Οι Μαριέττες

Κάθε φορά που ακούω Μαριέττα Φαφούτη, δεν μπορώ να μην θυμάμαι τις Μαριέττες.

(πάμε πολλά χρόνια πίσω)

Οι Μαριέττες αρχικά ήταν μία.
Μία γνωστή ενός φίλου. Του Β.

Κι εμείς ήμασταν μια αντροπαρέα σε ένα αμάξι και γυρίζαμε από μία εκδρομή σε ένα βουνό.

Στο δρόμο τηλεφωνηθήκαμε με τον φίλο (τον Β. και ναι, ήταν αφού εφευρέθηκαν τα κινητά) και μας είπε ότι τυχαία είχαμε κάνει στάση στο ίδιο χωριό που έκανε στάση και η φίλη του (η Μαριέττα) με την οποία μόλις είχε μιλήσει, η οποία γύριζε κι αυτή από κάπου με πούλμαν.

Εγινε το κονέ λοιπόν, και κλέψαμε τη Μαριέττα από το πούλμαν της.

Ενα το κρατούμενο.

Μαζί της όμως έφερε και μιά φίλη της - που τη γνώρισε στην εκδρομή - ονόματι: Μαριέττα.

Δύο το κρατούμενο.

Μερικές μέρες μετά, σε κάποια έξοδο με τις δύο Μαριέττες, σκάει και μία τρίτη φίλη των κοριτσιών, η Μαριέττα.

Τρία το κρατούμενο.

Εκεί που ήμασταν λοιπόν με τη Μαριέττα, τη Μαριέττα και τη Μαριέττα - και ήμασταν σίγουροι (όχι όλοι όμως) ότι το δούλεμα έπεφτε σύννεφο - τα κορίτσια πετυχαίνουν τυχαία μία φίλη τους.

Πετάγεται ο ένας μας λοιπόν, και της λέει "Μη μου πεις ότι σε λένε Μαριέττα κι εσένα;"

Εννοείται κι όλας!
Βούτυρο στο ψωμί τους... Να σας συστήσω τη Μαριέττα, λοιπόν.

Τέσσερα το κρατούμενο.

Εντάξει, είπαμε, ναι ξέρω... αλλά περνάγαμε ωραία με εκείνη τη παρέα, και Χιούη - Λιούη - Ντιούη να τις λέγανε, δεν θα είχαμε πρόβλημα.

Τελευταία φορά είδα τη Μαριέττα-1 (την καλή) σε πρώτη και τελευταία πριβέ έξοδο - αδιέξοδο.

Αφού στο σινεμά έμαθα ότι κάθε πρωί πίνει ένα ποτήρι χλιαρό νερό με λεμόνι και διάφορα άλλα αμήχανα και φιγουρατζίδικα μαρικλερίστικα, στο μπαρ οι ερωτήσεις ήταν:
1) Που βλέπω τον εαυτό μου σε 5 χρόνια; Δηλαδή; Γιατί;
2) Μου αρέσουν τα παιδιά; Δηλαδή; Γιατί;
3) Τι είναι πιο σημαντικό για εμένα στη ζωή; Δηλαδή; Γιατί;
4) Πόσο σημαντική είναι η οικογένεια; Δηλαδή; Γιατί;

Ενας θεός ξέρει τι της έλεγα, πάντως πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να ξαναπιώ τόσο γρήγορα ποτό.