Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Next door Greek. Στην πυλωτή μου.




Στο παλιό μου σπίτι είχα θέση πάρκιν στην πυλωτή.

Ενα βράδυ που γύρισα κουρούμπελο από το γραφείο, βλέπω φάτσα κάρτα παρκαρισμένο μπροστά στην είσοδο της πυλωτής ένα τσικουετσέντο. Ούτε το μηχανάκι δεν χώραγε να βγει.
Κορνάρισα, άναψα φώτα, ξανακορνάρισα, τίποτα.
Χωρίς πολλά πολλά, πάρκαρα αλλού και έληξε το επεισόδιο.
Ενιωσα όμως λίγο μαλάκας και όσο πέρναγε η ώρα μαλακότερος.
Τελικά του άφησα στον υαλοκαθαριστήρα ένα τυπικό χαρτάκι με μία τυπική παρατήρηση, κοιμήθηκα με νεύρα και έληξε το συμβάν.

Κάνα μήνα μετά, ένα άλλο βράδυ που γύριζα κουρούμπελο από το γραφείο, βλέπω φάτσα κάρτα παρκαρισμένο μπροστά στην είσοδο της πυλωτής το τσικουετσέντο. Ούτε το μηχανάκι δεν χώραγε να βγει.
Κορνάρισα, άναψα φώτα, ξανακορνάρισα, ξανάναψα, κόρναρα καμιά ώρα, προβολείς αλάρμ, έκλεισα το στενό - και καλά έψαχνα τον μπούστη - και τελικά κίνησα να βρω παρκιν.
Πάρκιν δεν έβρισκα όμως και όσο δεν έβρισκα τόσο φόρτωνα.
"Το δις εξ αμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού."
Αποφάσισα να δώσω μάθημα - δεν ήξερα ακόμα πως, αλλά θα παρέδιδα ιδιαίτερα.
Χωρίς χαρτάκι.

Ανεβαίνω πάνω, προσπαθώντας να μην νιώθω μαλάκας, αλλά δεν γινόταν.
Φόρτωνα με γεωμετρική πρόοδο.
Κρατήθηκα να μην του σκάσω τα λάστιχα και πληρώσει σε χρήμα τη μαλακία του.
Κρατήθηκα ακόμα και να μην του ρίξω αυγά (σούπερ κόλπο) στους αεραγωγούς του παρμπριζ (έτσι σε κάθε βροχή το αμάξι βρωμάει αυγουλίλα - είναι απλά για πούλημα, δεν καθαρίζει με τίποτα εκεί μέσα) γιατί δεν θα καταλάβαινε πότε και γιατί του το έκαναν.

Οπότε έκανα το εξής:
Εβαλα ένα γάντι μίας χρήσης,
πήρα μία μεγάλη χούφτα μαργαρίνη,
κατέβηκα κάτω,
(κρατήθηκα να μην την πασαλείψω στο παρμπριζ του και σκοτώσει κανέναν),
και την άλειψα στο χερούλι της πόρτας του οδηγού.
Χερούλια τσικουτσέντο οριτζιναλ
Καλά. Να πάει μέσα μέσα.
Γέμισα όλο το βαθούλωμα του χερουλιού μέχρι το επίπεδο της πόρτας.
Στούμπωσα και τη κλειδαριά να πασαλειφτεί και το κλειδί.
Ανέβηκα πάνω τρέχοντας και γελώντας, και κοιμήθηκα εκνευρισμένος αλλά ικανοποιημένος που έκανα κάτι.

Για να ανοίξει το αμάξι του, θα έπρεπε να πασαλειφτεί με μαργαρίνες. Μπουαχαχααχαα.

Καμιά 'βδομάδα μετά, ενα βράδυ που γύριζα κουρούμπελο από το γραφείο, βλέπω από μακρυά το τσικουετσέντο. Απελπισία!
Πλησιάζοντας όμως είδα, ότι είχε παρκάρει τόσο άκρη που έκλεινε μία στροφή και το πεζοδρόμιο, αλλά όχι την είσοδο της πυλωτής μου, πλέον.
Μάλιστα, είχε αφήσει και τηλέφωνο αυτή τη φορά, σε χαρτάκι πάνω στο ταμπλώ.

Give 'em all your love...

5 σχόλια:

ΑnD είπε...

χιχιχιχ
Είσαι καλός αλλά όταν είσαι κακός είσαι καλύτερος.
Μια απορία: Τί κάνεις εκεί στο γραφείο και γυρνάς κουρούμπελο;
Καλημέρα!

Chocorello είπε...

Τι κάνω;
Φροντίζω να πληρώνομαι κάθε μήνα.

Καλημέρα και καλή λαγάνα.

(ναι απο το γραφείο γράφω)

Άιναφετς είπε...

Ω! Με την πρώτη μου επίσκεψη στη πυλωτή σου, βλέπω την φακούλα (AnD)και χαίρομαι εξαιρετικά! Έρχομαι από την "στρίντζω" την (χωρίς mind)που μόλις περιδιάβασα...
Πολύ γέλασα με τα χερούλια, νάσαι καλά!
Και συμπτωματικά η ανάρτηση της βδομάδας στο blog μου είναι, "Μου την δίνει!" όπου αριθμώ μερικά κολλήματα που έχω με την αγένεια!
Και για να μη πάω πιο κάτω, μια και πήρα φόρα εδώ: Πες στην Μαριέττα την μουσικοτραγουδίστρια πως έχει πολλά φιλάκια από την Άιναφετς του Παραμυθά...και θα καταλάβει!!!

Chocorello είπε...

Εντάξει:
Μαριέττα, έχεις πολλά φιλάκια από την Άιναφετς του Παραμυθά.

Καλωσήρθες κατά τα άλλα, ελεύθερα τα πάντα όλα.

Υ.Γ. ο Παραμυθάς πετάει ακόμα, μαθαίνω, ε;

wulf είπε...

Εμενα παλι οποτε μου το κανουν παει καποιος κερατας και τους βαζει Logo στιγμης στις κλειδαριες.

Τι να πεις.