Ο Κ. με προμήθευσε καταπληκτικά λεμόνια, από το εξοχικό του. Μάλιστα τα έκοψα ένα ένα από τη λεμονιά του.
Μου το είχε πει: "Θα δεις, αυτά τα λεμόνια έχουν πολύ ζουμί."
Οταν χρειάστηκα λίγο για τη ρεβυθάδα, ήταν αρκετό να στίψω το ένα τρίτο ενός λεμονιού για να βγάλω όσο χυμό βγάζει ένα ολόκληρο λεμόνι από το σουπερμαρκετ.
Για να μην πω για τη γεύση...
Για να μην καταντήσω αηδία και επαναλαμβάνομαι, εφάρμοσα την συνταγή της μαρμελάδας πορτοκάλι που έχουμε ξαναπεί. (Chocorellopolitan, σελίδα 21)
Εγινε πολύ ωραία, ευχαριστώ πολύ - κοπιάστε, έκαψα κι ένα δάχτυλο.
ΟΜΩΣ: επειδή είναι κρίμα τόσο τρέξιμο στα βουνά να το ισοφαρίζω με τζάμπα θερμιδοζάχαρες, είπα να ανοίξω τα βάζα και να τη μετατρέψω σε τσάτνεϊ, με τα πιπέρια του και τα τσίλι του, να το βάζω στα κρεατάκια μου, να μου τα νοστιμίζει και να τα στολίζει.
Βοήθεια μας. (Εχω ξαναπετάξει φαγητό άλλωστε, αν και θα μπορούσα να τα αφήσω διακριτικά κοντά στα συσσίτια του Δήμου Αθηναίων)
Υστερόγραφο:
Το βασικό (?!?!) αυτού του ποστ είναι ότι ο αρχαιολογικός χώρος της Βραυρώνας (που σε πάω τώρα...) παραμένει κλειστός επ' αόριστον, γιατί (όπως μου είπε ένας τοπικός παράγοντας που είχε σκαρφαλώσει στα σύρματα σαν κι εμένα) έληξαν οι συμβάσεις των συμβασιούχων - εννοείται - φυλάκων και δεν έχουμε φύλακα. Λογικό.
Δε λέω τίποτα, βαρέθηκα πια αυτή τη κατάσταση. Κάντε ότι θέλετε, πουλήστε τα, χτίστε τα, κάφτε τα, θάψτε τα, βάψτε τα.
Σας το λέω, μια μέρα θα κάνω unsubscribe.
Μου το είχε πει: "Θα δεις, αυτά τα λεμόνια έχουν πολύ ζουμί."
Οταν χρειάστηκα λίγο για τη ρεβυθάδα, ήταν αρκετό να στίψω το ένα τρίτο ενός λεμονιού για να βγάλω όσο χυμό βγάζει ένα ολόκληρο λεμόνι από το σουπερμαρκετ.
Για να μην πω για τη γεύση...
Για να μην καταντήσω αηδία και επαναλαμβάνομαι, εφάρμοσα την συνταγή της μαρμελάδας πορτοκάλι που έχουμε ξαναπεί. (Chocorellopolitan, σελίδα 21)
Εγινε πολύ ωραία, ευχαριστώ πολύ - κοπιάστε, έκαψα κι ένα δάχτυλο.
ΟΜΩΣ: επειδή είναι κρίμα τόσο τρέξιμο στα βουνά να το ισοφαρίζω με τζάμπα θερμιδοζάχαρες, είπα να ανοίξω τα βάζα και να τη μετατρέψω σε τσάτνεϊ, με τα πιπέρια του και τα τσίλι του, να το βάζω στα κρεατάκια μου, να μου τα νοστιμίζει και να τα στολίζει.
Βοήθεια μας. (Εχω ξαναπετάξει φαγητό άλλωστε, αν και θα μπορούσα να τα αφήσω διακριτικά κοντά στα συσσίτια του Δήμου Αθηναίων)
Υστερόγραφο:
Το βασικό (?!?!) αυτού του ποστ είναι ότι ο αρχαιολογικός χώρος της Βραυρώνας (που σε πάω τώρα...) παραμένει κλειστός επ' αόριστον, γιατί (όπως μου είπε ένας τοπικός παράγοντας που είχε σκαρφαλώσει στα σύρματα σαν κι εμένα) έληξαν οι συμβάσεις των συμβασιούχων - εννοείται - φυλάκων και δεν έχουμε φύλακα. Λογικό.
Δες πόσο ωραία είναι... |
Και λέω εγώ τώρα: Πάρτε ρε κάναν άνεργο αρχαιολόγο να ανοίξει το μαγαζί μπας και 'ρθει κανας άνθρωπος και μας αφήσει συνάλλαγμα. Διπλα στο αεροδρόμιο είναι. Και το μισθό του θα βγάλετε και τα έξοδα και τη συντήρηση του χώρου,σου ρε
Δε λέω τίποτα, βαρέθηκα πια αυτή τη κατάσταση. Κάντε ότι θέλετε, πουλήστε τα, χτίστε τα, κάφτε τα, θάψτε τα, βάψτε τα.
Σας το λέω, μια μέρα θα κάνω unsubscribe.
6 σχόλια:
Vrauvrona einai apsoga, exo perasei toulaxiston deka kalokairia ekei. Camping sto seimio pou telionei o dromos!
kk
Για ψαροντούφεκο λέει τίποτα εκεί;
Είδα φως και μπήκα, όχι για πρώτη φορά μ'αρέσει η προσήλωσή σου στα καθημερινά.Ελπίζω να είμαι ευπρόδεκτος.
syn-epikoure εννοείται κι όλας, πως είσαι ευπρόσδεκτος!
Εμ, γι' αυτό σε διαβάζω, επειδή δένεις το γλυκό λεμόνι με το ζήτημα του αρχαιολογικού χώρου της Βραυρώνας.
:)
τι ωραία να "φωνάζει" κι άλλος κόσμος για τα δικαιώματα των αρχ/κων χώρων, τους άνεργους αρχαιολόγους-συντηρητές-φυλακες-σχεδιαστες-φωτογραφους-τοπογραφους....κ ένα κάρο ειδικότητες που χρειάζεται ένας τέτοιος τόπος, όπως επίσης και ΤΑ ΛΕΦΤΑ που θα έβγαζε το κρατος από τα εισητηρια....
και ποσο σε καταλαβαίνω ΠΟΥ ΒΑΡΕΘΗΚΕΣ να τα επισημαινεις...Τι να πρωτοφωναξεις πια....
Την μαρμελάδα ΄φερτην για τ'αυτιά...Τα μάτια μου τα κλεινουν άλλοι.
Τα σέβη μου. (με πικρανες πολιύ...το βλάχικο "λιυ"...δεν το ξερα οτι τον κλεισανε...)
Δημοσίευση σχολίου