Δευτέρα που επέστρεψα, συνεχώς αναρωτιέμαι με το βλέμα στη ψευδοροφή:

"Τέτοια ώρα, τι έκανα στις διακοπές;;;"

Στο καπάκι απαντάω κάνα μαιλ και έρχομαι στα ίσα μου.

(που να έλειπα και κάνα μήνα...)

Άλλο:
Προχτες δοκίμασα και το γόνατο στο στάδιο που είναι πιο μαλακά.
Ετρεχα σα γέρος από μπαϊπάς και έβγαλε μισή ώρα χαλαρό τρέξιμο αλλά με λίγο γκρίνια - θα δούμε.

Μετά πείναγα σα ροζ λύκος.

Οπότανες:

Ενα πακέτο φιλεταρισμένα μπουτάκια κοτόπουλο, καραμέλωμα το κρεμμύδι σε ροδέλες και δυο σκελίδες σκόρδο, να μαυρίσει, με μια κουταλιά αγελαδινό βούτυρο (ζω επικίνδυνα, το ξέρω) και χοντρό αλάτι, να καραμελώσουν, να μαυρίσουν, να είναι σχεδόν έτοιμα για φάγωμα, να τα σβήσω με κρασί, να ξύσω τον πάτο να πάρει τα αρώματα και τις γεύσεις (αυτό είναι όλο το κόλπο, τι νόμιζες; ο κύβος μάτζικ;;;) να συμπληρώσω ντομάτα τριμένη, δάφνη, πιπέρι φρέσκο, και μια πρέζα ζάχαρη και να βράσω σκεπασμένα και χαμηλά για σαράντα λεπτά. Μετά να ρίξω τρία ποτήρια βραστό νερό και κάτι βλαχοχυλοπίτες που πιάναν χώρο στο ντουλάπι και άλλα 12' μέχρι να γίνουν κι αυτές.

Ντοματοπιπερογλυστριδοκαπαροβασιλικοτουρσοσαλάτα για συνοδεία και τα υπόλοιπα στα τάπερ για το γραφείο.

Ναι, πεινάω τώρα και δεν πήρα και τάπερ τελικά...
γμστ... όλο προβλήματα.

Σήμερα επισήμως βεβαιώθηκα (νομίζω) ότι δεν έχει μείνει κανένα αγκάθι αχινού στο γόνατο μου.
Ψαροντουφέκαγα μέσα σε μία σπηλίτσα και έριξα κατα λάθος μία γονατιά (αμα σε πετύχαινε σου έκοβε την ανάσα άνετα) σε έναν ανυποψίαστο αχινό, που το γόνατο μου (όχι το βλαμένο - το άλλο, το καλό...) είχε γίνει σα βούρτσα για τα μαλλιά. Τουλάχιστον 30 καρφωμένα αγκάθια.
Τα μισά βγήκαν επιτόπου και τα υπόλοιπα τις επόμενες μέρες με πολύ σκάψιμο, λάδι και τσιμπιδάκι.

Ο σύλλογος 'Φίλοι του Αχινού' ενημερώθηκε πάραυτα και θα τους στείλω εξώδικα, αίτηση αποζημίωσης.

Παλιότερα είχα τσακίσει έναν άλλο με την κορφή του κεφαλιού μου (πάλι σε σπηλιά)  και φόραγα και κουκούλα. Ακουσα το "κρατς" και φυτεύτηκαν στο κεφάλι μου.
Βγήκαν πιο εύκολα τότε πάντως...

Επίσης το όνειρο μου έγινε πραγματικότητα.
Ο Πανούσης μου επέστρεψε τον καναπέ.
Βρήκα τον φυσιοθεραπευτή μου, για να φτιάξουμε το γόνατο από εβδομάδα.  :-) γιούπιιιι