Γλαρος Ιωνάθαν - Μέρος 2

...συνέχεια.

Πρόσφατα και επειδή κάνω συχνά ταξίδια μόνος με το αυτοκίνητο (6 ώρες πήγαινε και άλλες 6 έλα, μέσα σε ένα ΣΚ) αποφάσισα ότι το να κατεβάζω απλά 12 ώρες νέες μουσικές για το δρόμο, πλέον δεν μου έλεγε κάτι. Ειδικά με την κούραση που κουβάλαγα ότι άκουγα γειώνονταν κατ ευθείαν.

Αρχισα έτσι να ακούω ραδιόφωνα. Ελα μου όμως που τα επαρχιακά ραδιόφωνα δεν παλεύονται... Πέρνα εσύ Λαμία, Τρίκαλα, Καρδίτσα  μεσάνυχτα Παρασκευής μετά τη δουλειά και άμα βρεις κάτι που δεν είναι διαφήμιση ή σκυλάδικο και να έχει και αξιοπρεπές σήμα σφύρα μου.
Είχα καταλήξει να ακούω μέχρι και το σταθμό της εκκλησίας. Η ιστορία της Αγίας Μαρκέλλας που τη θυμάμαι ακομα, θα γινόταν γαμώ τα θρίλερ, όπως και μία άλλη για έναν όσιο που φρόντιζε ένα άσυλο λεπρών κάπου στη Φθοιώτιδα στις αρχές του αιώνα, μέχρι που τους σφάξαν όλους μαζί.
Η Σπιναλόγκα μπροστά του, είναι κάτι μεταξύ next top models και το άλλο με την Πάρις Χίλτον και τον κόπρο.

Σταμάτησα λοιπόν και τα ραδιόφωνα και απελπισμένος πλέον κατέβασα και προσπάθησα να ακούσω ποίηση (ναι, π-οί-η-σ-η!), σε μία προσπάθεια εμφύτευσης κουλτούρας σε νεκρό χρόνο. Δεν άντεξα ούτε μέχρι τα δεύτερα διόδια, αν και κάποια στιγμή πρέπει να σου πω την ιστορία μου με τον Καββαδία, αλλά και με τον Galaxy.
Τα cd αυτά, κείτονται στον κάμπο της Καρδίτσας δεξιά κι αριστερά του δρόμου και ναι, είναι βιοδιασπώμενα. (ελπίζω)

Τελείωσα λοιπόν και με την ποίηση, ( αν και ποτέ δεν είχα αρχίσει) οπότε σταμάτησα τα κατεβάσματα και άρχισα να ανακυκλώνω ότι ήδη είχα, ακούγοντας και ξανακούγοντας τα παλιά μου CD, με ότι μνήμες έφερναν. (να θυμηθώ να γράψω το ποστ για τα παλιά cd του αυτοκινήτου μου)
Είχε πλάκα για λίγο καιρό, μετά όμως έπηξα τρελλά και άρχισα πάλι να τα πετάω από τα παράθυρα.

Μετά άρχισα να γράφω τα σούπερ ειδικά cd, με mp3 πάντα, τα οποία όμως ήταν πολύ εμπνευσμένα σε ότι αφορά το τι ακούω, που. Και εξηγούμαι:

Το ταξίδι μου κρατάει ας πούμε 6 ώρες. Πες ότι είναι άνοιξη, ότι θέλω μία ώρα να βγώ από την αθήνα, άρα τα πρώτα τραγουδια για μία ώρα είναι μπητάκια σχεδόν αδιάφορα γιατί δεν έχω χαλαρώσει ακόμα, χτυπάνε τα τηλέφωνα κλπ. Αλλη μιάμιση ώρα να φτάσω στη Λαμία από εθνική, οπότε γυρνάω σε μελωδίες αγαπημένες. Μετά για μία ώρα στροφές και επαρχιακοί χωρίς κίνηση οπότε θα πέφτει και η μέρα, θέλουμε λίγο δράση τώρα αρχίζουν οι ροκιές και το τραγούδι. Μετά κάμπος με ηλιοβασίλεμα και βροχή μπορεί και ομίχλη, παίζει ατμοσφαιρικά από floyd μέχρι air, μπαλάντες που έχω ανάγκη να ακούσω. Μετά στάση για φαγητό/καφέ, μετά στροφιλίκι στο βουνό στα μαύρα σκοτάδια με φως αστεριών (οπωσδήποτε στάση για κατούρημα στο απόλυτο σκοτάδι)  και αντίστοιχες μουσικές με την διάθεση μου και αν είμαι τυχερός χωρίς φεγγάρι (γιατί αν θες να ξέρεις, το φεγγάρι αξίζει μόνο αν αντανακλάται στο νερό. Αν όχι, να προτιμάς αστέρια.) Μετά εγνατία με τέρμα γκάζια και διαστημικά τούνελ, όπου πλέον δεν βλέπω τη τύφλα μου από τη νύστα, όπου δεν παίζει ρόλο τι ακούω αρκεί να είναι ανοιχτά τα παράθυρα και ο καφές καλός.

Δεν το έκανα όμως πάνω από 2-3 φορές. Πιθανότητες αστοχίας 99%.

Στη συνέχεια πέρασα μία νέα περίοδο συνδιασμού απόλυτης βουβαμάρας και επιλεκτικής κώφωσης, κατά την διάρκεια της οποίας, ξαφνικά αντιλαμβανόμουν ότι είτε είχα οδηγήσει κάνα τρίωρο σε απόλυτη ησυχία είτε ακούγοντας αδιάφορα εντελώς οτιδήποτε, ακόμα και παράσιτα!
Αυτή ήταν και η πιο ανησυχητική περίοδος των μουσικο-ταξιδιωτικών μου συνηθειών. (να θυμηθώ να σου πω για τις υπόλοιπες μου ταξιδιωτικές συνήθειες)

συνεχίζεται :