Ενώ ο Κιάνου

πάλευε με το χωροχρονικό συνεχές και ένα σπίτι στη λίμνη για να κερδίσει πίσω από την πλάτη μου την καρδιά της Σάντρας εγώ ξεσκαρτάριζα φωτογραφίες.

Τις τελευταίες του 2010 και τις πρώτες του 2011.
(τελικά ήταν πολύ πιο δύσκολο από όσο φανταζόμουν)


Βάλε πρώτα τραγουδάκι για να τις χαρείς καλύτερα. (μάλλον)


και πάμε...

 Το δέντρο που στόλισε φέτος το σπίτι μου, φιλοτεχνημένο από την 3,5 ετών ανηψιά μου.

 Τα κόκκινα ή ρόδια είναι ή χοιρομέρια...

 Kite surfer στην Ανατολική Αττική. Εχω φύγει τον Ιούνιο με 1000 λέμε.

Η Γκαμήλα από τα δυτικά.

 Μυστικό - δεν λέω.

 Αγριος (πολύ άγριος) σκαντζόχοιρος έτοιμος να μου επιτεθεί.

 Πρώτο γκομενάκι. Τον φυλάω για την ανηψιά μου.

 Λανθάνουσα κουλτούρα.

Το μυστικό που λέγαμε.

Ηπειρόγατες

 

 Γράμμος - Αρρένες.

Φθινόπωρο

Φθινόπωρο 

 Φθινόπωρο 

 Φθινόπωρο 

 Φαρράγγι βίκου

 λεζάντα (δηλαδή τι να έγραφα; )

Προσέξτε λεζάντα:

Φυλακισμένο ρόδο

(ωωωωωω τι είπεεε)

Αρρένες

 Νερόμυλος (προφανώς)

 Γιάννενα μπαϊ νάιτ. (και μπαϊ λέικ)

 Γάτα επαναφορτιζόμενη

Ανεβάζεις brightness και βλέπεις τα φώτα ενός χωριού μέσα από την ομίχλη που το καλύπτει. 

Εσένα σου φαίνεται αδιάφορη αλλά εμένα όχι.

Από τις καλύτερες αυλές του 2010.

Πετεινό του ουρανού

Φράγμα λίμνης Πηγών Αώου.

Η δύση που πληγώμανε.

(έχω ρέντα σου λέω)

 Λάθος, αυτή εννούσα - μάλλον.

(διάλεξε εσύ - εγώ θυμάμαι τη ζέστη του ήλιου στα πρόσωπα και μου αρκεί)

 Egnatia odos από ψηλά.

Ενώ έκανα τσίσα στο 178.

Το καλύτερο πάντα τελευταίο, ε;