Στα τσακίδια.

To @ το θυμάσαι;
(Σου θυμίζω εδώ κι εδώ.)

Ε λοιπόν ξαναχτύπησε.
Οχι ότι τόσο καιρό ήταν άφαντος, αλλά αυτή τη φορά ήταν απίστευτος.

Ωρα οχτώ και βάλε, τελειώσαν οι δουλειές στο γραφείο, είχε σχολάσει ο κόσμος και είχε ησυχία, οπότε βρήκα ευκαιρία να κάνω κάτι πειράματα.
Ξέρεις, άσπρη ποδιά, προστατευτικά γυαλιά, μυριάδες δοκιμαστικοί σωλήνες με υγρά που αφρίζουν και βγάζουν καπνό, στεναχωρημένους πίθηκους μέσα σε κλουβιά γύρω μου και ένας ξεκοιλιασμένος βάτραχος πάνω στον χειρουργικό πάγκο συνδεδεμένος με όργανα παρακολούθησης..

Μπαίνει μέσα.
Τα χέρια πίσω από την πλάτη, αργό βήμα αργόσχολου.
Στήνεται επιδεικτικά μπροστά μου μειδιάζοντας, ισορροπώντας στις μύτες - σχεδόν στηρίζεται στο γραφείο μου.
Ακόμα κάνω ότι δεν τον βλέπω και πληκτρολογώ μανιωδώς μπούρδες (έτσι : σδφγσργκσδφγ σ σδ σδγ σ γσδγσδγ) γιατι έχω πολύ δουλειά και σήκω φύγε στην τελική βλαμένε - άμα σε γούσταρα θα γύριζα να σε κοιτάξω τουλάχιστον. Πρέπει να στο γράψω για να το καταλάβεις; Με χαλάς.

"Τι κάνεις;" μου λέει.
"Τι κάνουμε;" του λέω; "Ολα μια χαρά!"
"Ε πως μια χαρά; Αμα το καράβι πάει ολοταχώς για τα βράχια...."απαντά χαμογελαστός.

Αντε γαμήσου ρε μαλάκα - άντε γαμήσου. Απλά Αντε Και Γαμήσου.

Εφαρμόζω τεχνική Δαλάι Λάμα και έξι Jack Daniels, και απαντώ γλυκά και με ψυχραιμία, σαν σε μωρό που μόλις χέστηκε στην αγκαλιά μου:
"Οπου και να πάει το καράβι, εγώ προσωπικά ξέρω άριστο κολύμπι. Δεν έχω κανένα πρόβλημα." και το εννοώ.

Ψύχραιμος κι αυτός - με τεχνική 'λέω την ίδια μαλακία σε όλους και θα την ακούσεις κι εσύ' - απαντάει:

"Οσο καλό κολύμπι και να ξέρεις, αμα είναι ταραγμένη η θάλασσα...."

Εκεί θόλωσα - δεν θυμάμαι τι του είπα, νομίζω/ελπίζω κάποια ευγενική πίπα του στυλ "είμαι ο καλύτερος κολυμβητής που έχει υπάρξει" (ώπα ρε Βαϊσμίλερ) ή κάτι χειρότερο.
Πάντως έφυγε χαρωπός που γάμησε μία διάθεση ακόμα, ψάχνοντας το επόμενο του θύμα.

Ηταν η πολλοστή φορά που μου έλεγε την ατάκα με τα βράχια. Το υπόλοιπο με το κολύμπι το άκουγα σε παγκόσμια πρώτη εκτέλεση.
Ξέρω, είμαι αδικαιολόγητος που έπαθα μπρινιόκο με το που την ξανάκουσα, αντί να πέσω κάτω -επιδεικτικά- δακρυσμένος από τα γέλια και να φωνάζω "ακούστε τι είπε ο μαλάκας" δείχνοντας τον, αλλά είχαν σχολάσει κι οι υπόλοιποι, δεν θα είχε πλάκα, καταλαβαίνεις.
Δεν έχω φτάσει και σε τέτοιο επίπεδο ζεν.

Κοίτα να δεις: έχω καταφέρει έναν άθλο (για εμένα): να μην εκνευρίζομαι με τους μαλάκες στη δουλειά. Τελευταία λίγο το έχασα, και αυτός εδώ ήταν η σταγόνα.

Απίστευτος μαλάκας... επισκιάζει οποιαδήποτε ικανότητα του.
Τι ανθρωπάκι ρπμ, να τριγυρνάει και να σπέρνει πανικό, άγχος  και μιζέρια...
Μιλάμε για στέλεχος που κρίνει, εισηγείται απολύσεις, προσλήψεις, κλπ κλπ και αντί να στηρίζει τον κόσμο, τους μαυρίζει τις ψυχές.

Καταστροφολόγος, απομυζωτής ενέργειας, φορέας μιζέριας - Θεέ μου ευχαριστώ για την επίδειξη τάπερ - τώρα ξέρω τι να μην κάνω στη ζωή μου.

Είμαι πλέον σίγουρος - και θα το εφαρμόσω στο μέλλον - ότι  αν του έκοβα τη φόρα όταν έπρεπε, θα γλύτωνα κι αυτά και άλλα πολλά που δεν θα μάθεις.
Με μπινελίκια; Με σταράτη κουβέντα; Με ότι τρόπο θα καταλάβαινε...

Αυτό πάντως είχα αποφασίσει να κάνω όταν τον ξαναέβλεπα γιατι με το ζόρι ισορροπώ κι εγώ.
( ισορροπείς λες, ε; χμ...)
Δε βλεπεις τι μαλακίες γράφω εδώ μέσα και πόσα χιλιόμετρα τρέχω για να κρατιέμαι;
(  Κρατιέσαι, ε; )

Δεν πρόλαβα όμως - απολύθηκε.

Υ.Γ.(1) ελπίζω σήμερα να προλάβω να τρέξω γιατί πάλι 9μιση έφτασα σπίτι χτες.