Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Αντρικός Θρήνος


Οι Νεοζηλανδοί στρατιώτες έχασαν τρεις συντρόφους στο Αφγανιστάν.

Τους αποχαιρετούν χορεύοντας Haka.



Haka is used throughout New Zealand by many, not only Māori, to demonstrate their collective thoughts. There is a haka for each of the Services, as well as the Defence Force. Units with the NZ Army have their own haka. This video shows the soldiers of 2/1 RNZIR Battalion performing their Unit haka, powerfully acknowledging the lives and feats of their fallen comrades as they come onto the Unit's parade ground. It is also an emotive farewell for they will leave via the waharoa (the carved entrance way) for the very last time.

Haka --sometimes termed a posture dance could also be described as a chant with actions. There are various forms of haka; some with weapons some without, some have set actions others may be 'free style.' Haka is used by Māori (indigenous people of New Zealand) for a myriad of reasons; to challenge or express defiance or contempt, to demonstrate approval or appreciation, to encourage or to discourage, to acknowledge feats and achievements, to welcome, to farewell, as an expression of pride, happiness or sorrow. There is almost no inappropriate occasion for haka; it is an outward display of inner thoughts and emotions. Within the context of an occasion it is abundantly clear which emotion is being expressed.

Very clear - thank you very much.

Αντε να ξε-ανατριχιάσω τώρα...

8 σχόλια:

Δημήτρης είπε...

Πολύ μακρυά από την δική μας "πραγματικότητα".

Τώρα που ξαναξεκινάω δειλά-δειλά το job search θα κοιτάξω να στείλω πάλι κάτι προς τα εκεί μπας και πιάσει. Λες;

Chocorello είπε...

Δεν έχω ακούσει κάτι. Από φύση πάντως σκίζει.

Ρειμόντ Αρμάντ Με Μαγιό είπε...

Θα συμφωνήσω με τον Δημήτρη. Προσωπικά θεωρώ τον θρήνο κάτι αυστηρά προσωπικό και αυτό μου κάνει κάτι σε στημένη χορογραφία. Επίσης, όντας παραδοσιακός χορός των Μαορί είναι μάλλον άκαιρο να βλέπεις λευκούς να χτυπιούνται ανάμεσά τους.

Chocorello είπε...

έκανα bold και μια σειρά στην 1η παράγραφο.

Δημήτρης είπε...

@Chocorello: Μόνο σκίζει; Βάλε κι άλλο.

@Ρειμόντ: Μάλλον έγραψα βιαστικά. Το γεγονός ότι είναι μια συγκεκριμένη χορογραφία δεν πιστεύω πως αφαιρεί από τη γνησιότητά των συναισθημάτων. Πάρε σαν πιο κοντινό σ'εμάς παράδειγμα τα ηπειρώτικα πολυφωνικά. Κι αυτά είναι πολύ συγκεκριμένοι στίχοι και μελωδία, χρησιμοποιούνται όμως για να δείξουν το συναίσθημα του συνόλου όπως πχ σε έναν θάνατο, σε μια γέννηση ή όπως τραγουδήσαν στη γυναίκα μου οι συγγενείς της πριν την φέρουν για τον γάμο.

Από την άλλη, η παρουσία ευρωπαϊκής καταγωγής ανδρών στον χορό με μια πρώτη ματιά μοιάζει όντως παράταιρη αλλά πιστεύω πως δεν είναι μιας και μετά από τρεις αιώνες συμβίωσης οι παραδόσεις αυτές αποτελούν κοινή κληρονομιά.

ΥΓ. Ωραίο το μπλογκάκι σου, μου τράβηξε την προσοχή από τα σημερινά σκατοαποτελέσματα στη δουλειά. Έχεις νέο αναγνώστη! :)

angie philosopher είπε...

Μάλλον θα φταίει και η κούραση, αλλά με ψιλοπήραν τα ζουμιά...
Ο καθωσπρέπει δυτικός πολιτισμός έχει καταργήσει τις συναισθηματικές εκδηλώσεις, να μην πω τις έχει περιθωριοποιήσει...
Προτιμάει τα xanax...

Elisa Day είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=DhHwz-pVPx4

Ξεχύθηκε στον αέρα μία αγωνία θανάτου
Και είναι από μάρμαρο τα πρόσωπα κάτω από τον ήλιο

Chocorello είπε...

Ελιζα, απίστευτο το κορσικάνικο μοιρολόι.
Ακου ένα ηπειρώτικο:
http://youtu.be/SWI1-KKgGz0

Foolosopher, δεν είναι η κούραση. Κάθε φορά που το βλέπω ανατριχιάζουν τα μάτια μου.

Κρατήστε τον θόρυβο. Τον θόρυβο του Haka, των μοτέρ σε κηδεία μοτοσυκλετιστή, των πυροβολισμών σε κηδεία στρατιωτικού, του χειροκροτήματος σε κηδεία κωφαλάλου.

Ωραίος τρόπος να φεύγει κανείς.