Στο γιατρό

Πόσα χιλιόμετρα τρέχετε το μήνα;

Είχα τα στατιστικά από το gps έτοιμα:

Φεβρουάριος 50κάτι, Μάρτιος 104, Απρίλιος 89, Μάιος πάλι 104 και τον Ιούνιο που άρχισαν τα προβλήματα στο γόνατο μόλις 30κάτι χιλιόμετρα.

Του φάνηκαν πολλά - δεν είναι όμως, άσε που δεν μετράει η ποσότητα αλλά η ποιότητα.

Τι πρόβλημα έχετε;
Το και το.
Που πονάει;
Εδώ κι εδώ.
Πόσο;
Τόσο.
Πότε;
Τότε.

Μουμπλε μουμπλε ας το εξετάσουμε κλινικά και μιλάμε.

Ανάσκελα.
Σφίξτε, χαλαρώστε, πιάνει, στρίβει, τεντώνει, ζουλάει, ζουπάει, κοντράρει, ξεστρίβει, πονάτε; όχι.
Μπρούμητα τώρα.
Σφίξτε, χαλαρώστε, πιάνει, στρίβει, τεντώνει, ζουλάει, ζουπάει, κοντράρει, ξεστρίβει, πονάτε; όχι.

Ωραία - λέει - πάμε πάλι στο γραφείο.
Τζάμπα τα λεφτά - σκέφτηκα.

Ολα μια χαρά.
Ούτε μηνίσκος, ούτε χιαστοί, ούτε πλάγιοι, ούτε ταινίες, ούτε τίποτα.
Απλά συσσωρευμένη κούραση από υπερβολική χρήση.
Και μην τρέχετε στο βουνό αν θέλετε να τρέχετε μέχρι τα εβδομήντα σας.

(ναι καλά... )

Αρα: ξεκούραση, περπάτημα, ενδυνάμωση και ξανά προς τη δόξα τραβά.
Θα κάνω και μερικές φυσιοθεραπείες για να επισπεύσω την αποκατάσταση και όλα καλά.

Οπότε καταλαβαίνεις... για λόγους εργοθεραπείας και μόνο πρέπει το ΣΚ να ξεσκιστώ στο κολύμπι, εξου και το πορτμπαγκαζ τίγκα στα σωσίβια, στρώματα, βατραχοπέδιλα, σκούμπες, ομπρέλες, κλπ κλπ.

Δυστυχώς πάνε οι καιροί που τίγκαρε η σχάρα κι ήταν άδειο το πορτμπαγκαζ και όχι το αντίθετο, αλλά δε βαριέσαι... ότι έχει κανείς καλό είναι.



Υ.Γ. Πήγαινε παραλία και κολύμπα πολύ.