που ξεχώρισα πρόσφατα:
Σμπαράλια από τον ανεμοστρόβιλο της Οκλαχόμα.
Μάθαμε ότι τα σπασμένα κλαδιά και οι πέτρες όταν παρασύρονται με 320χλμ την ώρα καρφώνονται με άνεση στα μπετά.
"Μην ανησυχείς για τον ανεμοστρόβιλο μαμά, έχω ομπρέλα."
"Μην ανησυχείς για τον ανεμοστρόβιλο μαμά, έχω ομπρέλα."
Ρετσίνι που έσταξε με σωστή θερμοκρασία ώστε να γίνει ωραία μπιλίτσα πριν φτάσει στο έδαφος.
Νομίζω από αυτό βγαίνει το κεχριμπάρι - δεν ξέρω, ψάχτο.
Νομίζω από αυτό βγαίνει το κεχριμπάρι - δεν ξέρω, ψάχτο.
Αυτός ο πίνακας με εντυπωσίασε περισσότερο.
Πρόκειται όμως για βαμένα υφάσματα που στεγνώνουν στον αέρα, από τα οποία εξέχει το κεφάλι ενός καρφιού.
Οπως κατάλαβες, έχω καιρό να βγάλω καμία φωτό που να μου αρέσει...
Οπως κατάλαβες, έχω καιρό να βγάλω καμία φωτό που να μου αρέσει...
6 σχόλια:
Μα πιο πολύ με αρέσει η δεύτερη!
Ναι αλλά όταν δεν γίνει μπιλίτσα αλλά γίνει σα μίξα πάνω στο αυτοκίνητο από τα γαμοπεύκα, εμένα να δεις πόσο με αρέσει...
Στο πάρκινγκ στη δουλειά έχει ένα μικρό πεύκο μοναχό του. Πέρσι το καλοκαίρι που ο κορμός του γέμισε με ρετσίνι, όταν έφτανα δίπλα του κάθε μεσημέρι έπαιρνα ένα μικρό κομμάτι και το έτριβα στα χέρια μου. Μετά καθόμουν και τα μύριζα και οι άλλοι με κοιτούσαν σα να είμαι κανένα μυστήριο ζώο. :)
Πέριεργο, ε;
χαχαχαχ
Μπορεί όμως να έχεις βγάλει καμία φωτό που να αρέσει σε εμάς. Οπότε, ανέβασε δικές σου πρόσφατες να σου πούμε.
:)
Aμπζ
Ψάχνω μα δε βρίσκω καμιά της προκοπής ρε συ Αμπζ... χάλια σου λέω.
Δημοσίευση σχολίου