Αφορμές

Εξω μπουμπουνίζει, ο δρόμος έγινε ποτάμι, χτες είχα μια πολύ ωραία συζήτηση περί νέων ξεκινημάτων, είδα και όνειρο που όμως δεν θυμάμαι και σήμερα με τον πρωινό καφέ μου πέτυχα στο ιντερνετς το παρακάτω κομιξάκι, που με τη σειρά του μου θύμισε τα εξης:

Πρώτη ανάμνηση.

Πριν τέσσερις χιλιάδες χρόνια, πήρα τα μπρατσάκια μου, πήρα τα κουβαδάκια μου, έβαλα το καπέλο μου και με τη μητέρα μου μαζί κατεβήκαμε για μπάνιο στη θάλασσα, κάπου στο Χαλκούτσι.

Αλλά είχαμε πάρει μαζί και μια γειτονοπούλα - της ηλικίας μου και της αρεσκείας μου κι όλας - η οποία αφήνει τα πράματα της και -τσουπ- βουτάει στη θάλασσα χωρίς μπρατσάκια.

Γύρισα στη μάνα μου που κράταγε τα μπρατσάκια μου φουσκωμένα, της είπα από μέσα μου να μη μιλήσει και έτσι έμαθα κολύμπι χωρίς μπρατσάκια.

Δεύτερη ανάμνηση.

Την ίδια πάνω κάτω περίοδο σε μια ελαφρώς κατηφορική πλατεία στα Θυμαράκια, ο παππούς μου αφαίρεσε εντελώς τις βοηθητικές από το σπαστό ποδηλατάκι μου και με μια σπρωξιά με έστειλε μπροστά. Κύλισα πολύ καλά στην ευθεία και μάλιστα έστριψα και καταπληκτικά γύρω από κάτι χορτάρια κι έτσι έμαθα ποδήλατο χωρίς βοηθητικές.

Αφορμές, δηλαδή ευκαιρίες να υπερβεί κανείς εαυτόν.

Να κάνει πράματα που δεν (θα) έκανε.
edit: ή που δεν ήξερε αν είχε έρθει η ώρα να κάνει.

Ευκαιρίες να πάει παραπέρα, να ανεβάσει τα όρια, να επεκτείνει το comfort zone του.

Κι έτσι όλα κάπως έδεσαν μεταξύ τους, αλλά όχι μόνα τους.

Κάποιος ήταν εκεί και τα 'δεσε...

Υ.Γ.

Μουσική: